Naglabas si Charlie ng sarkastikong ngiti at sinabi, “Magkano ang komisyon mo sa kotse na ‘to?”Sininghal ng tao, “Sampung libong dolyar!”Tumango si Charlie. “Sige, napakahusay, nawalan ka na ng sampung libong dolyar.”Pagkatapos ay tumalikod na siya at umalis. Nagkataong nakasalubong niya ang manager ng shop na may name tag sa kanyang damit at nakalagay Arthur Walsh.Direkta niyang tinanong ang lalaki, “Ikaw ba ang namamahala sa shop na ‘to?”“Oo, ako nga.” Tumango si Arthur. “May maitutulong ba ako?”Itinuro ni Charlie ang bastos na sales executive at sinabi, “Mas mabuti pang tanggalin mo na ang taong ‘yan. Isa siyang bulok na mansanas na walang magagawang mabuti sa negosyo mo.”Ang taong iyon ay mabilis na umabante at sinabi, “Mr. Walsh, huwag kang maniwala sa kanyang kalokohan, baliw siya! Isa lang siyang mahirap na talunan na pumunta para gamitin ang WiFi at aircon natin!”Ngumiti nang sarkastiko si Charlie. “Isang mahirap na talunan, sabi mo? Maghintay ka lang.”Agad si
Inisip niya kung ano ang magagawa niya hanggang sa isang magandang ideya ang biglang pumasok sa kanyang utak.Nagmaneho siya sa malapit na workshop ng pagawaan ng kotse, nagbayad ng dalawampung dolyar upang palitan ang logo ng BMW 760 at gawing 520.Ang pangunahing pagkakaiba sa dalawang modelo ay ang kanilang makina at ang disenyo sa loob. Ang labas ng BMW 5 series ay mukhang magkatulad sa 7 series sa punto na mahirap makita ang pagkakaiba nila bukod sa pagtingin sa tatak sa likod.Ang 520 ay ang pinakamababang spec model sa 5 Series, mayroon itong pangkaraniwang makina at pangkaraniwang teknolohiya, pangkaraniwan itong kotse.Sa kabilang dako, ang 760 ay ang pinakamataas na spec model sa 7 series na may napakataas na makina at may nakamamanghang maniobra. Sobrang lakas ng kotse na ito.Ngumiti nang matagumpay si Charlie habang minamaneho niya ang 760 na may logo ng 520 sa likod. Hindi pamilyar si Claire sa mga kotse at hindi siya masigasig sa kanila. Siguradong maniniwala siya k
Ang restaurant ni Douglas ay matatagpuan sa bagong redevelopment zone ng Aurous Hill. Medyo malayo ito sa siyudad at kakaunti lang ang mga tao. Kaunting nalito si Charlie kung bakit dito itinayo ni Douglas ang kanyang restaurant.Sinabi sa kanya ni Claire na ilang malalaking manufacturing company ang magtatayo ng kanilang kumpanya at mga pabrika sa redevelopment zone kasama na ang multinational na kumpanya tulad ng Foxconn, kaya ang lugar na iyon ay yayaman at uunlad nang mabilis.Sa ibang salita, matalino ang desisyon ni Douglas na magtayo ng restaurant dito.Ang restaurant ni Douglas, na pinangalanang The Charm, ay nasa sulok ng isang malawak na bagong kalye. Sa labas, mukhang malaki ito, may dalawang palapag. Ang pangalan ng restaurant ay nagmumungkahi ng masining na ideya.Nang dumating si Charlie sa pinto ng restaurant, mayroong nang hilera ng kotse na nakaparada malapit sa pasukan at may ilang mga taong nakatayo sa harap ng isang gintong BMW, naninigarilyo at nag-uusap.Naki
Marahang binati nina Claire at Loreen ang lahat. Nagngalit ang mga ngipin ni Clinton as sobrang pagkabalisa habang nakatingin siya kay Claire na mas lalong lumiliwanag at gumaganda.Noong sila ay nasa kolehiyo, desperado niyang sinubukan na kunin ang kanyang puso, pero hindi niya siya pinansin.Gayunpaman, pinakasalan niya ang isang walang kwentang talunan na umaasa lamang sa kanya.P*cha, bakit?!Siguradong bulag ang diyos!Lumiit ang kanyang mga mata sa pagkabalisa at kinutya. “Hey, Charlie, mukhang maganda ang buhay mo pagkatapos pakasalan si Claire! Nakakapagmaneho ka pa ng BMW ngayon! Binili ba ito ni Claire para sa’yo? Isa ka talagang huwaran ng isang laruan na lalaki!”Nainis si Claire sa sinabi niya habang mabilis na sinabi ni Loreen, “Clinton, mali ka, hindi si Claire ang bumili ng kotse ngunit si Charlie mismo ang bumili nito!”“Aba!” Kumibot ang mga labi ni Clinton. “Magaling, kaya mo nang makabili ng BMW 5 Series ngayon!”Pagkatapos, sinabi niya sa nakagagalit na to
Hindi mapigilan ni Clinton ang kanyang pagkasabik nang marinig ang kanilang pusta.Ang kanyang kotse ay ang modelo ng 540 habang kay Charlie ay 520. Ang talunan ay hindi posibleng manalo kahit subukan pa niya.Napahanga siya sa kapangahasan ni Charlie na pumusta nang malaki sa kanya!Ang kanyang kotse ay magiging basura kapag sinindihan ang tatlong metrong paputok sa loob ng kotse niya. Ang lahat—ang disenyo, upuan, at dashboard—ay agad na masisira.Hinuhukay ni Charlie ang sarili niyang libingan, kaya itutulak niya na lang siya!Tumango nang walang pag-aatubili si Clinton at sumigaw, “Guys, kayo ang magiging saksi namin’! Magkakarera kami kung sino ang mas mabilis. Kung sino ang matalo, lalagyan ng paputok ang loob ng kanyang kotse at sisindihan ito!”Pagkatapos, dinagdag niya, “Kung may mangangahas na lumabag sa pusta, mamamatay ang buong pamilya niya!”Ang mga lalaki na nakatayo sa gilid ng kalsada ay sumigaw nang malakas. Ang mga natirang kaklase sa loob ng restaurant ay lum
Ang 520 ni Charlie ay mayroon lamang 184-horsepower na makina habang ang kanyang 540 ay mayroong 340 horsepower. Ang kanyang kotse ay dapat mas mabilis at mas malakas kaysa kay Charlie! Paano niya siya madaling nalampasan?!Ang mga taong nanonood ng karera ay nagulantang din!Walang nakaisip na si Charlie, na inakala nilang talo na, ay madaling nalampasan si Clinton sa isang matulin na paggalaw na parang isang palaso na binitawan sa pana! Sa totoo lang, ang kotse ni Charlie ay mabilis na kumaripas at agad na iniwan si Clinton!Wala pa sa kalahati si Clinton sa karera at nakaikot na agad si Charlie sa intersection sa dulo ng kalsada!Nang dumating si Clinton sa intersection, nasa panimulang linya na ang kotse ni Charlie!Nanalo si Charlie!Isang malaking tagumpay pa!Pagkatapos umikot sa intersection, nakita ni Clinton na nasa finish line na si Charlie at muntik na siyang himatayin!Anong nangyayari!Ano ba ang nangyayari!Kailan pa nalampasan nang sobra ng BMW 520 ang 540?H
Sa sandaling ito, nawala sa pag-iisip si Clinton.Ayaw niyang mapahiya ng talunan na si Charlie sa harap ng kanyang mga kaibigan.Kaya, kinagat niya ng kanyang mga labi, kinuha ang mga paputok kay Douglas, at tinapon ito sa loob ng kanyang sasakyan.Pagkatapos, habang kumuha siya ng lighter at hinawakan ang dulo ng paputok, sumigaw siya, “Tingnan niyo, kayong lahat! Hindi ako talunan! Hindi ko kailangan ng awa ni Charlie!”Pagkatapos, sinindihan niya ang mga paputok gamit ang lighter!Sa isang iglap, ang lahat ng mga paputok ay nasindihan at pumutok sa loob ng kanyang kotse!Sa una, mga apoy ang nagliliyab sa loob ng kotse, pero hindi matagal, ang kotse ay napuno ng makapal na puting usok. Ang tunog ng tuloy-tuloy na pagputok ay pinadugo ang puso ni Clinton sa sakit, ngunit ang mga nanonood ay sobrang tuwang-tuwa at sabik.Maraming naglabas ng mga selpon upang i-record ang kakaibang eksena. Pinlano nila na i-post ito online upang ibahagi sa mga netizens.Ang 3-metrong paputok a
Maraming mga bisita ang nagbigay ng kanilang mga regalo kay Douglas. Hawak ang painting, naglakad si Charlie papunta kay Douglas at sinabi, “Binabati kita kaibigan. Ito ang maliit na regalo namin upang ipagdiwang ang seremonya ng pagbubukas mo.”Sinabi nang nakangiti ni Claire, “Douglas, binabati kita at sana maging matagumpay ang grand opening mo. Sana ay maging maunlad ang negosyo mo sa mga susunod na taon!”“Salamat, salamat!” Sinabi nang mabilis ni Douglas. Pagkatapos, sumandal siya sa tainga ni Charlie at binulong na may pilyong ngiti, “Hey, nakikita ko na malapit ang relasyon niyo, hindi tulad ng mga sabi-sabi! Kailan kayo magkakaanak?”Nahiyang namula si Claire nang marinig niya ang bulong. Sumagot si Charlie, “Tigilan mo na. Kung mabubuntis siya, ikaw ang unang makakaalam at aasahan ko ang regalo mo!”“Syempre!” Tumawa si Douglas at tumango. “Bibigyan ko ng malaking regalo ang bata!”Sa sandaling ito, isang pangkaraniwang babae na may makapal na makeup ang lumapit kay Doug
Tumingin si Mr. Chardon kay Samadius, na umabante agad at sinabi sa hindi matitinag na tono, “Ferris, may mahalagang gawain si Mr. Chardon na kailangan niyang gawin, kaya walang pwedeng pumigil o antalain siya! Sinabi na sa akin ni Mr. Chardon ang gusto niyong malaman, at sasabihin ko sa inyo ang bawat salita mamaya!”Pagkatapos itong sabihin, “Hayaan mong sabihin ko ito nang maaga. Kung may kahit sinong mag-aantala sa mahalagang gawin ni Mr. Chardon, hindi magkakaroon ng pagkakataon ang taong iyon na malaman ang paraan para sa pagpapahaba ng buhay!”Mayroong takot na ekspresyon ang lahat sa kanilang mukha, at wala nang naglakas-loob na magtanong.Si Ferris, na tinawag sa pangalan, ay nabalisa rin at sinabi, “Maging ligtas sana ang biyahe mo, Mr. Chardon!”Kumilos agad ang lahat at sinabi nang sabay-sabay, “Paalam, Mr. Chardon!”Hinimas ni Mr. Chardon ang mahabang balbas niya at naglakad palayo nang mahinhin. Nang ihahatid na siya palabas ng lahat, sinabi ni Mr. Chardon nang hindi
Pagkatapos itong sabihin, nagtanong ulit si Samadius, “Master Coldie, may karaniwang bakas ka ba tungkol sa babaeng ito? Halimbawa, saan siya maaaring magtago?”Umiling si Mr. Chardon at sinabi, “Hindi ko alam kung nasaan siya, pero sa tingin ko ay malaki ang posibilidad na nasa Oskia siya. Kaya, mas mabuti kung makakagawa ka ng isang grupo ng mga disipulo mo at hayaan silang maglakbay sa buong bansa para hanapin siya!”Tumango si Samadius at sinabi, “Walang problema, aayusin ko na ang lahat ngayon din!”Tumango nang bahagya si Mr. Chardon at sinabi, “Okay, kung gano’n, iiwan ko na sayo ang bagay na ito. Tandaan mo na ipaalam mo agad sa akin kung may nadiskubre kang kahit anong bakas.”“Opo, Master Coldie!” Sumang-ayon nang mabilis si Samadius. Pagkatapos ay tinanong niya si Mr. Chardon, “Siya nga pala, Master Coldie, mga junior ko ang mga taong naghihintay sa labas. Kung matuturo mo sa akin sa hinaharap ang paraan para humaba ang buhay, maaari ko rin ba itong ibahagi sa kanila? Mg
Nang marinig ni Mr. Chardon ang sabik na pagpapahayag ng katapatan ni Samadius, tumango siya at ngumiti nang kuntento. Ang lahat ay nangyayari ayon sa planong direksyon niya.Para kay Mr. Chardon, kailanman ay hindi siya naging isang mabuting tao. Bukod sa pagsisikap nang walang reklamo sa harap ng British Lord, kahit kailan ay hindi niya naabot ang pinakapangunahing kabutihang-asal ng ‘pagtupad ng pangako niya’ pagdating sa iba.Sa totoo lang, naisip niyang gamitin ang mga koneksyon at resources ng Cohmer Temple para hanapin si Vera noong una siyang dumating sa Eastcliff, pero pagkatapos itong pag-isipan nang mabuti, naramdaman niya na hindi sulit na ibunyag ang tunay niyang pagkakakilanlan para lang pagsamantalahan ang Cohmer Temple.Kahit hindi na banggitin kung matutulungan ba siya ng Cohmer Temple na makahanap ng mga bakas tungkol kay Vera, pero kung ang balita na buhay pa rin ang isang Taoist priest na ipinanganak sa 19th century at nag-ensayo ng Taoism sa Cohmer Temple ng dek
Tumango si Mr. Chardon, bumuntong hininga, at sinabi, “156 years old na ako ngayong taon.”“156 years old?” Sinabi ni Samadius habang may mapaghangad na tingin sa kanyang mukha, “Hindi ka man lang mukhang 156 years old…”Sinabi nang kalmado ni Mr. Chardon, “Ito ang mga benepisyo pagkatapos ma-master ang Reiki. Tatlong siglo na akong nabubuhay; ang 19th, 20th, at 21st century. Hindi na ako magkakaroon ng pagsisisi sa buhay kung aabot ako ng 22nd century.”Nabigla si Samadius. Lumuhod ulit siya at yumuko sa harap ni Mr. Chardon habang nagmakaawa, “Master Coldie, pakiusap at ituro mo sana sa ako ang paraan ng pagpapahaba ng buhay! Kung papayag ka, handa akong sundan ka sa buong buhay ko para magamit mo! Susundin ko ang lahat ng hiling mo nang walang pag-aatubili!”Mahigit pitumpung taon na simula noong pumasok si Samadius sa Taoist Sect, at sa sandaling ito, nasa parehong estado siya ni Mr. Chardon noong unang umalis siya sa Cohmer Temple.Buong araw siyang nag-eensayo ng Taoism at g
Sa mga nagdaang taon, bumalik siya nang ilang beses sa Oskia gamit ang iba’t ibang pagkakakilanlan, pero kahit kailan ay hindi siya bumalik sa Cohmer Temple.Ito ay dahil ayaw niyang malaman ng mga disipulo niya sa Cohmer Temple na nadiskubre na niya ang paraan ng mahabang buhay.Sa opinyon niya, dumaan siya sa lahat ng uri ng paghihirap bago siya sa wakas nakapasok sa landas ng Taoism, kaya hindi dapat malaman ng kahit sinong nakakakilala sa kanya ang sikreto na ito, kasama na ang mga tao sa Cohmer Temple.Pinili niyang pumunta sa Cohmer Temple ngayong araw dahil wala siyang mahanap na kahit anong bakas tungkol sa kinaroroonan ni Vera pagkatapos ng mahabang panahon.Patuloy siyang inuudyok ng British Lord na pumunta sa Aurous Hill. Kaya niyang antalain ito ng tatlo hanggang limang araw pero hindi tatlo hanggang limang buwan. Ayon sa ugali ng British Lord, siguradong bibigyan niya siya ng dalawa o tatlong araw na lang, kaya walang nagawa si Mr. Chardon kundi humanap ng mga katulong
Sinundan ni Mr. Chardon ang binatang Taoist priest sa reception hall sa middle yard ng Cohmer Temple. Ito ang reception room sa Cohmer Temple na ginagamit para aliwin ang mga abbot at overseer mula sa ibang Taoist temple o peregrino na may malaking ambag sa Taoist temple.Pagkatapos sabihan si Mr. Chardon na maghintay dito, nagmamadaling tumakbo ang binatang Taoist priest para i-report ito sa kanyang master.Sa Cohmer Temple, karamihan ng tao na nananatili sa front yard nang matagal ay ang mga junior Taoist priest na may medyo mababang kwalipikasyon, kaya naatasan sila na panatilihin ang kaayusan ng mga turista at mga mananampalataya sa yard habang naglilinis, inaayos ang mga istatwa ng templo, at inaayos ang mga alay.Kaya, kung gustong i-report ng binatang Taoist priest ang balita sa overseer, kailangan patong-patong ang daan ng mensahe, at ang dami ng antas ng paglilipat ay higit sa inaasahan ng binatang Taoist priest.Makalipas ang dalawampung minuto, isang matandang lalaki na
Kahit na may parehong titulo ang Taoist at Buddhist abbot, may sobrang magkaibang gampanin sila. Ang Buddhist abbot ang may pinakamataas na posisyon at kapangyarihan sa templto at siya ang namamahala sa mga gawain ng templo, habang ang pangunahing responsibilidad ng Taoist abbot ay ipangaral ang mga banal na kasulatan. Ang Taoist abbot ay parang isang senior professor sa Taoist temple, pero ang taong may pinakamataas na kapangyarihan sa pamamahala ay ang overseer.Si Mr. Chardon, na may suot na Taoist robe, ay tumingala sa gate ng Cohmer Temple nang ilang sandali, pagkatapos ay pumasok sa gate.Ang buong Cohmer Temple ay nahahati sa tatlong courtyard, na tinatawag na front, middle, at back. Bukas lang ang front yard sa mga mananampalataya at peregrino. May ilang hall dito, lalo na ang Trinity Hall, na inilaan para sa Three Supreme Gods ng Taoism.Ang middle at back yard ay ang mga panloob na lugar ng Cohmer Temple kung saan nakatira at nag-aaral ng Taoism ang mga abbot at ang mga di
Sinabi nang seryoso ni Jacob, “Zachary, ayokong magtunog magaspang, pero dapat mahalin mo ang kahit anong trabaho na kukunin mo. Kung gusto mo ang antique business, dapat ay may etika ka ng isang propesyonal.”Tumango si Zachary at sinabi, “Hindi ba’t ito ay dahil gusto ko munang kumita ng ilang pera? Hindi pa huli para sa akin na paunlarin ang etika ko ng isang propesyonal pagkatapos kong kumita ng ilang pera. Dahil, hindi ba’t may kasabihan na dapat bumili ang isang tao ng ticket pagkatapos sumakay sa bus?”Kumulot ang mga labi ni Jacob sa panghahamak, tumingin sa stall ni Zachary, umiling, at sinabi, “Oh, mas lalo kang paatras kapag nagtatrabaho ka. Nakikita ko na peke ang bawat bagay sa stall mo.”“Oo, tama ka.” Sinabi nang masigasig ni Zachary, “Mr. Jacob, matalas talaga ang paningin mo para sa mga produkto. Hindi makakatakas sa mga mata mo ang mga magagandang bagay, at gano’n din para sa mga peke.”Ngumiti si Jacob, pinulot ang Thunderstrike wood sa gitna ng stall, tiningnan
Hindi niya mapigilang isipin, ‘Mukhang hindi ko kayang itapon ang antique business na ito. Kalahati ng kasiyahan ko ay galing sa lugar na ito… Pwede akong pumunta dito at magsaya paminsan-minsan kung hindi ako abala sa trabaho ko kay Don Albert sa hinaharap.’Masayang gumagawa ng plano si Zachary sa kanyang isipan nang isang pamilyar at malugod na boses na may halong bakas ng sorpresa ang narinig niya, “Oh, Zachary, kailan ka bumalik para magtayo ulit ng isang stall?”Tumingin si Zachary at sinabi nang may magalang na ekspresyon, “Oh, Mr. Jacob! Medyo matagal na kitang hindi nakikita!”Ang taong nagsalita ay walang iba kundi ang biyenan na lalaki ni Charlie, si Jacob.Kahit na si Jacob na ang vice president ng Calligraphy and Painting Association, ang pagmamahal niya para sa mga antique ay gano’n pa rin tulad ng dati.Kailan lang, hindi maayos ang pakiramdam niya pagkatapos niyang matalo sa pag-ibig, kaya medyo matagal siyang hindi pumunta dito.Bumalik nang kaunti ang kalooban n