Para ilantad ang mga tunay na kulay nila, sinabi ni Charlie, “Sinabi ko na, na hindi problema na bumalik tayong lahat sa villa ng pamilya Wilson. Dahil, pamilya tayo. Pero, nagbukas na ang studio ni Claire, kaya, gusto ko lang ipaalala sa lahat na hindi babalik at hindi magtatrabaho si Claire sa Wilson Group sa hinaharap.”“Ano?” Sinigaw nang malakas ni Lady Wilson. Tila bang may nakatapak sa kanyang buntot. Tumayo siya agad at sinabi, “Paano ko ito hahayaang mangyari? Sinabi ko na, na hindi lang magsasama ang buong pamilya, ngunit magtutulungan at magsisikap tayong lahat para maging malakas at makapangyarihan ang pamilya Wilson. Paano ka babalik sa villa ng pamilya Wilson pero hindi ka magtatrabaho sa Wilson Group?”Ngumiti si Charlie bago siya sumagot, “Lola, hindi ba’t sinabi mo na ang dahilan kung bakit mo kami iniimbita pabalik sa villa ng pamilya Wilson ay dahil sa kalusugan ng biyenan kong lalaki? Akala ko na gusto mo lang maging maayos siya at makapagpahinga upang gumaling? K
Nanginig si Lady Wilson habang naglalakad siya papunta kay Claire at lumuhod sa harap niya!Nagulat ang lahat ng nasa ward sa oras na ito!Sinong mag-aakala na ang mapagmataas at mayabang na Lady Wilson ay luluhod sa harap ni Claire?Talagang nakakagulat ito sa lahat!Kahit si Christopher ay hindi inaasahan na luluhod ang kanyang ina sa harap ni Claire at magmamakaawa, para lang maloko niya si Claire na pabalikin at magtrabaho sa Wilson Group.Sobrang lakas niya at mayabang sa buong buhay niya, sinusubukan na laging kontrolin at manipulahin ang lahat ng tao sa paligid niya. Paano siya na nakaluhod sa harap ng isang tao tulad ng ganito? Bakit siya lumuhod sa harap ni Claire?Nasorpresa rin at nagulantang si Claire sa sandaling ito. Mabilis siyang sumagot, “Lola, anong ginagawa mo ngayon?! Tumayo ka! Pwede natin ito pag-usapan nang maayos.”Patuloy na lumuhod si Lady Wilson sa harap ni Claire bago siya humingi ng tawad, “Claire, mali ang ginawa ng lola mo dati! Alam ko na kasalana
Nataranta si Lady Wilson dahil biglang nilantad ni Charlie ang totoo niyang motibo.Inisip niya na madali niyang maloloko ang pamilya ni Claire, at inisip niya na mas madaling maloloko si Charlie dahil isa lang siyang basura. Akala ni Lady Wilson na hindi ito mahirap at akala niya na siguradong magiging masaya si Charlie kapag humingi na ng tawad sa kanya sina Harold at Wendy.Gayunpaman, hindi niya inaasahan na si Charlie ang makakakita sa mga layunin niya.Nang makita niya na nalantad na ang totoo niyang motibo, nag-alangan nang ilang sandali si Lady Wilson bago sinabi, “Pamilya tayo dito, kaya dapat nagtutulungan tayo para umunlad ang pamilya natin! Hindi ba’t magiging katawa-tawa sa publiko kapag kumalat ang balita na may dalawang magkaibang kumpanya ang pamilya natin?”Umirap si Charlie bago siya sumagot, “Ang pinakamayamang tao sa Hong Kong, si Li Ka-Shing, at ang anak niya ay may dalawang magkaibang kumpanya rin. Kaya, pinagtatawanan ba sila? Sa tingin ko ay may masama kang
Sumagod agad si Albert, “Mr. Wade, may mga tauhan ako sa buong Aurous Hill. May mga tauhan ako sa halos lahat ng nightclub, bar, karaoke bar, at mga construction site. Kung bibigyan mo ako ng utos, uutusan ko agad ang mga tauhan ko para hanapin ang taong iyon at patayin siya agad! Sisiguraduhin ko na araw-araw akong magpapadala ng mga tauhan sa mga kalye para hanapin siya at sisiguraduhin ko na hihilingin niya na hindi na siya nabuhay sa mundong ito!”Sobrang natako si Harold sa sandaling ito at mabilis siyang lumuhod sa harap ni Charlie habang umiiyak at nagmamakaawa para sa kanyang buhay. “Charlie, Charlie, ang mabait kong bayaw, nakikipagbiruan lang ako sa’yo. Sana ay hindi mo ako pansinin at pakawalan mo ako. Pakiusap…”Sumulyap nang malamig si Charlie kay Harold at tinanong, “Bakit? Hindi ka na ba nagpapanggap na malakas?”“Hindi, hindi. Hindi na ako magpapanggap. Hindi na ako magpapanggap…” sumagot agad si Harold. Sobrang natakot na siya, kaya paano siya magkakaroon ng lakas n
Sa sandaling narinig niya ang sinabi ni Charlie, natakot nang sobra si Harold na nakaluhod sa sahig. Sinabi niya agad, “Lola, bilisan mo na at sabihin mo na sa kanila ang totoo! Pakisabi na kay Charlie ang katotohanan! Kung hindi, mamamatay talaga ako, lola!”Natakot din si Christopher na malaki ang gulong papasukin nila. Kaya, nagmadali siyang nagmakaawa, “Ma, sabihin mo na lang sa kanila ang totoo.”Hindi na pumalag si Lady Wilson sa sandaling ito, at nagbuntong hininga siya na parang tandang na natalo sa laban at sinabi, “Tama si Charlie. Nandito ako ngayon dahil balak kong lokohin kayong lahat na bumalik sa villa ng pamilya Wilson. Ang layunin ko talaga ay dahil gusto kong manipulahin at lokohin si Claire na magtrabaho ulit sa Wilson Group.”Pagkatapos, sinubukang isisi ito sa iba ni Lady Wilson habang sinabi, “Pero ako…”Sumingit si Charlie bago niya pa ito masabi. “Pero wala. Dahil ipinaliwanag mo na ang totoong balak mo sa pagpunta dito ngayon, pwede ka nang umalis.”Tuming
Ngayon, ang Wilson Group ay parang isang bag ng bigas na may mga butas. Sa simula pa lang, kaunti lang ang bigas sa loob. Gayunpaman, ngayon ay natatapon na ito, at halos wala na itong laman!Ang mas nakakainis pa ay ang katotohanan na ang kanyang mahal na apong babae, si Wendy, ay may pagkakataon na pakasalan si Gerald ng pamilya White. Pero, nagpasya rin ang pamilya White na pabayaan ang pamilya Wilson.Kaya, wala nang natatanggap na suporta ang pamilya Wilson sa pamilya White.Nang maisip niya ito, hindi maiwasang maiyak agad ni Lady Wilson.Sa mga nakaraang taon, siya ang namamahala sa pamilya Wilson at mga operasyon ng Wilson Group. Pero, hindi niya inaasahan na magiging ganito ang sitwasyon ng Wilson Group habang siya ang pinuno.Kung magpapatuloy ito, hindi lamang tuluyan na isasara ang Wilson Group, ngunit magkakaroon pa sila ng malaking utang. Kung mangyayari iyon, natatakot si Lady Wilson na kahit ang matandang villa na ito ay mawawala!Ang lahat ng ito ay nangyari dahi
Habang abala ang pamilya Wilson sa pag-iyak at pagmumura kay Charlie, dalang Rolls-Royce ang biglang huminto sa harap ng villa ng pamilya Wilson.Pagkatapos, anim na bodyguard na nakaitim ang lumabas sa dalawang kotse. Isang bodyguard ang mabilis na binuksan ang pintuan sa likuran ng kotse at isang di gaano katandang lalaki na nasa limampung taong gulang ang lumabas ng kotse.Presentable ang lalaki, at may suot siyang kalidad na suit na gawa sa kamay mula sa isang branded na designer brand. Marangal ang hitsura niya.Lumabas ang di gaano katandang lalaki sa kotse hawak ang kopya ng family tree ng pamilya Wilson habang tinanong niya ang kanyang assistant, “Ito ba ang pamilya Wilson sa Aurous Hill?”Tumango ang assistant at sinabi, “Opo, Mr. Wilson. Sinuri ko na ang Civil Affairs Bureau at nakumpirma na ito nga ang pamilya Wilson sa Aurous Hill.”“Sige.” Tumango ang di gaano katandang lalaki at tumingin sa vila ng pamilya Wilson bago sinabi, “Hindi ko inaasahan na kaunti lang ang ta
Habang sinasabi niya ito, puno ng emosyon si Kenneth, “Dahil maraming dekada na silang hindi nagkita, marahil ay may pagkakataon silang magkita sa langit.”Tumango si Christopher bago niya sinabi nang mapagpakumbaba, “Chairman Wilson, bakit hindi ka pumasok at umupo?”Tumango si Kenneth bago siya tumawa at sinabi, “Kung gano’n, sige. Pasensya na kung naabala ko kayo!”“Hindi, hindi, hindi mo kami inabala!”Nagmamadaling pinangunahan ni Christopher si Kenneth sa courtyard papunta sa sala. Pagkatapos, mabilis niyang ipinakilala si Kenneth kay Lady Wilson. “Ma! Ito ang chairman ng Modestway Group, si Kenneth Wilson!”Nagulantang si Lady Wilson.Modestway Group?!Sobrang sikat na public-listed group iyon!Bakit nandito ang chairman ng Modestway Group?Kahit na sobrang nalilito siya, tumayo pa rin siya upang batiin siya, puno ng sabik. “Ah! Maligayang pagdating sa aming bahay, Chairman Wilson. Patawarin mo ang isang matandang tulad ko at hindi kita nabigyan ng angkop na pagtanggap!
Parang naputol ang daloy ng kuryente sa utak ni Charlie sa sandaling iyon. Sa ngayon, mukhang malaki na ang posibilidad na sadyang ipinadala si Raymond sa Aurous Hill, at ang taong nagplano ng lahat ng ito ay marahil ang mismong ama niya na pumanaw na dalawampung taon na ang nakalipas.Dahil dito, nakaramdam si Charlie ng kakaibang tensyon at bigat sa dibdib. Ano ba talaga ang nangyari sa mga magulang niya noon? Hindi lang ito nauwi sa isang trahedya, kundi mukhang may matagal at malawak na plano na pala para sa kanya, kahit bago pa man nangyari ang lahat.Nang mangyari ang aksidente sa mga magulang niya, agad siyang inilagay ni Stephen sa ampunan. Isa na iyon sa mga plano ng ama niya noon pa man. At sa hindi inaasahan, pati ang pagpapapunta kay Mr. Cole sa Aurous Hill at ang pagsasaayos ng ‘bitag’ na ito para sa kanya halos dalawampung taon ang lumipas, ay bahagi rin pala ng plano ng kanyang ama.Habang iniisip ito ni Charlie, agad niyang kinuha muli ang cellphone at tinawagan si Ja
Pagkasabi nito, muling nagtanong si Charlie, “Siya nga pala, Jasmine, pwede mo ba akong tulungan na maghanap ng impormasyon tungkol sa taong ito?”Sagot ni Jasmine, “Kakausapin ko ang kasalukuyang namamahala sa Vintage Deluxe. Naka-save pa sa computer ang mga employee records nila. Hindi kasi orihinal na naka-rehistro sa Moore Group ang Vintage Deluxe kaya hindi naisama ang files sa main HR system ng Moore Group, at hindi rin ganoon kahigpit ang file management nila.”Sabi ni Charlie, “Kung ganoon, pakikuha sana ang impormasyon, at kapag nahanap mo na, pakipadala agad ito sa akin sa lalong madaling panahon.”“Okay, Master Wade!”Pagkatapos ng tawag, sinabi ni Charlie kay Vera, “Kapag nakuha na natin ang impormasyon mamaya, paki-forward kay Mr. Sandsor ito at pakisabi sa kanya na sana ay tulungan niya akong suriin ang lahat ng impormasyon kaugnay sa tanong ito.”Agad na sumagot si Vera, “Huwag kang mag-alala, Young Master, agad ko siyang sasabihan.”Tumango si Charlie at balisa sil
Noong una, akala niya ay sinuwerte lang talaga siya na nakuha niya ang Apocalyptic Book. Pero kamakailan, nabanggit ng uncle niya na nakuha raw ng mga magulang niya noon ang Preface to the Apocalyptic Book, kaya nagsimula siyang maghinala na baka may koneksyon ang dalawang aklat. Pero wala siyang matibay na ebidensya.Ngayon, bigla niyang nadiskubre na ang manager ng Vintage Deluxe na si Raymond ay matalik palang kaibigan ng tatay niya mula pa mahigit dalawampung taon na ang nakaraan. At si Raymond din mismo ang nag-abot ng jade vase sa biyenan niyang si Jacob.Noong nangyari iyon, nasa labas si Charlie ng VIP room habang sina Raymond at Jacob ay nasa loob. Hindi niya mismo nasaksihan ang eksaktong nangyari, pero ayon sa kwento ni Jacob pagkatapos, si Raymond daw ang naglabas ng jade vase mula sa magandang packaging at iniabot ito sa kanya. Pero nadulas ito sa kamay ni Jacob at nahulog sa sahig. Ngayon na alam niyang kasangkot si Raymond, hindi na ito maaaring isang simpleng pagkakata
Nang makita ni Vera ang pangungusap na ito, agad niyang sinabi, “Ang Queens na ito ay siguro ang Queens, New York City. Kaya't ang larawang ito ay talagang kuha sa Queens. Tungkol naman sa ‘Cole’, mukhang ang tao sa larawan kasama ang tatay mo ay may apelyidong Cole at siya ay may lahing Oskian. Ang hindi lang natin alam ay ang buong pangalan niya.”“Tama ka…” Tumango si Charlie nang marahan habang patuloy na nakakunot ang kanyang kilay.Bumulong siya, “May pakiramdam ako na pamilyar ang lalaking may apelyidong Cole, pero kahit anong gawin ko, hindi ko maalala kung saan ko siya nakita dati.”Nagmamadaling sinabi ni Vera, “Wag kang mag-alala, Young Master. Ang pakiramdam ng pagiging pamilyar ay tiyak na may pinagmulan sa iyong alaala. Baka lang hindi malalim ang alaala mo sa taong iyon, o baka saglit lang ang pagkikita niyo. Kaya, wag kang mag-alala. Kung mag-iisip ka nang mabuti, tiyak may maalala kang mga palatandaan.”Pagkatapos niyang sabihin iyon, tinanong ni Vera si Charlie, “B
Itinuro ni Vera ang isang karatula na may postcode sa tabi ng pinto ng tindahan at sinabi, “Young Master, ang tindahang ito ay nasa Queens, New York.”Nagtanong si Charlie nang mausisa, “Ganoon ba? Paano mo nalaman? Hindi ko halos mabasa ang mga salita dito dahil sa resolution na ito.”Ipinaliwanag ni Vera, “Dati akong nakatira sa Queens. Ang laki, kulay, at pwesto ng karatulang ito para sa postal code ay tipikal na istilo ng Queens noon. Hindi ko lang alam kung sinusunod pa nila ang parehong istilo ngayon.”“New York…” Tumango si Charlie, bigla niyang naalala ang sinabi ng tiyuhin niya ilang araw na ang nakalipas. Bumili ang mga magulang niya ng set ng mga sinaunang libro mula sa isang antique shop sa New York. Ang set ng mga librong ito ay walang iba kundi ang Preface to the Apocalyptic Book.Kasama ng antique shop sa larawan, biglang naalala ni Charlie ang isang bagay at sinabi kay Vera, “Maaaring ito nga ang antique shop kung saan nabili ng tatay ko ang Preface to the Apocalypti
Nang marinig ni Charlie ang mga sinabi ni Vera, tumingin siya agad sa itim na photo album na hawak niya. Sa unang tingin, halatang luma na ang album.Sa nakaraang dekada, dahil sa mabilis na pag-usbong ng mga smartphone, hindi namamalayan ng karamihan na nadidigitize na nila lahat ng mga larawan nila. Kunti na lang ang bumibili ng mga photo album na iba't ibang laki at kapal tulad ng ginagawa ng mga tao dalawampung taon na ang nakalipas para ayusin ang mga litrato nila.Hindi alam ni Charlie kung ano ang laman ng album, kaya kinuha niya ito mula kay Vera at maingat na binuksan ang unang pahina. Ang unang bagay na tumama sa mata niya sa unang pahina ay dalawang magkahiwalay na larawan ng dalawang kabataan na kuha sa harap ng Statue of Liberty sa America.Ang lalaki sa larawan ay kamukhang-kamukha ni Charlie, pero medyo luma ang pananamit dahil suot ng lalaki ang kilalang knit sweater at kupas na jeans na sikat noong mga panahong iyon. Siya ang ama ni Charlie, si Curtis.Ang babae sa
Pagkasabi nito, sumunod siya kay Charlie palabas ng dining room at pumunta sa courtyard kung saan dating nakatira ang mga magulang ni Charlie.Dahil malaki ang courtyard na iyon, may apat na magkadikit na kwarto ang mga magulang ni Charlie noon. Bukod sa main hall at bedroom, may study rin at sariling kwarto si Charlie.Sa madaling sabi, parang isang three-bedroom apartment na may living room ito. Ilang taon din siyang nanirahan doon kaya kabisado na niya ang buong ayos ng lugar. Bukod pa roon, halos walang nabagong anuman kaya madali para sa kanya na suriin ito.Pagpasok sa main hall, halos pareho pa rin ang mga kasangkapan at ayos ng lahat mula noong huling naroon sila ng mga magulang niya. Sa isang iglap, bumalik sa alaala ni Charlie ang mga sandaling magkasama sila ng kanyang mga magulang noong bata pa siya, at biglang sumiklab ang samu’t saring damdamin sa puso niya.Mabilis niyang nilibot ang mga kwarto kasama si Vera. Maliban sa mga kasangkapan, may mga bagong kumot at unan s
Madalas mag-alala si Ashley noon tungkol sa pagpapalaki kay Charlie pagdating sa ugali niya, pagkatao, at mga pinapahalagahan sa buhay. Bilang ina, natural lang na gusto niyang maibigay ang pinakamahusay na edukasyon, kapaligiran, at gabay para sa anak niya. Pero ang tanging magagawa lang niya ay panoorin si Charlie habang lumalaki sa ampunan kasama ng ibang bata, at panoorin siyang tumigil sa pag-aaral sa high school para magtrabaho sa isang construction site, nang hindi man lang niya kayang makialam o makagambala kahit kaunti.May mga pagkakataong nag-aalala siya na baka maapektuhan ang pananaw sa buhay ni Charlie, o kaya’y masyado siyang matutong makibagay sa mga kalakaran ng mundo sa ganoong kapaligiran. Pero sa kabutihang palad, nahanap ni Charlie ang tamang balanse sa pagitan ng pagiging anak-mayaman noong bata pa siya, at ng pagiging ulilang mahirap pagkatapos niyon. Dahil doon, napanatili niya ang maayos na pananaw sa buhay at matibay na pakiramdam ng katarungan.Hindi lang ni
Sarado na ngayon ang sikat na templong ito sa mga bisita.Mag-isa lang si Ashley na nakatayo sa loob ng courtyard, habang napapaligiran ng amoy ng insenso na nanatili sa hangin. Nakatingala siya sa maliwanag na buwan at damang-dama ang halo-halong emosyon. Matagal na niyang inaasam ang kanyang anak, si Charlie, na dalawampung taon na niyang hindi nakikita.Ang layo ng Harmony Temple sa lumang mansyon ng mga Wade ay isa o dalawang milya lang, sampung minuto lang ang biyahe sakay ng kotse. Pero kahit ganoon, paulit-ulit na ipinapaalala ni Ashley sa sarili niya na hindi pa ito ang tamang oras para magkita sila ng anak niya.Nang makita ng pekeng abbess na tila malungkot si Ashley habang nakatayo nang mag-isa sa courtyard, marespeto siyang lumapit at nagtanong, “Madam, ilang kanto na lang ang layo niyo kay Young Master. Siguro ay sabik na sabik ka nang makita siya, tama po ba?”Tumango si Ashley, “Dalawampung taon ko nang hindi nakikita ang anak ko. Paanong hindi ako mananabik?”Pagka