Nang makita ulit ni Charlie si Yahiko, nalaman niya na sobrang ganda ng kondisyon niya.Para kay Yahiko, ang kahalagahan ng pagkakaroon ulit ng mga binti ay maikukumpara sa pagkakaroon ng bagong buhay, kaya mas lalo niyang pinahalagahan ang kasalukuyan.Sobrang sigla at magalang si Yahiko nang makita niya si Charlie. Lumabas siya sa personal para tanggapin si Charlie sa bahay, pagkatapos ay naghanda ng tsaa para kay Charlie. Kahit na abala siyang maglakad, hindi maitago ang pananabik niya.Si Hiroshi, na nasa gilid, ay sobrang galang din habang nanatili siyang nakayuko sa 90 degree na anggulo.Binati silang dalawa ni Charlie, tumingin nang mausisa sa bahay, at sinabi nang nakangiti, “Matagal na akong nakatira sa Thompson First, pero ito ang unang pagkakataon na nakapunta ako sa high-rise building na ito.”Pagkasabi nito, tumingin siya sa ilog sa labas sa pamamagitan ng mga bintana mula sa sahig hanggang kisame sa sala at bumuntong hininga habang sinabi, “Sobrang ganda talaga ng ta
Pagkatapos itong sabihin, tinuro niya ang tuna sashimi sa magandang plato at sinabi kay Charlie, “Mr. Wade, ang mga sashimi na ito ay galing sa dalawang pisngi ng bluefin tuna. Ang auction price para sa isda na ito ay three million US dollars, pero ang napakaliit na karne mula sa dalawang pisngi ay nasa daang-daang libong US dollars na. Kung ililipat ito, ang presyo ng sashimi ay nasa sampu-sampung libong US dollars, at hindi ito mahahanap kahit sa mga pinakamagandang Michelin restaurant.”Hindi nagsasabi ng kalokohan si Yahiko. Sa lipunan ng karangyaan at pera sa Japan, napakamahal ng mga totoong produkto na may pinakamataas na kalidad.Ang pinakamataas na nakatalang auction price para sa bluefin tuna ay binili sa malaking presyo ng ilang milyong US dollars. Karamihan ng karne mula sa ganiton isda ay napupunta sa mga high-end restaurant. Pero, ang totoong sitwasyon ay imposible para sa dalawang pisngi ng bluefin tuna tulad nito na pumunta sa kusina ng kahit anong restaurant. Matag
Tumagay sila Charlie, Yahiko, at Hiroshi, habang nakatayo sa gilid si Nanako at patuloy na pinupuno ang sake para sa kanya.Kung titingnan, pinupuno lang ni Nanako ang sake ni Charlie at pinupuno lang ni Emi ang sake ni Yahiko. Kaya, si Hiroshi ang naglalagay ng sarili niyang sake.Sa opinyon ni Charlie, ang hindi talaga masarap ang tinatawag na ‘Laughing Dragon and Nine Heavens’. Bukod sa purong bango ng bigas nito, kulang talaga ito. Kung gusto niyang malasing nang kahit kaunti, dapat ay nasa 40% ang laman na alcohol nito. Para kay Charlie, ang ganitong sake ay hindi naiiba sa pag-inom ng tubig.Pero, dahil isa itong national treasure na dinala ni Yahiko, sinamahan siya ni Charlie at uminom kasama siya.Puno rin ng papuri si Charlie para sa napakasarap na sashimi na inihanda ni Emi.Sa totoo lang, pakiramdam niya na walang kahit anong lasa ang sashimi mismo, at nilalasahn niya lang ang lambot ng iba’t ibang isda. Walang masyadong kaibahan sa kabuuang lasa pagkatapos itong isawsa
Tumango si Charlie at sinabi, “Mabuti naman. Wala ako sa Aurous Hill sa mga nakalipas na araw, pero marahil ay hindi ako pupunta sa kahit saan sa mga susunod. Malaya ka po na tawagan ak kung kailangan mo ng tulong sa kahit ano sa Aurous Hill.”“Okay!” Hindi masyadong magalang si Helen at sumang-ayon nang nakangiti. Pagkatapos ay inimbita niya si Charlie papasok sa bahay.Hindi mapigilan ni Charlie na maging mapanglaw sa sandaling pumasok siya sa bahay.Noong nirentahan ng mga magulang niya ang mansyon na ito dati, maingat din nila itong inayos, at ganito pa rin ang hitsura nito hanggang ngayon. Kahit na mukhang sobrang luma na nito, binibigyan nito ng preskong pakiramdam ang mga tao.Makalipas ang dalawampung taon, naging sira-sira ang mansyon na ito, pero pagkatapos ng maingat na pag-aayos ni Helen, mukhang tila ba bumalik ang lahat sa estado nito noong dalawampung taon na ang nakalipas.Sa ilang sandali, naramdaman ni Charlie na tila ba bumalik siya sa panahon noong pito o walon
Sinabi ni Jaime, “Sa pangalawang buwan, sinimulan kong tratuhin nang tapat ang peregrinasyon na ito, kaya pinaalis ko ang entourage na pinahintulutan ni Mr. Wade na dalhin ko, at balak kong maabot ang dulo nang mag-isa…”“Nagkasakit ako pagkatapos maulanan, kaya natulog ako sa isang kubo. Dahil, maraming mga pilgrim ang mananatili doon sa daan, kaya hindi ko inisip na may mali dito…”Bilang resulta, sinubukan akong ibenta ng mag-asawa sa may-ari ng black coal mine habang wala akong malay at may mataas na lagnat.”“Narinig kong sinabi nila na ang isang taong nasa hustong gulang ay maaaring mabenta ng 20 thousand dollars, at ang isang karaniwang trabahador sa minahan ay nasa three o four thousand dollars kada buwan. Basta’t makakakuha ng tao ang may-ari ng black coal mine, mababawi niya ang kapital niya ng mahigit kalahating taon kung gagawin niyang alipin ang tao na iyon, at ang mga matitira ay kita na niya.”“Sa oras na iyon, pumunta na doon ang may-ari ng black coal mine, pero tum
Simula noong nakumpirma ni Charlie na walang kinalaman ang pamilya Schulz sa pagkamatay ng mga magulang niya, hindi na niya naisip na kunin ang buhay ng kahit sino mula sa pamilya Schulz. Kaya niyang buhayin si Sheldon, lalo na si Jaime.Sinabihan niya rin ang mga tauhan niya na palihim na protektahan si Jaime para knia Helen at Sophie. Ang peregrinasyon sa Jordan Temple ay hindi katulad noong pagbibisikleta ni Dylan papunta sa Aurous Hill. May bisikleta ang isa, at dadaan din siya sa pinaka maunlad na lugar sa Oskia. Basta't hindi siya magpe-pedal nang hindi tumitingin sa highway, walang panganib sa buhay ni Dylan.Pero, iba ito para kay Jaime. Ang kapaligiran papunta sa kanluran ay palala nang palala, at may panganib kung saan-saan kung hindi siya mag-iingat. Hindi maipapaliwanag ni Charlie ang mga bagay-bagay kina Helen at Sophie kung mamatay si Jaime sa daan kung hindi niya poprotektahan nang palihim si Jaime.Alam din ni Jaime na hindi pinapunta ni Charlie ang mga taong iyon pa
Kung hindi makakapasa si Jaime, kahit na maging malaya siya simula ngayon, hindi niya pwedeng hawakan ang mga asset ng pamilya Schulz.Ito ay dahil gustong maghanap ni Charlie ng isang mapagkakatiwalaan at tapat na tauhan para kay Sophie, kaya wala dapat nakatagong panganib sa kandidato na ito. Kung may kahit kaunting kaisipan si Jaime na sumuko sa peregrinasyon na ito, hindi agad siya pagkakatiwalaan ni Charlie.Hindi alam ni Helen at Sophie ang tunay na intensyon ni Charlie. Hindi nila maitago ang pananabik nila nang marinig nilang handang maging mapagbigay si Charlie at bigyan si Jaime ng pagkakataon. Umaasa silang sasamantalahin ni Jaime ang sitwasyon na ito at sasang-ayon siiya.Gayunpaman, nag-atubili si Jaime saglit at pagkatapos ay sinabi, “Salamat kabaitan mo, Mr. Wade, pero gusto ko pa ring tapusin ang peregrinasyon na ito.”May walang bahalang ekspresyon si Charlie habang sinabi, “Pag-isipan mo ito nang mabuti. Magiging mas mahirap sa hinaharap ang daan. Papasok ka sa mg
“Pagsusulit?”Tumingin si Jaime sa kanyang ina nang may ilang pagdududa at tinanong nang nalilito, “Ma, anong ibig mong sabihin dito?”Sinabi nang seryoso ni Helen, “Mukhang ang layunin ng pagpunta ni Charlie ngayon ay itanong sayo ang tanong na iyon, para makita kung sasamantalahin mo ang pagkakataon na tapusin ang peregrinasyon.”Tinanong siya ni Jaime, “Anong sinusubukan sa akin ni Mr. Wade? Sinusubukan niya ang katapatan ko?”“Gano’n na nga!” Tumango nang bahagya si Helen at ipinaliwanag, “Ang istilo ng pagkilos ni Charlie ay katulad na katulad sa kanyang ama. Kahit na hindi ko masyadong kilala si Charlie, kilala ko si Curtis. Ang dahilan kung bakit naiiba si Curits sa karamihan ng mga pinuno ay ang unang hinahanap niya sa mga tao ay hindi ang abilidad o pinagmulan nila, ngunit ang pagkatao nila.”Pagkatapos huminto, idinagdag ni Helen, “Sa mga mata niya, kahit gaano pa kalakasa ang abilidad ng isang tao, basta’t hindi maganda ang pagkatao ng taong iyon, hindi siya magkakaroon n
Maraming taon nang hindi nabibisita ni Fleur ang libingan ni Elijah para magbigay galang. Kahit na ilang siglo na simula noong huli siyang pumunta dito, kaya niya pa ring tukuyin kung nasaan ang libingan ni Elijah.Sa kabila ng pagsira niya sa lapida at pagkawala ng mga puntod sa paglipas ng panahon, kaya niya pa ring hanapin ang libingan ni Elijah. Kahit na alam niya na hindi nakalibing dito ang katawan ni Elijah, itinuturing pa rin ni Fleur ang lugar na ito bilang pinakamalapit na lugar na kaugnay kay Elijah.Ang kasalukuyang pakiramdam niya magkakahalong lungkot, pagsisisi, at kaunting sama ng loob pa.Habang nilalamon siya ng mga emosyon, dumaloy sa isipan niya ang mga dating alaala niya na parang isang alon.Dati, inatake ni Fleur si Elijah nang hindi nag-iisip dahil sa pagmamahal at galit. Pagkatapos maglaho ni Elijah sa harap ng mga mata niya sa isang iglap, hula niya na dinala siguro siya kay Vera ng singsing na binigay ng master niya kay Elijah. Kaya, nagmamadali siyang um
Pagkatapos buksan ang camera, tumalikod nang hindi nag-iisip ang dalawa, nakatalikod sa papasikat na araw at nakatalikod kay Fleur bago sila kumuha ng picture.Pagkatapos kunin ang litrato, mabilis itong pinalaki ni Charlie. Dahil sa high-pixel na front camera, medyo malinaw ang mukha ni Fleur sa litrato.Pagkatapos ayusin ang posisyon nila, kumuha pa ng mas maraming litrato sina Charlie at Vera, patuloy na kumuha ng mga larawan kasama si Fleur sa likod gamit ang front camera.Sa kasamaang-palad, naglaho si Fleur sa gubat, at walang zoom function ang front camera. Malabo na kunan siya ng litrato sa sitwasyon na ito.Kaya, itinabi ni Charlie ang cellphone niya at patuloy na nagpanggap na hinahangaan nilla ang pagsikat ng araw kasama si Vera.Pero, maingat niya pa ring pinapanood si Fleur mula sa sulok ng paningin niya.Pagkatapos maghanap nang ilang sandali sa gubat, pinili ni Fleur ang medyo bukas na lugar, pagkatapos ay naglabas ng isang martilyo at isang silindrikong bagay na g
