KABANATA 41 I BUKSAN MO ANG MGA MATA MO, BABY

Sobrang nasisikipan si Sean sa kwarto ni Via. Naisipan niya na ilipat ito sa isang mas malaking silid ngunit ayaw naman niyang lumabas at iwan itong mag-isa kaya ang tanging nagawa niya lang ay umupo sa tabi nito.

Hinaplos ni Sean ang maputlang pisngi ni Via. Hinalikan din niya ang mukha nitong natutulog.

“I’m sorry, Baby,” bulong ni Sean sa nanginginig na boses.

Napayuko si Sean, hindi pinansin ang mga luhang unti-unting tumulo sa kan’yang pisngi hanggang sa kan’yang baba.

Umiyak siya ng tahimik. Nasayang ang oras nila dahil sa hindi pagkakaunawaan at pati na rin sa pagiging makasarili niya.

Kung bago pa lang siya pumunta sa Bicol at ipinaliwanag niya ang lahat sa babae, baka hindi siya mangyayari ito.

“I’m sorry,” bulong ni Sean habang pinisil niya ang kamay nito nang mahigpit, pagkatapos ay hinalikan ang palad ng babae.

Tumayo si Sean sa upuan at niyakap si Via na nakahiga. Matagal niyang ipinulupot ang kan’yang mga braso sa mahinang katawan nito.

Kinain ng matinding takot ang