Tinaas ni Erika ang kanyang ulo, nakatitig kay Logan at sa kanyang matalim, guwapong mukha. Ang masidhi niyang tingin ay nagparamdam kay Erika na parang biktimang naka-lock na, handa na lang sa pagpindot ng button para matapos na siya.Just like the tension between them, the only thing separating them was the thin layer of hesitation, waiting to be shattered. Iisang hakbang na lang ang pagitan ni Logan at ni Erika. Ang braso niya, na nakataas pa sa kanyang ulo, ay nagsisimulang sumakit, kaya bahagya siyang nag-ayos ng pwesto.Logan released her, and as soon as he did, her weakened body leaned into him. Hinawakan ni Erika ang maluwag na shirt ni Logan, inilublob ang kanyang mukha sa kanyang hubad na dibdib, at nakikinig sa matatag na tibok ng puso habang bumubulong."Hindi..."Logan wrapped his arms around her waist, doing nothing more than holding her quietly, giving her a moment of peace. Parang ang kalmadong dagat pagkatapos ng bagyo, unti-unting lumitaw ang araw mula sa mga ulap, n
Maagang-maaga kinabukasan, kinusot ni Erika ang kanyang inaantok na mga mata, inangat ang kumot, at bumangon sa kama. The next room was empty, the pure cotton quilt neatly spread on the bed without a single wrinkle.Pumasok ang liwanag ng araw sa bintana, nagbibigay ng mainit na ningning sa malinis at maayos na kwarto. The memory of her surprise inspection of the boys' dormitory back in high school was still fresh—she could almost smell it again. Hindi niya alam kung kailan umalis si Logan, pero may almusal na naghihintay sa mesa, espesyal na binili para sa kanya.Sitting in her nightgown, Erika bit the straw of her drink, sipping gently. The temperature was perfect. Posible kayang na-calculate niya pati ang tamang lamig ng soy milk? Maybe it wasn’t so bad having someone care like this.Pagkatapos niyang maghugas, nagsimula na siyang maghanda para pumasok sa school. Habang nagpapalit ng damit, umalingawngaw sa isip niya ang mga binitiwang salita ni Logan kagabi. She glanced at her und
Gabi.Dumating si Ericson para sa appointment, bitbit ang painting at may bakas ng pag-aatubili sa mukha."Gusto ko talaga ang painting na ito. Bakit ko kailangan itong bitawan? Sa totoo lang, may buhay ang gawa ni Teacher Larson."Nakaupo sa gilid, tahimik lang si Dylan, seryoso ang ekspresyon. Ang iniisip niya lang ay ang malamig at kalkuladong paraan ng pagkakabato ni Erika sa kanya nang hindi man lang nagdalawang-isip.Paano niya bibitawan ang babaeng iniisip niya ng maraming taon?Nakita ni Ericson ang kawalan ng tugon ni Dylan kaya nagpatuloy siya, "Bro, ikakasal ka na. Alam ko naman, hindi malaking bagay sa atin ang magpalaki ng anak, pero dapat man lang may tunay kang interes, di ba? Hindi madaling kalaban si Teacher Larson. Pag naitulak mo 'yan sa dulo, kahit ang kuneho marunong kumagat."Nag-sindi ng sigarilyo si Dylan, malamig ang titig habang tinitingnan si Ericson. "Ang dami mong sinasabi."Sakto lang na tapos siyang magsalita, dumating na si Erika sakay ng kanyang Beetle
Si Dylan ay nag-aral ng Sanda, fencing, at taekwondo, ngunit para sa kanya, mga libangan lang ito ng isang batang mayamang ginoo. Sa harap ng malakas na puwersa ni Logan, tila wala lang ang mga ito.With a simple twist, Logan effortlessly dislocated Dylan's arm, as if he was turning a faucet. Even Erika could see that Logan barely used any effort. Pinipilit ni Dylan ang sakit, hindi man lang umimik o magreklamo."Get out." Logan let go, his voice cold and dismissive.Basang-basa ng pawis si Dylan mula sa sakit, ngunit hindi siya nagsalita. Hawak ang kanyang sugatang braso, umalis siyang nakayuko. Bago siya lumayo, narinig niyang tinanong ni Logan si Erika."Teacher Larson, are you alright?"Umiling si Erika, "I’m fine. Please take Zion home. Kung hindi mo siya masusundo, sabihan mo na lang ang pamilya mo. If anything happens to him, I can’t take that responsibility."Ibinagsak ni Ericson ang pinto ng sasakyan at tinitigan si Dylan nang masama. "Anong iniisip mo? Gusto mo bang ipahamak
Nakatingin lang si Logan kay Erika, nakapatong ang kanyang mukha sa isang kamay, habang tamad na sinusundan ng tingin ang bawat galaw ng dalaga.Ilang araw lang ang lumipas mula noong huli silang magkita, ngunit tila mas presko na si Erika ngayon, kahit na wala siyang suot na makeup. Nakasuot siya ng simpleng short-sleeved na damit, at ang buhok niya'y nakapusod sa isang bun. Walang alahas na nakasuot sa kanya, kaya kitang-kita ang kanyang buong noo at mahahabang leeg, na lalo pang nagningning sa ilalim ng malambot na sikat ng araw. Ang kutis niya’y napakalinis at makinis na parang balat ng isang high school student—malambot, inosente, at sariwa.As Erika glanced at her phone screen, her ears flushed a bright red, reminding Logan of a little rabbit’s tender earlobes—so soft, so tempting. He hadn’t seen her in just a few days, but it felt like an eternity.Medyo nag-atubili si Erika bago sumagot sa kanyang mensahe. Sa wakas, isang salita lang ang na-type niya.[Um.]Hindi na kailangan
Mula nang maghiwalay sila, naging sobrang abala si Erika. Sa umaga nagtatrabaho siya, at sa gabi naman, gumugugol siya ng oras sa paghahanda ng mga sketches, sabik na mabawi agad ang pitong milyon. Sobrang abala niya na hindi na niya iniisip si Logan.But when they met again, Logan was like poison to her. A single touch from him, and she would completely lose herself.He grabbed Erika's chin and kissed her deeply, passionately.Huminto ang kanyang paghinga. Ang kanyang mga kamay, na kaninang nakasandal sa dibdib niya, ay napunta na sa leeg ni Logan. Kahit naka-flat shoes siya, at mas maikli kaysa sa kanya, kinailangan pa rin niyang tumingkayad para maabot ang kanyang mga labi habang yumuyuko siya palapit.Ang manipis na damit ni Erika ay hindi sapat para protektahan siya mula sa magaspang na balat ng puno sa kanyang likuran, na nagbigay ng init at sakit.The sounds of birds returning to their nests, mixed with the rushing water nearby, created a strangely beautiful melody in her ears.
Hindi mapigilan ni Logan ang pagkahulog kay Erika dahil sa kanyang pilya ngunit kaawa-awang ekspresyon. Ginagawa niya ang lahat para paligayahin siya, at ang kanyang mga mata ay puno ng kaba at bahagyang kahinaan. Pero alam ni Erika na kahit ano ang hilingin niya, ibibigay ito ni Logan—kahit buhay niya pa ang kapalit.Erika had avoided intimacy before, often using excuses like her period, but now, with Logan in the mood, she wasn’t sure her pleading would work this time.Si Logan, na may kapilyuhan sa isip, ay mas lalo pang kumapit kay Erika, alam na alam na gustong-gusto ng mga lalaki kapag nagiging sweet at malambing ang mga babae. Kadalasan, iniiwasan siya ni Erika o nilalaro siya ng pa-hard to get, pilit na iniisahan siya. Ang babaeng kumakapit sa kanya sa kama ng isang segundo ay nagiging parang estranghero sa oras na bumangon ito.It wasn’t wrong for Logan to seek something for himself in return.Naisip ni Erika na baka galit si Logan sa kanyang seryosong mukha, kaya’t naglakas-
Tumingala si Logan sa langit, malalim ang iniisip. "Padilim na."Si Gio naman ay inisip na sinenyasan siyang kunin ang mga bendahe, kaya mabilis siyang tumakbo papalayo. Logan slowly lowered his head, gazing at the hand Erika had just clasped. It was as if her warmth and the faint scent of roses still lingered on his skin.Nights like this always stir up memories and thoughts. So, what will he do tonight? She's such a delicate, sweet girl. I want to devour her, but I'm afraid of hurting her.Pagbalik ni Erika sa kampo, kasama na sina Lance at ilang mga kaibigan ni Gio. He looked young and full of energy."Ms. Larson, you graduated from the music department at Dela Salle University too," said Benedict, who just graduated this year.Erika nodded. "Yes.""You left behind many legends, Ms. Larson. I heard Symon wanted you to study abroad with him. How did you end up as a kindergarten teacher after studying music?"Si Frida, na nakatayo malapit, ay walang kaalam-alam tungkol sa nakaraan ni