Naramdaman ni Charlie na talagang wala na siyang magagawa sa oras na ito. Kababasag lang ni Jacob ng Yuhuchun vase, pero, sa sandaling lumabas siya ng bahay, sinamantala ng matandang lalaki ang pag-alis niya upang tumakas at pumunta muli sa Antique Street.Kaugalian niya na ito. Hindi siya matututo sa kamalian niya.Tumawa si Jacob habang tinanong niya sila sa misteryosong tono, “Ang ibig kong sabihin ay ang mga celadon cups na ito ay may halagang kalahating milyong dolyar! Bakit hindi niyo hulaan kung magkano ko sila binili?”Sandaling nag-alangan si Claire bago sumagot, “Tatlong daang libong dolyar?”“Hindi! Hulaan mo ulit!” Sinabi ni Jacob habang iwinasiwas niya ang kanyang kamay.“Dalawang daang libong dolyar?”“Hindi rin!”Sumulyap si Charlie sa pares ng celadon cups sa kamay ng kanyang biyenan na lalaki at agad nalaman na ang mga tasa ay peke at may halaga lamang ilang daang dolyar.Sa sandaling iyon, ngumiti si Jacob habang sinabi niya nang sabik, “Haha! Binili ko ito sa
Ang sumunod na araw ay sabado na.Dinala ni Jacob si Charlie palabas ng bahay at maagang silang nagmaneho papunta sa Antique Street. Mukhang presko at masigla ang matandang lalaki, nang lumabas sila sa kotse, iwinasiwas ni Jacob ang kanyang kamay kay Charlie at sinabi, “Tara! Ipapakita ko sa’yo kung paano pumili ng isang magandang bagay!” Pagkatapos, naglakad silang dalawa sa kalye ng Antique Street. Kailangan maglakad nang mabilis ni Charlie upang mahabol si Jacob. Gayunpaman, patuloy siyang tumingin sa paligid habang naglalakad siya sa kalye. Dahil sabado na, mas maraming tao ang naglalakad sa Antique Street kumpara sa karaniwan.Maraming tao sa magkabilang kanto ng kalye ng Antique Street dahil maraming mga nagbebenta na lumalabas upang itayo ang kanilang pwesto sa sabado at linggo, kaya, ang buong kalye ay puno.Maraming nagbebenta ang naglalagay lang ng plastic sa lapag habang binabati nila ang mga bisita at mga mamimili upang tingnan ang iba’t ibang uri ng antigo at jade na n
”Boss, sa tingin ko ay mali ang nalabas ko na bote ng wine dahil nagmadali ako palabas ng bahay ngayon.”“Ah, mali ang nalabas mong bote ngayon?” Ngumiti si Charlie habang pumulot siya ng isa pang bote ng wine na nababalot ng putik. Pinunasan niya ang putik gamit ang kanyang kamay bago niya ito itapat sa araw. Pagkatapos tingnan, sinabi ni Charlie, “Paano naman ang bote na ito? Mukhang ang bote ng wine na ito ay gawa sa Suzhou.”Totoo nga, mayroong isang helera ng maliliit na letra na nakasulat sa ilalim ng bote.“Made by Suzhou Craft Factory.”“Hindi ko alam ang nakasulat diyan dahil hindi ako marunong magbasa,” ngumisi ang may-ari ng pwesto habang sumagot siya. Pagkatapos, pinahid niya ang talampakan niya sa papel na nilangisan, pinapakita na tila ba hindi siya interesado na makipag negosyo sa kanila.Nagalit si Jacob at nainis nang makita na naloko siya.Sinunggaban ang may-ari ng pwesto, galit siyang sumigaw sa kanya.“Sinungaling! Ibalik mo ang pera ko!”“Anong pera ang ti
Sa sandaling narinig niya ang boses, tumalikod si Charlie upang hanapin ang pinagmulan nito.Nakita niya ang isang batang lalaki na may puting lino na suit at isang pares ng itim na sapatos na naglalakad papunta sa pwesto. Mayroong iba’t ibang uri ng bracelet sa kanyang kamay, at dahil maliwanag at maaraw, mayroon siyang isang antigong salamin na gawa sa ginto ang gilid na may dalawang itim na lense. Ang salamin ng batang lalaki ay katulad ng mga salamin na sinusuot ng mga bata noong Qing Dynasty sa China.Mga apat o limang bodyguard ang naglalakad sa likod ng batang lalaki, at kumpara sa young master, ang mga bodyguard ay mukhang mabangis at masama, pinapaalis ang lahat sa daan upang maiwasan ang gulo sa eksena.“Ah, si Mr. Quinton!”Lumaki ang mga mata ng may-ari ng pwesto at nagsimulang ngumiti nang makita ang batang lalaki. Pagkatapos, papuri ang lumabas sa kanyang bibig na tila ba may tubig na dumadaloy dito. “Mr. Quinton, bakit hindi mo sinabi sa akin na pupunta ka ngayon? La
Gayunpaman, talagang iba si Mr. Quinton. Ito ay dahil nabuhay siya na may pilak na kutsara sa kanyang bibig, dahil nagmula siya sa isang sikat na pangalawang henerasyon na mayamang pamilya. Hindi niya pa nararanasan na maubusan ng pera simula noong isinilang siya.Hindi gustong galitin ni Zachary si Mr. Quinton, pero ayaw niya ring labagin ang panuntunan ng pakikipagkalakalan ng antigo, kaya, patuloy niyang tiningan ni Charlie, umaasa na magbabago ang isip niya.Alam ni Charlie na pinapakiusapan siya ni Zachary, pero hindi niya pinasin ang kanyang pakiusap at sumagot, “Hindi.”Walang magawa si Zachary at umupo nalang sa lapag at magtiis kung sakaling sipain siya ulit ni Mr. Quinton.“Tingnan mo kung gaano ka kawalang kwenta!”Sumigaw si Mr. Quinton at binulyawan si Zachary. Pagkatapos, sumulyap siya kay Charlie bago sinabi nang mayabang, “Binili mo ang batong ito sa halagang tatlong daang dolyar? Bibigyan kita ng tatlumpung libong dolyar kung ibibigay mo ito sa akin!”Malakas na
Nang makita ng lahat ang mayabang na ekspresyon sa mukha ni Mr. Quinton, pinigilan ng mga manonood ang kanilang hininga dahil alam nila na matatalo si Charlie sa paghaharap na ito.Gayunpaman, mayroong kalmadong ekspresyon si Charlie sa kanyang mukha, at ngumiti siya habang sumagot, “Sa tingin ko ay hindi ito ang unang beses na sumali ka sa isang pakikipagkalakalan ng antigo. Mayroon ka bang ideya sa kung ano ang pinakamahalagang bagay pagdating sa pakikipagkalakalan ng antigo?”Tumingin na may malamig na ekspresyon si Mr. Quinton kay Charlie, “Ano?”Tumawa si Charlie bago sumagot, “Syempre ang panuntunan na namamahala sa pakikipagkalakalan ng mga antigo!”Pagkatapos, nilakasan nang kaunti ni Charlie ang kanyang boses bago nagpatuloy, “Sa pakikipagkalakalan ng mga antigo, kung sino ang nauna, sa kanya na ito. Nauna ako, at ako ang unang taong bumili ng batong ito. Kaya, sa akin na ang batong ito. Kahit na lumuhod ka pa at magmakaawa na ibigay ko ito sa iyo, hindi ko ito ibibigay sa
”Okay, sige,” Agad na pumayag si Charlie na may sobrang relax na kilos. “Maaari ko lang sabihin na kamangha-mangha ka dahil naniwala ka talaga na ang artipisyal na bato ay isang jade.”Mas nainis si Mr. Quinton, ang kanyang mukha ay namula pagkatapos punahin ni Charlie. Tumalikod siya at tynubgub sa maraming tao na nakapalibot sa kanila.“Mr. Zeke, Mr. Lionel, gusto kong tulungan niyo ako na tingnan itong bracelet sabihin sa akin kung tunay ba ito o hindi.”Ang dalawang taong natawag ay biglang naging awkward habang tumingin sila sa isa’t isa.Ito ay dahil ang pagsusuri sa katunayan ng isang antigo ay karaniwang nakakagalit sa may-ari, hindi alintana kung totoo ba ito o hindi.“Mr. Quinton, limitado lang din ang aming kaalaman sa pagtatasa ng mga antigo. Hindi namin makikita ang pagkakaiba.”Agad nagalit si Mr. Quinton at mabilis na sinabi, “Huwag kayong magsabi ng mga palusot! Gusto kong bigyan niyo ako ng tapat na pagtatasa sa bracelet. Kahit na tunay ang piraso ng jade o hindi
Nang makita ni Charlie kung gaano kayabang si Mr. Quintong, kinutya niya habang umiling siya sa panghahamak. “Hindi mo man lang makita ang pagkakaiba ng gourd sa jade plug? Hindi mo pa ba narinig ang tungkol sa siyam na butas o ang jade plugs na ginagamit sa mga bangkay?”“Anong ibig sabihin mo sa jade plugs at mga bangkay?” Tinanong ni Mr. Quinton na may nalilitong ekspresyon sa kanyang mukha.Nagbuntong-hininga si Charlie. “Hindi maturuan ang bata!” Pagkatapos, umiling siya bago sinabi, “Hindi mo man lang alam ang tungkol dito? Narinig mo na ba ang ‘Nine Aperture Jade’?”“Anong ‘Nine Aperture Jade’?” Tinanong ni Mr. Quinton habang nakatingin siya kay Charlie na may blankong ekspresyon sa kanyang mukha.Kahit na nasiyahan si Mr. Quinton sa pagbili ng mga antigo, hindi talaga siya nag gugol ng oras para pag-aralan ang kahit ano sa mga antigo. Lagi niyang bibilhin ang sinasabi ng kahit sino na maganda bago siya umalis at magyayabang tungkol sa mga piraso ng antigo niya.“Ungas!” K
Humagikgik si Vera, itinupi ang mga kamay niya nang matiwasay sa isang bahagi ng kanyang baywang, at yumuko nang bahagya kay Charlie. Sinabi niya nang magalang, “Young Master, hindi mo ako kailangan maging magalang nang sobra sa akin. Tawagin mo na lang ako na Vera.”Sinabi nang tapat ni Charlie, “Hindi, halos 400 years old ka na, kaya dapat kitang tawagin bilang nakakatanda ko…”Ngumiti si Vera at sinabi nang seryoso, “Sa pananaw ko, isa lang akong babae na hindi lumaki, hindi isang imortal at matandang mangkukulam. Kahit na halos apat na raang taon na talaga ako nabubuhay, pakiramdam ko na tila ba 17 years old lang ako…”“Ah…” Nalaman ni Charlie na hindi akma ang sitwasyon niya, na may dalawang magkasalungat na boses na nagtatalo sa isipan niya.Sinabi ng isang boses, “Tama siya. Kahit na halos apat na raang taon na siyang nabubuhay, noon pa man ay 17 o 18 years old lang siya.”Sinabi ng isang boses, “Pero halos 400 years old na siya ngayon! Anong ibig sabihin ng 400 years old?!
Nang maglaho ang katawan ni Vera sa itaas ng bundok, agad bumalik ang kamalayan ni Charlie sa realidad mula sa kailaliman ng mga bundok sa timog ng Yorkshire Hill.Sa sandaling binuksan niya ang mga mata niya, naniwala na siya nang buo sa mga sinabi ni Vera. Naniniwala siya na ang babaeng ito ay nabubuhay na mula tatlong daang taon na ang nakalipas hanggang ngayon. Sa sandaling ito, sa wakas ay napagtanto na niya kung bakit palagi niyang nararamdaman na kahanga-hanga si Vera kahit na hindi niya maintindihan kung ano ang mayroon sa kanya.Sa edad na 17 o 18, bihasa na siya sa halos mala-diyos na sining ng panghuhula, na kahit ang isang katulad ni Chandler, na 100 years old, ay hindi na-master.Sa 17 o 18, walang tigil siyang hinabol ng Qing Eliminating Society. Kung limang taon na siya hinabol ng Qing Eliminating Society, hindi ba’t nakikipagtagisan ng talas ng isip na siya sa kanila noong 12 years old pa lang siya?Bukod dito, sa edad na 17 o 18, misteryoso siyang lumitaw sa Aurous
Tinanong ni Charlie si Vera nang hindi namamalayan, “Ipininta mo ba ang painting na ito?”Tumango si Vera at sinbi, “Ipininta ko ito ilang araw na ang nakalipas. Ipininta ko ito para sayo, Young Master.”Hindi maiwasang mamangha ni Charlie. Hindi niya inaasahan na may pambihirang galing si Vera sa pagpipinta. Kailan lang, sinabi ng biyenan na lalaki niya na may isang art exhibition na isasagawa ng Calligraphy and Painting Association, at nahihirapan siyang makahanap ng mga magagandang likha. Kung dadalhin ni Charlie ang painting na ito doon, marahil ay gumawa ito ng kaguluhan sa mga landscape painter sa buong bansa!Biglang sinunggaban ni Vera nang kanang kamay ni Charlie, na may singsing, at pinagsama ang daliri nila. Pagkatapos ay sinabi niya nang may umaasang ekspresyon, “Young Master, maaari ko bang imungkahi na dalhin ka para makita ang hitsura nito gamit ang sarili mong mga mata noong tatlong daang taon na ang nakalipas?”Pagkasabi nito, ang singsing, na nanatiling tahimik ka
“Ano… Anong sinabi mo?!” Pakiramdam ni Charlie na namanhid ang buong katawan niya dahil sa mga sinabi ni Vera. Hindi ito pagmamalabis. Nakaramdam talaga siya ng mahinang kuryente mula sa kanyang ulo hanggang paa!Sinabi ni Vera na napanood niya ang Mother of Pu’er Tea na nabigong lampasan ang kalamidad nito sa Heavenly Lake tatlong daang taon na ang nakalipas. Ang ibig sabihin ba nito ay mahigit 300 years old na siya?!Sa una ay hindi kayang maniwala ni Charlie sa sinabi ni Vera. Dahil, kahit na nahanap talaga ng isang tao ang daan sa mahabang buhay, karaniwan ay unti-unting proseso ito.Marahil ay mag-cultivate ang isang tao sa 20s o 30s, pero madalas posible na magsimula ang cultivation sa edad na 50 o 60, o mas matanda pa.Habang lumalalim ang cultivation ng isang tao, humahaba ang buhay niya, pero kahit ang isang cultivator na mahigit 100 years old, tulad ng great earl ng Qing Eliminating Society, ay napanatili lang ang hitsura niya na isang lalaki na nasa 60 years old.Kung m
Humagikgik si Vera at sinabi, “Nagkataon, may natira pa na huling piraso ng Pu’er tea. Nag-aatubili akong inumin ito, at hinihintay ko ang araw na maitimpla ko ito para sayo para matikman mo ito. Charlie, mangyaring maghintay ka saglit!”Sinabi nang nagmamadali ni Charlie, “Miss Lavor, hindi mo na kailangan abalahin ang sarili mo. Bigyan mo na lang ako ng isang baso ng tubig.”Tumayo si Vera at hindi na lumingon habang sinabi, “Ang Pu’er tea na mayroon ako ay ang pinakamasarap ng Pu’er tea sa buong mundo. Charlie, siguradong pagsisisihan mo sa hinaharap kung hindi mo ito titikman.”Pagkatapos itong sabihin, idinagdag ni Vera, “At saka, ipapaliwanag ko ang lahat ng mga bagay kung saan ka nalilito, simula sa piraso ng Pu’er tea na iyon.”Pagkatapos ay mabilis na kinuha ni Vera ang kumpletong tea set niya at ang Pu’er tea na palagi niyang pinapahalagahan nang hindi na hinihintay ang sagot ni Charlie.Pagkatapos bumalik sa tabi ng kama, maingat na sinindihan ni Vera ang uling ng olibo
Nang marinig ang paliwanag ni Vera, kumunot ang noo ni Charlie at tinanong, “Paano iyon posible? Nagsisinungaling ka siguro sa akin.”“Bakit ako magsisinungaling sayo?” Sinabi nang sigurado ni Vera, “Totoo talaga ito! Kaya kong mangako sa buhay ko!”Umiling si Charlie at sinabi nang sobrang seryoso at tapat, “Paniniwalaan kita kahit na may pagdududa ako. Naniniwala ako na kaya nga ng singsing na ito na ipadala ang tao sa iba, pero nang mangyari ang pagsabog kanina, hindi ikaw ang iniisip ko… Ang iniisip ko ay ang mga pumanaw na magulang ko…”Pagkasabi nito, patuloy na binulong ni Charlie, “Mukhang lumitaw sa isipan ko ang imahe ng asawa ko sa dulo. Kung totoo ang sinabi mo, dapat ay ipinadala ako ng singsing na ito sa asawa ko…”Tinikom ni Vera ang mga labi niya at sinabi nang may kaunting lungkot, “Charlie, hindi ako nagsisinungaling sayo. Natural na alam ko na hindi mo ako iisipin sa sandali ng buhay at kamatayan. Kaso nga lang ay ang ama ko ang nag-iwan ng singsing na ito sa aki
Tumango si Vera at sinabi, “May kaunting alam ako sa lahat, pero mga pangunahing kaalaman lang.”Hindi mapigilan ni Charlie na bumuntong hininga at sabihin, “Nagdala ako ng maraming pill bago ako umalis, pero wala nang natira ngayon…”Pagkatapos itong sabihin, may naalala siya at mabilis niyang tinanong si Vera, “Siya nga pala, ano na ang petsa at oras ngayon?”Hindi alam ni Charlie kung gaano katagal ang lumipas bago siya napunta dito. Kung kaunting panahon lang ito, may oras pa siya para magmadaling umuwi at sirain ang sulat na iniwan niya para kay Claire. Kung matagal na panahon na ang lumipas, marahil ay nalaman na ni Claire ang tungkol sa sikreto niya.Nang makita ni Vera na nababalisa nang sobra si Charlie, sinabi niya nang nagmamadali, “Huwag kang mag-alala, Charlie. Karirinig ko lang ng ilang segundo ang pagsabog sa timog bago ka lumitaw sa hot spring pool. Nasa kalahating oras pa lang ang lumipas simula noon.”Sa wakas ay huminga na nang maluwag si Charlie nang marinig ni
Pakiramdam ni Charlie na pagod na pagod na ang utak niya, at hindi niya maunawaan ang lohika. Sa sandaling ito, bigla niyang naalala na ginamit ni Vera ang pangalan na ‘Veron’ nang bumisita siya sa Aurous Hill, pero pagkatapos siyang makita, tinawag niyang ‘Vera’ ang sarili niya.Kahit na may kaunting pagkakaiba lang sa pangalan na ‘Vera’ at ‘Veron’, bukod-tangi ang kahulugan nito para kay Charlie.Agad siyang nakaramdam ng lamig sa kanyang gulugod at tinanong nang mahina sa gulat, “Hindi… Naa… Naaalala mo ako?”Tumango si Vera at nahihirapan na alalayan ang nanghihinang si Charlie habang papunta siya sa kanyang kwarto. Sinabi niya nang malambot, “Charlie, niligtas mo ang buhay ko sa Northern Europe. Hinding-hindi ko ito makakalimutan!”Nagulat nang sobra si Charlie. Binulong niya, “Bakit… Bakit naaalala mo pa rin? Maaari ba… Maaari ba na isa ka ring cultivator?”Ngumiti nang nahihiya si Vera at sinabi, “Charlie, hindi ako isang cultivator, pero medyo espesyal ang katawan ko, kaya
Simula noong nawalan siya ng malay, walang ideya si Charlie kung gaano katagal na siyang lumulutang sa kawalan, hanggang sa huli, isang kaunting ilaw ang biglang lumitaw sa harap ng mga mata niya.Sa sandaling ito, kasama ng kaunting ilaw ay ang matinding sakit at malakas na pakiramdam ng kahinaan. Sa sobrang lakas ng pakiramdam ng kahinaan na ito, hindi niya man lang kayang buksan ang mga mata niya.Hindi katagalan, naramdaman niya na para bang binalot ng mainit na pakiramdam ang katawan niya, at parang nagbigay ng ilang kaginhawaan ang init na ito sa matinding sakit sa paligid niya. Pagkatapos ay nadiskubre niya na inaangat siya ng mainit na pakiramdam na ito.Pagkatapos nito, narinig niya ang isang pamilyar na boses na sinabi sa tainga niya, “Charlie!” Dahil sa tawag na ito, unti-unting bumalik ang paningin ni Charlie.Nang binuksan ng nanghihingang Charlie ang mga mata niya at nakita niya ang tao na nakatayo sa harap niya, natulala siya dahil bigla niyang nadiskubre na ang maga