Ngumiti nang kaunti si Charlie nang marinig niya ang tanong ng kabila at sinabi, “Ikaw siguro ang anak ni Lady Jenson, tama? Ako si Charlie Wade, at ang ama ko ay dating kakilala ng ama mo. Pinapunta niya ako para makita si Lady Jenson.”Tinanong ng kabila sa sorpresa, “Kilala ng ama mo ang ama ko?”Tumango nang bahagya si Charlie.Isang matandang babae ang mabagal na naglakad palabas sa cooking shed at tumingin kay Charlie nang medyo nagdududa habang kumunot ang noo at tinanong, “Binata, kilala mo ang asawa ko?”Sinabi ni Charlie, “Ikaw siguro si Lady Jenson, tama? Kilala ng ama ko ang asawa mo.”Nag-atubili saglit ang matandang babae at sinabi nang mabilis, “Pasok, pasok!”Pagkasabi nito, sinabi niya sa anak niya, “Jeremy, imbitahin mo ang mga bisita sa bahay, bilis, at bigyan mo sila ng ilang tubig.”Nagmamadaling binuksan ng middle-age na lalaki ang pinto at sinabi nang magalang, “Mangyaring pumasok kayo at umupo!”Tumango si Charlie, pinasalamatan siya, at pumasok sa court
Doon lang natauhan si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Salamat, pero hindi mo na kailangan mag-abala. Hindi kami nauuhaw.”Habang nagsasalita siya, hinugasan ni Lady Jenson ang mga kamay niya. Binalewala niya ang mga patak ng tubig sa kamay niya at nagmamadaling tumakbo papasok habang sinabi nang nababalisa, “Mga marangal naming bisita, mangyaring maupo kayo. Pasensya na talaga dahil mahirap ang pamilya namin kaya wala kaming maayos na gamit para maupuan niyo!”Sinabi nang magalang ni Charlie, “Lady Jenson, mangyaring maupo ka muna!”Nag-atubili saglit si Lady Jenson at ngumiti habang umupo sa harap ni Charlie. Tumingin siya nang mabait kay Charlie at tinanong nang mausisa, “Binata, sinabi mo na kilala ng ama mo ang asawa ko, kaya iniisip ko kung ano kaya ang pangalan ng iyong ama?”Biglang hindi alam ni Charlie ang sasabihin niya.Sa totoo lang, sobrang simple lang ng ideya niya. Pagkatapos hanapin ang matandang babae, bibigyan niya siya ng isang Rejuvenating Pill sa ilalim ng
Nagulat si Charlie sa mga sinabi ng matandang babae.Inisip niya nang hindi namamalayan na hindi nabura ng Reiki niya ang memorya ng matandang babae tulad ng hula niya kanina.Kahit kailan ay hindi pa nangyayari ang ganitong bagay sa pananaw ni Charlie.Kaya, inisip niya nang hindi namamalayan kung may mastery rin ba ang matandang babae na ito sa Reiki nang kaunti.Kaya, tinanong niya pansamantala, “Lady Jenson, bakit mo tinatanong ang ganitong tanong?”Nang makita ng matandang babae na parang depensibo si Charlie, sinabi niya nang sobrang prangka, “Binata, sa totoo lang, nanghuhula lang ako.”Pagkatapos nito, huminto siya saglit at nagpatuloy, “Noong niligtas ako sa Mexico ng mga bayani na iyon, nalaman ko na hindi lang kami ni Jeremy, ngunit ang lahat ng tao sa bus ay nawalan ng memorya. Naaalala namin kung paano kami naloko na pumunta doon at kung paano kami pinahirapan ng mga taong iyon, pero hindi namin maalala kung paano kami niligtas.”“Pagkatapos ay sinabi ng mga bayani
Hindi na ito tinago ni Charlie sa puntong ito at sinabi nang seryoso, “Lady Jenson, hinahanap ko ang mga miyembro ng Crazy Juarez sa Mexico nang nagkataon na nadiskubre ko na kinulong nila ang napakaraming inosenteng tao doon. Kaya, sinabihan ko ang mga tauhan ko na ilabas kayong lahat at pauwiin kayo.”Nasorpresa ang matandang babae at nanabik habang sinabi, “Mukhang hindi mali ang hula ko. Ikaw talaga ng benefactor namin!”Pagkasabi nito, nanginig siya habang sinubukan niyang lumuhod at yumuko sa harap ni Charlie, pero pinigilan siya ni Charlie at sinabi nang seryoso, “Lady Jenson, hindi mo ito kailangan gawin. Ang kahit sinong normal na tao sa Mexico sa araw na iyon ay hindi titingin lang nang walang ginagawa.”Namasa ang mga mata ng matandang babae habang humikbi siya at sinabi, “Salamat sa pagligtas mo sa buhay namin, Benefactor! Kung hindi dahil sayo, matatapos ang lahi ng pamilya Jenson sa amin…”Pagkasabi nito, tumingala siya sa portrait sa pader, pero hindi ang lalaki sa g
Tumingin ang matandang babae sa matandang lalaki sa portrait at binulong, “Ang pangalan ni Master Marcius ay Marcius Stark, at katutubo siya sa Coleham. Pagkatapos ay sinanay niya ang kahabaan ng buhay at tinawag ang sarili niyang Longevity Master. Ang Master Marcius ay isang marangal na pangalan na tawag sa kanya ng pamilya Jenson.”“Marcius Stark…” Binulong ni Charlie. Hindi niya pa naririnig ang pangalan na ito, pero hindi rin siya nasorpresa nang sobra.Mukhang sobrang luma na ng painting, at pinamana ito ng pamilya ng matandang babae ng 1600 na taon. Hindi nakakagulat na mula sa sinaunang panahon ang tao sa painting na ito.Nagsalita ulit ang matandang babae, “Si Master Marcius ay isang iskolar sa high school, at opisyal din siya sa korte, pero pagkatapos nito, nagbitiw siya sa posisyon niya bilang isang opisyal dahil nagkaroon siya ng pagkakataon na mag-cultivate. Pagkatapos ay pumunta siya dito kasama ang asawa at anak niya para mag-concentrate sa cultivation, pero isa-isang
Bumuntong hininga si Charlie. “Maraming mga klasiko ang nawala sa ganitong kaguluhan. Alam ng mga ninuno mo kung ano ang Phoenixica, pero kaunti lang sa buong Oskia o kahit sa buong mundo ang nakakaalam sa Phoenixica ngayon. Ang kasalukuyang tradisyonal na kultura at mga Oskian medication ay binabanggit ang mga klasiko, pero hindi ko alam kung gaano karaming klasiko ang nawala sa mahabang kasaysayan…”Habang sinasabi ito ni Charlie, may bigla siyang naalala at tinanong sa sorpresa, “Siya nga pala, Lady Jenson, sinabi mo na may dalawang bracelet?”“Oo!” Sinabi nang matatag ng matandang babae, “Ang dalawang bracelet ay gawa sa Phoenixica at sa una ay isang pares. Mga pamana ito ng pamilya Jenson. Pagkatapos iligtas ni Master Marcius ang ninuno ko, nakilala niya na gawa sa Phoenixica ang bracelet, kaya hiniling niya sa ninuno ko kung handa ba siyang ibigay sa kanya ang isa sa mga bracelet. Pagkatapos ang kapalit ay tatanggapin niya ang ninuno ko bilang disipulo. Walang nagawa ang ninuno
Nang marinig ng matandang babae na binanggit ni Charlie ang Rejuvenating Pill, natakot siya at tinanong, “Benefactor, alam… alam mo rin ang tungkol sa Rejuvenating Pill?!”Tumango si Charlie at sinabi nang prangka, “Oo.”May isang pangungusap na hindi sinabi ni Charlie.Iyon ay naghanda rin siya ng isang Rejuvenating Pill para kay Lady Jenson sa sandaling ito.Hindi mapigilan ni Lady Jenson na sabihin nang may paghanga, “Isa ka ngang tao na may pambihirang kapangyarihan tulad ni Master Marcius!”Ngumiti lang nang kaunti si Charlie, pero mas lalo siyang nagulat.Sa ngayon, kahit na naikanabang siya nang sobra sa Apocalyptic Book, hindi niya pa rin alam kung sino ang sumulat nito.Ngayon, nang malaman niya na mahigit isang libong taon na ang nakalipas simula noong ginawa ni Marcius ang Rejuvenating Pill at binigyan pa ng dalawang Rejuvenating Pill ang mga ninuno ng pamilya Jenson, hindi niya mapigilang isipin, ‘Maaari ba na si Marcius Stark ang sumulat ng Apocalyptic Book? Ang ant
Tumango rin si Lady Jenson at bumuntong hininga habang sinabi, “Nakatala sa genealogy na noong 113 years old ang ninuno ko, hindi siya bingi, hindi bulag, at maayos pa rin ang katawan niya. Akala ng lahat na mabubuhay siya hanggang 120 years old, pero noong 113 years old na siya, nakaupo siya sa harap ng apoy ng mga uling para matulog pagkatapos maghapunan nang bigla niyang sinabi na nandito si Master Marcius para sunduin siya. Pagkatapos ay pumanaw siya habang may ngiti sa kanyang mukha.”Sinabi ni Charlie, “Mukhang may malalim na relasyon talaga ang ninuno mo kay Master Marcius.”“Oo.” Sinabi ng matandang babae, “Iniwan ng ninuno ko ang utos niya bago siya mamatay. Sinabi niya na hindi pwedeng umalis sa lugar na ito ang mga miyembro ng pamilya Jenson ng ilang henerasyon, at dapat lagi naming bantayan ang libingan ng asawa at anak ni Master Marcius dahil sinabi ni Master Marcius na siguradong babalik siya para sa kanya at ibabahagi ang swerte sa kanya kung makakahanap siya ng paraan
Habang nagsasalita siya, unti-unting naging seryoso ang ekspresyon niya. Sinabi niya, “Leni, mangako tayo sa isa’t isa. Subukan muna nating mabuhay ngayong taon. Kung sa susunod na taon, may mangyaring himala at walang namatay sa atin, pwede kang pumunta sa Oskia at makilala ang mga magulang ko para makuha ang basbas nila. Pagkatapos, pupunta ako sa United States kasama ka.”Si Leni, na kanina pa masaya, ay biglang naging mukhang pagod. Binulong niya, “May apat na buwan pa hanggang sa susunod na taon. Natatakot ako na kahit na hindi ako mamatay sa sandaling iyon, hindi ako makakapunta sa Oskia para makita ka.”Namula ang mga mata ni Shermaine, pero ngumiti siya at sinabi, “Ayos lang. Araw-araw na lang tayo mag-video call. Online na ang lahat ngayon. Kahit ang mga korte ay may hearing sa online. Kung kailangan, pwede na lang tayo kumuha ng isang pari, at pakakasalan kita sa online.”Pinigilan ni Leni ang mga luha niya, tumango nang marahan, at ngumiti habang sinabi, “Okay, deal. Kapa
Hindi inaasahan ni Charlie na habang nagca-camping siya sa mga bundok ng Yorkshire Hill, matatagpuan niya ang dalawang batang pasyente na may cancer. Ang nagpasorpresa sa kanya ay gustong sumali ng dalawang ito sa mga clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical sa Aurous Hill, pero tinanggihan silang dalawa.Ang mas nagpahanga pa sa kanya ay ang taong ito, si Leni, ay kilala pa si Jameson.Habang iniisip ang iba ang tungkol kay Jameson, na dating pinapangunahan ang buong FDA, na kusang umalis at nagsimula ng charity sa Aurous Hill, tinanong nang mausisa ni Charlie si Leni, “Helron, sobrang pamilyar ka ba kay Jameson Smith?”Sumagot nang kalmado si Leni, “Hindi naman. Dahil, bago siya umalis, isa siyang mataas na opisyal sa United States, at ang mga taong nakakausap niya sa FDA ay mga matataas na biopharmaceutical company at mga negosyante sa buong mundo. Ang isang tao tulad ni Jameson ay kahanga-hanga kahit sa mataas na lipunan. Paano magkakaroon ng pagkakataon ang isang ordinaryong
Sinabi ni Shermaine, na nasa gilid, “Hindi naman gano’n. Ang pamamahagi ng mga pwesto para sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical ay hindi base sa kung sino ang may pera at kapangyarihan, ngunit kung sino ang pinaka nangangailangan ng gamot. Ang lahat ng sumali para sa clinical trial ay mga pasyente na may cancer. Halos tatlumpung porsyento sa kanila ang idineklara ng mga doktor na may anim na buwan na lang para mabuhay. May daang-daang pasyente na may advanced pancreatic cancer, at marami sa kanila ay mga bata. Ang mga taong katulad namin na nasa 20s na ay mahihirapan na makakuha ng pwesto.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Shermaine, sumali ka rin ba sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Shermaine at sinabi, “Oo, pero hindi ako napili. Ang pamamaraan ng pagpili ng Apothecary Pharmaceutical ay parang pagkukumpara ng mga paghihirap. Una, ikukumpara nila kung sino ang may pinakamalalang sakit, pagkatapos ay kung sino ang pinakabata, kung sinong pamilya
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang