Tumango nang kuntento si Charlie habang sinabi niya kay Ichiro, “Simula ngayon, kailangan mong makipagtulungan kay Liam para ayusin ang lahat ng production plan para sa Kobayashi Pharma. Gusto kong itigl mo ang lahat ng kasalukuan at dating production ng Kobayashi Pharma, at ang Apothecary Stomach Pill lang ang gagawin mo sa lahat ng production line. Naiintindihan mo ba?”Sumagot nang nagmamadali at tapat si Ichiro, “Huwag kang mag-alala, Mr. Wade. Siguradong ibibigay ko ang lubos na pagtulong ko kay Mr. Weaver!”Sinabi ni Liam kay Charlie sa oras na ito, “Mr. Wade, may napakalakas na production capacity ang Kobayashi Pharma. Kung ang kabuuang gagawin natin ay ang Apothecary Stomach PIll, napakaraming raw materials din ang kakailanganin natin para sa Apothecary Stomach Pill. Dapat nating siguraduhin na handa tayo para dito. Kung hindi, siguradong malilimitahan nang sobra ang production capacity natin kapag kulang ang raw production materials natin.”Tumango si Charlie at sinabi, “Lu
Pagkatapos ibaba ni Graham ang tawag, tinanong nang mausisa ni Aurora na nasa tabi niya, “Pa, anong sinabi ni Master Wade noong tinawagan ka niya?”Si Graham, na nalululong pa rin sa sabik, ay hindi nakawala sa pananabik niya. Kailangan niya ng ilang segundo para huminahon bago sinabi nang sabik, “Aurora! May napakagandang pagkakataon ang pamilya Quinton!”Tinanong ni Aurora sa sorpresa, “Pa, anong klaseng napakagandang pagkakataon ang sinasabi mo?”Sabik na sabik si Graham sa punto na nanginginig pa rin siya nang kaunti habang sinabi, “Si Master… Si Master Wade… nakuha ni Master Wade ang Kobayashi Pharma sa Japan. Sinabi niya na pinili niya ang pamilya Quinton para mag-supply sa kanya ng lahat ng raw halamang gamot at materyales sa hinaharap. Ang taunang demand niya ay halos isang milyong tonelada!”“Jusko!” Napabulalas si Aurora sa paghanga, “Isang milyong tonelada? Nasa dalawang daang libong tonelada lang ang ipinapadala ng pamilya natin sa ngayon kada taon, tama?”“Tama…” Sina
90% ng shares ng Kobayashi Pharma ay inilipat na sa ilalim ng pangalan ng Apothecary Pharmaceutical ngayon.Dahil sobrang importante ng proseso at production work sa Kobayashi Pharma ngayon, hindi makaalis si Charlie sa Tokyo pansamantala. Gusto niyang siguraduhin na ang lahat ng production line ng Kobayashi Pharma ay tagumpay na nabago upang ganap na makagawa ng Apothecary Stomach Pill bago siya umalis sa Japan.Kaya, ang unang production line na kailangan mabago para magawa ang Apothecary Stomach Pill ay ang production base ng Kobayashi Pharma sa Tokyo.Sinabihan ni Charlie si Liam na itala ang lahat ng halamang gamot at materyales na mayroon ang Kobayashi Pharma sa sandaling ito. Pagkatapos, gusto niyang bilangin ni Liam ang lahat ng halamang gamot at materyales na magagamit para gawin ang Apothecary Stomach Pill. Sunod, kailangang kalkulahin ni Liam ang dami ng ibang halamang gamot at materyales na kailangan ayon sa production capacity ng mga production line sa Tokyo.Pagkatapo
Sa Kyoto City, na daang-daang kilometro ang layo sa Tokyo.Ang malaking mansyon ng pamilya Ito na may isang siglong kasaysayan ay matatagpuan sa gitna ng Kyoto City.Ang mansyon ng pamilya Ito ay matatagpuan sa tabi ng Azuchi Castle, na dating tirahan ni Oda Nobunaga, isa sa three great unifiers noong Sengoku period sa Japan. Kahit na medyo mas maliit ang surface area ng mansyon ng pamilya Ito kumpara sa Azuchi Castle, ang kabuuang laki nito ay mas malaki na kumpara sa pinakamalaking standalone family villa sa Eastcliff.May moat na hinukay noong gera sa paligid ng mansyon, at may mabigat na responsibilidad ito sa pagbabantay sa mansyon.Three hundred and sixty degrees na surveillance camera ang nakalagay sa mga pader upang makunan ang lahat ng hindi nakikitang lugar at siguraduhin na walang makakapasok sa mansyon nang walang pahintulot.Maraming bodyguard ang may mga baril sa likod ng mga naglalakihang pader ng mansyon.Ang mga building sa mansyon ay mga tipikal na Japanese-styl
