Yumuko nang magalang si Jarvis at sinabi, “Master Wade, walang anuman. Trabaho ko ito.”Sinabi ni Kathleen kay Jarvis, “Master Yant, bantayan mo si Madien at siguraduhin na ikaw mismo ang magbibigay sa kanya sa FBI.”Tumingin si Claire kay Amily sa sandaling ito at may gusto siyang sabihin, pero nag-alangan siya nang matagal at sa huli ay hindi nagsalita.Nakita ni Charlie ang kilos ni Claire at alam niya na parang naaawa siya kay Amily.Pero, nang makita niya na hindi pa rin nagsalita si Claire sa huli, kumilos siya na parang hindi niya ito napansin.Nang dumating ang tatlo sa banquet hall, agad na nakuha ni Kathleen ang atensyon ng napakaraming tao. Kaya, naghanap na lang ang tatlo ng isang bakanteng sulok at umupo pansamantala.Pagkatapos umupo, tiningnan ni Kathleen si Claire, na katabi ni Charlie, at sinabi nang medyo nahihiya, “Claire, binabati kita sa graduation mo at matagumpay na pagtatapos ng pag-aaral mo! Talagang humihingi ako ng paumanhin sa nangyari dati. Marami tal
Dahil, noong hinahabol si Kathleen ng tito niya, siya ang tumulong sa kanya na ayusin ang kanyang Feng Shui at lumaban para mabawi ang posisyon bilang pinuno ng pamilya Fox.Sa ganitong batayan, makatwiran na paliwanag pa rin ito kung bakit napakagalang ni Kathleen sa kanya.Ilang minuto ang lumipas, lumapag ang helicopter ng FBI sa plaza sa labas ng auditorium. Ilang mga agent ng FBI na nakasuot na may suot na salaman ang nagmamadaling pumasok sa lugar at kumuha kay Madien, na binabantayan ni Jarvis.Tuluyan nang sumuko si Madien at hindi na naglaban habang nilagay siya ng dalawang FBI agent sa helicopter.Maraming tao ang nagulat nang makita siyang dinadala ng FBI, at sa parehong oras, hindi nila napigilang magbulungan habang sinusubukang alamin kung bakit kinuha ng fbi ang isang big shot na ito sa design industry .Pinanuod ni Jarvis ang pag-alis ng helicopter bago siya bumalik sa loob para mag-ulat kay Kathleen.Pagkatapos itong marinig, bahagyang ngumiti si Kathleen, at pagk
Nang marinig ng matipunong lalaki na sinabi ni Vera na gusto niyang makipagkita sa kanilang amo, agad kumunot ang noo niya at tinanong nang malamig, “Sino ka?!”Sinabi ni Vera nang walang bahala, “Sinabi ko na sayo, ako si Vera Lavor. Hindi mo kailangang magtanong ng napakaraming tanong. Alam kong mahigpit ang seguridad dito, at alam kong maraming baril ang nakatutok sa akin mula sa bawat direksyon. Nandito lang ako ngayon para bumisita, kaya kailangan mo lang ipasa ang mensahe, at natural na lalabas ang amo mo para makipagkita sa akin sa personal.”Galit na sinabi ng matipunong lalaki, “Dalaga, baliw ka siguro! Alam mo ba kung sino ang nakatira dito?!”Tumaas ang kilay ni Vera nang hindi sinasadya pero sinabi sa kalmadong tono, “Hindi mo kailangang mag-aksaya ng oras sa pagsasalita sa harap ko. Kailangan mo lang ipasa ang mensahe para sa akin. Ang pangalan ko, Vera Lavor, ay hindi lason o bomba, at hindi ito makakaapekto sa tungkulin mo na protektahan siya, pero kung maantala mo an
Pagkatapos lang makapasok sa gate na ito makikita na sobrang laki ng loob ng courtyard na ito.Ang courtyard na maayos na sementado ng mga emerald stone ay may sukat na libu-libong metro kuwadrado.Inihatid ng matandang lalaki si Vera hanggang sa kanyang study room at pagkatapos ay inutusan ang lahat na umalis sa study room at manatili sa layong limampung metro. Kaya, ang lahat ng mga miyembro ng pamilya at mga katulong ay umatras sa likod ng bahay.Sa study room, inimbitahan ng matanda si Vera na umupo sa Lexington chair nang magalang bago niya tinanong, “Miss, saan ka nanggaling? Bakit hindi mo ako pinaalalahanan nang maaga para maayos ko na may sumundo sayo?!”Sinabi ni Vera nang walang bahala, “Medyo magulo ang paglalakbay ko. Nagsimula ako mula sa Northern Europe at pagkatapos ay dumating sa Murmansk sa Russia sa pamamagitan ng bangka. Pagkatapos nito, lumipat ako sa lupa mula Murmansk at sumakay ng kotse at tren papunta sa Moscow bago ako sumakay ng eroplano mula sa Moscow pa
Makalipas ang sampung minuto, kumatok ang matanda sa pinto at dahan-dahang binuksan ang pinto at pumasok pagkatapos makuha ang pahintulot ni Vera.Hawak niya ang isang laptop sa kanyang kamay, at inilagay niya ito sa harap ni Vera habang sinabi, “Miss, nahanap ko na ang lahat ng impormasyon na hiniling mong imbestigahan. May kabuuang 540 na lalaki na may pangalang 'Charlie Wade' sa buong bansa, at kabuuang 213 sa kanila ay mga lalaki na wala pang tatlumpung taong gulang.”Pagkatapos niyang magsalita, idinagdag niya, “Nandito na ang lahat ng impormasyon tungkol kay Charlie Wade. Pakitingnan ito.”“Sige.” Tumango si Vera at pagkatapos ay inilagay ang kanyang daliri sa mga arrow keys habang mabilis niyang tiningnan ang bawat piraso ng impormasyon na nauugnay sa bawat Charlie Wade.Sa nakalipas na ilang araw, malinaw na niyang naalala ang hitsura ni Charlie sa pamamagitan ng paulit-ulit na panonood ng footage ng surveillance video. Kaya, ang pangunahing paraan ng paghahambing sa ngayon
Habang pinag-uusapan ito, biglang tumingala si Vera at tinanong ang matandang lalaki, “May posibilidad bang naka-encrypt ang kanyang pagkakakilanlan sa loob ng system?”“Naka-encrypt?” Kumunot ang noo ng matandang lalaki at pinag-isipan ito, pagkatapos ay sinabi niya, “May mga kaso nga ng encryption. Mai-encrypt ang mga impormasyon para sa mga taong may espesyal na pagkakakilanlan, pero wala sa mismong system ang naka-encrypt na nilalaman para masiguro na hindi matutuklasan ang naka-encrypt na impormasyon.”Tinanong siya ni Vera, “Ano ang pangkalahatang encryption logic?”Sinabi ng matandang lalaki, “Ayon sa kaalaman ko, mayroong dalawang uri ng encryption logi. Ang una ay ang kanyang impormasyon ay ganap na mabubura mula sa system at ang kanyang impormasyon ay itatago sa isa pang hiwalay na system. Walang anumang koneksyon ito sa network, ang ibig sabihin ay ang kanyang totoong impormasyon ay lang sa pangalawang system at walang sinuman sa labas ang makakakita ng anumang impormasyo
Nang marinig ng matandang lalaki ang tanong ni Vera, tumikom ang mga labi niya at bumuntong hininga siya. “Miss, sobrang hirap talaga ng nakatagong lohika sa bagay na ito.”Sinabi ni Vera, “Sabihin mo ang tungkol dito.”Sinabi ng matandang lalaki, “Kahit na ang una o pangalawang uri ito, marami ang mga taong nakatago. Ang ilang espesyal na talento, military expert, intelligence personnel,, at secret service ay naka-encrypt ang mga pagkakakilanlan nila. Nasa sampu-sampung libong tao ito sa bansa.”Habang sinasabi ito ng matandang lalaki, idinagdag niya, “Pero ang mahirap ay kahit na may database para sa ganitong dalawang uri ng nakatagong tao, karamihan sa mga taong may access sa database na ito ay walang pinakamataas na awtoridad sa database.”“Ang ibig sabihin ay kahit na gamitin ko ang dalawang pamamaraan na ito para itago ang impormasyon ng dalawang tao dati, at kahit na may access ako sa database, ang mabubuksan ko lang na impormasyon ay ang mga kaugnay sa dalawang tao na ito a
Kaya, sinabi niya nang nagmamadali sa matandang lalaki, “Susuriin ko muna ang mga impormasyon tungkol sa mga nawawalang tao. Kung wala pa rin akong mahanap, tulungan mo akong kunin ang mga impormasyon tungkol sa mga mahahalagang tao na namatay.”Tumango ang matandang lalaki. “Walang problema!”Tumingin ulit si Vera sa laptop at binalik ang impormasyon tungkol sa unang tao bago niya ito sinuri nang isa-isa.Hindi matagal pagkatapos nito, isang black and white na litrato ang lumitaw sa harap niya, at lumaki ang mga mata niya dahil dito.Ang lalaki sa black and white na litrato ay nasa anim o pitong taong gulang. Gwapo ang batang lalaki, at ang kanyang mukha at halina ay parang pamilyar kay Vera.Pagkatapos ay tiningnan niya ang impormasyon ng batang lalaki at binulong, “Charlie Wade, isang mamamayan ng Eastliff, ang anak nina Curtis Wade at Ashley Acker…”“Nag-aral si Charlie sa Eastcliff Second Experimental Primary School dalawampu’t isang taon na ang nakalipas, pagkatapos ay lumi
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang