Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley... Nakatingin sila mula sa akin kay Adrian na nanlalaki ang mga mata. "Ibig-sabihin tapos na si Daddy sa pagliligtas sa mundo?" Tanong ni Ashton at tumango naman ako. Nakita ko ang pagtataka sa mukha ni Adrian pero nagkibit balikat."May daddy na kami?" Tanong ni Isabella habang nakatingin kay Adrian na nakangiti sa kanya."Yes, baby, bumalik na si daddy, at ‘yun si daddy Adrian."Ngumiti si Ashton at kumapit sa mga bisig ni Adrian, pinulupot ang kanyang mga braso sa kanyang leeg. Pinulupot ni Adrian ang kanyang mga braso sa kanyang katawan at tumayo, nakangiti.Napatingin sa akin si Isabella. "Hindi na kakailanganin ng ibang tao si Daddy?" tanong niya.Umiling ako. "Hindi, baby, ganito kasi, sinabihan ng big boss ang daddy na pwede na siyang umuwi sa pamilya niya at may papalit na sa kanya," pagsisinungaling ko."Pero ibig sabihin ba nun, wala ng daddy ang ibang anak?" nag-aalalang tanong niya."Hindi, baby, sinabi ng big boss na kukunin
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley... "Alam kong mali ang ginawa ko sayo.""Hindi, wala kang ideya kung ano ang ginawa mo sa akin, Adrian! Mag-isa lang ako noong gabing pinalayas mo ‘ko. Naghintay akong sabihin sa iyo ang pinakamagandang balita ngunit pag-uwi mo ay dinurog mo ang puso ko! Dinala mo pa siya sa bahay natin! Mag-isa akong naglakad sa kalye ng gabing iyon, hindi ko alam kung saan pupunta pero wala kang pakialam kung ano ang nangyari sa akin, lahat kayo natulog kay Tonya dahil akala mo niloko kita ng matalik kong kaibigan, na alam mong bakla! Napahikbi ako nang maalala ko ang gabing iyon."Hindi ako nakipagtalik sa kanya noong gabing iyon; pinapunta ko siya kay Sally pagkatapos mong umalis," sabi niya habang nakayakap sa akin."I'm sorry kung naging tanga ako dahil hindi ako nakinig sayo; I'm sorry nasabi ko lahat ng mga bagay na iyon sa iyo; I'm sorry sa sakit na naidulot ko sa iyo.""Wala nang magagawa ang paghingi mo ng tawas. Alam mo, palagi kong sinisikap na il
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley... Makalipas ang dalawang araw pagkatapos ng pag-uusap namin ni Adrian. Tinawagan ko ang aking mga magulang nang gabing iyon at tinanong kung maaari ko silang makausap. Sinabi namin sa kanila na ikakasal na kami ulit at nagalit ang tatay ko. Gusto niyang patayin si Adrian pero sinabihan ko siyang maging mabait at ginagawa ko ito para sa mga bata. Ayokong malaman ng tatay ko na pinagbabantaan niya ako dahil mag-flip out ang tatay ko at ang mga kapatid ko at, sa totoo lang, ayoko na ng drama sa buhay ko.Ang mahalaga lang ay masaya ang mga anak ko. Gagawin ko ang lahat para sa kanila.Sinabi ng tatay ko na nandito sila ngayon at gusto niya akong makausap. Alam kong gusto niyang malaman kung ano ang totoong dahilan ng pagpapakasal ko ulit kay Adrian."Mommy," tawag ni Isabella. Nasa kusina ako nagluluto ng pizza."Ano ‘yun, sweetheart?" Tanong ko at napansin ko ang malungkot na mukha niya."Bakit hindi dumarating si Daddy?" Tanong niya sabay aky
Ang Bilyonaryong Tagapagmana Ashley..."Tignan mo, desisyon mo ito pero ayoko na masaktan kang muli. Alam ko kung gaano katindi ang pagkasira sayo nito noong unang beses," Sabi niya, niyakap ako. Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya habang nakayakap ako sa kanya pabalik. "I love you, sweetheart at kahit tatlong taon ka lang nakabawi, gusto kong malaman mo na wala akong hindi gagawin para makita kang masaya," Sabi niya, hinalikan ang tuktok ng ulo ko."I love you too, dad. Salamat sa pagiging andyan para sa akin simula ng araw na makita natin ang isa’t isa," Pagpapasalamat ko sa kanya. Ang sarap sa pakiramdam na magkaroon ng isang ama pagkatapos ng lahat ng mga taon ng pag iisip na hindi ko malalaman kung ano ang pakiramdam na magkaroon ng pagmamahal ng isang ama."Anak ng puta!" Narinig kong sumigaw ng malakas si Jason sa sala at nagtataka ako kung ano ang nangyayari. Napatingin ako kay papa at nakita ko ang pagkalito sa mukha niya. Pareho kaming naglakad papunta sa sala, kung s
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley..."Ayan na ito para sa ngayong araw, guys. Salamat sa pagawa ng event na ito na matagumpay," Sabi ko sa kanila at nag high-five silang lahat."Maaari ka nang umuwi. Alam kong pinaghirapan natin ngayon para maging pinakamalaki ang party na ito. Go and enjoy the afternoon," Sabi ko sa mga empleyado ko.Malaki ang party namin kaninang umaga. Isa sa mga CEO ang nagretiro at ang kanyang anak ay ginawang bagong CEO. Pinapagawa nila sa akin ang catering at may mahigit limang daang tao. Ito ay isa sa aming pinakamalaking kaganapan pa.Kinabahan ako noong una ngunit nang makita ko kung paano nagtutulungan ang aking koponan, alam kong gagawin namin ang tama.Walang tigil ang pagtunog ng phone ko simula kaninang umaga pero hindi ko ito pinansin dahil alam kong si Adrian ang tumatawag sa akin. Wala akong masabi sa kanya, hindi pagkatapos ng ginawa niya kagabi.Palabas na sana ako ng opisina ko nang pumasok si Luke at sinabing, "Ashley."Grabe, ano ba an
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley...Pumasok ako sa loob ng bahay ko at agad na tumakbo papunta sa akin ang mga anak ko, Mommy!" sigaw nila, niyakap ang mga binti ko."Hey, babies!" Napangiti ako at nakalimutan ko agad si Adrian. Sila lang ang mahalaga at kaya nila akong mapangiti kapag mahirap ang araw ko."Gumawa kami ng isa pang drawing," Sabi ni Bella, na ipinakita sa akin ang kanyang drawing. "Tingnan mo mommy, ito ay isang aso.""Ang ganda nito angel," Ngiti ko."Gumawa ako ng kotse, mommy," Sabi ni Ashton, ipinapakita sa akin ang kanyang drawing."Wow, parang magiging artista kayong dalawa balang araw." Ngumiti ako."Good evening, bestie," Narinig kong sabi ni Jason mula sa kusina.Pumasok ako sa loob at nakita ko siyang nagluluto. "Anong ginagawa mo?" Tanong ko sa kanya."Gumagawa ng hapunan para sa inyong tatlo," Kibit balikat niya."Nakikita ko yun pero bakit? Nasaan si Freddie?" Tanong ko sabay lagay ng handbag ko sa counter."Dahil alam ko matapos ngayon na hi
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley... Naramdaman kong binuhat ako ni Adrian at hinayaan ko siya. Ito ang unang beses simula ng makilala ko si Jason na nag-away kami. Parang nawala ako. Siya lang ang tumayo sa tabi ko sa lahat ng pinagdaanan ko sa buhay ko. Hinalikan ni Adrian ang tuktok ng ulo ko at hinila ako palayo. Kitang kita ko ang sakit sa mga mata niya pero wala akong pakialam. Dahil sa kanya nawalan ako ng best friend.Bakit kailangan kong sabihin sa kanya ang mga masasakit na bagay na iyon? Wala akong sinabing masama kay Jason at eto ako ngayon nagsasabi ng mga bagay na nakakasakit sa kanya. Alam kong ako lang ang hinahanap niya pero hindi ko masabi sa kanya na bina-blackmail ako ni Adrian.Syempre, kaya mo. Sabi ng subconscious ko."Mommy? Ayos ka lang ba?" Narinig ko ang boses ni Isabella. Naiinis ako kapag nakikita nila akong ganito. Dapat kong ipakita sa kanila na maging malakas ngunit ngayon ay nararamdaman ko ang anumang bagay ngunit malakas."Okay lang si Mommy
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAdrian... Naputol ang pag-iisip ko nang mag-ring ang phone ko. Napatingin ako sa screen at nakita kong si lola ang tumatawag. Galit siya sa akin nang sabihin ko sa kanya ang lahat. Siya lang ang naniwalaAshley. Hinampas pa niya ako ng kawali nang dumaan ako. Noong araw na sinabi ko sa kanya na makikipagdivorce na ako, galit na galit siya kaya pinalayas niya ako sa bahay niya, sabi ko pwede akong bumalik kapag nagkasama na ako pero alam kong hindi niya kayang magalit sa akin. sa sobrang tagal. Nalungkot sila ni Lolo na hindi ko ipinaglaban si Ashley at may namatay sa loob nila noong araw na umalis si Ashley sa buhay namin."Lola," bumuntong hininga ako. Alam kong papagalitan niya ako."Adrian, bakit hindi mo ako tinawagan? We are worried sick about you! Nahanap mo ba siya?" Siya rambles on."I'm sorry, grams. I was busy these past few months. Hindi ko sinasadyang mapabayaan ka.""Nasaan ka ngayon? Ako mismo ang magda-drive doon at bibigyan kita ng m
Hinalikan niya ito ng mapusok. Ito ay malambot at may pagiingat. Hindi naman nagtagal pero hindi na kailangan. Hinawakan ng halik ang mga salitang binitawan nilang hindi nasabi. Isang katok sa pinto ang naagaw ang atensyon nila, na nagpabalik sa kanila sa malungkot na katotohanan habang papasok ang kanyang ina na may bitbit na bahid ng luha na sina Bella at Ashton, na nakahawak sa kamay ng kanyang lola."Mommy, may sakit ka ba?" tanong ni Bella.Tumingin si Ashley sa kanyang mga anak, hindi alam kung ano ang sasabihin sa kanila. Paano niya ibinalita ang balita sa kanila? Alam niyang may dapat siyang sabihin sa kanila para pagdating ng panahon niya, hindi sila malulungkot nang sobra."Oo, may sakit si Mommy at kailangan pang manatili sa ospital nang mas matagal," sabi ni Adrian, habang nakatingin sa kanyang mga anak. Alam niyang ayaw silang sunugin ni Ashley sa murang edad, lalo na sa kamatayan.Ilang oras silang nag-uusap ng kanilang ina at nang mapansin ni Adrian ang hitsura ni As
Third-person POV Parang namamanhid ang katawan ni Ashley. Hindi niya maalala kung paano ngunit alam niyang nasa ospital siya. Pumihit ang hawakan ng pinto at pumasok si Doctor Charlene. Seryoso ang mukha niya at naramdaman na ni Ashley ang sasabihin niya."Hindi na ako magtatagal, ‘di ba?" Ito ay hindi isang katanungan; ito ay isang pahayag, at alam na niya ang sagot.Umiling si Doctor Charlene. Hindi."Alam na ni Adrian, 'di ba?" Muli, hindi nagtatanong si Ashley at muling tumango si Doctor Charlene."Pwede mo na siyang pasukin kung ganoon."Tumango lang si Doctor Charlene, binigyan siya ng kalahating ngiti. Naunawaan niya na nakita niya ang cancer na kumakain kay Ashley mula sa loob.Napatingin si Ashley sa muling pagbukas ng pinto. Si Adrian na ang nagmamadaling pumasok pero ipinikit niya ang kanyang mga mata dahil hindi pa siya handa sa kanyang makikita. Ang kanyang paghinga ay hindi pantay, ang kanyang puso ay halos hindi tumitibok, ang kanyang mga kamay ay nanginginig na
Adrian, mahal ko. Napatawad na kita ng buo sa mga nangyari sa nakaraan. Alam kong ito ay parang isang paalam at marahil ito ay ngunit nais kong malaman mo na ang mga huling buwan na nakasama ko sa iyo at sa ating mga anak ay ang pinakamagandang regalo na maaari kong hilingin. Kung hindi ako makakalabas dito ng buhay at hindi ko masasabi sa iyo ng personal ang lahat ng mga bagay na ito, gusto kong malaman mo kung ano ang aking naramdaman. Subukan mong humanap muli ng pag-ibig. Alam kong hindi magiging madali ang mag move on dito pero sa araw na makahanap ka ulit ng taong espesyal, gusto kong mahalin mo siya dahil mawawala siya sayo. Alam kong hindi ito magiging katulad ng mayroon tayo pero alam kong mas maganda dahil siya ang maghihilom ng nananakit mong puso. Gusto kong bigyan mo ng pagkakataon ang pagmamahal pagkatapos kong mamatay dahil deserve mo ‘yon.Mahal na mahal kita, Ad.Your one and onlyAshley.Bumagsak ang mga luha sa papel habang paulit-ulit kong binabasa ang mga huling
"Halika, anak," sagot niya, lumakad palayo sa silid at bumalik sa waiting room. Tumingin ulit ako sa kwarto kung nasaan si Ashley at bumalik ang hininga ko sa baga ko nang makita kong normal na ang vitals niya at nagrelax ang mga nurse at doctor simula ng ilang segundong nakita ko sila. Pagkatapos ay hinayaan ko ang aking mga paa na sumunod sa aking ina palabas sa waiting room, kung saan siya nakaupo, kasama sina Jason at Freddie.Pagpasok ko sa kwarto ay napatingin sa akin sina Jason at Freddie at agad na tumayo, pareho silang natakot sa balitang ihahatid ko."Buhay pa siya," ang tanging naibigay ko sa kanila bago ako bumagsak sa upuan sa tabi ng aking ina, emosyonal na naubos at masyadong natatakot na isipin kung ano ang mangyayari sa hinaharap. "Adrian," sabi ni Jason, napaangat ang ulo ko habang nakayuko ito. Pinagmasdan ko ang paglabas niya ng kung ano sa likod niyang bulsa at iniabot sa akin ang isang maliit na piraso ng nakatupi na papel.“Ibinigay niya ito sa akin noong araw
Adrian…Agad na huminto ang lahat at dumilim nang hindi ko na siya naramdamang kasama ko. Maaari siyang mamatay, at maaaring ito na ang huling pagkakataong makikita ko siya. Ang mundo ay hindi karapat-dapat sa kanya, at hindi ko rin siya karapat-dapat, ngunit ako at ang mundo, kasama ang aming mga anak, ay nangangailangan sa kanya. Nasa kwarto niya pa rin sila. Kahit papaano ay nakarating ako sa emergency room, ngunit ang anumang pagkaalis ni Ashley ay malabo ang aking paningin. Hindi ko makita, hindi ko marinig, at hindi ako makahinga. hindi ako mabubuhay; lahat ng naramdaman ko ay nasaktan at takot sa hindi alam. Ang sakit na naramdaman ko ay ang pinakamasamang uri. Yung tipong hindi mo alam kung sapat na ang nasabi mo, hindi mo alam kung minahal mo sila ng lubos na kaya mo, at hindi mo alam kung masasabi mo pa ba lahat ng gusto mo. Pagkaupo ko, nakaramdam ako ng matigas na bagay sa aking bulsa at naalala ko ang gagawin ko bago mangyari ang lahat. Dumukot ako sa bulsa ko at may inil
"Daddy! Daddy! Ang cool ng kwarto ko!" Napasinghap siya nang buhatin siya ni Adrian sa mga braso nito. Ipinulupot niya ang maliliit na braso sa leeg nito, humahagikgik habang kinikiliti siya nito sa ilalim ng baba. Ito ang kanyang na-miss out. Pagmamasid sa kanyang mga anak na lumaki lahat dahil sa mga larawang iyon. Isang sigaw ang umalingawngaw sa buong bahay pagkatapos ng malakas na katok.Bumalik ang tingin ni Adrian sa pintuan at tumakbo palabas ng kwarto ni Ashton, hawak-hawak pa rin si Bella, at mainit si Ashton sa kanyang pinagdaanan.Muling umalingawngaw ang sigaw ni Maureen, galit na galit na tinatawag si Adrian.Pakiramdam ni Adrian ay nagsimulang tumaas ang kanyang puso nang makarating siya sa kanyang silid at nakita si Ashley na nahimatay sa sahig at si Maureen ay nakaluhod sa tabi niya, sinusubukan siyang gisingin. Nagmamadali siyang pumunta sa gilid ni Ashley at pinaupo si Bella sa tabi niya at tumayo si Ashton sa kabilang side niya."Mommy, gising na." Nagsimulang u
Third-person POV Nanatili si Adrian saglit, mahinang kausap si Ashley pero nasa ibang lugar ang isip niya. Namutla ang mukha nito nang lingunin siya nito pagkatapos nitong makapasok sa kanilang silid. Narinig niyang nag-uusap si Maureen tungkol sa kanyang ginawa. Totoo lahat ng sinabi niya. Pinagkatiwalaan niya si Maureen sa kanyang buhay ngunit ang mga bagay na natitira kay Ashley ay ang natitira sa kanyang pagmamahalan na minsan nilang pinagsaluhan."Pero hindi ba lumipat si Tonya nung magkasama kayo?" tanong ni Ashley sa kanya. Isang bagay na matagal nang bumabagabag sa kanya. Oo, dapat ay lumipat sila sa Greece ngunit hiniling niya kay Adrian na sa halip ay dalhin sila sa kanilang lumang bahay upang ang mga bata ay magkaroon ng isang normal na buhay. Alam niyang ang ari-arian na ito ang magiging pinakamagandang lugar para palakihin ang kanilang mga anak; kung tutuusin, dito silang dalawa namuhay ng masaya hanggang sa araw na iyon. Gusto niyang mapunta ang kanyang mga anak sa lug
Nakatayo ang isang maid na naghihintay sa kanila sa harap ng bahay. Nakasuot siya ng itim na damit na may manggas at puting apron. Ang kanyang mga damit ay maayos na nadiin at ang kanyang uban na buhok ay nakaipit sa isang malinis na bun sa kanyang ulo.Ang kanyang ngiti ay mainit at mapang-akit. Parang bumilis ang mga paa ni Ashley nang makita siya."Ashley, welcome home, na-miss ka namin ng sobra." Bumukas ng husto ang mga braso ni Maureen at niyakap niya si Ashley sa isang mainit na yakap. Hindi niya maiwasang mapangiti sa babae, na parang nanay niya noong naninirahan siya rito."Salamat, Maureen," ngumiti siya, pilit kumawala sa pagkakahawak ni Maureen."Sorry, hun. Masyado ba kitang pinipisil?" Bahagyang tumawa si Maureen, binitawan si Ashley. Ang kanyang mga mata ay gumagala sa kanya pataas at pababa at ang pag-aalala ay bumalatay sa kanyang mukha.Buti na lang at walang sinabi si Maureen. Nag-iba ang mukha niya at bumalik ang mainit niyang ngiti. Bumaba ang tingin niya kina
Third-person POV Napatingin si Ashley sa kwarto niya, bumuntong-hininga. Ang kanyang mga gamit ay nakaimpake sa mga brown na karton na kahon na tinatakan ng brown parcel tape na binili niya noong isang linggo. Pilit pa ring pinoproseso ng kanyang ulo ang nangyari nitong mga nakaraang linggo. Excited na ang mga bata na lumipat sa bahay ni Adrian, ang pinagsaluhan nila noong una silang ikasal. Sinabi ni Ashley kay Adrian pagkatapos ng kasal na kung lilipat sila, maaari silang bumalik sa dati nilang tahanan dahil gusto niyang makasama ang kanyang mga magulang at mga kapatid nitong mga huling buwan. Walang pagdadalawang-isip na pumayag si Adrian. Gusto ni Ashley ng huling tingin sa bahay kung saan niya pinalaki ang kanyang mga anak. Mag-isa. Ang bahay ay nagtataglay ng napakaraming kamangha-manghang mga alaala at ilang hindi masyadong maganda. Sabik siyang umalis at lumipat dito ngunit alam niyang kailangan niyang gawin ito para sa kanilang mga anak. Hindi niya alam kung ano ang gagawin