Habang tumatakbo ang kanyang isipan, biglang tumunog ang cellphone sa kanyang bulsa.Nang nilabas niya ang kanyang cellphone, napagtanto niya na tumatawag si Tanaka-san. Nagmamadali niyang isinantabi ang kanyang iniisip bago niya sinagot ang tawag, at ngumiti siya habang sinabi, “Tanaka-san, bakit mo ako tinatawagan kahit gabi na?”Bumuntong hininga si Hiroshi habang sinabi, “Miss, may nangyari ngayong araw. Galit na galit ang chairman, at binasag at sinira niya ang maraming antigo sa bahay.”Kinabahan nang sobra si Nanako at nabalisa siya nang marinig ito, at tinanong niya nang nagmamadali, “Tanaka-san, anong nangyari? May nakatagpo bang problema ang Mataas na Ama ko?”Sinabi ni Hiroshi, “Dinala ako ng chairman sa Kobayashi Pharma dahil balak niyang pirmahan ang isang share transfer agreement kasama ang mga board of director ng Kobayashi Pharma. Pagkatapos pirmahan ang kasunduan, sinabihan ng chairman ang financial department na ipadala ang 4.5 billion US dollar sa account ng Koba
Hindi talaga inaasahan ni Hiroshi na magiging sobrang saya at sabik ang tono ng eldest young lady nang marinig niya na nasa Japan si Charlie ngayon.Hindi niya maiwasang isipin, ‘Hindi ba’t nilinaw ko ang lahat kanina? Dinaya ni Charlie ang ama mo ng 4.5 billion US dollars! Bakit parang sabik na sabik ka nang marinig mo na nasa Japan siya?’Pero, hindi nangahas si Hiroshi na itanong ito sa kanya.Nang makita ni Tanaka na hindi sumagot si Hiroshi sa kanyang tanong, tinanong niya siya nang nagmamadali, “Tanaka-san, sagutin mo ako, bilis! Nandito ba talaga sa Japan si Charlie ngayon?”Sumagot na lang nang tapat si Hiroshi, “Opo, miss. Nandito siya sa Tokyo, Japan. Nakita ko siya dito ngayong araw.”Sumagot si Nanako, “Pumunta ba siya sa Japan para sakupin ang Kobayashi Pharma?”“Gano’n na nga.” Sumagot nang tapat si Hiroshi, “Hindi ko alam ang mga tiyak at eksaktong detalye, pero nandito dapat siya para sakupin ang Kobayashi Pharma.”Medyo nanghinayang si Nanako, at inisip niya, ‘K
Kahit na nag-uusap lang sila Nanako at Hiroshi sa tawag, namula agad siya sa sandaling narinig niya ang mga sinabi niya.Sinubukan niyang magpaliwanag nang malabo, “Tanaka-san… mali… mali ang pagkakaintindi mo sa akin! Wala… Wala ako… Wala akong nararamdaman… o pagmamahal… para kay Mr. Wade…”Bumuntong hininga si Hiroshi habang sinabi, “Miss, napakaraming taon na akong nagsisilbi para sa pamilya Ito, at napakatagal na akong nananatili sa tabi mo. Naiintindihan kita nang sobra. Hindi mo na kailangan itago ito sa akin. Ayokong labagin o manghimasok sa privacy mo. Pero, ang pangunahing punto ay kung kahit ang isang katulad ko ay kayang basahin ang mga iniisip mo, paano pa ang chairman na may napakahusay na pananaw? Siguradong imposible na matago mo ang nararamdaman mo sa harap ng chairman. Natatakot ako na hindi lang na hindi mo makikita si Mr. Wade, ngunit marahil ay mailabas mo ang tunay mong iniisip at nararamdaman sa harap ng chairman sa sandaling iyon…”“Ito…” Walang masabi si Nan
Alam na alam ni Nanako na ang lakas ni Charlie ay lampas sa imahinasyon niya.Pagkatapos ma-injured, ang kanyang master, si Kazuki, ay sinabi sa kanya na hindi lang sinira ni Charlie at ginawa siyang walang kwentang tao dahil gumamit siya ng malupit na puwersa para suntukin siya. Sa halip, pinagsama niya ang reiki at internal energy na madalas binabanggit sa combat and fighting ng Oskia upang sirain ang mga muscle at ugat niya. Ito ang uri ng gano’ng inner strength.Nakalaban na ni Kazuki ang ilang ninjutsu master dati. Kahit na mas mababa nang sobra ang totoong abilidad niya kumpara sa mga ninjutsu master na iyon, kaya niya pa ring maglabas ng ilang atake sa harap nila. Ibang-iba talaga ito kumpara noong kaharap niya si Charlie at wala siyang magawa, hindi siya makalaban.Malinaw na mas malakas si Charlie kumpara sa antas ng mga ninjutsu master sa Japan.Alam ito ni Nanako, at malinaw na naintindihan niya na kahit ang ama niya pa ito o ang buong pamilya Ito, hindi nila matatapatan
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang