Nang marinig ni Magnolia ang mga sinabi ni Lilian, dumaloy agad ang mga luha sa kanyang pisngi.Nang makita ni Draco na pinapagalitan at pinapahiya ang kanyang nobya ng kanyang ina, hindi na niya ito natiis. Kaya, sinabi niya nang nagmamadali, “Ma! Mabubuhay kami nang magkasama ni Magnolia pagkatapos naming ikasal. Wala kaming pakialam sa ibang bagay basta’t mabubuhay kami nang mabuti at masaya. Kaya, hindi mo na dapat ito masyadong isipin pa. Hindi na maaga. Pwede bang ipagpatuloy na natin ang kasal ngayon?”“Imposible!” Tumingin nang nandidiri si Lilian kay Magnolia bago niya sinabi nang mapanghamak, “Hindi ko maisantabi ang galit na nararamdaman ko ngayon. Simula noong ikinasal ako sa ama mo, hindi pa ako nakakaranas ng malaking daing sa buhay ko. Malinaw na ang pamilya niya ang nakikinabang at umaakyat sa social ladder kung pakakasalan ka niya. Kaya, bakit parang tayo ang makikinabang sa kasal na ito? Kaninang umaga pa kami ng ama mo dito. Maaga ring dumating ang mga kamag-anak a
Noon pa man ay hindi na sang-ayon si Lilian sa kasal ng kanyang anak at ni Magnolia.Pero, ang dahilan kung bakit siya pumayag na magdaos ng kasal ngayong araw ay dahil ayaw niyang masisi hangga’t maaari.Kaya, nagpasya siya na ipahiya si Magnolia at ang pamilya niya ngayong araw. Gusto niyang ipagmukhang hindi niya maitingala ang kanyang ulo sa harap ng mga kamag-anak at kaibigan niya dahil sa mga magulang ni Magnolia. Gamit ito, mapupunta sa kanya ang mataas na moralidad at tatangging ikasal si Magnolia sa pamilya niya ngayong araw.Ito rin ay isang kinatawan ng kung anong ginagawa ng mga matatalinong magulang sa pang araw-araw na buhay nila.Hinding-hindi ibibigay ng mga matatalinong magulang ang huling salita sa mga anak nila sa tuwing nagtatalo sila ng mga anak nila.Kung gagawa sila ng isang determinadong desisyon an tanggihan ang desisyon ng kanyang anak nang walang duda, kung hindi ito makakalimutan o papalampasin ng mga anak nila sa hinaharap, siguradong kamumuhian o sisi
May dalawang malaking sales channel para sa harina niya. Ang isa ay ang mga malalaking supermarket, tulad ng Carrefour at Walmart. Ang isa naman ay ang mga medium-size na chain supermarket tulad ng mga supermarket na pagmamay-ari ng pamilya Morningstar.Ang industriya ng flour mill ay may medyo mababang teknolohiya at mabangis din ang kompetisyon dito.Maraming malalaking grain at oil brand tulad ng Bertolli at Adolphus sa Oskia. Medyo malalakas ang mga brand nila, kaya, medyo mabenta rin ang mga produkto nila.Bukod dito, may ilang lokal na flour brand sa bawat siyudad.Kaya, ang isang maliit na brand tulad ng sa kanya ay may tiyak na benta sa lokal at sobrang nakadepende ang benta niya sa mga sales channel.Kung bibigyan siya ng mga sales channel ng mas maraming display position at bibili ng mas maraming produkto niya, mas malaki ang kikitain niya.Pero, kung hindi siya bibigyan ng mga sales channel ng display position o bibili ng produkto niya, hindi niya mabebenta ang harina
Naligaw nang sobra at nalito si Lilian sa sandaling ito.Nakakaakit nga talaga nang sobra ang tatlumpung milyong dolyar. Pero, ang punto ay kailangan niyang sabihan ang anak niya na pakasalan ang isang buntis na babae.Hindi ba’t ito ang tinatawag na pagiging ama sa anak ng iba?Kahit na hindi na siya bata, may pang-unawa pa rin siya sa mga parirala na ito.Pero, nang maisip niya ang katotohanan na nag-alok na si Mr. Morningstar ng tatlumpung milyong dolyar na dowry at nag-alok din siya ng iba’t ibang paraan para suportahan ang pamilya nila, nasabik si Lilian sa kailaliman ng puso niya.Sa opinyon niya, basta’t handa siyang bigyan sila ng maraming pera, hindi malaking problema na maging ama ng ibang anak ang kanyang anak na lalaki.Pero, ang mahalagang punto ay madali niya lang maipapaliwanag sa mga kamag-anak at kaibigan niya ang mga bagay-bagay kung nabuntis ang babae ng isang Oskian. Sasabihin niya lang sa mga kamag-anak at kaibigan niya na nabuntis siya ng anak niya bago ito
”Para naman sa flour resources sa supermarket, halos lahat ito ay mapupunta sa pamilya ko. Kung papayag sila sa kondisyon ko, hindi na natin kailangan magpasya sa kahit anong petsa. Dahil, naghanda na ako ng handaan dito ngayong araw at wala pang pangalan na nakasulat sa wedding arch. Pwede mong hilingin kay Mr. Morningstar na ipadala dito ang anak na babae niya at ipagdaos ang kasal dito ngayong araw.”Pagkatapos niyang magsalita, ngumiti si Lilian at sinabi, “Madeline, buntis na ang anak nila kay mas mabuti para sa kanila na huwag nang patagalin ang bagay na ito. Mas maganda kung mas maaga. Bukod dito, Medline, kung tutulungan mo ako tungkol dito, bibigyan din kita ng dalawang milyong dolyar bilang pabuya!”Ang dahilan kung bakit sabik na sabik si Madeline sa bagay na ito ay dahil nangako na si Mr. Morningstar sa kanya na kung makakahanap siya ng taong handang tanggapin ang kanyang anak at ang sanggol sa tiyan niya, bibigyan niya si Madeline ng limang milyong dolyar bilang pabuya.
Nakaramdam ng kaunting ginhawa si Mr. Morningstar pagkatapos marinig ang mga salitang iyon. Ang lahat ng pag-aalala niya ay dahil sa takot na madumihan ang pangalan ng anak na babae niya, na sa huli ay maaapektuhan ang kasiyahan niya sa hinaharap.Ngayon, nasa harap niya ang isang magandang kandidato na maging manugang niya. Ang pinaka nakakagulat pa ay ayos lang sa kanya na ikasal agad at may nakaayos agad ng handaan para dito. Mahirap makahanap ng ganitong klaseng lalake.Kaya, pinag-isipan niya ito nang ilang sandali bago siya sumagot kaagad, “Walang problema! Bumalik ka at sabihin mo sa pamilya mo, limampung milyong dolyar! Walang kulang na dolyar, huwag kang mag-alala. Dadalhin ko agad ang anak ko. Pwede nating ayusin muna ang wedding ceremony sa panig ng groom, at pagkatapos ay iimbitahin ko ang pamilya at mga kaibigan ko bukas para mag-ayos ng kasal sa panig ko. Sa sandaling natapos ang mga seremonya, maituturing na kumpleto na ang kasal.”Sabik na sinabi ni Madeline, “Si M
Kumaway si Lilian. “Kung mangangahas siyang tumanggi, puputulin namin ng ama niya ang lahat ng relasyon namin sa kanya! Hindi ito ang oras para tumanggi siya!”Pagkatapos itong sabihin, naglakad si Lilian papunta kina Draco at Magnolia. Gamit ang malamig at madilim na boses, sinabi niya, “Draco, sasabihin ko lang ito. Kung hindi makakapaglabas si Magnolia ng tatlumpung milyong dolyar na dowry, wala man lang akong ganang isipin ang kasal!”“Tatlumpung milyong dolyar?!” Sinigaw ni Draco at Magnolia sa gulat!Hindi na napigilan ni Draco ang kanyang galit, at sinabi, “Ma, gano’n ka ba kahirap at nawala ka na sa pag-iisip mo? Kasasabi mo lang na sampung milyon, at sa isang iglap, binago mo ito sa tatlumpung milyon. Saan makukuha ng pamilya ni Magnolia ang gano’ng pera?! Kahit ang pamilya natin ay hindi kayang maglabas ng gano’n kalaki!”Sinunggaban ni Lilian ang manggas ni Draco at sinabi, “Sumama ka sakin, may sasabihin ako sayo.” Pagkatapos ay tumingin siya sa kanyang asawa at sumigaw
Pagkatapos makinig sa kalkulasyon, nagpasya agad si Mr. Scotson.Humarap siya sa kanyang anak at sinabi, “Draco, sayang kung hindi mo pipiliin ang asawang ito. Hindi lang na hindi sila nanghingi ng dowry, pero sa halip, inaalok ka pa nila ng sampu-sampung milyong dowry. Magandang pagkakataon ito!”Sumagot nang malamig si Draco, “Oo. Maganda nga ito. Mukhang ayos lang sa inyo na magkaroon ng apo na may ibang dugo.”Sinabi ni Turk nang walang bakas ng hiya, “Pagkatapos akong bigyan ng limampung milyong dolyar? Ayos lang! Ano naman kung may halong dugo na apo ito? Para sa limampung milyong dolyar, ayos lang sa akin kahit na may halong dugo ang anak ko!”Sinumbat ni Draco, “Huwag mo nang sayangin ang laway mo. Hindi ako papayag sa kasal.”Nagbuntong hininga si Turk. Mahigpit ang kanyang hitsura at matatag ang kanyang tono. “Anak. Kulang talaga ang karanasan mo. Hindi mo pa rin naiintindihan kung paano gumagana ang mga bagay. Hindi mo pa nararanasan ang sakit ng pagiging walang pera. D
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang