Nang marinig ng matandang babae na binanggit ni Charlie ang Rejuvenating Pill, natakot siya at tinanong, “Benefactor, alam… alam mo rin ang tungkol sa Rejuvenating Pill?!”Tumango si Charlie at sinabi nang prangka, “Oo.”May isang pangungusap na hindi sinabi ni Charlie.Iyon ay naghanda rin siya ng isang Rejuvenating Pill para kay Lady Jenson sa sandaling ito.Hindi mapigilan ni Lady Jenson na sabihin nang may paghanga, “Isa ka ngang tao na may pambihirang kapangyarihan tulad ni Master Marcius!”Ngumiti lang nang kaunti si Charlie, pero mas lalo siyang nagulat.Sa ngayon, kahit na naikanabang siya nang sobra sa Apocalyptic Book, hindi niya pa rin alam kung sino ang sumulat nito.Ngayon, nang malaman niya na mahigit isang libong taon na ang nakalipas simula noong ginawa ni Marcius ang Rejuvenating Pill at binigyan pa ng dalawang Rejuvenating Pill ang mga ninuno ng pamilya Jenson, hindi niya mapigilang isipin, ‘Maaari ba na si Marcius Stark ang sumulat ng Apocalyptic Book? Ang ant
Tumango rin si Lady Jenson at bumuntong hininga habang sinabi, “Nakatala sa genealogy na noong 113 years old ang ninuno ko, hindi siya bingi, hindi bulag, at maayos pa rin ang katawan niya. Akala ng lahat na mabubuhay siya hanggang 120 years old, pero noong 113 years old na siya, nakaupo siya sa harap ng apoy ng mga uling para matulog pagkatapos maghapunan nang bigla niyang sinabi na nandito si Master Marcius para sunduin siya. Pagkatapos ay pumanaw siya habang may ngiti sa kanyang mukha.”Sinabi ni Charlie, “Mukhang may malalim na relasyon talaga ang ninuno mo kay Master Marcius.”“Oo.” Sinabi ng matandang babae, “Iniwan ng ninuno ko ang utos niya bago siya mamatay. Sinabi niya na hindi pwedeng umalis sa lugar na ito ang mga miyembro ng pamilya Jenson ng ilang henerasyon, at dapat lagi naming bantayan ang libingan ng asawa at anak ni Master Marcius dahil sinabi ni Master Marcius na siguradong babalik siya para sa kanya at ibabahagi ang swerte sa kanya kung makakahanap siya ng paraan
“Hindi alam ng mga taong may ibang apelyido ang tungkol sa kanya.” Sumagot ang matandang babae, “Ang mga ganitong bagay ay pinapasa lang sa direktang lahi ng pamilya Jenson.”Tumango nang kaunti si Charlie at tinanong siya, “Umaasa ang direktang lahi ng pamilya Jenson na maghintay hanggang sa lumitaw si Master Marcius?”Bumuntong hininga ang matandang babae at sinabi nang walang bahala, “Dati, nananabik pa ang lolo at ama ko sa paglitaw ni Master Marcius para magsimula ng bagong buhay dahil nangako siya sa ninuno ko ng pagkakataon na pahabain ang buhay nila…”Pagkasabi nito, bumuntong hininga nang malungkot ang matandang babae habang sinabi, “Pero sunod-sunod nawala ang tatlong anak na lalaki ko, at ipinanganak ko lang si Jeremy noong 45 years old ako. Pagkatapos siyang palakihin, hindi na ako nagkaroon ng pakialam sa kahit ano bukod sa kanya.”Sinabi ni Charlie “Kung buhay pa si Master Marcius at handang itupad ang pangako niya, maaari mo ring iwan ang pagkakataon na ito sa anak m
Ngumiti nang kaunti si Charlie at sinabi, “Noong naghiwalay tayo, nangako ako sayo na pupunta ako sa personal at bibisitahin ka pagbalik ko sa Oskia at hindi ko hahayaan na mag-alala pa kayo sa buhay ng anak mo. Pumunta ako para tuparin ang pangako ko ngayon, kaya nagpadala ako ng tao para bumili ng isang maliit na villa at storefront sa Sentermill, at pwede kayong lumipat doon ng anak mo.”Sinabi nang nagmamadali ng matandang babae, “Benefactor, hindi ko ito kayang tanggapin. Niligtas mo ang buhay namin, at hindi ka namin mabayaran, kaya paano namin magagawa na kunin ang mga ari-arian mo?”Kinaway ni Charlie ang kamay niya at sinabi nang seryoso, “Lady Jenson, hindi mahalaga sa akin ang ganito kalaking pera. At saka, malaki ang pakinabang sa akin ng bracelet na binigay mo. Paano gagaan ang pakiramdam ko kung hahayaan ko kayo ng anak mo na manatiling tumira dito?”Pagkasabi nito, idinagdag ni Charlie, “Mahigit isang libong taon na ang lumipas, at hindi pumunta dito si Master Marcius
Hindi alam ni Lady Jenson na ang pill na nilabas ni Charlie ay ang Rejuvenating Pill na sinabi ng ninuno ng pamilya Jenson sa mga inapo niya.Para sa pamilya Jenson sa nakaraang isang libong taon, ang Rejuvenating Pill ay isa lang alamat na nabubuhay sa memorya ng mga ninuno nila. Imposible para sa kanila na magkaroon ng pagkakataon na makita ang ganitong bagay sa buong buhay nila.Kaya, hindi inisip ni Lady Jenson na ang pill na ito ay ang sikat na Rejuvenating Pill.Pero, kahit na inakala niya talaga na isa lang itong pill na ginawa ni Charlie, sinabi niya nang walang pag-aatubili, “Benefactor, sobrang bait mo na sa amin, kaya paano ko…”Alam ni Charlie na uulitin niya ang parehong bagay, kaya sinabi niya nang kaswal, “Hindi ito mahalaga. Isa lang itong pill na ginawa ko nang hindi nag-iisip. Katulad ito sa kung paano mo aaliwin ang bisita mo gamit ang bacon na ginawa mo. Kaya hindi mo kailangan maging magalang nang sobra sa akin.”Nang marinig ito ni Lady Jenson, nag-alala rin
Naantig nang sobra si Lady Jenson sa mga sinabi ni Charlie, at napaiyak siya nang hindi namamalayan. Dahil biglang mas bumata ang katawan niya, bigla siyang lumuhod at yumuko kay Charlie habang sinabi nang sumasamba, “Salamat, Benefactor. Hinding-hindi ko kakalimutan ang kabutihan mo!”Tinulungan siya ni Charlie at sinabi nang mapagbiro, “Lady Jenson, hindi mo ako kailangan pasalamatan. Dahil kinain mo na ang Rejuvenating Pill, hindi ko na ibabalik sayo ang Phoenixica bracelet na ito.”Mabilis na kinaway ni Lady Jenson ang kamay niya at sinabi, “Binigay ko ang bracelet na iyon sayo, kaya hinding-hindi ko hihilingin na ibalik mo ito kahit na hindi mo binigay ang Rejuvenating Pill na ito…”Sinabi nang nakangiti ni Charlie, “Mas mabuti iyon. Sa tingin ko ay oras na, kaya magmadali ka na at mag-impake ka na.”Pagkasabi nito, inutos ni Charlie, “Mas mabuti kung dadalhin mo lang ang kailangan mo. Hindi mo kailangan magdala ng pagkain, damit, o mga supply, dahil hindi natin mabubuhat ang
Nang makita ni Isaac na nakabalik na ang anak ni Lady Jenson, ang unang reaksyon niya ay humanap ng paraan para pigilan siya para hindi maantala ang pag-uusap nina Charlie at Lady Jenson.Pero, nahikayat na ni Charlie si Lady Jenson na lumipat sa Sentermill, kaya lumabas siya sa pinto at sinabi sa harap ng courtyard, “Mr. Cameron, pumasok ka bilis!”Sa sandaling narinig ito ni Isaac, alam niya na tapos na siya makipag-usap, kaya sinabi niya sa anak ni Lady Jenson, “Halika, pumasok tayo!”Nang pumasok silang dalawa sa courtyard, sinigaw nang masaya ng anak ni Lady Jenson, “Ma, tingnan mo ang nahuli ko! Dalawang pheasant!”Nagmamadaling lumabas si Lady Jenson at sinabi nang nakangiti, “Jeremy, ang galing mo talaga. Nakahuli ka ng dalawang pheasant sa napakaikling panahon.”Pagkatapos itong sabihin, sinabihan niya siya na pumasok sa bahay.Gabi na, at hindi malinaw ang abot ng mata sa courtyard, kaya hindi napansin ni Jeremy ang kahit anong kakaiba sa kanyang ina. Pero, nang pumasok
Makalipas ang sampung minuto, gumamit ang matandang babae ng isang balde ng tubig mula sa balon para patayin ang apoy sa tove at naglakad palabas sa bahay kasama sila Charlie, Isaac, at Jeremy.Tiningnan ng matandang babae ang sira-sirang pinto ng bahay nang may ilang pag-aatubili. Alam niya na hindi na ulit siya makakabalik pagkatapos umalis ngayon.Pero, hindi alam ng kanyang anak na permanenteng paalam na ito, kaya kinandado niya lang nang maingat ang pinto nang hindi gumagawa ng ingay ayon sa mga utos ni Lady Jenson.Ayon kay Lady Jenson, hindi nila dapat istorbohin ang ibang tao dahil aalis sila para pigilan ang iba na magtanong at iwasang makakuha ng hinala. Mas mabuti kung direkta silang maglalaho.Buti na lang, sobrang dilim na ng nayon sa sandaling ito, at oras na para maghapunan para sa nasa isang dosenang bahay sa nayon na ito. Wala silang nakita simula noong umalis sila sa bahay hanggang sa umalis sila sa nayon.Pagkatapos maglakad pababa sa bundok ng mahigit isang ora
Habang nagsasalita siya, unti-unting naging seryoso ang ekspresyon niya. Sinabi niya, “Leni, mangako tayo sa isa’t isa. Subukan muna nating mabuhay ngayong taon. Kung sa susunod na taon, may mangyaring himala at walang namatay sa atin, pwede kang pumunta sa Oskia at makilala ang mga magulang ko para makuha ang basbas nila. Pagkatapos, pupunta ako sa United States kasama ka.”Si Leni, na kanina pa masaya, ay biglang naging mukhang pagod. Binulong niya, “May apat na buwan pa hanggang sa susunod na taon. Natatakot ako na kahit na hindi ako mamatay sa sandaling iyon, hindi ako makakapunta sa Oskia para makita ka.”Namula ang mga mata ni Shermaine, pero ngumiti siya at sinabi, “Ayos lang. Araw-araw na lang tayo mag-video call. Online na ang lahat ngayon. Kahit ang mga korte ay may hearing sa online. Kung kailangan, pwede na lang tayo kumuha ng isang pari, at pakakasalan kita sa online.”Pinigilan ni Leni ang mga luha niya, tumango nang marahan, at ngumiti habang sinabi, “Okay, deal. Kapa
Hindi inaasahan ni Charlie na habang nagca-camping siya sa mga bundok ng Yorkshire Hill, matatagpuan niya ang dalawang batang pasyente na may cancer. Ang nagpasorpresa sa kanya ay gustong sumali ng dalawang ito sa mga clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical sa Aurous Hill, pero tinanggihan silang dalawa.Ang mas nagpahanga pa sa kanya ay ang taong ito, si Leni, ay kilala pa si Jameson.Habang iniisip ang iba ang tungkol kay Jameson, na dating pinapangunahan ang buong FDA, na kusang umalis at nagsimula ng charity sa Aurous Hill, tinanong nang mausisa ni Charlie si Leni, “Helron, sobrang pamilyar ka ba kay Jameson Smith?”Sumagot nang kalmado si Leni, “Hindi naman. Dahil, bago siya umalis, isa siyang mataas na opisyal sa United States, at ang mga taong nakakausap niya sa FDA ay mga matataas na biopharmaceutical company at mga negosyante sa buong mundo. Ang isang tao tulad ni Jameson ay kahanga-hanga kahit sa mataas na lipunan. Paano magkakaroon ng pagkakataon ang isang ordinaryong
Sinabi ni Shermaine, na nasa gilid, “Hindi naman gano’n. Ang pamamahagi ng mga pwesto para sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical ay hindi base sa kung sino ang may pera at kapangyarihan, ngunit kung sino ang pinaka nangangailangan ng gamot. Ang lahat ng sumali para sa clinical trial ay mga pasyente na may cancer. Halos tatlumpung porsyento sa kanila ang idineklara ng mga doktor na may anim na buwan na lang para mabuhay. May daang-daang pasyente na may advanced pancreatic cancer, at marami sa kanila ay mga bata. Ang mga taong katulad namin na nasa 20s na ay mahihirapan na makakuha ng pwesto.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Shermaine, sumali ka rin ba sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Shermaine at sinabi, “Oo, pero hindi ako napili. Ang pamamaraan ng pagpili ng Apothecary Pharmaceutical ay parang pagkukumpara ng mga paghihirap. Una, ikukumpara nila kung sino ang may pinakamalalang sakit, pagkatapos ay kung sino ang pinakabata, kung sinong pamilya
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang