Sa Eastcliff, ang pamilya Dunn.Bago pa makauwi si Helen, alam na ng mga magulang at kapatid niya ang nangyaring iskandalo sa pamilya Schulz pati na rin ang pagkakaroon ni Sheldon ng anak sa labas.Kaya, bago siya makarating, kinausap na agad ni Lord Dunn ang mga kapatid ni Helen na umuwi muna.Kilala ni Lord Dunn at Lady Dunn ang anak nila. Alam nilang kapag nalaman ni Helen ang ang ginawa ni Sheldon, siguradong uuwi si Helen. Kaya, hindi na nila ito tinawagan at hindi rin nila hinayaang tawagan ng iba si Helen. Nagtipon-tipon na lang sila sa isang lugar para hintayin ang pagbabalik nito.Nang dumating ang kotse ni Helen sa pamamahay ng Dunn, agad na lumabas ang mga magulang niya at kapatid para salubungin siya.Nang makita ni Helen ang presensya ng buong pamilya niya, hindi niya mapigilang maantig.Hindi gaya ng mga pamilyang nasa industriya ng business and industrialization, ang elders ng pamilya Dunn ay nasa mundo ng politika at akademya. Kaya, hindi isyu sa kanila ang pera k
Nang bumuntong hininga si Jefferson, tila ba naramdaman rin ng lahat ang panghihinayang sa kanilang puso.Agad namang kinurot ni Lady Dunn ang baywang ng kanyang asawa at nagsalita siya sa isang mababang boses, “Shush! Tumigil ka na! Lalo mo pang pinapabigat ang loob ni Helen! Maghanda ka na para makakain tayo.”Bumuntong hininga si Jefferson, “Matanda na si Helen. Mas bukas na ang isip niya kumpara sa atin. Sinasabi ko lang ang opinyon ko. Hindi natin kailangang magpanggap na wala tayong alam.”Tumango si Helen at seryoso siyang nagsalita, “Tama ang sinabi ni Papa. Hindi ako galit o nalulungkot. Hindi niyo kailangang mag-ingat sa akin.”Nagulantang si Lady Dunn. “Helen, hindi ka talaga galit na itinago ni Sheldon ang tungkol sa anak niya sa labas sa loob ng ilang taon?”Matapat na sumagot si Helen, “Hindi, hindi talaga ako galit. Sa halip, nakaramdam ako ng panatag.”Tumawa si Jefferson. “Mabuti naman! Masaya akong malaman na hindi mo ito pinoproblema. Sa totoo lang, pakiramdam
Pagkatapos gamitin ang brand na ito sa loob ng dalawang dekada, bigkang nagbago ang production line ng tobacco company. Binago nila ang kanilang formula at pinalitan nila ang cigarette paper at filter material.Pakiramdam ng lahat mas maganda ang upgraded version kumpara sa luma, pero para kay Jefferson, may mal isa lasa at hindi niya ito matanggap.Hindi nagtagal, nagkasakit siya dahil dito.Nang malaman ng mga tauhan ni Jefferson na nasa ospital siya, agad silang bumisita.Nang malaman nilang nagmula ang sakit ni Jefferson sa pagkakaiba ng lasa ng sigarilyong ginagamit niya sa loob ng dalawang dekada, agad nilang tinawagan ang tobacco company para ipagpatuloy ang discontinued production line nila ng lumang sigarilyo. Simula sa pagkakataong iyon, ginagawa na lamang nila ang original version ng sigarilyo para lamang kay Jefferson. Sa hindi inaasahang pagkakataon, para bang milagro nitong napagaling ang sakit ng matanda.Subalit, nakonsensya si Jefferson dahil para bang inaabuso ni
Habang nagsasaya ang pamilya Dunn sa kanilang tahanan, nag-iimpake si Sheldon ng kanyang gamit para pumunta sa Australia.Wala siyang masabi sa sitwasyon niya ngayon. Sinabihan na siya ng kanyang ama kanina na huwag munang magpakita sa publiko hangga’t hindi pa naaayos ang sitwasyon. Wala siyang magawa kundi sundin ito.Bago siya umalis, tinawagan niya muna si Jaime sa cellphone, “Jaime, pumunta kayo ng kapatid mo sa opisina ko.”Agad na sumagot si Jaime, “Sige, Papa. Pupunta kami diyan.”Pagkatapos, ibinaba niya ang tawag, “Sophie, gusto tayong kausapin ni Papa sa opisina niya.”Naiiritang sumagot si Sophie, “Ikaw na lang ang pumunta. Ayaw ko siyang makita!”Nahihirapan pa rin si Sophie na tanggapin ang katotohanang niloko ng papa niya ang mama niya at nagkaroon ito ng anak sa labas na isang taon lang ang pagitan sa kanila. Sa puntong ito, nag-aalangan siyang makita ang mukha ni Sheldon.Sinubukang hikayatin ni Jaime ang kanyang kapatid, “Sophie, bilang mga anak nila, hindi dap
