Tinawagan niya agad si Charlie. Gabi na sa Aurous Hill, at nanonood sa telebisyon si Charlie sa salama sa unang palapag kasama ang pamilya niya.Nang makita ni Charlie na tumawag si Merlin, lumabas siya sa bakuran at sinagot ang tawag.Sinabi ni Merlin sa kabilang linya, “Mr. Wade, pinapapunta ako ng tito mo sa Aurous Hill kasama siya at ang lolo at lola mo. Ang layunin ay maghanap ng mga bakas tungkol sayo. Aalis kami ngayong gabi. Pumayag na ako sa hiling nila, kaya iniisip ko kung may mga utos ka ba para sa akin?”Hindi nasorpresa si Charlie nang marinig ang mga sinabi ni Merlin. Dahil, nang pumunat siya sa Willow Manor kasama si Caden ilang araw na ang nakalipas, alam niya na malapit nang pumunta ang pamilya ng lola niya sa Aurous Hill.Kaya, sinabi niya kay Merlin, “Pwede mo silang tulungan sa pag-iimbestiga tulad ng dati. Ako na ang bahala sa lahat ng bakas sa Aurous Hill, pero kailangan mong makipag-usap sa akin nang maaga at ipaalam sa akin kung saan ka magsisimula.”Sinab
Inimpake ni Merlin ang ilang simpleng damit at supply sa hapon sa United States at umalis sa Houston papunta sa New York gamit ang Gulfstream business jet na ipinadala ng mga Acker.Sa gabi nag-ayos ng flight si Christan para kay Merlin mula sa New York papunta sa Aurous Hill. Pagkatapos bumaba ni Merlin sa New York, direkta siyang nilipat sa passenger plane ng mga Acker papunta sa Aurous hill.Kahit na sila Keith, Holly, at Christian lang mula sa mga Acker ang pupunta sa Aurous Hill, sinamahan sila ng maraming mga kasambahay, assistant, katulong, at halos isang daang magagaling na bodyguard.Kaya, nag-ayos si Christian ng isang private jet na binago mula sa isang Boeing 748. Ang ganitong malaking eroplano ay hinati sa dalawang antas. Ang itaas ay isang maliit na sala na may dalawang kwarto, at ang ibaba ay may mahigit isang daang standard business class seat pati na rin ang isang resting room para sa mga shift crew.Nang dumating si Merlin sa New York, kakukumpleto lang ng mga Ack
Sinabi ni Lady Acker, “28 na si Charlie ngayong taon. Marahil ay may apo na tayo sa tuhod pagkatapos siyang mahanap.”Natulala si Keith, pagkatapos ay tumango siya bago tumingin nang blangko sa labas ng bintana nang hindi na nagsasalita.Tinanong ni Merlin si Lady Acker sa mahinang boses, “Aunt Holly, mas naging seryoso ba ang kondisyon ni Uncle Keith?”Tumango si Lady Acker at sinabi, “Mukhang medyo lumala ang kondisyon niya kaysa dati. Gumamit ako ng mahigit kalahati ng oras ko habang gising para ipaliwanag sa kanya nang paulit-ulit ang sitwasyon, pero mukhang nakakalimutan niya ang lahat ng ito pagkatapos tumalikod.”Pagkatapos itong sabihin, idinagdag ni Lady Acker, “Ito rin ang dahilan kung bakit ako nagmamadaling pumunta sa Aurous Hill. Natatakot ako na kung papatagalin ko pa ito, hindi na siya maaalala ni Keith kahit na makita namin si Charlie.”Bumuntong hininga si Merlin at inisip, ‘Hay… May dakilang kapangyarihan si Charlie na kahit ako ay kayang iligtas, kaya siguradong
“May mga uri ng tao rin na may magaling na pananaw. Pagkatapos mapatay ng mga magulang niya, alam niya na hindi ligtas ang sitwasyon niya, kaya marahil ay manatili siya sa lugar na ito at sinunod ang lohika na ang pinakamapanganib na lugar ay ang pinakaligtas.”Pagkasabi nito, idinagdag ni Merlin, “Ah, siya nga pala, may isa pang posibilidad, at iyon ay may ibang mga tao na nag-ayos ng mga bagay-bagay para sa kanya sa likod ng eksena. Sa ganitong sitwasyon, wala sa kanya ang desisyon.”Nanahimik saglit si Lady Acker, pagkatapos ay tinanong, “May nakita na siguro na parehong kaso, tama? Sa mga kaso na nilutas mo, kung pinatay ang pamilya ng bata at hindi alam kung nasaan ang bata, sa huli, saan ba maaaring matagpuan ang bata?”Nag-isip saglit si Merlin at sinabi nang tapat, “Aunt Holly, sa totoo lang, maraming katulad na kaso na ang napunta sa akin. Karamihan ng mga nabuhay na bata ay tatawagan ang ibang kamag-anak nila, tulad ng lolo at lola nila, mga tito, o tita, pagkatapos magtag
Ang Boeing 748 na ginawang private jet ay umalis sa JFK Airport ng 9:00 PM sa lokal na oras sa New York at pumunta sa Aurous Hill, Oskia, na sampung libong kilometro ang layo.Pagkatapos ng labindalawang oras na flight, maayos na bumaba ang eroplano ng mga Acker sa Aurous Airport ng 9:00 PM sa lokal na oras.Ang mga staff na maagang dumating sa Aurous Hill ay nag-ayos ng isang convoy para sunduin ang matandang mag-asawa, si Christian, Merlin, at ang iba pa pabalik sa Willow Manor.Gabi na nang dumating ang convoy sa Willow Manor. Partikular na payapa at komportable ang Willow Manor, at direkta silang dinala ng butler ng mga Acker sa gitnang villa.Medyo pagod silang apat pagkatapos bumiyahe ng mahigit sampung oras. Kaya, bumalik sila sa kwarto nila para magpahinga pagkatapos ayusin ang mga kwarto.Sobrang laki ng mga villa sa Willow Manor na may tatlong palapag sa itaas at isang basement na magagamit na nasa 800 o 900 square meters. Dahil sapat na ang sukat nito, ang bawat kwarto
Walang nag-aakala na makalipas ang napakaraming taon kung saan napakaraming tao ang naghanap sa Aurous Hill, nasa siyudad pa rin na ito si Charlie.Makalipas ang dalawampung taon, nandito ulit ang lolo, lola, at tito ni Charlie. Alam ni Charlie mula kina Merlin at Quinn na hindi sumuko ang lolo at lola niya sa paghahanap sa kanya makalipas ang napakaraming taon. Gusto ni Charlie na makipagkita ulit sa lolo at lola niya at sa mga Acker para hindi na mag-alala ang dalawang matandang tao at sisihin ang sarili nila dahil sa kanya.Pero, pansamantala niyang pinigilan ang ideya na ito nang maisip niya na ayaw pa rin ng Qing Eliminating Society na pakawalan ang lolo at lola niya at ang mga Acker.Dahil dumating na ang lolo at lola niya sa Aurous Hill at marahil ay balak nilang tumira dito nang matagal, ayon sa kilos nila, kailangan manatiling nakatago ni Charlie sa mga mata nila nang medyo matagal. Sa ganitong sitwasyon, hindi madaling siguraduhin na hindi mabubunyag ang pagkakakilanlan ni
Nasanay na si Lady Acker sa pagpapaliwanag ng kondisyon ng kanyang asawa sa kanya sa tuwing gumigising sila sa umaga bago ipapaalam sa kanya ang kasalukuyang oras at sabihin sa kanya ang mga nangyari kailan lang o ang mga nangyari kahapon.Ito ay dahil lumala na nang sobra ang memorya ni Keith sa punto na hindi na niya maalala kung ano ang nangyari sa nakaraang sampung taon. Siguradong makakalimutan niya ang nangyayari araw-araw sa sumunod na araw.Pero, ayon sa usapan nila ngayon lang, mukhang naalala ni Keith ang nakakapagod na biyahe kahapon at ang malabong tanawin na nakita niya sa ilalim ng liwanag ng buwan nang pumunta sila sa Willow Manor gamit ang kotse. Namangha talaga si Lady Acker.Nasorpresa nang kaunti si Keith. Hinawakan niya ang noo niya at tinanong siya, “Sobrang kakaiba para sa akin na maalala ang nangyari kahapon?”Puno ng tuwa si Lady Acker habang sinabi, “Matagal na simula noong naalala mo ang nangyari kahapon pagkatapos gumising sa sumunod na araw.”Pagkasabi
Naghanda ng maraming almusal ang mga kasambahay sa malaking sala sa first floor. Sobrang sigla nina Christian at Merlin habang nakaupo sila sa lamesa para kainin ang masarap na almusal na puno ng iba’t ibang mga pagkain.Hindi lang ang matandang mag-asawa ang nakatulog nang mahimbing kagabi, at naramdaman din ito nina Christian at Merlin.Pakiramdam nilang dalawa na tila ba bumalik sila sa walang-ingat at masiglang edad nila na 17 o 18 years old. Nakatulog agad sila sa sandaling humiga sila sa kama pagkatapos ubusin ang enerhiya nila sa umaga.Nang makita nilang dumating ang matandang mag-asawa, mabilis silang tumayo at binati sila. Tinanong ni Christian nang nag-aalala, “Ma, Pa, nakatulog ba kayo nang mahimbing kagabi?”Sinabi nang sabik ni Lady Acker, “Sobrang himbing ng tulog namin. May magandang balita ako para sayo. Naaalala talaga ng ama mo ang nangyari kahapon!”Gano’n ba?!” Nagulat nang sobra si Christian sa punto na nahulog niya ang tinapay sa kanyang kamay. Tumingin siya
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago