Itinaas ni Charlie ang kanyang kanang kamay para takpan ang kalahati ng kanyang mukha dahil hindi niya talaga alam kung paano sasagot sa kanyang tangang biyenan na lalaki.Sa sandaling ito, sinagot ni Jacob ang tawag, at sinabi niya nang kaswal, “Hello, Claire. Kasama ko na si Charlie, at pauwi na kami ngayon.”Biglaan, narinig niya ang galit na boses ni Claire sa likod, “Pa! Binigo mo talaga ako!”Napasigaw si Jacob sa gulat. Dahil hindi mahigpit ang hawak niya sa kanyang cellphone, dumulas ito sa kanyang kamay at nahulog sa puwang.Hindi man lang siya nag-abala na pulutin ang kanyang cellphone. Sa halip, tumalikod lang siya at tinitigan si Claire sa sindak. “Cla… Claire?! Ikaw… bakit nasa kotse ka rin?!”Tinanong ni Claire sa galit, “Bakit hindi ako pwede sa kotse? Kung wala ako sa kotse, hinding-hindi ko malalaman na nagloloko ka kay Mama!”Naagrabyado nang sobra si Jacob, at sinabi niya, “Oh! Claire, huwag kang magsabi ng kalokohan. Kailan ako nagloko sa mama mo?!”Sumagot s
Nagulantang si Claire, at hindi niya alam kung paano siya sasagot.Si Jacob, na nakaupo sa harap, ay naagrabyado nang sobra sa punto na napaiyak siya at nabulunan habang sinabi, “Dati, wala kaming emosyonal na koneksyon o pagmamahal ng mama mo sa isa’t isa. Sa totoo lang, bago ako malasing sa gabing iyon, bilang ko kung ilang beses pa lang kami nag-uusap ng mama mo. Dapat nakikita mo rin na mas magaling sa lahat ng aspeto ang Tita Hall mo kaysa sa mama mo. Talagang imposible para sa isang lalaki na sukuan ang Tita Hall mo at piliin ang mama mo. Wala talaga akong nagawa, at napilitan ako dati!”Habang nagsasalita siya, dumungaw si Jacob sa bintana habang may malungkot at naagrabyadong hitsura sa kanyang mukha at sinabi nang malungkot, “Sa una, planado na namin ni Tita Hall mo ang buhay namin pagkatapos ng graduation. Pupunta kami United States at mag-aaral nang magkasama. Dapat alam mo rin na sobrang sikat ng pagpunta sa ibang bansa para mag-aral dati. Lahat kami ay nagsisikap, at gag
“Oo! Oo!” Tumango nang sabik si Jacob habang sinabi niya nang paulit-ulit, “Hinding-hindi ko susuotin ang relo sa bahay sa hinaharap.”Kahit na kanina pa nakaupo si Charlie sa gilid at hindi siya nagsasalita, medyo naluwagan din siya nang marinig ito.Hindi talaga madali ang pinagdaanan ng kanyang biyenan na lalaki. Sa totoo lang, ang tanging dahilan lang kung bakit niya tiniis sa napakaraming taon si Elaine ay dahil kay Claire.Kung hindi dahil sa kanyang anak na babae, hindi niya ito titiisin nang napakatagal. Kaya, makikita na hindi talaga walang kwenta ang kanyang biyenan na lalaki. Kahit papaano, malaki nga talaga ang pagmamahal niya bilang ama kay Claire.Bukod dito, kahit na tinatanong siya ni Claire tungkol dito, kailanman ay hindi binanggit ni Jacob na ang dahilan kung bakit siya naghirap nang sobra sa nakaraang dalawang dekada ay dahil kay Claire. Karapat-dapat nga sabihin na malaki at disente ang pagmamahal ng isang ama.***Nang dumating sila sa Thompson First, magmam
Nang lumabas si Charlie sa villa community, hindi na niya makita si Nanako.Tumingin siya sa paligid nang ilang beses, pero hindi niya mahanap si Nanako.Hindi maiwasang malito at maguluhan nang kaunti ni Charlie. Alam niya na hindi nagkamali ang paningin niya. Kahit na may maskara ang babaeng iyon, sigurado siya na si Nanako iyon.Dahil pumunta si Nanako dito sa villa sa Thompson First, siguradong nandito si Nanako para hanapin siya. Kaya, bakit bigla siyang nawala?Nang maisip niya ito, hindi maiwasang magbuntong hininga ni Charlie. Hindi niya talaga malaman kung ano ang tumatakbo sa isipan ng Japanese na babaeng iyon.Samantala, nagtatago si Nanako sa isang milk tea shop habang nakatingin siya kay Charlie sa malayo.Nang makita niya ang nalilito at malungkot na hitsura sa mukha ni Charlie, kakaiba ang naramdaman niya sa kanyang puso.Pumunta nga siya dito ngayong gabi para hanapin si Charlie. Malapit na ang final match, at alam niya na mahihirapan siya nang sobra na talunin s
Kaya, sinabi nang nagmamadali ni Nanako sa boss, “Boss, mangyaring bigyan mo pa ako ng isa pang tasa ng milk tea.”Sumagot ang boss, “Miss, malapit na kaming magsara. Umalis na rin ang mga empleyado namin. Pasensya na pero hindi na kami makakagawa ng isa pang tasa ng milk tea para sayo.”“Okay.” Tumango nang walang magawa si Nanako.Sa sandaling ito, nakita niya si Charlie na naglalakad papunta sa kanang bahagi ng gate ng villa community ng Thompson First. Kaya, nagmamadali niyang kinuha ang kanyang milk tea habang tumakbo siya para habulin si Charlie.Akala ni Charlie na umalis na si Nanako. Kaya, balak niyang pumunta sa pharmacy para bumili ng isang kahon ng liver supplement tablet para sa kanyang biyenan na lalaki.Nang dumating siya sa entrance ng pharmacy, nadiskubre niya ang isang malaking poster na nakasabit sa entrance ng pharmacy. Ito ay poster ni Quinn, na maganda at hindi mapantayan, habang hawak niya ang Apothecary Stomach Pill. May slogan din na si Quinn mismo ang nag
Sa totoo lang, hindi alam ni Nanako kung ano ang dapat niyang sabihin sa sandaling ito. Kaya naman bigla niyang naisip na ibigay ang milk tea kay Charlie.Kahit na medyo nagulat si Charlie, hindi pa siya nakainom ng kahit kaunting tubig simula nang lumabas siya para sunduin ang biyenan na lalaki niya, at medyo nauuhaw na siya sa mga oras na ito.Kaya, kinuha niya ang tasa ng milk tea bago siya ngumiti at sinabing, “Salamat. Nagkataon lang na medyo nauuhaw na rin ako.”Pagkasabi nito, ibinaba ni Charlie ang kanyang ulo bago siya humigop sa straw at uminom ng maraming milk tea.Sa oras na ito, biglang natauhan si Nanako, at napabulalas siya sa kanyang puso, 'Oops! Sumipsip ako sa tasa ng milk tea ngayon lang... Kahit na kaunti lang ang nainom ko na milk tea, ininom ko pa rin ito! Hindi ba't ang ibig sabihin ay hindi direktang hinalikan ko si Charlie?'Hindi alam ni Charlie na nakainom na si Nanako sa milk tea. Habang patuloy siyang umiinom ng milk tea, sinabi ni Charlie, “Ito-san, b
“Palaging iniisip ng mga ninuno namin kung paano namin papaunlarin ang aming sarili. Kahit na makikipaglaban kami, sarili lang namin ang lalabanan namin—lalabanan namin ang aming nakaraan at ang kasalukuyan namin!”“Ang dahilan kung bakit namin nilalaban ang nakaraan namin ay para lampasan ang kasaluuyan at ang nakaraan na pagkatao namin. Gusto naming ipagbuti ang sarili namin sa larangan ng medisina para mas matagal kaming mabuhay. Gusto naming paunlarin ang galing namin sa pagsasaka para mas marami ang mapakain namin. Gusto naming sanayin ang kakayahan namin sa combat and fighting para mas gumaling at mas lumakas kami.”Pagkatapos itong sabihin, tumingin si Charlie kay Nanako bago tinanong, “Kung hindi ka na pwedeng sumali sa mga kompetisyon simula ngayon, susukuan mo ba ang pagpapaunlad sa sarili mo o pagsasanay ng combat and fighting sa hinaharap?”Sinabi ni Nanako, “Syempre hindi! Kahit na hindi na ako pwedeng sumali sa mga kompetisyon, hinding-hindi ako susuko sa combat and fi
Hindi alam ni Charlie kung anong uri ng tingin ang ibinigay niya kay Nanako.Dahil, wala naman siyang salamin sa sandaling iyon para tingnan ang ekspresyon sa kanyang mukha.Pero, naalala niya ang kalooban niya sa oras na iyon.Sa oras na iyon, nabalisa talaga siya nang makita niya na tuloy-tuloy na inaatake at tinatamaan si Nanako ng kaniyang kalaban.Kaya, ang nakita dapat ni Nanako sa oras na iyon ay ang nababalisang tingin niya?Nang maisip niya ito, medyo nahiya si Charlie. Nagbuntong-hininga siya habang sinabi nang seryoso, “Huwag ka nang maging makulit sa hinaharap. Pwede mong gamitin ang lahat ng lakas mo sa laban, pero huwag mong ilagay sa panganib ang sarili mo para lang sa gusto mo.”Nang marinig ni Nanako na nag-aalala si Charlie, naging sabik na sabik siya, na parang isang maselan at mainam na dalaga. Tumango siya bago sinabi, “Naiintindihan ko, Mr. Wade!”Tumingin si Charlie sa kanya, at nakikita niya pa rin ang mga sugat at pilat sa sulok ng mga mata ni Nanako. Sa
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni