Sumagot nang malamig si Graham, “Isa ka lang coach sa combat and fighting. Bakit ang dami mong sinasabi? Kahit na ako, si Graham Quinton, ay hindi kasama sa pinakamataas at pinaka maimpluwensyang pamilya sa Aurous Hill, may ilang abilidad at kapangyarihan pa rin ako. Hindi ako naniniwala na may abilidad kang harangan ang anak ko sa isang salita lang!”“Graham Quinton?!” Sinabi ni Hanson at tinanong nang kinakabahan, “Ikaw si Graham Quinton, ang pinuno ng pamilya Quinton?!”Sumagot nang malamig si Graham, “Oo, ako iyon. Bakit? May opinyon ka ba tungkol dito?”“Hindi, hindi ako mangangahas!” Sumagot nang nagmamadali si Hanson. Pagkatapos, ngumiti siya at sinabi, “Mr. Quinton, pinahiya ko talaga ang sarili ko sa harap mo. Hindi ko inaasahan na ikaw ang ama ni Aurora. Sobrang tagal ko nang hinahangaan ng dakilang pangalan mo. Ikaw rin ang taong nag-donate at nag-sponsor sa combat and fighting hall sa Aurous University of Finance and Economics…”Nandidiri na nang sobra si Graham sa lala
Nang sinuntok ni Hanson si Charlie, puno siya ng panghahamak sa kanya.Ginamit niya ang buong enerhiya niya sa suntok na ito. Naniniwala rin siya na matatalo niya si Charlie sa harap ng lahat.Dapat sabihin na may lakas talaga si Hanson.Dahil, siya ang national Sanda champion. Walang laban sa kanya ang mga ordinaryong tao.Mabilis at brutal ang suntok niya. Kahit si Aurora na maraming taon nang nag-eensayo ng Sanda ay hindi nag-react, lalo na si Graham at Adam.Gayunpaman, ang bilis na ipinagmamalaki ni Hanson, ay mabagal na galaw lang na walang banta sa mga mata ni Charlie.Sa totoo lang, wala man lang masyadong lakas ang suntok ni Hanson para sa kanya.Kahit na manatil siyang nakatayo at hayaan siyang suntukin siya, hindi siya masasaktan kahit kaunti ng suntok na iyon.Kahit na hindi banta sa kanya ang suntok, hindi pa rin pwedeng hayaan ni Charlie na tamaan siya ng talunan na ito.Kaya, nang malapit nang tumama ang suntok ni Hanson sa kanyang mukha, biglang itinaas ni Char
Tumawa si Charlie at sinabi, “Hindi pa nagsisimula ang laban. Paano mo nalaman na hindi ka mananalo? Sigurado ako na matatalo mo si Joanna.”Nahiya si Aurora at sinabi, “Master Wade, malinaw sa akin ang sarili kong abilidad. Sobrang lakas ni Joanna. Siya lang ang Brazilian na Sanda player na may pambihirang talento sa buong women’s team at mas magaling nga siya kaysa sa akin. Halos imposibleng matalo ko siya…”Bahagyang lumapit si Charlie sa kanyang taing nang malgod at binulong, “Huwag mong kalimutan ang mahiwagang gamot na binigay ko sa iyo dati. Sa ngayon, maganda ang kalagayan ng katawan mo pero kumpara sa mga top players, malaki pa rin ang puwang. Kapag ginamit mo ang mahiwagang gamot, malaki ang ilalakas at ibibilis ng reaksyon mo. Naniniwala ako na malaki rin ang itataas ng abilidada mo. Hindi problema ang pagtalo sa Brazilian, kay Joanna!”Pagkatapos, naalala ni Aurora ang mahiwagang gamot na binigay ni Charlie.Sa sandaling iyon, hinanap niya si Master Wade para sa kanyang
Nang makita na pupunta si Charlie sa bahay nila para mananghalian bilang bisita sa tanghali, masayang pumunta si Aurora sa changing room para magpalit ng damit. Bago siya pumunta, sinabi niya kay Charlie, “Master Wade, mangyaring hintayin mo ako nang ilang sandali, kailangan kong maligo. Pero huwag kang mag-alala, mabilis lang ito.”Tumango si Charlie at sumagot nang nakangiti, “Hindi mo kailangang magmadali. Ayusin mo muna ang lahat.”Sinabi ni Graham na nakatayo sa gilid, “Master Wade, medyo magulo dito. Magpahinga muna ba tayo sa kotse? Sasabihan ko ang mga tauhan ko na imaneho ang caravan papunta dito.”Habang may marahan na ngiti, sumagot si Charlie, “Sige. Maghintay tayo sa kotse.”Sumagot agad nang sabik si Adam, “Master Wade, dito po ang daan!”Habang paalis sila Charlie, Graham, at Quinton sa stadium, si Hanson, na nadurog ang kamao kanina lang, ay pumasok sa athlete’s lounge sa galit.May Japanese flag sa entrance ng lounge na ito. Ang mga salitang ito ang nakasulat sa
Tinanong niya, “Sobrang presko pa ng sugat mo, hindi pa nga namumuo ang dugo. Marahil ay nangyari yan sa nakaraang kalahating oras, tama?”“Tama.” Sinabi ni Hans, “Gumamit lang ng isang suntok ang taong sinabi ko para baliin ang kanang kamay ko. Ang ganitong uri ng lakas—hindi mo ito kaya, tama?”Sa sandaling sinabi niya ito, naging seryoso si Yamamoto Kazuki.Isa rin siyang practitioner. Pero, alam niya na may limitasyon ang katawan at alamn ng tao. Sa totoo lang, sobrang baba lang ng limitasyon na ito.Ang mga kamao ng tao ay gawa sa apat na mahalagang elemento, iyon ay laman, buto, muscle, at balat. Lahat sila ay laman at dugo. Para pagsuntok sa tiyan, mukha at ibang malambot na bahagi ng katawan ng kalaban ay para protektahan ang sarili na masaktan. Pero, para gumamit ng kamao para suntukin ang kamao ay isang pamantayan na malaki.Pero, ang isang kamao na sa sobrang lakas, ay kayang suntukin at baliin ang kamao ng iba? Nang maisip niya ito, tinanong niya agad, “Pagkatapos sunt
Pagkatapos umalis ni Hanson, humarap si Nanako kay Yamamoto Kazuki at tinanong, “Master, kahit na mas mahina nang sobra ang lakas ni Hanson kumpara sayo, sa larangan ng Sanda, masasabing nasa upper middle ito. Sinabi ni Hanson na kaya siyang saktan ng binata nang gano’n nang walang tinatamong sugat ang binata. Mukhang sobrang lakas niya!”Tinanong nang mausisa ni Yamamoto Kazuki, “Nanako, paano mo nalaman na maganda ang abilidad ng Hanson na ito?”Tumawa si Nanako Ito at sumagot, “Master, pinanood ko ang lahat ng video ng laban mo at sinuri ko nang mabuti ang bawat laban. Nakita ko rin ang buong proseso sa laban ninyo ni Hanson. Nasa 70% ng lakas mo ang lakas niya.”“Kaya pala!”Sinabi ni Yamamoto Kazuki at sinabi nang sumasang-ayon, “Nanako, ito ang dahilan kung bakit kita tinanggap bilang disipulo ko!”“Sobrang sipag mo at nagsusumikap ka. Sa lakas ng pamilya mo, hindi mo man lang kailangang magsikap nang sobra para sa isang maliit na ranking!”“Sapat na ang galing ng pamilya I
Nang makita niya na mauubos na ni Charlie ang tsaa, mabilis na nilagyan ulit nang magalang ni Adam ang tasa at tinanong nang sabik, “Master Wade, ayos lang ba ang tsaa?”Tumango si Charlie at sumagot habang nakangiti, “Ayos lang, Adam. Sinadya mo bang aralin ang kasanayan na ito? Hinding-hindi ko inaasahan na ang isang tao na may pagkatao mo ay magkakaroon ng interes na magsaliksik sa pagtitimpla ng tsaa.”Ang dating Adam ay galing sa isang mayamang pamilya. Kaya, walang kwentang mayaman na bata siya.Hindi lang na walang alam siya, maarte rin siya. Mula umaga hanggang gabi, bumibili siya ng mga walang kwentang bagay sa antique street, itinuturing na kayamanan ang mga walang kwentang bagay na iyon.Noong pumunta si Jack sa Aurous para sumali sa auction, sumunod siya sa kanya at sumipsip siya sa kanya, at ginawa niya siyang kalaban.Medyo matagal nang hindi nakikita ni Charlie ang bata na ito. Kailanman ay hindi niya inaasahan na magbabago nang sobra ang batang ito. Mas makatwiran
Hindi inaasahan ni Charlie na may sariling speedboat si Aurora dito.Nang makita niya na sabik si Aurora, ngumiti siya at sinabi, “Okay, tumingin tayo nang magkasama. Pero paano naman ang driving skill mo? Hindi naman ako matatapon sa lawa, tama?”Namula si Aurora at sinabi nang nahihiya, “Hindi, Master Wade. Makasisiguro ka na may matatag na kakayahan ako dito! Kahit na mahulog ka sa lawa, sasagipin din kita.”Sinabi nang nagmamadali ni Adam na nakatayo sa gilid, “Ate, sama ako, gusto ko rin sumama…”Si Adam ay hindi biyolohikal na kapatid ni Aurora, magpinsan sila na may parehong lola. Kaya, hindi nakataria si Adam sa villa na ito, paminsan-minsan lang siya bumibisita.Kaya, nang marinig niya ang layunin ni Aurora na maglakbay gamit ang bangka, hindi niya maiwasang masabik.Tinitigan siya ni Aurora at sinabi nang mapagbiro, “Bakit sasama ka? Bakit ka rin pumupunta sa pupuntahan namin?”Ngumuso nang naagrabyado si Adam at magsasalita na sana siya nang sinabi sa kanya ni Graham,
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang