Tumingin si Wendy kay Charlie at may gusto siyang sabihin, pero tila ba nakaramdam siya ng bukol sa kanyang lalamunan na humarang sa mga salita niya.Nang makita ang kanyang nanigas at nagulantang na ekspresyon, direktang nilagay ni Charlie ang cellphone sa kamay ni Wendy nang hindi nagsasalita at humarap kay Jayden at sinabi, “Jayden, sa hinaharap, kung ang mga kaibigan mo, business partner, tropa, o kung sinuman ang kailangan ng hostess sa event nila, tandaan mo na hanapin si Wendy dito, naiintindihan mo ba?”Kumpiyansang sinabi ni Jayden, “Master Wade, makasisiguro ka na sa sandaling simulan ni Miss Wendy ang operasyon ng kanyang kumpanya, tutulungan ko siyang ipromote ang negosyo kung saan-saan! Ako, si Jayden Marquez, ay may medyo malawak na koneksyon sa Aurous Hill. Sigurado ako na kukunin ng mga kaibigan ko ang mga hostess ni Miss Wendy para sa akin, at uunlad nang mabilis ang kanyang negosyo!”Pagkatapos, nagmamadali niyang idinagdag, “Siya nga pala, Master Wade, bukas ay an
Pagkatapos umalis sa Pearl River Point, pumunta na si Charlie sa palengke.Masyadong marami ang oras na sinayang niya sa pag-aayos ng problema ni Wendy. Kung hindi siya magmamadaling bumili ng pagkain na iluluto, hindi makakakain si Charlie ng tanghalian kapag bumalik na si Wendy mula sa trabaho.Kahit na ang Aurous Hill ay isang lumang siyudad, mas nagiging moderno naman ito sa nakalipas na panahon. Karamihan sa mga gusali ay sira na, na-demolish, o inayos upang umayon sa pagiging moderno ng lugar. Ang mga iyon ay naging mga skyscraper at matataas na mga gusali ng kanilang modern metropolitan city.Marami sa mga traditional craft stores at markets ang unti-unting napapalitan ng iba’t ibang yayamaning shop lots at saka mga integrated supermarkets.Dati, marami ang mga barbero sa daan na mahusay sa paggupit at pag-shave ng buhok. Ang isang simpleng gupit o shave ay nagkakahalaga lamang ng dalawa o tatlong dolyar.Gayunpaman, ang mga makalumang mga barbero na ito ay naglaho na at ng
Pagkatapos lumabas ni Uncle Walters sa kotse, binuksan niya ang pinto ng back seat at magalang na sinabi sa babaeng nakaupo sa loob ng kotse, “Miss Helen, narito na tayo.”Ang babaeng nakaupo sa loob ng kotse ay walang iba kung ‘di si Helen.Pagkatapos bumaba ng eroplano, una niyang dinala sina Jaime at Sophie pabalik sa lumang mansyon ng Pamilya Dunn kasama si Uncle Walters upang manatili roon at itago ang kanilang bagahe. Pagkatapos no’n, dali-dali niyang hiniling kay Uncle Walters na dalhin siya sa lugar kung saan nanirahan si Curtis bago siya mamatay.Para naman kina Jaime at Sophie, mayroon silang sariling plano sa siyudad.Nagtungo si Jaime sa bahay-ampunan para makipag-usap tungkol sa mga donasyon habang si Sophie ay nakaupo sa kaniyang kwarto, ginagamit ang kaniyang laptop, nagpapatuloy sa paghahanap kay Charlie sa gitna ng libo-libong mga tao sa video.Si Helen ay masaya naman sa sarili niyang ginagawa. Siya ay bumibisita sa lumang bahay ng kaniyang minamahal na si Curtis
Hindi namalayan ni Helen na pinalit niya ang kaniyang sarili sa asawa ni Curtis sa kaniyang isipan, at agad niyang naramdaman ang pamumuo ng mga luha sa kaniyang mga mata.Ninais niyang pigilan ang mga luha, ngunit talagang hindi niya inasahan na mas maluluha lamang siya at hindi niya iyon makontrol o mapigilan. Ang mga luha ay gumuhit sa kaniyang makinis na mukha na tila hindi nagpapakita ng anumang senyales ng pagtanda.Ang matandang butler na nakatayo sa gilid ay napabuntong-hininga nang mahina noong makita niya iyon.“Hay… Sino’ng hindi nakakaalam sa buong kapitolyo na ang second lady ng pamilya Dunn ay may malalim na pagmamahal kay Curtis sa loob ng maraming taon…”“Gayunpaman, sino’ng nag-akala na ang second lady ay may ganito pa rin kalalim na nararamdaman kahit halos dalawampung taon nang wala si Curtis…”Kahit sa unang panahon pa lamang, ang pagmamahal at sentimental na nararamdaman ay nag-iiwan lamang ng panghabang-buhay na pagkamuhi.Ayon sa sinaunang panahon, pagsisis
Sa sandaling marinig iyon ni Helen, siya ay biglang nasabik, at sinabi niya, “Tulungan mo akong mag-abang. Gusto kong manalo sa bid para sa mansion na ‘to.”Tumango ang matandang butler at sinabing, “Ang mansion na ‘to ay mayroong maliit na area at hindi pwedeng ma-demolished. Kaya, tinuturing ‘tong isang low-quality asset na hindi pwedeng pagpasa-pasahan. Kaya, siguradong magiging madali para sa atin na manalo sa bidding ng mansion na ito sa pagdating ng oras na iyon.”“Sige.” Determinadong sagot ni Helen, “Kailangan nating manalo sa bidding ng mansion na ‘to kahit gaano pa kalaki ang halaga nito!”Pagkatapos niyang magsalita, dali-dali siyang nagtanong, “Uncle Walters, tinulungan mo ba akong kausapin ang kahit na sinong nasa judiciary? Pwede na ba akong pumasok at tumingin sa mansion ngayon?”“Oo, oo.” Sabi ng matandang butler, “Noong kausap ko sila sa telepono ngayon lang, sinabi nila sa ‘kin na pupunta sila rito para sa asset registration at evaluation sa susunod na dalawang ar
Mayroong halos walumpung porsyento na pagkakatulad sa pagitan ng itsura ni Charlie at ng kaniyang ama.Dahil galing sa magkaibang henerasyon mag-ama, mayroong isang malaking pagkakaiba mula sa kanilang buhok at pananamit. Kung may damit si Charlie na katulad ng kaniyang ama dati, halos walang pagkakaiba ang hitsura nila.Kaya, sa sandaling makita siya ni Helen, pakiramdam ni Helen ay nakakita siya ng isang hindi kapani-paniwalang bagay.Siya ay natuliro, bukod sa gulat na gulat, hindi rin siya makapagsalita.Hindi niya nga alam kung guni-guni niya lang ito dahil masyado na niyang namimiss si Curtis.Kung ‘di, bakit lilitaw sa kaniyang paningin ang isang lalaki na kamukhang-kamukha ni Curtis?!At saka, noong namatay si Curtis, nasa tatlumpung taon pa lamang siya.Ang panahon na madalas mag-usap sina Helen at Curtis ay ang panahon bago ikasal si Curtis. Hindi na sila masyadong nag-usap simula noong ikasal si Curtis hanggang sa siya ay mamatay.Kaya, ang ala-ala ni Helen kay Curti
Naramdaman ni Charlie ang pagkibot ng mga mata niya. Agad siyang lumingon sa kabilang direksyon nang walang pag-aalangan. Pagkatapos, tinapakan niya ang accelerator at nagmamadali siyang umalis.Nang makita ni Helen na naglaho si Charlie sa harap niya, agad siyang nagmadali para habulin ito. Subalit, pagkarating niya sa labas, wala na si Charlie.Nakatayo pa rin si Helen sa kanyang puwesto habang nakatulala. Kinakabahan siya at napabulong siya sa kanyang sarili, “Imahinasyon ko lang ba ang nakita ko?”Habang nagsasalita, tumalikod siya para tanungin ang matandang butler na nakasunod sa kanya, “Uncle Walters, nakita mo ba ang binata rito kanina? Kamukha niya si Curtis, hindi ba?”Kahit nasulyapan lamang ng matanda si Charlie, sumagot siya nang walang pagdududa sa mukha, “Miss Helen, nakita ko nga ang binatang sinasabi mo. Kamukha niya si Mr. Wade!”Nang marinig ito ni Helen, hindi niya mapigilan ang sabik na nararamdaman niya, “Tama nga… tama nga ako… Uncle Walters, nakita mo rin s
Sa parehong pagkakataon, ilang daang metro na ang layo ni Charlie kay Helen.Para masigurong hindi siya mahahanap ni Helen, hindi na siya bumili ng groceries. Dumiretso na lang siya pabalik sa villa nila sa Thompson First. Habang nasa daan, tinawagan ni Charlie si Isaac. Nang sagutin ni Isaac ang tawag, agad na nag-utos si Charlie, “Mr. Cameron, may tao sa lumang mansyon namin nila papa ngayong araw. Pwede mo bang alamin kung sino siya!”Nasorpresa si Isaac, “Young Master, pumunta ka sa lumang mansyon ngayon?”“Oo!” Nagpatuloy si Charlie, “May nakita akong babae roon. Nakatitig siya sa akin at tinawag niya ang pangalan ni papa. Gusto kong tulungan mo akong alamin kung sino siya. Dapat kong malaman kung kaaway ba siya o isang kaibigan. Alamin mo na rin kung ano ang koneksyon niya sa papa ko.”“Sige, Young Master!” Sagot ni Isaac nang walang pag-aalangan, “Aalamin ko agad ang bagay na ito ngayon din!”Muling nagsalita si Charlie, “Nga pala, may isang bagay pa akong ipapagawa sa iy
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang