Reen
PADILIM na nang mapatingin ako sa bintana ng sasakyan ng lalaking katabi ko.
Nakakainis lang talaga, dahil mukhang male-late pa ako ngayon. Pero syempre, hindi naman ako makaka-angal— takot ko lang!
Simula nang lumabas kami sa tinutuluyan nito, ay hindi na ako kumikibo. Tahimik ako habang nakikiramdam dahil baka mainit pa ang ulo ng lalaking hindi ko sigurado kung matino pa.
Ayokong sumabay at baka masabihan din niya 'ko ng f*cking-f*cking ruins achuchu!
Terible talaga. Hindi ko alam kung paano siya pakikisamahan ngayon. At hindi ko rin alam kung saan ako lulugar, lalo na't nakaupo ako sa tabi nito.
Reen "GANITO KA BA TALAGA KAYAMAN?" mangha't lamak kong salita sa harapan ng lalaking walang kasing lalim ang tingin sa akin. Hindi ko alam kung bakit, pero hindi ako makagalaw mula sa 'king kinatatayuan dahil sa sobrang pagkabigla. Bakit niya ba 'to ginagawa? Hindi ako makapaniwala. Kailanman ay hindi ko naranasan sundan nang ganito, dahil ako ang laging iniiwan. Ano ba'ng nangyayari sa kanya? Kailangan niya ba talagang gawin ito sa 'kin? At talagang gumastos pa siya nang sobra? Anong dahilan niya? Napuno ng mga katanungan ang aking isip, dahil sa mga nangyayaring ito.
Reen"HOY, MAUNIN!"Napaigtad ako dahil sa malakas na pagtawag sa 'kin ni Nicole.Mabilis akong lumingon sa dako kung saan nanggaling ang kanyang boses."Mangit nga ma nulala n'yan?"Napatingin ako sa kanya nang diretso.Kung hindi ko iintindihin nang mabuti ang sinasabi niya, ay iisipin ko talagang minsan ay minumura na niya 'ko. Mabuti na lang, medyo nasasanay na 'ko sa kanya. Kaya kahit papaano ay naiintindihan ko kung ano ang nais niyang ipabatid sa akin."Bakit ka nandito?" mahina kong tanong. At talagang nabuksan niya agad an
ReenTAHIMIK kong binuklat ang libro na pinahiram sa akin ni Liller nang makaakyat ako rito sa kwarto.Bago umalis ang kaibigan ko, binilin niya sa ‘kin na kapag nakararamdam daw ako nang pagkabagot, ay ito lamang ang aking gawin.Well, mukhang mas mainam pa nga ang magbasa na lamang, kaysa makipagtalo pa sa lalaking sagana sa kayamanan pero mukha namang kinulang sa aruga.Tulad nang nasa ibaba. Hay!Napatingin ako sa kawalan, nang mabasa ko ang pangalan nang nakalagay sa bungad nitong hawak kong libro.Myles Munroe.
Reen NAPADAPA ako mula sa 'king hinihigaan na kama, nang maalimpungatan ako dahil sa nanuot na mabangong aroma ng lutuin mula sa aking ilong. Agad kong iginala ang aking mga mata sa paligid, habang nag-iisip kung sino ang posibleng kumikilos mula sa kusina sa ibaba. Sigurado ako na roon nanggagaling ang amoy na gumising sa akin. Bigla akong napatihaya nang maalala ang mga kaganapan kagabi. Sh*t! Si Asher! Mabilis kong sinilip ang aking sarili mula sa blanket na nakabalot sa aking katawan. At peste! Halos lumuwa na ang aking mga mata nang makita ko ang aking sarili na bukod sa kumot na ito, ay wala nang kahit na anong nakasuot sa akin.
ReenAGAD akong nag-asikaso nang marinig ko ang pagtunog ng alarm mula sa 'king phone.Hindi ko alam kung nasaan ang mokong na kasama ko sa bahay na ito, dahil hindi na 'ko bumaba buhat nang manggaling siya rito para baliwin na naman ako. Ewan ko, pero kahit bumalik sa pagtulog, ay hindi ko na nagawa.Peste talaga siya. Ilang beses niya ba 'ko hahalikan nang walang paalam? Kung umasta siya, ay parang pagmamay-ari niya 'ko. Isang ulit na lang talaga na gawin niya iyon, ay makakatikim na siya sa akin.Hindi purkit wala siyang naririnig na reklamo mula sa akin, ay gusto ko na ang ginagawa niya. Hindi ko naman sinasabing hindi siya masarap, pero— teka, masarap?
