Nanggaling sa may pasilyo ang boses ng isang galit na lalake. Itinaas ni Jeremy ang kanyang tingin para makita ang mga taong sumugod at kaagad niyang naunawaan ang kanilang intensyon. Sinenyasan niya ang mga kasambahay na bumalik na sa kanilang mga ginagawa at sinabi ng malumanay, "Kung may oras kayo, dapat kayong pumunta sa ospital at hindi dito para ipakita ang mahihina niyong mga utak." "Ano? Jeremy, pinatay mo si Ryan at may lakas ka pa ng loob na magkunwari na parang wala kang kinalaman dito?! Jeremy, sasabihin ko sayo, hindi ko hahayaan na mamatay si Rye ng ganito ng walang ginagawa tungkol sa bagay na to!" Pagbabanta ni Mrs. Jones habang may luha sa mga mata nito, bakas ang pag-aalala sa mukha nito. Galit na galit din si Mr. Jones. "Jeremy, kahit na pinatay nga ni Ryan ang babaeng nagngangalang Lana Johnson, amg mga pulis ang dapat na magkulong sa kanya! Sino ka para barilin si Rye ng ganun na lang? "May ugali ba ang mga Whitman na kastiguhin ang mga Jones? Hindi niy
Walang tigil na nagsisigaw sa galit si Mrs. Jones. Nang marinig niya ito, tumaas ang kilay ni Jeremy. Babalaan na niya sana ito, nang biglang hinimatay si Mrs. Jones sa sobrang sama ng loob. Pinigilan ni Jeremy ang kanyang galit bago naglakad sa isang tabi para tumawag. Pinatanggal niya ang lahat ng mga video na kumakalat sa internet at inasikaso ang lahat ng mga komento na patungkol kay Madeline. Pero, pagkatapos niyang asikasuhin ang mga ito, mas maraming opinyon ng publiko ang lumitaw sa internet. Sinasabi nila na nakokonsensya si Jeremy pagkatapos niyang patayin si Ryan, kaya gumastos siya ng malaking halaga para burahin ang lahat ng mga artikulo at video tungkol sa ginawa niya. Wala siyang pakialam sa mga opinyon ng mga netizen. Ginawa lang niya ito dahil ayaw niyang makita si Madeline na madamay sa bagay na ito. Pagkatapos mailipat si Ryan sa ICU, binisita siya ni Jeremy. Ang marangal na young master na kilala bilang isang mabait at mapagkumbabang tao ay isa na ng
Kaagad naramdaman ni Jeremy ang paggising ni Madeline. Pero, ng ibinaba niya ang kanyang tingin, nakita niya na puno ng takot at pagkalito ang mga mata ni Madeline. Tumingin siya sa kisame at napatulala, at pagkalipas ng ilang segundo, mukhang napagtanto ni Madeline na merong tao sa kanyang tabi. Nang makita niya na masyadong malapit si Jeremy sa kanya, hinablot niya ang kumot at kaagad na tumalon palayo. “Lumayo ka sa akin!” Nalungkot si Jeremy. At sa sandaling yun, pakiramdam niya ay nahulog siya sa ilalim ng isang malamig na lawa. Ganun pa man, nangyari na ang kanyang kinatatakutan. “Linnie, ako si Jeremy.” Paliwanag ni Jeremy. Pero, mukhang hindi siya pinapansin ni Madeline. Nagtago siya sa sulok ng kama na may natatarantang ekspresyon. Ang kanyang malaki, matalino, at magandang mga mata ay nakatingin lang at naguguluhan. Wala ito sa pokus. "Linnie, anong problema, Linnie? Si Jeremy to. Huwag kang matakot." Dahan dahang lumapit si Jeremy habang matiyagang nagpapal
Naramdaman niya na kinakabahan siya. "Linnie, wag kang magtakot. Hindi na ko mawawala sa paningin mo. Wag kang matakot, okay?" Saglit na napahinto si Madeline. Pagkatapos, tinaas na niya ang mukha niya at sinalubong ang malalambing na mga mata ni Jeremy na kasing malumanay ng simoy ng tagsibol. Mukhang mayroong lumitaw na kalinawan sa mga mata niya at bigla na lang, malinaw niyang nakilala ang lalaki sa kanyang harapan. "Jeremy? Ikaw ba si Jeremy?" "Oo, ako si Jeremy. Ako ang asawa mo, Eveline Montgomery." Positibong sumagot si Jeremy. Bahagyang kumunot ang noo ni Madeline na para bang nahihirapan siya. "Jeremy, hindi kita makilala, pero naaalala ko na si Jeremy ang pinakamamahal ko." Pakiramdam ni Jeremy ay parang tinusok ng karayom ang kanyang puso nang marinig niya ito. "Linnie…" "Bakit di ko makilala ang lalaking pinakamamahal ko? Jeremy, sisisihin mo ba ko rito?" "Ikaw talaga, bakit kita sisisihin?" Hinaplos ni Jeremy ang nag-aalalang mukha ni Madeline bago yumuko p
Napansin ni Jeremy na mayroong kakaiba kaya pinigilan niya ang kanyang sarili at lumingon sa kanyang likuran. Nakita niya si Madeline na nakatayo hindi malayo sa kanyang likuran nang may nagdududa ng tingin. Hindi niya alam kung kailan siya sumunod sa kanya. At saka, may posibilidad na narinig niya ang lahat ng tanong na sinabi ng mga mamamahayag na ito. Naipapaliwanag niyo kung bakit medyo kakaiba ang ekspresyon ni Madeline. “Linnie.”Lumiko si Jeremy at naglakad papunta sa kanya, pero sa sandaling ito, nilipat ng grupo ng mga mamamahayag ang kanilang kamera kay Madeline at nagsimulang magtanong. "Ms. Eveline, kasama mo ba si Ryan nang mabaril siya kagabi?" "Mrs. Whitman, ano ang relasyon sa pagitan ninyo ni Ryan?" "Ang dahilan kung bakit binaril ni Mr. Whitman sh Ryan ay dahil nagseselos siya na kasama mo si Ryan, tama?" Nagalit si Jeremy nang magtanong ang mga mamamahayag ng mga kalokohang tanong. Lumingon siya at tinignan sila nang may mga matang kasing talim ng kuts
"Linnie." "Ah!" Bigla na lang, hinawakan ni Madeline ang ulo niya at kakaibang nagtanong, "Bakit nangyayari to? Bakit?" "Linnie!" Kinakabahang hinawakan ni Jeremy ang kanyang balikat at tinignan ang kanyang nasasaktan na itsura. Pakiramdam niya ay sumasakit ang kanyang puso kasama niya. "Linnie, wag mong pahirapan ang sarili mo. Wag mo na tong isipan. Pumasok na tayo sa bahay." Hinawakan niya ang kamay ni Madeline bago lumingon at pinaalalahan si Karen. "Tumawag ka ng pulis. Sabihin mo may nanggugulo sa tapat ng bahay natin." Tumango si Karen at tinitigan nang masama ang natatarantang mga mamamahayag. "Tatawag na ko ngayon na!" Pagkasabi niya nito, isa-isang nagsialisan ang mga mamamahayag. Kung ibang lugar lang ito, hindi sila aalis kahit na masangkot ang pulis. Pero ito ang gates ng Whitman Manor at hindi magandang ideya na galitin si Jeremy. Pero base sa reaksyon ni Madeline ngayon lang, karamihan sa kanila ay nakaisip na ng susunod nilang ilalabas na balita. Ang m
Kinabahan si Jeremy habang papalapit siya sa banyo sa kung anong dahilan. Sigurado siya na nasa loob ng banyo si Madeline, pero base sa kakaibang tunog na ito, hindi niya alam kung anong ginagawa ni Madeline. Tumakbo si Jeremy papunta sa banyo at tinulak ang pinto pabukas. Sumilip siya sa loob pero hindi niya nakita si Madeline. Narinig niya lang ang tunog ng tubig mula sa lugar kung nasaan ang bathtub. "Linnie?" Tinawag ni Jeremy ang pangalan ni Madeline at mabilis na pumasok nang hindi nagdadalawang-isip. Sa sandaling makita niya ang eksena sa kanyang harapan, pakiramdam ni Jeremy ay mayroong humihila sa kanyang puso habang nasasaktan ang buo niyang katawan. “Linnie!”Tumakbo si Jeremy para hawakan si Madeline na desperadong binubuhusan ng malamig na tubig ang kanyang sarili. Basang-basa ang buo niyang katawan pati ang kanyang maikling buhok. Ang kanyang maputlang mukha ay nababalot rin ng patak ng tubig. "Linnie, anong ginagawa mo?" Inagaw ni Jeremy ang showerhead a
Isang matibay na kinang ang lumitaw sa mga malalalim na mata ni Jeremy. Hinawakan niya ang mapapayat na balikat ni Madeline at gusto siyang dalhin sa kwarto para magbihis. Pero hindi sumunod di Madeline. Desperado siyang kumawala nang may aroganteng tingin sa kanyang mga mata. "Sinabi ko na sa'yo na iwan mo ko. Hindi mo ba naiintindihan?" "Kaya kong hindi pansinin ang kahit na sino sa buhay ko, pero hindi kita kayang matiis." Mas malakas ang aura ni Jeremy kumpara kay Madeline sa sandaling iyon. Hindi na niya ito hahayaang magpatuloy pa. Ngunit, nang hinawakan niya ang braso ni Madeline at humakbang paharap, bigla siyang nakatanggap ng isang malakas na sampal sa kanyang mukha. Sa isang sampal, mabigat na lumapag ang palad ni Madeline sa mukha ni Jeremy. Sandaling nabigla si Jeremy habang lumingon sa gilid ang kanyang gwapong mukha. Hindi niya maramdaman ang sakit sa kanyang pisngi pero napakasakit ng kanyang puso. Hindi niya alam kung anong pwede niyang gawin para kay Madel
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si