Nagulat talaga nang sobra si Fleur sa paglabas ni Charlie ng portrait ni Marcius sa Aurous Hill, sa punto na ang pinakamalaking inaalala niya sa pagpunta sa Oskia ngayon ay ang mabunyag ang pagkakakilanlan niya.Sa opinyon niya, ang mga batang camper siguro sa malapit ay mga estudyante na nasa eskwelahan pa. Hindi siya nag-aalala na may banta sa kaligtasan niya ang mga taong ito. Pero, narinig niya ang usapan nina Charlie at Vera at alam niya na marahil ay kaduda-duda ang kilos niya sa iba. Sa sitwasyon na ito, nag-atubili talaga siya nang kaunti.Napunta rin sa ibang direksyon ang atensyon niya dahil kay Charlie. Ngayon, nag-aalala na lang siya na paghihinalaan siya ng iba at hindi niya pinaghinalaan ang pagkakakilanlan ng mga kabataan na ito.Habang nag-aatubili si Fleur, isang ginintuang ilaw ang kumalat, at sumikat na ang araw mula sa silangan. Agad nanabik ang mga kabataan na nagpuyat buong gabi kasama si Charlie nang makita nila ang ilaw na ito. Nagsaya sila nagn malakas haban
Habang umaakyat siya sa Mount Turtle Back at nakita ang ilang tolda at isang dosenang kabataan sa malapit, kumunot nang kaunti ang mga kilay niya.Nakatingin ang mga taong ito sa direksyon kung saan sisikat ang araw, malinaw na gusto itong hangaan. Hindi nagduda si Fleur sa kanila, pero nainis at nadismaya siya nang kaunti dahil masyadong malapit ang mga taong ito sa libingan ng kanyang senior, si Elijah.Ang layunin ng pagbisita niya sa lugar na ito ay para alalahanin ang nakaraan sa libingan ni Elijah, at magsalita nang kaunti mula sa kailaliman ng puso niya sa kanyang senior.Pero, ang posisyon ng mga taong ito ay nasa dalawa o tatlong daang metro lang mula sa libingan ni Elijah, at siguradong makukuha niya ang atensyon nila kung didiretso siya doon. Mahihirapan siyang kausapin ang senior niya dahil dito.Sa sandaling ito, nasulyapan ni Charlie ang isang bata at mature na babae na kalilitaw lang sa malayo. Kayang makita ni Charlie ang hitsura niya gamit ang kanyang pambihirang p
Sa sandaling ito, nang sampung minuto na lang bago sumikat ang araw, nagdagdag ang lahat ng ilang sangay sa bonfire at nagsimulang hintayin ang sandali na sisikat ang araw mula sa likod ng bundok.Makalipas ang halos sampung minuto, ang dating maputlang langit ay nagsimulang lumiwanag ng ginintuang tingkad. Ito ang bakas na malapit nang sumikat ang araw sa abot-tanaw.Habang sabik ang lahat na makita ito, biglang naramdaman ni Charlie na may tao sa malayo na mabilis na papalapit sa lokasyon nila. Dahil nag-aalala siya na madidiskubre siya ni Fleur, sinanay ni Charlie ang mental cultivation method na tinuro sa kanya ni Ruby simula kagabi, mahigpit na kinulong ang sarili niyang Reiki sa loob ng katawan niya.Para sa mga cultivator, ang bawat tao ay parang isang submarine na naglalakbay sa malalim na karagatan, umaasa sa sonar detection para mahanap ang isa’t isa. Gamit ang analohiya na ito, ang isang tao na may mas mataas na cultivation ay parang isang mas advanced na submarine na may
Hindi katagalan, tuluyan nang lumubog ang araw, sinindihan na ng lahat ang bonfire at ang barbecue pit. Dahil naghanda ng sangkap ang lahat at nagdagdag pa si Charlie, medyo marami ang hapunan nila.Bukod dito, bumili rin si Charlie ng maraming wine, kaya mas sumigla ang paligid at atmospera. Sa madaling salita, nagpasya ang lahat na uminom at magsaya sa gabing iyon.Kaya, naglagay si Charlie ng ilang Reiki sa wine. Hindi kaya ng Reiki na palakasin ang katawan nila o gamutin ang mga sakit nila, pero sinisigurado nito na kahit gaano pa karami ang inumin nila sa gabing iyon, hindi man lang sila hihikab.Bukod dito, sa sandaling pumasok ang Reiki sa katawan nila, hindi ito mag-iiwan ng bakas. Kahit na pumunta si Fleur, wala siyang mapapansin.Ang Yorkshire Hill ay matatagpuan sa isang talampas, at medyo malaki ang pagkakaiba ng temperature sa umaga at gabi. Kasam na ang taas ng Mount Turtle Back, bumaba nang sobra ang temperature pagkatapos maggabi. Kaya, umupo ang lahat sa paligid ng
Habang nagsasalita siya, unti-unting naging seryoso ang ekspresyon niya. Sinabi niya, “Leni, mangako tayo sa isa’t isa. Subukan muna nating mabuhay ngayong taon. Kung sa susunod na taon, may mangyaring himala at walang namatay sa atin, pwede kang pumunta sa Oskia at makilala ang mga magulang ko para makuha ang basbas nila. Pagkatapos, pupunta ako sa United States kasama ka.”Si Leni, na kanina pa masaya, ay biglang naging mukhang pagod. Binulong niya, “May apat na buwan pa hanggang sa susunod na taon. Natatakot ako na kahit na hindi ako mamatay sa sandaling iyon, hindi ako makakapunta sa Oskia para makita ka.”Namula ang mga mata ni Shermaine, pero ngumiti siya at sinabi, “Ayos lang. Araw-araw na lang tayo mag-video call. Online na ang lahat ngayon. Kahit ang mga korte ay may hearing sa online. Kung kailangan, pwede na lang tayo kumuha ng isang pari, at pakakasalan kita sa online.”Pinigilan ni Leni ang mga luha niya, tumango nang marahan, at ngumiti habang sinabi, “Okay, deal. Kapa
Hindi inaasahan ni Charlie na habang nagca-camping siya sa mga bundok ng Yorkshire Hill, matatagpuan niya ang dalawang batang pasyente na may cancer. Ang nagpasorpresa sa kanya ay gustong sumali ng dalawang ito sa mga clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical sa Aurous Hill, pero tinanggihan silang dalawa.Ang mas nagpahanga pa sa kanya ay ang taong ito, si Leni, ay kilala pa si Jameson.Habang iniisip ang iba ang tungkol kay Jameson, na dating pinapangunahan ang buong FDA, na kusang umalis at nagsimula ng charity sa Aurous Hill, tinanong nang mausisa ni Charlie si Leni, “Helron, sobrang pamilyar ka ba kay Jameson Smith?”Sumagot nang kalmado si Leni, “Hindi naman. Dahil, bago siya umalis, isa siyang mataas na opisyal sa United States, at ang mga taong nakakausap niya sa FDA ay mga matataas na biopharmaceutical company at mga negosyante sa buong mundo. Ang isang tao tulad ni Jameson ay kahanga-hanga kahit sa mataas na lipunan. Paano magkakaroon ng pagkakataon ang isang ordinaryong
Sinabi ni Shermaine, na nasa gilid, “Hindi naman gano’n. Ang pamamahagi ng mga pwesto para sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical ay hindi base sa kung sino ang may pera at kapangyarihan, ngunit kung sino ang pinaka nangangailangan ng gamot. Ang lahat ng sumali para sa clinical trial ay mga pasyente na may cancer. Halos tatlumpung porsyento sa kanila ang idineklara ng mga doktor na may anim na buwan na lang para mabuhay. May daang-daang pasyente na may advanced pancreatic cancer, at marami sa kanila ay mga bata. Ang mga taong katulad namin na nasa 20s na ay mahihirapan na makakuha ng pwesto.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Shermaine, sumali ka rin ba sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Shermaine at sinabi, “Oo, pero hindi ako napili. Ang pamamaraan ng pagpili ng Apothecary Pharmaceutical ay parang pagkukumpara ng mga paghihirap. Una, ikukumpara nila kung sino ang may pinakamalalang sakit, pagkatapos ay kung sino ang pinakabata, kung sinong pamilya