"Gusto ko rin subukan magtanim ng palay," excited na sabi ni Abigail sa binata na inaayos ang mga pagkain na baon ng mga binayaran nitong magtatanim ng palay. Kanina ay maaga itong nagising para lang magluto. At kahit siya ay gumising din at pinanood ito. Tinulungan na rin niya ito para agad na itong matapos.Huminto si Axis at nilinga si Abigail na nakaupo sa silya. Halos sumingkit na ang mata nito sa pagngiti nito. "Walang magrereklamo mamaya kung sasakit ang likod at binti mo. Nandun si Andrea, sa kaniya ka magpaturo mamaya. Pagsasaka na ang naging trabaho niya noon pa man kaya magaling iyon sa pagtatanim.""Ikaw?" tanong nito. "Puwede naman na ikaw na ang magturo sa akin at nakakahiya naman kay Andrea. Maiistorbo ko pa sila sa trabaho nila.""Kami ang kukuha ng binhi na itatanim nila," tugon niya. "At huwag mong isipin ang bagay na iyan dahil mabait sila.""'Di iyon na lang ang gagawin ko," agad na hayag nito at nag-puppy eyes sa kaniya. "Gusto ko iyong kasama kita, eh!""Akala ko
Pinigilan ni Axis ang matawa nang makita ang hitsura ni Abigail habang naglalakad sila pauwi. Nakita niya na pilit pinapalakas ng dalaga ang tuhod nito. Pero halatang titiklop na iyon at parang mahihiga na ito sa dinadaanan nila. Mukhang nahihiya itong ipakita sa mga kasama nila na para na itong pagong dahil sa pagod. Kaya naman pinipilit nitong sabayan pa rin ang mabilis na paglalakad nila Andrea na hindi man lang kababakasan ng pagod. Namumula na rin ang pisngi nito at tumutulo ang pawis mula sa noo padausdos sa leeg nito. At sa tuwina ay ginagamit nito ang likod ng kamay nito para punasan iyon.Naliligo na ito sa pawis. Ultimo buhok nito ay parang katatapos lamang nitong naligo dahil basang basa iyon.Nang maramdaman nito ang tingin niya ay lumingon ito at pinandilatan siya. Nang ngitian niya ito ay umismid ito at nagbawi na ng tingin. Kung silang dalawa lang siguro ang naglalakad ngayon ay baka nakiusap na ito na magpahinga sila. Pero sa nakikita niya ay ayaw nitong gawin iyon dah
Lumipas ang isang linggo ay halos tapos na rin ang pagtatanim nila ng palay. At si Abigail na nangakong hindi na muli sasama sa kaniya ay pumunta pa rin at nag-enjoy pa na matutunan ang mga itinuturo nina Andrea dito. Kahit na animo pagong ito kung kumilos at palaging naiiwan ay nagtiyatiyaga pa rin ito na maubos ang binhi na hawak nito. Isa pa ay hindi ito kinantiyawan nina Blessy kaya hindi ito nahiyang ipakita na hindi ito marunong. Natatawa pa ito kung napapaupo dahil hindi nito maihakbang ang paa. Pero ngayong araw ay hindi sila pumunta sa bukid. Gusto niyang ipasyal ito sa Bontoc para naman hindi ito magsawa na ang bukid at bahay lang ang natatanaw nito. Kahit na hindi nito sinasabi ay alam niyang gusto rin nitong lumabas paminsan-minsan. Tapos market day pa roon ngayong araw kaya marami itong makikita na pwede nitong bilhin.Baka may magustuhan ito roon na gusto nitong bilhin para sa sarili."Can I drive?" umaasam na tanong nito at sinulyapan ang susi na hawak niya. Pinagsalik
Pagkatapos nilang kumain ay nagdisisyon silang maglakad-lakad para bumaba ang kinain nila. Lalo na si Abigail na hindi huminto sa paghaplos sa tiyan nito. At kahit naglalakad sila ay panay ang dighay nito. At kapag may mapapatingin dito ay tataasan nito ng kilay at iirapan. Natatawa na lamang siya sa dalaga. The first time she came here, akala niya ay maarte ito. Pero habang tumatagal ay nakikita niya na mas shameless pa yata ito kaysa sa kaniya. One time, she farted in front of him and then smirked. Kahit pa ang baho 'nun ay hindi man lang ito nahiya sa kaniya. Ang sabi nito ay normal iyon na sinang-ayunan niya.Pagdating nila sa plaza ay huminto ito at napahawak sa puson. Mabuti na lamang at silang dalawa lang ang nakatayo rito dahil umutot na naman ito. Pagkatapos ay ngumiwi."Pakiramdam ko ay masama ang tiyan ko," saad nito. "Naiihi ako!""Ang dami mo naman kasing iniinom na tubig," hayag niya at napahilot sa sentido bago niya ito hinawakan sa siko at bumalik sila ng market. May
Nang gumising si Abigail ng umagang 'yun ay wala na sa kaniyang tabi si Axis. Pero hindi agad siya bumangon at niyakap ang unan ng binata sabay amoy 'nun. Napangiti siya at pumikit nang mapuno ang kaniyang baga ng mabangong amoy nito. Sa una palang na lumapit si Axis sa kaniya noon ay ang natural na bango nito ang agad na nakaagaw ng kaniyang pansin. Kahit na pawisan kasi ito ay wala siyang maamoy na masangsang dito. Para itong gumamit ng pabango pero alam niyang hindi ito gumagamit. At napatunayan niya iyon simula nang matulog siya sa kuwarto nito. Walang kahit na pabango sa kuwarto at kahir pa nga deodorant ay wala siyang nakita.Sumubsob siya sa unan at kinikilig na humagikgik. Everything they did last night, she vividly remembers it. His kisses and touch, parang nararamdaman pa rin niya iyon hanggang ngayon. Na paulit-ulit niyang babalikan sa kaniyang isip kung gusto niyang mag-reminisce ng matatamis na sandali nilang dalawa. Ang mga ungol at anas nito na kumikiliti sa buong pagka
Axis stared at Abigail who was busy peeling the potato. Isasahog nila ito sa iluluto nilang ulam at ito ang nagpresenta na balatan iyon gamit ang peeler na binili niya sa junction. Simula nang makita niya ang emosyon sa mata nito kaninang tanghali ay napansin na niya lahat ng mga tingin nito sa kaniya. Sa tuwing akala nito ay hindi siya aware ay sumusulyap ito sa kaniya.At sa sulok ng kaniyang mata ay nakikita niya ang init at paghanga sa mga tingin nito. Kahit pilit nitong itinatago ay nakikita pa rin niya iyon. He's old enough to understand that look. Dahil nakikita niya ang emosyon na 'yun sa mata ng mga magulang niya. Na kahit matanda na sila ay hindi pa rin kumupas ang pag-ibig na palaging naka-ukit sa mata ng dalawa."Oo nga pala, nabanggit sa'kin ni Mia na may ilog dito. Hindi mo naman siguro ako pagbabawalan kung sasabihin ko na gusto kong lumangoy doon," hayag nito at nagtaas ng tingin. Pasimpleng nag-iwas siya ng tingin at itinuloy ang paghihiwa sa sibuyas. Baka 'pag nahuli
"Letse!!" hiyaw ni Abigail nang bunutin niya ang damo sa likod bahay. Naihaigs pa niya ang damo sa malayo dahil sa gulat. Mahahaba na ang damo ng paligid ng tinaniman ni Axis ng talong kaya nagdisisyon siyang alisin ang mga ito. Hindi naman kasi siya makakatulong dito kung sasama rin siya sa kamalig. Hindi niya mabubuhat ang mga sako ng palay.Pero ito at ginulat siya ng malaking klase ng uod sa dahon ng damong nabunot niya. Marami pa iyong balahibo at kapag nahawakan ay makati sa balat."Mga higad kayo! Balak niyo pang sirain ang mga tanim namin!" asik niya sa isa pang uod at kinuha ang bato para durugin iyon. Nang maibunton niya ang inis ay nagpatuloy na siya sa pagbubunot ng damot. At kung may makikita siyang iba pang klase ng uod ay pinapatay niya. Hindi pa niya napapangalahati na linisin ang garden ay may narinig siyang nagsalita.Paglingon niya ay nakita niya si Odette na nakatayo sa may gilid. Tumayo siya at pinagpag ang mga lupa sa kamay niya at lumapit sa dalaga. Nakangiti it
Pagpasok nila ng bahay ay galit na sinipa ni Axis ang upuan. Nagngangalit ang bagangat nakakuyom ang kamao nito. His heart raced with madness. Kung nahuli lang siya ng ilang minuto ay baka may nangyari na kay Abigail."Fvck!!" Napasabunot sita sa buhok. Kita na ang malalaking ugat sa kaniyang sentido at leeg. Namimingig pa ang mga ito na halata talaga ang pagkayamot niya. "Holy sh*t!"Galit siya sa kaniyang sarili kung bakit hinayaan niyang sumama ito kay Odette nang hindi siya kasama. Nagtiwala siya na may pagdiriwang sa pupuntahan ng dalawang babae kaya walang mangyayaring masama. Ngunit nagkamali siya dahil ito pa rin at nakursunadahan sila ng mga lasing na pumunta roon. Abigail is a beauty, at hindi maiiwasan na may mahuhumaling dito.Ang dahilan kung bakit hindi siya sumama ay dahil ayaw niyang isipin ng dalaga na binabantayan niya ito. Baka masakal ito kung lahat na lamang ay pinagbabawal niya. Gusto niyang mag-enjoy ito at magsaya roon na hindi iniisip kung magseselos ba siya o
Kasalukuyang nakaupo siya sa duyan sa lilim ng bayabas at katatapos lamang na kumain ng tanghalian. Naiwan naman sa loob ng bahay si Axis na ngayon ay kaniya nang asawa. Noong last Saturday ang kasal nila ng kabiyak at iyon ang pinakamasayang araw sa buhay niya. Ang mga vows na palitan nila at I do's na sinagot nila sa pari'ng nagkasal sa kanila ay fresh pa sa utak niya. At alam niyang kahit lumipas ang maraming taon ay hindi niya ito makakalimutan.Ang kasal nila ay dinaluhan ng mga matataas na personalidad ng bansa. At may mga media pa ang dumating. At lahat ay namangha nang makita kang naging bulaklak na ginamit nilang dekorasyon. Iyon ay ang mga tanim ni Axis at Roger na cabbages at iba pang gulay sa bukid nila. Hindi niya alam kung ano ang pumasok sa kokote ng kaniyang asawa at iyon ang sinabi sa wedding planner. Kaya naman binansagan na bilyonaryong magsasaka si Axis ng kaniyang mga kakilala na tinawanan lamang nito.Sa ibang bansa sana sila mag-honeymoon pero siya ang pumiling
"Hindi kaya sila magtataka na bigla tayong nawala roon?" atubling tanong ni Abigail kay Axis nang makapasok sila sa room ng una.Ikinulong niya ang kasintahan sa mga bisig niya at agad ipinasok ang palad sa loob ng suot nitong blouse. "They won't mind!" anas niya habang hinahalikan ito sa leeg."Pero napansin ko na sumulyap si Gale at Amara kanina nang paalis tayo," ani Abigail pero hindi naman siya sinaway.Bagkos ay inilapat nito ang dalawang palad sa kaniyang dibdib at bahagya siya itinulak. Napangiti siya at umatras naman hanggang sa mapansandal siya sa dingding na hindi naglalayo ang katawan nilang dalawa. Tumingala ito sa kaniya habang ang baba ay nakapatong sa kaniyang dibdib. Ang mga mata nito ay puno ng pang-aakit at pagnanasa.Pinisil niya ang baywang nito at bumaba ang kaniyang ulo. Hinalikan muna niya ito sa noo, sa pagitan ng kilay nito, pababa sa mata nito at sa tungki ng ilong nito. Saglit na tumigil siya at gamit ang hinlalaki niya ay pinunasan niya ang ibabang labi ni
Napangiti si Axis nang makita ang luhaang mukha ni Abigail. Gusto niyang lapitan ito at yakapin. Sabihin na okay lang at hindi naman talaga siya galit at nasaktan kanina. Ginawa lamang niya iyon para makalabas siya ng room nito at pumunta rito sa second floor kung nasaan ang restaurant. Siya ang owner nito kaya pinaayos na agad niya ito kaninang hapon. And Amara hired many people to arrange everything.After kasing hindi bumalik ang dalaga ay nag-usap sila ng ama nito. At hindi siya ang may plano nito ang sarili rin nitong ama. He told him how sad he was after she went back home. Her eyes are filled with yearning even though she's smiling. At hindi nila kayang makita iyon kaya nagplano ito at sinabing mag-lunch sila na agarang sinang-ayunan niya. Iyon pala ay gusto lang nitong gumawa ng rason para maihatid nito ang dalaga sa kaniya. Kaya noong nasa Los Angeles pa ang mga ito ay nagplano na ang magulang nito. Kahit hindi sila sigurado kung papayag siya ay itinuloy pa rin nila. They even
Kunot ang noong binuksan ni Abigail ang pinto at lalo siyang nagtaka nang makitang walang tao roon. Akmang isasara sana niya ito pero may nahagip ang mata niya na note at nakadikit sa pinto. Inabot niya ito at binasa ang nakasulat doon. Para lamang lumaki ang mata niya. Hindi siya makapaniwala sa kaniyang nabasa.Nagmamadaling pumasok siya sa loob at deretsong inayos ang mga gamit niya. Ang nagtatakang si Axis ay mabilis na pinigilan siya. Pero pumalag siya at isinuksok sa bag ang damit niya. Gusto niyang bilisan ang pagkilos dahil baka makaalis na ang kaniyang ama at hindi niya ito maabutan.Ang nakasulat kasi sa note ay nagpaalam ang daddy niya na babalik na ito nang hindi siya kasama. Hindi niya maintindihan kung bakit ganito ang ginawa ng ama niya."What's wrong?" tanong ni Axis at hinawakan ang kamay niya. Tinabig niya ang kamay nito at hinarap niya ito."You knew, don't you?" akusa niya sa binata. "Alam mo na ngayong gabi ang balik ni daddy sa Los Angeles. At kaya ka biglang sum
Sakay na sina Axis at Amara sa kotse pabalik sa office niya. Napapailing siya sa nakitang pangbungisngis ng pinsan niya. Mukhang siyang-siya ito sa ginawang kalokohan at pang-iinis kay Abigail. Hindi niya sinaway ito kanina sapagkat gusto niyang makita ang reaksyon ng dalaga. Kung paano nito pakikitunguhan ang kaniyang pinsan. At nang makita niya ang pilit nitong itinatagong inis at selos ay pinigilan niya ang mapangiti. Parang sasakmalin kasi nito sa tingin si Amara.Katunayan ay nagulat din siya nang makita niya ito. Dahil sinabi niya sa magulang nito huwag sabihin ang tungkol sa pagiging owner niya ng Levanter. Pero ito at sinama pa rin para sa lunch nila. Hindi naman siya galit sa ama nito. Mas nangibabaw ang tuwa dahil ito nagawa niyang makita muli ito. Madali lang naman na puntahan niya ito sa Los Angeles pero nerespeto pa rin niya ang sinabi nito. Peto ngayon na ito mismo ang sumulpot sa harapan niya ay mas gumaan pa ang loob niya.Kung hindi lang niya inisip kanina na nasa pub
Pasulya-sulyap si Abigail sa entrance ng restaurant lalo na 'pag may pumapasok doon. Baka sakaling ang susulpot doon ay ang may-ari ng Levanter. Pero kapag may dumarating ay kung hindi may kasama at uupo sa ibang mesa, ang iba naman ay may kasama na rito at hinihintay sila. Isa pa ay wala pa siyang makita na taong masasabi niyang 'ito siguro ang owner' sa isip niya.Hindi niya napansin na napapailing ang kaniyang ama sa kabilang silya habang pinapanood siya.Nang makitang hindi sa mesa nila dumeretso ang nakita niyang pumasok ay bumuntong hininga siya. Kinuha niya ang baso at uminom ng tubig. Mabilis na ibinaba niya iyon nang makitang ngumiti ang kaniyang ama at ang mata nito ay nakatutok sa may entrance. Kumuha siya ng napkin at pinunasan ang bibig niya bago sila tumayo ng kaniyang ama. Nagplaster siya ng ngiti sa labi at hinarap ang paparating para lamang mapatda.Her hand shook and she almost lost her composure. Even her knees trembled when she saw the person approaching. He's wear
"What do you mean we're going to the Philippines?" puno ng kalituhan na tanong ni Abigail sa kaniyang ama. Kagigising lang niya at nagkakape sila nang biglang sabihin ito ng ama niya. Napaso pa ang dila at labi niya dahil sa gulat. Hindi niya lubos maisip na maririnig sa bibig ng kaniyang ama ito. Dahil wala sa isip niya ang bumalik muna roon habang wala pa siyang napapatunayan kay Axis. She's still not good enough to become the next CEO of their company."Ako lang sana ang pupunta pero total gusto mo naman na maging pamilyar sa business natin ay magsisimula ka sa pagiging assistant ko. Isasama kita sa mga meetings ko at mag-take note para sa akin," esplika nito."P-Pero bakit kailangan nating pumunta roon?" may pagtutol sa tonong bigkas niya. "A-Ayaw ko pa ang bumalik sa pinas, Dad." Dahil kung pupunta siya ay baka hindi niya mapigilan ang sariling puntahan si Axis."Dahil katatagpuin ko ang may-ari ng Levanter —""Samson, honey," may warning sa boses na tawag ni Stephie sa asawa. "B
It's been a week since Abigail came back. At aminin niyang parang kagigising lang niya sa isang napakagandang panaginip sa gitna pero sa wakas ay naging sad ending. Kahit pa gaano siya kalungkot sa paglayo niya ay pinilit niyang magpakatatag. Hindi niya ipinahalata sa magulang na sa kalooblooban niya ay umiiyak at nagdurusa siya sa pag-ibig niyang agad natapos pagkalipas lang ng dalawang buwan. Those two months were the happiest and memorable days of her life with Axis. At kapag nakahiga na siya ay ang mukha at ngiti ng binata ang agad na naglalaro sa kaniyang balintataw. At sa hindi nakikita ng magulang niya ay umiiyak siya at tinatawag ang pangalan ng binata.At sa isang linggo na narito siya sa kanilang bahay sa Los Angeles ay ang tignan ang mga assets at nakaraang financing activities ng kanilang pabrika. Ito ang inatupag niya mula umaga hanggang sa hating gabi. Pero hindi pa rin ito sapat para maiwaglit niya sa isip si Axis. Dahil kahit na anong gawin niya ay ito pa rin ang laman
Sa isang mataas at particular na gusali sa Manila ay nakatayo ang isang binata at nakatanaw sa isang maliit na eroplano sa himpapawid. Napakaliit 'nun pero hindi pa rin umaalis sa harap ng floor to ceiling na glass window ang lalaki. His face was emotionless but inside his heart was in turmoil. No one will expect that this cold and stern man is fighting himself inside his head. At dahil iyon sa kagustuhan niyang sundan ang dalagang kahahatid lamang niya sa airport. Na sa oras na ito ay nakalulan na sa eroplanong ngayon ay hindi na abot ng kaniyang tanaw.But if you look closely at his emotionless face, in particular to his eyes. You will know that there's a hidden emotion inside of it. Sadness, longingness and repentance. There's also love within it. Ngunit dahil sa lamig na nagmumula sa awra nito ay walang maglalakas ng loob na titigan ang mukha nito. Natatakot silang masalubong ang mata nito dahil kahit na walang ekspresyon ang mukha nito ay animo may dalang panganib ang tingin nito