Kung iisipin, ang Japan, bilang isang maunlad na bansa, ay maraming maunlad at marangyang sektor.Gayunpaman, bukod sa Western medicine, halos lahat ng natitirang linya nila ay kinopya mula sa Oskian medicine.Ang Kobayashi Pharma, Ottasan Pharma, at Dapeng Pharma ay mga tipikal na korporasyon na kumokopya sa Oskian medicine at sinaunang Oskian medicine.Halimbawa, and Dapeng Pharma, ay naglabas dati ng Oskian medicated na slimming granule, na ang pangalan ay kaugnay sa henyong sinaunang Oskian doctor, si Quinton Burns.Dito, makikita na wala talaga masyadong ambag ang mga Japanese pharmaceutical company sa mga Oskian prescription, at karamihan sa kanila ay ninakaw o lantarang kinopya ang mga ito.Iyon ang dahilan kung bakit kaya balewalain ni Charlie ang R&D department nang walang pag-aatubili.Sinong kailangan ng prescription na ginawa ng R&D department ng Kobayashi Pharma kung mas mabisa nang sobra ang mahiwagang prescription ng nakasulat sa Apocalyptic Book kaysa sa kanila?
Nabalisa nang sobra si Makawa nang maisip niya ito. Umiyak agad siya at nagmakaawa.“Mr. Wade, nang may buong paggalang, itinuturing na isang talentadong tao ako sa biopharmaceutical industry. Kung tatanggalin mo ako, malaki ang mawawala sa iyo. Nagmamakaawa ako; mangyaring hayaan mong manatili ako dito. Magsisikap ako nang sobra para sa iyo!”Sumagot nang kalmado si Charlie, “Ngayong nagmamakaawa ka. Mukhang huli na ang lahat. Dapat tapusin mo na ang mga resignation procedure ngayong araw. Kung hindi, puwersahang tatapusin ng kumpanya ang kontrata namin sa iyo.”Pagkatapos, tumingin si Charlie kay Isaac at sinabi, “Ilabas mo na siya dito.”Tumango si Isaac at umabante agad. Hinawakan niya ang kwelyo ni Makawa, para bang hawak-hawak niya ang leeg ng isang manok at hinila siya palabas.Dahil sa nangyari, sa wakas ay napansin na ng lahat sa meeting room kung gaano kaseryoso ang sitwasyon.Natanggap na ni Charlie ang mga shares na ipinadala ni Ichiro. Siya na ang bagong boss ng Koba
Nakaupo si Yahiko sa kanyang kotse at nagmumura nang walang tigil.Ito ang unang pagkakataon na napahiya siya nang ganito.Bilang pinuno ng pamilya Ito, paano siya pinahiya ng isang binatang galing sa Oskia? Hindi niya nakalimutan kung paano rin tinalo ni Charlie ang mga bodyguard niya. Ang parehong Charlie na tumanggi ibalik ang kanyang 45 billion USD na ipinadala niya sa Kobayashi Pharma?45 billion dollars iyon!Katumbas nito ang 300 billion RMB, malaking pera ito sa kahit sino, at kahit ang mga sobrang yaman na tao ay hindi matatanggap na mawalan ng ganito kalaking pera nang walang katanggap-tanggap na rason.Kaya, nagngalit si ito at sinumpa, “Nangangako ako na hindi ako karapat-dapat na maging lalaki, kung hindi ako makakapaghiganti! Hindi ko lang gusto maibalik ang lahat ng pera ko, ngunit gusto kong mamatay ang binatang ito sa Japan!”So Tanakla, na nakaupo sa tabi niya, ay sumagot nang nagmamadali, “Chairman, makabagbag-damdamin si Mr. Wade. Mangyaring pag-isipan mo ito
Hindi lamang ang pamilya Ito ang top financial magnate sa Japan, ngunit makapangyarihan din ito sa mundo ng underground sa Japan.May tatlong maimpluwensyang organisasyon sa underground.Ang Yamaguchi Group ang nasa una habang ang pamilya Ito ang pangalawa.Ang mundo ng underground ay isang malupit na lugar kung saan pinagsasamantalahan ng mga pinakamalakas ang mga mahihina. Para mabuhay doon, kailangan mo ng malakas na posisyon.Sa mga tao sa mundo ng underground, hindi nila ginusto na maging malupit, at napilitan lang silang kumilos nang ganito ayon sa survival of the fittest sa underground.Kung pamilyar ka sa kultura kung saan maghihiganti ka sa mga nang-api sayo, walang mangangahas na kalabanin ka balang araw.Pero kapag sinaktan ka nang isang beses at pinili mong dumaan sa mahirap na daan kaysa lumaban, siguradong aapihin ka ng underground.Bukod dito, may mahalagang tuntunin sa underground: wala dapat humingi ng tulong sa labas para lutasin ang problema nila.Kung hihing
Mukhang malungkot si Yahiko sa tuwing iniisip niya ang potensyal na partnership sa pamilya Schulz.Sa kotse, bumuntong hininga siya at sinabi, “Tanaka, isang dekada nang hindi umuunlad ang ekonomiya ng Japan. Hindi lang ang pamilya natin ngunit ang mga kayamanan ng ilang prestihiyosong pamilya ay naapektuhan at lumiit din. At saka, ang mga tagapagmana natin ay hindi kasing galing natin…”Tinanong nang nagmamadali ni Tanaka, “Chairman, dati, ang Japan ang pinaka maunlad na bansa sa buong mundo nang ilang dekada simula noong world war. Bakit hindi ito nakahabol sa nakaraang sampung taon?”Sumagot nang nagsisisi si Yahiko.“Maraming dahilan sa pagbagal ng ekonomiya natin. Una, may limitadong supply ng natural resources at lupa sa Japan. Pangalawa, walang pambihirang tagumpay na nakamit ang Japanese information technology industry sa mga nagdaang panahon.”Emosyonal na nagpatuloy si Yahiko, “Tingnan mo, tapos na ang mga taon kung saan maraming sektor sa Japan ang nasa rurok ng mundo.
Bilang top financial magnate ng Japan, unti-unting nawawalan ng kapit ang pamilya Ito sa ekonomiya ng bansa.Ganito rin ang problema ng isa pang malaking pamilya sa Japan, ang pamilya Takahashi.Aktibong naghahanap ng pag-unlad ang dalawang pamilya. Kaya, nilagay nila ang lahat ng pag-asa nila sa mga top family sa China.Bilang top family sa China, lumawak nang sobra ang impluwensya ng pamilya Schulz sa mga nagdaang taon at habang umuunlad nang mabilis ang China, mas lumalakas din ang pamilya Schulz.Ang pangunahing focus ng pamilya Schulz sa mga nagdaang taon ay ang pagpapanatili at pagpapatatag ng domestic market. Sa nakaraang dalawang taon, itinuon nila ang kanilang atensyon sa overseas market pagkatapos i-secure ang posisyon nila bilang top conglomerate sa China.Bilang resulta, maraming Japanese na pamilya at tycoon ang sabik na magkaroon ng kolaborasyon sa pamilya Schulz.Sa nakaraang sampung taon, patuloy na umunlad ang import at export trade sa China. Lumago ang demand, a
Sa hapon, tinanggal nang napakadali ni Charlie ang halos kalahati ng buong staff na nagtatrabaho sa Kobayashi Pharma.Sa una ay iniisip ng mga tao mula sa Kobayashi Pharma na gamitin ito bilang strike upang labanan si Charlie. Pero, hindi nila inaasahan na hindi magiging malambot ang puso ni Charlie. Sa halip, tinanggal niya ang lahat nang direkta nang walang iniiwan na kahit isang tao.Sobrang laking gulo ang ginawa nito sa komunidad ng negosyo sa Japan!Una, walang nag-aakala na ang Kobayashi Pharma, na umuunlad at lumalago nang mabuti, ay biglang magkakaroon ng bagong may-ari. 90% ng shares ng Kobayashi Pharma ay inilipat na sa isang Oskian, at opisyal na naging kumpanya na ito ng Oskia.Pangalawa, walang nag-aakala na pagkatapos maging Oskian company ang Kobayashi Pharma, tatanggalin nito ang mahigit kalahati ng empleyado nito! Sa Japan, bukod sa mga bankruptcy, sobrang kaunting kumpanya lang ang biglang tatanggalin ang napakaraming trabahador nila nang gano’n lang.Lalo na
Tumango nang kuntento si Charlie habang sinabi niya kay Ichiro, “Simula ngayon, kailangan mong makipagtulungan kay Liam para ayusin ang lahat ng production plan para sa Kobayashi Pharma. Gusto kong itigl mo ang lahat ng kasalukuan at dating production ng Kobayashi Pharma, at ang Apothecary Stomach Pill lang ang gagawin mo sa lahat ng production line. Naiintindihan mo ba?”Sumagot nang nagmamadali at tapat si Ichiro, “Huwag kang mag-alala, Mr. Wade. Siguradong ibibigay ko ang lubos na pagtulong ko kay Mr. Weaver!”Sinabi ni Liam kay Charlie sa oras na ito, “Mr. Wade, may napakalakas na production capacity ang Kobayashi Pharma. Kung ang kabuuang gagawin natin ay ang Apothecary Stomach PIll, napakaraming raw materials din ang kakailanganin natin para sa Apothecary Stomach Pill. Dapat nating siguraduhin na handa tayo para dito. Kung hindi, siguradong malilimitahan nang sobra ang production capacity natin kapag kulang ang raw production materials natin.”Tumango si Charlie at sinabi, “Lu
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang