Habang pinapanood ni Harold ang bakal na tubo na nakatutok sa kanya, muntik na siyang maihi sa takot at nag-panic.Bigla niyang sinunggaban ang kamay ni Loreen at itinulak siya papunta sa mga lalaki at tumakbo siya sa kanyang kotse, mabilis na binuksan ang pinto, pumasok, at nagmaneho nang hindi tumitingin sa kanyang likuran.Agad na tumili si Loreen nang itinulak siya sa mga mababangis na lalaki, at nagalit siya nang makita niya si Harold na tumakbo.P*tcha! Sobrang hina at duwag ni Harold Wilson!Pagkatapos gumawa ng gulo, may lakas ng loob siyang itulak ang isang babae bilang panangga niya sa isang mapanganib na sandali at tumakas mag-isa!Siya ang pinaka nakakadiring basura sa buong mundo!Nagmura nang malakas ang batang lalaki nang tumakas si Harold.“P*ta, ang g*gong iyon! Iniwan niya ang babae dito at tumakbo! Talunan!”Pagkatapos, humarap siya kay Loreen at malamig na sinabi, “Ganda, tawagan mo ang bastardong iyon, kung hindi, ikaw ang sunod!”Sinabi nang nagpa-panic n
Mahapdi at nakakaiyak na sakit sa kanyang binti ang nagpadala ng nginig sa buong katawan ni Loreen. Sobrang desperado niya at walang pag-asa, luha ang patuloy na dumadaloy sa mga pisngi niya.Palihim na ngumisi ang batang lalaki habang nakatingin siya sa umiiyak ngunit maganda niyang mukha. Nilinis niya ang kanyang lalamunan at sinigaw, “Ipasok niyo siya sa kotse!”Narinig ang boses ng isang tao sa gilid, “Mr. Westbrook, kailan namin matitikman ang matamis na babae?”Sinabi nang malamig ng batang lalaki, “Pagkatapos ko sa kanya, pwede niyo nang gawin ang gusto niyo!”Pagkatapos, itinaas niya ang kanyang kamay at gusto siyang sunggaban para ipasok sa kotse nang may biglang sumigaw sa likod ng mga lalaki!“Argh!”Biglang umalingawngaw ang mga malalakas at masasakit na sigaw.Galit na tumalikod ang batang lalaki at sumigaw, “Anong mayroon?”Ngunit nang itinaas niya ang kanyang ulo, bigla niyang naramdaman ang isang malakas na hangin na papunta sa kanya. Bago pa siya makaiwas, nara
Tahimik na sumulyap si Charlie kay Loreen at inisip, ‘Lagi mo akong minamaliit, ano ang punto sa pagpapakilala ko? Mas bibigyan lang tayo nito ng gulo.’Kaya, nagpasya siyang ilihim ito.Gayon din naman, niligtas niya siya para sa kanyang mahal na asawa na si Claire, hindi dahil may espesyal siyang pakikitungo sa kanya.Nang makita niyang hindi sumagot ang lalaki, naintindihan ni Loreen na hindi niya gustong ibunyag ang pagkakakilanlan niya, kaya itinigil niya ang mausisa niyang tanong.Gayunpaman, siya ay isang babae na may panlalaking pagkatao na tumatangging kumapit sa mga lalaki kahit na anong mangyari. Hindi siya kumportable na hindi niya siya napasalamatan pagkatapos niya siyang tulungan..Nang itatanong niya na ulit, isang paos at malamig na boses ang umalingawngaw sa tainga niya.“Tanggalin mo ang pantalon mo.”Nagulantang na tumingala si Loreen. Bigla siyang napahiya at nabalisa nang makita niya ang lalaking nakatingin sa kanyang mula ulo hanggang paa.Inisip niya na n
Habang hawak ang kanyang binti, alam ni Loreen na hindi nagsisinungaling ang lalaki nang makita niyang tumutulo ang kanyang dugo sa pagitan ng kanyang mga daliri. Pero nahihirapan siya nang maisip niya na tatanggalin niya ang kanyang pantalon sa harap ng isang kakaibang lalaki.Kaharap ang kamatayan, nag-atubili si Loreen nang ilang sandali at sa huli ay tinanggap na ang realidad.Ayaw niyang mamatay, lalo na ang maging baldado..Tumingin si Loreen sa lalaking may maskara, ang kanyang mukha ay namula, at ang kanyang puso ay tumitibok nang malakas, habang kumukuwag ang kanyang katawan.Sa huli, sinabi niya nang mahina, “Sige, salamat.”Tumango si Charlie sa pagsunod niya. Umupo siya, sinunggaban ang kanyang pantalon, at pwersahan itong pinunit.Binaba ni Loreen ang kanyang ulo at tumingin sa ibang lugar, huminga siya nang malalim, ang kanyang mukha at mainit, at ang kanyang puso ay halos tumalon na sa pagtibok nito.Si Charlie ay sobrang kalmado. Nang makita niya ang sugat sa kan
Kanino itong bato? Sa naka maskara ba ito? Aksidente bang nahulog ito sa kanya?Hinawakan nang mahigpit ni Loreen ang bato na tila ba may hawak siyang isang mamahaling diyamante.Kung makikita niya ulit siya, ang batong ito lang ang mayroon siya.Dinala ng ambulansya si Loreen sa hospital. Pagkatapos nang ilang pagsusuri, talagang nasorpresa ang doktor na hindi seryoso ang sugat niya, nang hindi nalalaman na ginamot ni Charlie ang sugat niya.Kung titingnan ang sugat, dapat ay nasira na ang kanyang hamstring o ang mas malala, nasira ang kanyang kalamnan at mga ugat.Gayunpaman, bukod sa mababaw na sugat, ang mga ugat at litid sa loob ay buo pa na tila ba nakonekta ulit sila at mas matibay pa kaysa dati.Sinabi ng doktor, “Gagaling ang sugat mo pagkatapos ng ilang araw na pahinga. Siya nga pala, sobrang kamangha-mangha ito. May ginawa ka ba sa sugat?”Iniisip ni Loreen ang misteryosong lalaki na nakamaskara, pero sinabi niya, “Hindi, wala akong ginawa.”Sinabi ng doktor, “Milagr
Tila ba hinampas si Harold sa likod ng kanyang ulo, ang kanyang utak ay puno ng pagseselos.Hindi niya nga mahawakan ang mga kamay ni Loreen pero isang lalaki ang lumitaw at hinubaran siya at hinawakan siya nang hubad!Kapangahasan!Walang pakialam si Harold kung gaano kagalit si Loreen sa kanya, naiinggit niyang kinagata ng kanyang mga ngipin at galit na sinabi, “Sa tingin ko ay hindi nandoon ang lalaki para iligtas ka! Gusto ka lang niyang pagsamantalahan at manyakin ka!”Sa sandaling sinabi ito ni Harold, tumingin ang lahat kay Loreen.Sa totoo lang, ganoon din ang iniisip nila.Isang maganda at marikit na babae ang nakahiga nang walang pantalon sa harap ng isang lalaking hindi niya kilala at hinayaan siyang hawakan siya para magamot. Hindi nila maiwasang maintriga at isipin ang nakatagong layunin sa bastos na paraan.Nanginig sa sobrang galit si Loreen! Sobrang nadismaya siya kay Harold!Hindi niya lamang siya iniwan at tumakbo nang mag-isa, ngunit sinisiraan niya pa ang pu
Bahagyang nawalan ng gana si Claire pagkatapos ng tawag.Tinanong ni Charlie nang nag-aalala, “Anong mayroon?”Dagliang sinabi ni Claire kay Charlie ang hiling ni Lady Wilson.Tumango si Charlie at iminungkahi, “Bakit hindi ka humingi ng paunang bayad sa Emgrand Group na 20 milyong dolyar para sa proyekto?”Nagulat si Claire at sinabim “Paano ko magagawa iyon?! Hindi ko sila maabot, karangalan kong makapagtrabaho sa kanila, mamaliitin nila tayo kung hihingi tayo ng bayad bago pa isagawa ang proyekto.”Sinigaw sa isip ni Charlie, ‘Ang asawa mo ang may-ari ng Emgrand Group, gaano sila kangahas na maliitin ka para lamang sa 20 milyong dolyar?!’Pero hindi nababasa ni Claire ang kanyang isip, wala siyang ideya kung ano ang iniisip niya.Pagkatapos magbuntong-hininga, sinabi niya, “Sa tingin ko ay mas mabuti kung kakausapin ko si Mr. Koch.”“Sasamahan kita.”“Hindi pwede,” sinabi ni Claire, “Sinong magdadala ng asawa nila sa pagpupulong? Masyado itong hindi propesyonal.”Pagkatapo
Inihatid ni Daniel si Claire sa kanyang opisina. Sa sandaling sumara ang pinto, isang bakas ng kalibugan ang lumabas sa mga mata ni Daniel.Tahimik niyang ni-lock ang pinto at inimbitahan si Claire na umupo sa sofa.Kinakabahan at awkward nang kaunti si Claire. Umupo siya sa kasalungat niya na nakatiklop ang kanyang kamay sa kanyang mga hita.Nagsimula si Daniel nang nakangiti, “Miss Wilson, maaari ko bang malaman ang dahilan ng pagbisita mo ngayon?”Nakapaglabas ng nahihiyang ngiti si Claire at sinabi, “Sa totoo lang, Mr. Koch, may mga problema ang kumpanya namin sa pag-ikot ng pera ngayon, kaya gusto ko sanang tanungin kung maaari mo kaming bentahan ng mga materyales gamit ang kredito?”“Kredito, huh?” Binawi ni Daniel ang kanyang ngiti at pinalitan ito ng kunot ng noo. “Miss Wilson, sigurado akong alam mo ang patakaran ng kumpanya ko. Kailanman ay hindi kami pumayag sa pagbayad gamit ang kredito o unang ipadala ang materyales. Ito ay laging—magbayad muna at ipapadala namin ang
Humagikgik si Vera, itinupi ang mga kamay niya nang matiwasay sa isang bahagi ng kanyang baywang, at yumuko nang bahagya kay Charlie. Sinabi niya nang magalang, “Young Master, hindi mo ako kailangan maging magalang nang sobra sa akin. Tawagin mo na lang ako na Vera.”Sinabi nang tapat ni Charlie, “Hindi, halos 400 years old ka na, kaya dapat kitang tawagin bilang nakakatanda ko…”Ngumiti si Vera at sinabi nang seryoso, “Sa pananaw ko, isa lang akong babae na hindi lumaki, hindi isang imortal at matandang mangkukulam. Kahit na halos apat na raang taon na talaga ako nabubuhay, pakiramdam ko na tila ba 17 years old lang ako…”“Ah…” Nalaman ni Charlie na hindi akma ang sitwasyon niya, na may dalawang magkasalungat na boses na nagtatalo sa isipan niya.Sinabi ng isang boses, “Tama siya. Kahit na halos apat na raang taon na siyang nabubuhay, noon pa man ay 17 o 18 years old lang siya.”Sinabi ng isang boses, “Pero halos 400 years old na siya ngayon! Anong ibig sabihin ng 400 years old?!
Nang maglaho ang katawan ni Vera sa itaas ng bundok, agad bumalik ang kamalayan ni Charlie sa realidad mula sa kailaliman ng mga bundok sa timog ng Yorkshire Hill.Sa sandaling binuksan niya ang mga mata niya, naniwala na siya nang buo sa mga sinabi ni Vera. Naniniwala siya na ang babaeng ito ay nabubuhay na mula tatlong daang taon na ang nakalipas hanggang ngayon. Sa sandaling ito, sa wakas ay napagtanto na niya kung bakit palagi niyang nararamdaman na kahanga-hanga si Vera kahit na hindi niya maintindihan kung ano ang mayroon sa kanya.Sa edad na 17 o 18, bihasa na siya sa halos mala-diyos na sining ng panghuhula, na kahit ang isang katulad ni Chandler, na 100 years old, ay hindi na-master.Sa 17 o 18, walang tigil siyang hinabol ng Qing Eliminating Society. Kung limang taon na siya hinabol ng Qing Eliminating Society, hindi ba’t nakikipagtagisan ng talas ng isip na siya sa kanila noong 12 years old pa lang siya?Bukod dito, sa edad na 17 o 18, misteryoso siyang lumitaw sa Aurous
Tinanong ni Charlie si Vera nang hindi namamalayan, “Ipininta mo ba ang painting na ito?”Tumango si Vera at sinbi, “Ipininta ko ito ilang araw na ang nakalipas. Ipininta ko ito para sayo, Young Master.”Hindi maiwasang mamangha ni Charlie. Hindi niya inaasahan na may pambihirang galing si Vera sa pagpipinta. Kailan lang, sinabi ng biyenan na lalaki niya na may isang art exhibition na isasagawa ng Calligraphy and Painting Association, at nahihirapan siyang makahanap ng mga magagandang likha. Kung dadalhin ni Charlie ang painting na ito doon, marahil ay gumawa ito ng kaguluhan sa mga landscape painter sa buong bansa!Biglang sinunggaban ni Vera nang kanang kamay ni Charlie, na may singsing, at pinagsama ang daliri nila. Pagkatapos ay sinabi niya nang may umaasang ekspresyon, “Young Master, maaari ko bang imungkahi na dalhin ka para makita ang hitsura nito gamit ang sarili mong mga mata noong tatlong daang taon na ang nakalipas?”Pagkasabi nito, ang singsing, na nanatiling tahimik ka
“Ano… Anong sinabi mo?!” Pakiramdam ni Charlie na namanhid ang buong katawan niya dahil sa mga sinabi ni Vera. Hindi ito pagmamalabis. Nakaramdam talaga siya ng mahinang kuryente mula sa kanyang ulo hanggang paa!Sinabi ni Vera na napanood niya ang Mother of Pu’er Tea na nabigong lampasan ang kalamidad nito sa Heavenly Lake tatlong daang taon na ang nakalipas. Ang ibig sabihin ba nito ay mahigit 300 years old na siya?!Sa una ay hindi kayang maniwala ni Charlie sa sinabi ni Vera. Dahil, kahit na nahanap talaga ng isang tao ang daan sa mahabang buhay, karaniwan ay unti-unting proseso ito.Marahil ay mag-cultivate ang isang tao sa 20s o 30s, pero madalas posible na magsimula ang cultivation sa edad na 50 o 60, o mas matanda pa.Habang lumalalim ang cultivation ng isang tao, humahaba ang buhay niya, pero kahit ang isang cultivator na mahigit 100 years old, tulad ng great earl ng Qing Eliminating Society, ay napanatili lang ang hitsura niya na isang lalaki na nasa 60 years old.Kung m
Humagikgik si Vera at sinabi, “Nagkataon, may natira pa na huling piraso ng Pu’er tea. Nag-aatubili akong inumin ito, at hinihintay ko ang araw na maitimpla ko ito para sayo para matikman mo ito. Charlie, mangyaring maghintay ka saglit!”Sinabi nang nagmamadali ni Charlie, “Miss Lavor, hindi mo na kailangan abalahin ang sarili mo. Bigyan mo na lang ako ng isang baso ng tubig.”Tumayo si Vera at hindi na lumingon habang sinabi, “Ang Pu’er tea na mayroon ako ay ang pinakamasarap ng Pu’er tea sa buong mundo. Charlie, siguradong pagsisisihan mo sa hinaharap kung hindi mo ito titikman.”Pagkatapos itong sabihin, idinagdag ni Vera, “At saka, ipapaliwanag ko ang lahat ng mga bagay kung saan ka nalilito, simula sa piraso ng Pu’er tea na iyon.”Pagkatapos ay mabilis na kinuha ni Vera ang kumpletong tea set niya at ang Pu’er tea na palagi niyang pinapahalagahan nang hindi na hinihintay ang sagot ni Charlie.Pagkatapos bumalik sa tabi ng kama, maingat na sinindihan ni Vera ang uling ng olibo
Nang marinig ang paliwanag ni Vera, kumunot ang noo ni Charlie at tinanong, “Paano iyon posible? Nagsisinungaling ka siguro sa akin.”“Bakit ako magsisinungaling sayo?” Sinabi nang sigurado ni Vera, “Totoo talaga ito! Kaya kong mangako sa buhay ko!”Umiling si Charlie at sinabi nang sobrang seryoso at tapat, “Paniniwalaan kita kahit na may pagdududa ako. Naniniwala ako na kaya nga ng singsing na ito na ipadala ang tao sa iba, pero nang mangyari ang pagsabog kanina, hindi ikaw ang iniisip ko… Ang iniisip ko ay ang mga pumanaw na magulang ko…”Pagkasabi nito, patuloy na binulong ni Charlie, “Mukhang lumitaw sa isipan ko ang imahe ng asawa ko sa dulo. Kung totoo ang sinabi mo, dapat ay ipinadala ako ng singsing na ito sa asawa ko…”Tinikom ni Vera ang mga labi niya at sinabi nang may kaunting lungkot, “Charlie, hindi ako nagsisinungaling sayo. Natural na alam ko na hindi mo ako iisipin sa sandali ng buhay at kamatayan. Kaso nga lang ay ang ama ko ang nag-iwan ng singsing na ito sa aki
Tumango si Vera at sinabi, “May kaunting alam ako sa lahat, pero mga pangunahing kaalaman lang.”Hindi mapigilan ni Charlie na bumuntong hininga at sabihin, “Nagdala ako ng maraming pill bago ako umalis, pero wala nang natira ngayon…”Pagkatapos itong sabihin, may naalala siya at mabilis niyang tinanong si Vera, “Siya nga pala, ano na ang petsa at oras ngayon?”Hindi alam ni Charlie kung gaano katagal ang lumipas bago siya napunta dito. Kung kaunting panahon lang ito, may oras pa siya para magmadaling umuwi at sirain ang sulat na iniwan niya para kay Claire. Kung matagal na panahon na ang lumipas, marahil ay nalaman na ni Claire ang tungkol sa sikreto niya.Nang makita ni Vera na nababalisa nang sobra si Charlie, sinabi niya nang nagmamadali, “Huwag kang mag-alala, Charlie. Karirinig ko lang ng ilang segundo ang pagsabog sa timog bago ka lumitaw sa hot spring pool. Nasa kalahating oras pa lang ang lumipas simula noon.”Sa wakas ay huminga na nang maluwag si Charlie nang marinig ni
Pakiramdam ni Charlie na pagod na pagod na ang utak niya, at hindi niya maunawaan ang lohika. Sa sandaling ito, bigla niyang naalala na ginamit ni Vera ang pangalan na ‘Veron’ nang bumisita siya sa Aurous Hill, pero pagkatapos siyang makita, tinawag niyang ‘Vera’ ang sarili niya.Kahit na may kaunting pagkakaiba lang sa pangalan na ‘Vera’ at ‘Veron’, bukod-tangi ang kahulugan nito para kay Charlie.Agad siyang nakaramdam ng lamig sa kanyang gulugod at tinanong nang mahina sa gulat, “Hindi… Naa… Naaalala mo ako?”Tumango si Vera at nahihirapan na alalayan ang nanghihinang si Charlie habang papunta siya sa kanyang kwarto. Sinabi niya nang malambot, “Charlie, niligtas mo ang buhay ko sa Northern Europe. Hinding-hindi ko ito makakalimutan!”Nagulat nang sobra si Charlie. Binulong niya, “Bakit… Bakit naaalala mo pa rin? Maaari ba… Maaari ba na isa ka ring cultivator?”Ngumiti nang nahihiya si Vera at sinabi, “Charlie, hindi ako isang cultivator, pero medyo espesyal ang katawan ko, kaya
Simula noong nawalan siya ng malay, walang ideya si Charlie kung gaano katagal na siyang lumulutang sa kawalan, hanggang sa huli, isang kaunting ilaw ang biglang lumitaw sa harap ng mga mata niya.Sa sandaling ito, kasama ng kaunting ilaw ay ang matinding sakit at malakas na pakiramdam ng kahinaan. Sa sobrang lakas ng pakiramdam ng kahinaan na ito, hindi niya man lang kayang buksan ang mga mata niya.Hindi katagalan, naramdaman niya na para bang binalot ng mainit na pakiramdam ang katawan niya, at parang nagbigay ng ilang kaginhawaan ang init na ito sa matinding sakit sa paligid niya. Pagkatapos ay nadiskubre niya na inaangat siya ng mainit na pakiramdam na ito.Pagkatapos nito, narinig niya ang isang pamilyar na boses na sinabi sa tainga niya, “Charlie!” Dahil sa tawag na ito, unti-unting bumalik ang paningin ni Charlie.Nang binuksan ng nanghihingang Charlie ang mga mata niya at nakita niya ang tao na nakatayo sa harap niya, natulala siya dahil bigla niyang nadiskubre na ang maga