(Dr. Albert POV)
Alam kong lumalaki na naman ang mg tenga ng mga taong bampira.
Kailangan lang naman talaga kilalanin ang ginagawa nila para tuluyan ngang umamo ang isang ligaw na hayop.
Wala kaming magagawa dahil sa loob ng limang taon, halos araw-araw lang namin nariring na mayroong pinapaslang na mga tao, ang mga taong lobo. Hindi lang pagpaslang, sinisira din nila ang ilang bayan, para maging territoryo nila.
Bampira lamang ang may kakayanan na labanan sila. Kaya kailangan namin kumapit sa mga bampira.
Sa kalagitnaan nga ng aking pagtatalakay, natigilan ako sa pagbabalik ng anak ni Alucard.
Si Aiden.
Siya na lang ang natitirang pureblood Vampire, matapos ngang mamatay sa engkwentro ng Grand Alpha ang namumuno sa taong lobo, ang kanyang ama na si Alucard.
Mahina man ang nag-iisang lobo, ngunit kapag nagkumpulan sila at umatake ng sabay-sabay, wala paring tatalo sa st
(Dr. Albert POV) “Excuse me Mr. President.” Kuha ko ng pansin nito. Nang makita ko ang asawa ko, mag-isang nakatayo sa may terrace. Asaan ang kaibigan niya? Akala ko pa naman hindi siya mag-iisa sa gabing ito. “May I have my leave right now?” Saka naman ako tinanguan. “Oh sure.” Hinayaan na nga ako makalapit sa aking asawa. Kumuha muna ako ng maiinom naming dalawa. Siniguradong yun ang gusto niya inumin. Medyo may pagkasensitibo sa iniinom si Samantha. “Samantha.” Gising ko sa kanya. Agad naman ikinalingon sa akin. Nginitian ako ng malungkot. “That a sad smile.” Abot mo ng inumin sa kanya. “Wala ka bang maka-usap? I’m sorry.” Tinangap lang niya ang inumin na inalok ko at muling tumitig sa kalangitan. “Nagdurugo ang buwan ngayon Albert.” &
(EL POV)“Checkmate.”Isang salita na siyang narealize ko ngang di ko nakita ang susunod na plano ni Uncle Rankin.“Make sure El, marami kang nakahandang plano. If ever di gumana ang isa, marami kang nakareserba.”Napatango ako.Muli kaming naglaro.Lahat ng sinabi ni Uncle Rankin sa akin, parang gabay upang maging seryoso ako sa bawat kilos na ginagawa.As soon to be Grand Alpha, I must take responsibility to every action and decision I make.Then napangiti na lang si Uncle Rankin.“You did ambush me already EL.”“Why?”Para nga akong tanga.“Look. What should I take?” Di ko makita ang nakikita ni Uncle Rankin sa board.“Oh. Problema mo na yan Uncle Rankin.”“Panalo ka na.”&ld
(Dr. Albert POV) “Shhhh…” Napayakap ako sa kanya. Alam kong natataranta na naman ang kalooban ng asawa ko. “Lahat ng bagay Samantha, merong katapusan. Kailangan natin itong gawin. Sana pagkatapos nito, may kalayaan na tayo sa pagitan ng mga taong lobo at mga bampira.” “Albert…” “Shhh… Let’s come out with pride Samantha. They took us because they need us.” “Asaan na ang pangako mo sa akin?” “Sometimes there are things na di talaga natin makokontrol na darating sa buhay natin. Cheer up. We can overcome this obstacle. Trust me.” “Albert…” “Shhh. Don’t cry. Wag natin ipakita sa kanila na natatakot tayo.” Punas ko sa pamagitan ng aking daliri ng luhang umagos sa pisngi nito. Alam kong dismayado siya sa nangyayari ngayon sa amin. I am sorry… Bumukas ang pinto ng sasa
(El POV)I suddenly stopped.My eyes widen…Hearing the familiar howl.It was Uncle Rankin.I know it was him.Sa lagi kaming magkasama.Ibig lang sabihin, walang nagawa ang pinadalang tauhan ng aking ama.Nakita ko na lamang mabilis nawala ang aking ama at ilang tauhan nito. Naglaho sila parang bula. Upang mapuntahan kaagad ang humihingi ng tulong.Which is Uncle Rankin.This is not about the phenomenon…We are under attack by the vampires.Several men appear in my presence to secure me.Ngunit ngumisi lamang ako sa kanila.I might young right now, but I want to challenge myself too. Accepting the challenges is the only way to make you grow even stronger.Sa isang iglap nawala din ako sa harapan nila.I try na maabutan ang aking ama, ngunit natigilan ako dahil parang mali
(El POV)“Bata ka pa lang, baliw ka na. Your kin killed my family.”“In that case, kung taong-lobo nga ang pumatay ay dahil sa uncertain phenomena. We need your help instead. But you point your finger toward us as a murderer, without understanding everything! Just now, you killed an innocent young werewolf, did they harm you?! Asaan ang konsensya niyo? Meron ba kayo o sadyang kami lang ang meron. This is enough!”Aktong aatakihin ko siya ngunit lumapit ito sa akin upang itulak ako.Kamuntik na nga sa akin tumusok ang isang sibat.“Kid, I feel guilty killing those young werewolves. As I remember how my young daughter attacked by werewolf. Wag mong sasabihin, wala akong konsensya. Save yourself and prove that we are wrong.”“Wenziel!”Sigaw ng kasamahan niya.Dahil ang sibat na para sana sa akin, tumama sa isang kasamahan ni
(Samantha POV)“Please excuse us gentlemen. I seal the deal. Kailangan ko tangihan ang paki-usap niyo.”“We just want to hear your approval Dr. Curie. Let us talk to you. Maganda naman ang ibibigay naming—.”“I don’t want that anymore. I am done here.”Tipong nawalan ng pasensya ang asawa ko.Napasenyas sa mga tauhan namin na nasa tabi lang. Gumawa ng daan para makaalis na nga kami. At hinarang ang mga humahabol na negosyante. Naibaling ko ang aking mga mata sa isang lalaking nakangisi sa amin.Si Aiden.Ngisi nito na sinisiguradong magkikita ulit kami.Hindi ko hahayaan na mangyari yun.Hinding-hindi na.Tanging si Albert lang ang maari kong pagkatiwalaan sa mundong ito.Si Aiden mismo ang tumalikod sa direksyon namin.Mga tauhan naman ng asawa ko ang h
(Dr. Albert POV)“Stop!”I don’t think so na susunod sila sa akin.But they did.Napa-atras din ang ilan kong tauhan. Mauubos lang sila kung ipipilit nila.Mula sa anino ng mga puno, nagsilabasan ang mga taong lobo. They are not in their full form.Ang tatlong pares ng mga mata, familiar ito sa akin.Sila nga ang kanina pang nagmamasid sa amin.“What do you want?”“Dr. Curie, are you that fool man?” Tanong ng isa.Bakit nila ako hinahanap?“I am Dr. Albert Curie, but not the fool man you have said.”Ngumisi siya sa akin.“You are. Creating a weapon for a vampire is a foolishness act.”“Maybe I am. But this is your doing. You keep attacking humans. You murderers!”“Meron bang kai
(Dr. Albert POV)“Shhhh…”Napayakap ako sa kanya. Alam kong natataranta na naman ang kalooban ng asawa ko.“Lahat ng bagay Samantha, merong katapusan. Kailangan natin itong gawin. Sana pagkatapos nito, may kalayaan na tayo sa pagitan ng mga taong lobo at mga bampira.”“Albert…”“Shhh… Let’s come out with pride Samantha. They took us because they need us.”“Asaan na ang pangako mo sa akin?”“Sometimes there are things na di talaga natin makokontrol na darating sa buhay natin. Cheer up. We can overcome this obstacle. Trust me.”“Albert…”“Shhh. Don’t cry. Wag natin ipakita sa kanila na natatakot tayo.”Punas ko sa pamagitan ng aking daliri ng luhang umagos sa pisngi nito.Alam