ReenTAHIMIK lang ako, habang nakikiramdam sa driver ko— este, sa gwapo pero wirdo kong kasama rito sa sasakyan.Hindi ko alam kung saan niya 'ko dadalhin ngayon, pero kahit monggolord ang lalaking ito ay nasa mukha o itsura naman niya na mapagkakatiwalaan siya.Sana nga ay hindi ako nagkakamali. Wala naman siguro siyang gagawing masama laban sa akin? Hindi naman yata niya ako pagkakaperahan— ibebenta sa kung kanino lang, or whats!Bakit pa kasi ako nakakilala nang ganitong klaseng lalaki? My gosh talaga! Ang laki niyang sakit sa ulo.Buhat nang umalis kami sa bahay na inuupahan namin ni Liller, at pilit niya 'kong pinasakay sa kotse niya, ay
Reen KUSA akong nagising mula sa mababaw na pagkakaidlip nang maramdaman kong tila may pares ng mata na nakatingin sa akin. Hindi ako nagkamali. Dahil nang idilat ko ang aking mga mata, ay mukha ng lalaking mokong ang bumungad sa akin. "Aalis na tayo." Mabilis akong nagtaka nang lumapit siya kung saan ako nakahiga, matapos niyang sabihin iyon. Agad na nanlaki ang mga mata ko, nang bigla niya 'kong buhatin! "Ano ba? Bitiwan mo nga ako—" "Tatah
Reen SINAMAHAN ko si Asher hanggang makarating kami sa unit na kanyang pagmamay-ari. Sa totoo lang, ay hindi ko alam kung paano ko siya aaluin upang kahit papaano, ay maibsan ang sama ng loob na nararamdaman niya dahil sa nangyari sa kanila ng daddy niya. Simula nang magkakilala kami, ay ngayon ko lang siya nakitang ganito. Tila wala sa kanyang sarili, at malalim pa sa dagat ang iniisip. Mabuti na nga lang, ay hindi kami naaksidente habang bumabyahe papunta rito. Mula pa lamang kasi sa byahe ay hindi na siya kumikibo, para bang mayroon itong mabigat na dinadala, dahil panay ang pagbuga niya nang hangin kanina. "Okay ka na ba?" Nakaramdam ako ng
Reen "Zabi, tama na ang paglalaro. We're going to eat," sabi ko habang nag-aayos ng mga kasangkapan na aming gagamitin para sa 'ming tanghalian. Napangiti ako nang maramdaman na huminto ang anak ko mula sa paglalaro. I am blessed to have an obedient and submissive child. Ewan ko, pero tila natutunaw ang puso ko habang pinagmamasdan siyang papalapit sa akin. "Mommy, where's Daddy? Hindi ba siya magla-lunch kasabay natin?" mahinang tanong niya habang nakatitig sa mga mata ko. "No, baby. Hindi natin makakasama si Daddy sa araw na ito, marami kasi siyang aasikasuhin dahil ilang linggo na 'yon hindi nagpapakita sa kumpanya nila, marami siyang kailangan
Two months later Reen NAPANGIWI ako nang maamoy ang isang matapang na pabango mula sa aking katabi. Badtrip! Ang sama-sama pa naman ng pakiramdam ko buhat kanina nang magising ako. Pinilit ko lang talagang pumasok, 'pagkat kailangan na kailangan ako rito sa opisina ngayong araw. Wala kasing nais pagkatiwalaan ang kaibigan ko kundi ako lang. Nandito ako ngayon sa isang conference room, kasama ang ilang board of directors at ang boss ko— si Morgan. Katatapos lang ng meeting nila pero hindi pa rin sila nagsisikalasan! My goodness, kalalaki nilang tao mga tsismoso. Sumama ako kay Morgan nang lumuwas ito sa Manila. Ginawa
ReenInis na inis ako sa sarili ko dahil kahit gusto ko siyang awatin ay wala akong magawa. Hindi ako makalaban, lalo nang maramdaman ko ang halik nito sa aking leeg, hanggang sa bumaba iyon sa 'king dibdib. Hindi ko alam pero tila napako ang aking atensyon sa mga ginagawa niya sa akin.Pinagmasdan ko siya habang ginagawa ang kanyang ibig sa 'king katawan. Hindi ko tuloy napigilan ang sarili kong alalahanin ang mga nangyari sa amin noon. Lalo na, ang unang gabi na pinadama niya sa akin ang kaligayahang tulad nang pinararamdam niya sa 'kin ngayon.Napatalon ang aking puso dahil sa galak, nang maramdaman ko ang pamilyar na kanyang malalim na halik nang muli niya 'kong halikan sa 'king mga labi.Aminado ako na mayroo
Reen RAMDAM na ramdam ko ang tensyon at hiya habang inaanunsyo ng Daddy ni Morgan na ako ang nais nitong maging sekretarya ng anak niya para sa kumpanya na pamamahalaan nito. Hindi ko maiwasang makaramdam nang takot at pagkabahala habang iniisip ang tungkol doon. Una sa lahat, wala akong alam sa pagtatrabaho sa mga kumpanya o opisina dahil wala pa naman talaga akong tinatapos kundi highschool. Pangalawa, masyadong mayaman ang magiging amo ko samantalang ako ay isang hamak lamang. Pangatlo, baka hindi ko iyon mapanindigan. Ma-disappoint ko sila. Hindi ko yata kakayanin ang kahihiyan na iyon! Sa sobrang kaba ay napabuga ako nang hangin. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko, para akong nilalamig na naiinitan na ewan. Hindi ako mapakali mula sa 'king inuupuan. Hanggang sa m
Reen HINDI ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa harapan nito. Kahit mahal ko pa siya, gusto ko na lang umalis ngayon dahil sa tuwing nakikita ko siya'y nasasaktan lang ako lalo. Huminga ako't nilakasan ang aking loob. Buong tapang kong pinutol ang pakikipagtinginan sa kanya. Bahagya akong yumuko saka pilit na hinakbang ang aking isang paa. Bibilisan ko sana ang paglalakad nang makalagpas sa kanya, pero bigla na lamang akong natigilan dahil sa paghawak nito sa 'king braso. Agad na namilog ang aking mga mata dahil sa kanyang ginawa. Lalo, nang buong lakas ako nitong ibalik kung saan ako kanina nakatayo. Napalunok ako nang muling magtama ang aming mga mata. Magsasalita sana ako pero hindi ko na tinuloy
Reen "ASHER . . ." Ramdam ko ang biglaang pag-init ng magkabilaang sulok ng aking mga mata. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa mga oras na ito, dahil tila naghalo-halo na ang aking nararamdaman. Litong-lito ako. Ewan, pero para bang huminto ang aking mundo. Nawalan ako ng pakialam sa lahat, maliban sa isang pares ng mata na nakatitig sa akin ngayon. Oh God . . . Pigil ko ang aking emosyon habang patuloy na nakatingin sa kanya. Hindi ko alintana ang paligid, maging kung ano ang ibig sabihin nang malalim niyang mga tingin. Galit siya sa akin? Hindi ba't dapat ako ang nakararamdam niyon, sapagkat siya ang ikakasal hindi ako? Ako dapat ang gumagawa ng mga ginagawa ni
Reen PASADO alas-singko ng hapon nang tawagan ako ni Morgan upang impormahan na malapit na siya sa gate ng inuupahan naming bahay ni Liller. Mabuti na lang pala ay inagahan ko ang pag-aasikaso sa 'king sarili kanina, kung hindi ay siguradong maghihintay siya sa akin nang matagal. Sobrang strict talaga niya sa oras. Alas-sais pa dapat kami magkikita, pero pasado alas-singko pa lamang ay narito na siya. Ewan ko ba, bago sa 'kin ang ganito dahil sanay ako sa Filipino time. Kung sa bagay, magiging president at CEO nga pala siya ng kumpanya nila. Bukod doon, tagapagmana siya. Kaya big deal talaga ang pagdidisiplina nito sa kanyang sarili.
Reen "ANONG KADEMONYOHAN ANG GINAWA MO?" Wala akong tiwala sa Ivo na ito. Kaya hindi ko maaaring pigilan ang sarili ko upang makapagtimpi sa walang kwentang tao na katulad niya. "Hindi mo ba talaga nage-gets?" Ngumisi ito sa harapan ko, tila nanunudyo at nang-iinsulto. "Maganda ka lang, pero tunay na tanga." Mabilis akong napaluha dahil sa sinabi niya. Kanina pa ako nasasaktan, higit sa sinabi niyang ikakasal na si Asher. Alam ko na hindi ko 'to dapat nararamdaman. Pero hindi ko maiwasan. Sumuko ako. Sinuko ko siya. Pilit ko siyang kinalimutan. Naging okay ako. At akala ko okay na talaga ako. Pero hindi.
Reen "Oh, Buknoy. Huwag mong kakalimutan 'yung bayad nito, ah? Gaigs ka patay ka talaga sa 'kin!" "Ou na, Ate Mureng! Ulit-ulit ka naman, eh!" "Maganda nang sure tayo! Aba'y syempre, seryoso dapat sa negosyo. Osiya, mag-ingat sa pag-drive, okay? Ebike lang ang dala mo kaya 'wag ka makipagsabayan sa mga naka-car or naka-motor. Respeto sa nakayayaman sa 'yo, ha?" Bahagya akong natawa nang mapakamot sa ulo si Buknoy. Sa dalawang taon ko rito sa Cebu, halos gano'n na rin katagal nang makilala ko siya dahil kay Morgan. Tauhan kasi ito sa bahay nila. At para gumaang ang trabaho ko dahil nag-aaral nga ako, siya ang nag-provide ng ebike para magamit ni Bu