Galit na nagsalita si Jaime, “Papa! Masyado naman si Lolo! Sa totoo lang, ginamit niya lang si Rosalie! Kung tutuusin, isa siyang halimaw na pinagtaksilan ang sarili niyang apo! Hindi niya lamang hindi pinaghandaan ang krisis, pero ibinubunton niya rin sa’yo ang sisi! Sumusobra na talaga siya!”Kumaway si Sheldon at seryoso siyang nagsalita, “Pwede mong sabihin ang bagay na iyan dito, pero huwag mo itong babanggitin sa labas ng kwarto, nauunawaan mo ba ako? Ganito talaga ang pagkatao ng lolo mo…”“Sa mga mata niya, mas mahalaga ang mga personal niyang interes. Kaya niyang isakripisyo ang lahat para sa kapakanan niya.”“Kung handa siyang iabot si Rosalie sa Japanese Self-Defense Force ngayong araw, sino naman ang nakakaalam kung kailan niya tayo isasakripisyo para lang sa sarili niya? Kaya, lagi mong tatandaan na ang namamahala ang siyang tigre! Siya ang hayop na pupuntirya sa atin kapag nagkamali tayo.”Tumango nang taimtim si Jaime.Nagpatuloy si Sheldon sa kanyang sinasabi, “Kap
Habang magkausap si Jaime at Sheldon, bigla nilang narinig ang ringtone ng cellphone ni Sheldon. Napasulyap si Sheldon sa screen para tignan ang caller ID. Nakita niyang si Steven ang tumatawag.Nang maalala niya na si Steven ang dahilan kung bakit mas lumala ang sitwasyon niya sa puntong ito, namilipit ang ekspresyon ni Sheldon at bumigat ang loob niya.Pinindot niya ang loudspeaker at malamig siyang nagtanong, “Ano iyon?”Tumawa si Steven, “Kuya, nandito na ang kotse at nakahanda na rin ang sasakyan mong eroplano. Kailangan na kitang ihatid sa airport.”Nagngitngit sa dismaya ang ngipin ni Sheldon at malamig siyang nagsalita, “Sige. Bibilinan ko lang ng ilang salita si Jaime. Bababa na rin ako.”Agad na tumugon si Steven, “Huwag mo nang patagalin ang pag-alis mo. Hinihintay ni papa ang update ko. Gusto niyang umalis ka na agad sa bansa ngayon din.”Pinigilan ni Sheldon ang kanyang galit, “Sige, hintayin mo ako! Limang minuto lang!”“Sige!” Muling tumawa si Steven. “Hihintayi
Agad na pinaandar ng driver ang kotse para makaalis na sila.Pinanood ni Jaime ang paglaho ng kotse mula sa looban ng villa nila. Hindi niya mapigilang makaramdam ng lungkot.Mas masakit sa damdamin ang mga pangyayari ngayong gabi kumpara sa pagkakataong dinukot sila ni Sophie ng pamilya Matsumoto.Sa pagkakataong iyon, tanging buhay lamang nila ang nasa peligro.Pero sa gabing ito, nakaranas sila ng ilang serye ng nakagugulat na mga pagbabago sa buhay nila. Nasa peligro na ang buong mundo nila. May anak sa labas ang papa nila, maghihiwalay ang mga magulang nila, at ngayon, pinapatapon rin si Australia ang tatay nila para alisan ito ng kapangyarihan.Hindi lamang ang relasyon ng mga magulang nila at hinaharap ng papa niya ang problema ni Jaime, kundi nababahala na rin siya kung ano ang pwedeng mangyari sa kanya.Bago ang gabing ito, siya ang susunod na tagapagmana ng buong pamilya Schulz.Subalit, ngayong gabi, nawala ang lahat sa kanya. Nawala ang mga pinapahalagahan niya.Naw
Pagkatapos ng kalahating oras, isang Boeing 747 na ginawang private jet ang lumipad paalis ng Eastcliff Airport.Kapareho ng model na ito ang aircraft na ginagamit ng US Presidential Air Force One, tatlong lebel ang layout ng cockpit nito. Kayang nitong magdala ng 467 na pasahero kung pupunuin ang loob.Subalit, maliban sa crew, iisa lamang ang dala-dalang pasahero ng buong eroplano sa pagkakataong ito. Wala ng iba kundi si Sheldon ang nasa loob.Ang flight distance mula sa Eastcliff papuntang Queensland, Australia ay tinatayang 9,000 kilometro.Imposible para sa mga ordinaryo at maliliit na private jets na liparin ang ganitong haba ng distansya.Tanging mga malalaking aircraft lamang gaya ng Boeing 747 ang may kakayahang lumipad ng higit sa sampung libong kilometro nang walang tigil.Sa pagkakataong ito, habang nakaupo sa loob ng eroplano, mabigat ang loob ni Sheldon.Pinapanood niya ang senaryo sa labas ng bintana. Habang lalo pang lumalayo ang mga liwanag ng siyudad, tila ba
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni