Para sa isang pamilya na may net worth na daang-daang bilyong dolyar tulad ng pamilya Golding, siguradong kaya nilang bilhin ang kalahati ng entertainment industry kung gusto nila.Nagbuntong hininga si Charlie at sinabi, “Okay, prinsesa, bilisan mo na at umupo ka sa sofa, susuriin ko ang pulso mo.”Tinitigan siya ni Quinn sa pagkamangha at tinanong, “Marunong ka talagang manggamot ng tao, hindi ba?”Sumagot si Charlie, “Syempre! Sa tingin mo ba ay nagbibiro ako?”Ngumuso si Quinn. “Akala ko na sinusubukan mong pumunta sa kwarto ko sa kalagitnaan ng gabi para pagsamantalahan ako gamit ang palusot na gagamutin mo ako…”“Ako…” Pinaikot ni Charlie ang kanyang mga mata dahil hindi siya makapaniwala, tila ba gusto niyang umubo ng dugo sa sobrang gulat. “Sasabihin ko lang, hindi ako gano’n kasama!”Tumingin nang blangko si Quinn sa kanya at sinabi, “May sasabihin ako sayo, huwag kang mangahas na akalain na ako ang uri ng babae na lumalandi kung saan-saan! Hanggang ngayon, hindi pa ako
Nang maramdaman niya na tuluyan nang nawala ang sakit sa kanyang katawan, tinitigan ni Quinn si Charlie sa hindi paniniwala at tinanong, “Sa tradisyonal na Chinese medicine, ang pagbabasa ng pulso ay isang diagnosis lang, hindi ito gamot. Pero, paano ako gumaling kahit na ang ginawa mo lang ay basahin ang pulso ko?”Sinabi nang payak ni Charlie, “May acupressure sa pulso ng tao na dedikado sa paggamot ng stomach discomfort. Akala mo na binabasa ko ang pulso mo, pero minamasahe ko talaga ang acupressure point mo.”Sinabi ni Quinn sa pagkamangha, “Seryoso? Gumagana ba talaga ito?”Tumango si Charlie at sinabi, “Katulad nito ang pagmasahe mo sa gilid ng ulo mo kapag sumasakit ang ulo mo. Medyo mahiwaga lan ang technique ko kaya mabilis at maganda ang resulta nito.”Hindi maiwasang sabihin ni Quinn, “Charlie, ang galing mo talaga! Sobrang dami ko nang pinuntahan na doktor at sinubukan ko na ang napakaraming medisina, pero, hindi ko ito magamot nang mahigit isang buwan. Kahit ganito, is
Habang ginagamot ni Charlie si Quinn, katatapos lang panoorin ni Nanako ang kanyang mentor, si Kazuki, na matulog. Humarap siya nang maingat kay Hiroshi at sinabi, “Tanaka-san, mangyaring manatili ka dito at alagaan mo ang master ko para sa akin. Kailangan kong magpahinga. Kung hindi, marahil ay hindi ako makapasok sa semifinals, lalo na ang talunin si Aurora.”Para kay Nanako, kahit na pinayuhan siya nang mahigpit ni Kazuki na sambahin si Charlie bilang master niya, hindi siya handa na gawin ito.Sa opinyon niya, nasugatan nang ganito ang kanyang mentor gamit ang isang atake ni Charlie. Kahit sino ang tama o mali sa bagay na ito, hindi niya kayang iwan ang kanyang mentor sa sandaling ito at sambahin si Charlie bilang master niya.Bukod dito, sa kaloob-looban niya, naramdaman niya na malaki ang posibilidad na hindi siya kukunin ni Charlie bilang disipulo niya, ito ay dahil mayaman si Charlie, at kinamumuhian niya nang sobra ang mga Japanese. Hindi niya alam kung anong magagawa niya
Sa isang marangyang Mercedes-Benz sedan, nasa likod ng manibela si Jrio katabi ang tahimik na si Nanako habang paalis sila sa hospital.Sa sandaling nilabas niya ang kotse sa gate ng hospital, hindi maiwasang itanong ni Nanako, “Kobayashi-san, sino ba itong miracle doctor na sinabi mo? Maaari mo bang sabihin sa akin ngayon na?”Tumango si Jiro. “Nanako-san, Anthony Simmons ang pangalan ng doktor. Isa siyang kilalang doktor sa tradisyonal na Chinese medicine sa buong Oskia. Siya ang gumamot sa isang paraplegic na pasyente kailan lang, ang ganitong disability ay sinasabing imposibleng magamot sa kasaysayan ng medisina.”Palaging sobrang lusog at maayos ang katawan ni Nanako, kaya hindi siya nagbigay atensyon sa nangyayari sa mundo ng medisina, at syempre, wala siyang alam kay Anthony.Pero, naintriga siya sa sandaling binanggit siya ni Jiro, at biglang napuno ng pag-asa ang puso niya.Kaya, nagmamadali niyang tinanong, “Kobayashi-san, maaari ko bang malaman kung saan ko makikita ang
Habang may nalilitong hitsura sa kanyang mukha, tinanong ni Nanako, “Kobayashi-san, may problema ka ba sa Dr. Simmons na ito?”“Ah, hindi, hindi.” Nagmamadaling kumaway si Jiro at sinabi nang seryoso, “Hindi ko pa nakikilala ang Dr. Simmons na ito. Siya nga pala, sa totoo lang, bago mamatay ang kapatid ko, ginalit niya dati ang doktor na ito, kaya natatakot ako na may galit siya sa pamilya namin. Para hindi ito makaapekto sa desisyon niya kapag hiniling mo sa kanya na gamutin si Yamamoto-san, mas mabuti kung hindi mo sasabihin ang pangalan ko. Tawagin mo na lang akong Tanaka-san.”“Okay, sige.” Tumango si Nanako. Nanguna siya, pumasok sa pinto, kumatok, at tinanong, “Excuse me, nandito ba si Dr. Simmons?”Nasorpresa ang staff nang makita niya ang maganda at eleganteng babae na nakatayo sa pinto. Sinabi niya nang magalang, “Hello, pasensya na pero sarado na ang clinic ngayon, at hindi na aaliwin ni Dr. Simmons ang kahit sinong pasyente para ngayong araw. Mangyaring bumalik kayo bukas
Hindi inaasahan ni Nanako na si Charlie Wade ay isang Master Wade sa mga mata ni Dr. Simmons at kahit isang Tunay na Dragon.Maraming alamat ang Japan tungkol sa mga dragon. Dahil, ang sibilisasyon ng Japan ay orihinal na nanggaling sa Oskia, kaya maraming pagkakatulad sa dalawang sibilisasyon.Sa kultura ng Japanese, ang mga dragon ang itinuturing na pinaka banal na nilalang na may parehong katayuan sa mga diyos.Pero, lampas sa imahinasyon niya na ang matandang divine doctor na ito ay pararangalan ang isang batang lalaki bilang Tunay na Dragon sa mundong ito.Syempre, hindi niya alam ang impluwensya na mayroon si Charlie kay Anthony at kung paano nito binaliktad ang deka-dekadang pananawa ni Anthony.Sa opinyon ni Anthony, ang kakayahan ni Charlie sa medisina, pati na rin ang pambihirang paggawa niya ng mga medisina ay talagang kakaiba at kamangha-mangha sa mundo.Lalo na at malaki ang benepisyo na nakuha niya mula kay Charlie. Nagbukas ng isang bagong kabanata sa buhay niya an
“Kay Charlie Wade?!”Nanginig agad ang gulugod ni Jiro nang binanggit ang pangalan ni Charlie. Sinabi niya nang nagmamadali, “Nanako-san, lumayo ka dapat kay Charlie Wade! Sobrang mapanganib ng taong ito, mas mabuti kung hindi mo siya masyadong pakikitunguhan…”Pagkatapos, dinagdag niya, “At saka, hindi ka dapat makinig sa payo ni Yamamoto-san at sambahin si Charlie Wade bilang master mo. Para sa akin, hindi palakaibigan ang Charlie na ito sa mga Japanese, kung hindi, hindi niya gagawing baldado si Yamamoto-san dahil lang sa sinabi ni Yamamoto-san!”Tumango si Nanako. “Hindi ko inisip na kukunin niya ako bilang disipulo niya, pero umaasa ako na may magagawa ako para magamot si Yamamoto-san o masabihan si Dr. Simmons na gamutin siya.”Tinanong nang nagmamadali ni Jiro, “Bibisitahin mo ba si Charlie sa ibang araw?”“Hindi, hindi sa ibang araw. Pupunta ako sa kanya ngayong araw.”“Ngayong araw?! Pero gabi na! Pupuntahan mo ba talaga si Charlie ngayon?”“Oo! Ngayon!”Habang puno ng
Totoo na diring-diri si Charlie kay Yamamoto Kazuki, pero kahit na, maganda ang impresyon niya kay Nanako.Kahit na napakaraming taon nang nag-eensayo si Nanako ng martial arts, sobrang marahan na babae siya at maituturing na makatwirang babae siya, sobrang bihira sa sirkulo ng martial art.Nang marinig ito, sinabi agad ni Anthony, “Okay, Master Wade, naiintindihan ko. Huwag kang mag-alala, kung pupunta ulit siya, gagawin ko ang sapat na paggalang ko.”“Mabuti, mas maganda iyon,” sumagot si Charlie. “Okay, Mr. Simmons, malapit na ako sa bahay ko, sa susunod na lang ulit.”“Okay, Master Wade.”Pagkatapos ibaba ang tawag ni Anthony, pinasok ni Charlie ang kotse sa villa area ng Thompson First.Unti-unti siyang bumagal habang papalapit na siya sa bahay niya nang biglang, isang anino ang lumitaw sa gilid at humarang sa kotse niya.Nagmamadaling tinapakan ni Charlie ang preno para pahintuin ang kotse. Tumingala siya at nakita niya na ang taong nakaharang sa kotse niya ay walang iba k
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni