LOGINShare
Kabanata 36
Last Updated:
2021-08-01 01:46:45MAAGA akong gumising upang simulan na ang paghahanap kay Mikhel. Mukhang pareho pang tulog ang dalawa kaya hindi ako gumagawa ng ingay upang hindi sila maistorbo, magkasamang natutulog si Sevasti at Gudan sa kabilang silid.
Itinitirintas ko ang buhok habang naglalakad palabas ng tahanan ni Gudan. Agad lumipad si Vivi palapit sa akin, babatiin ko sana siya ngunit nilampasan niya ako. Napalingon ako sa likod ko habang hawak pa rin ang buhok kong nasa likod.
"Magandang umaga, Vivi," nakangiting bati ni Sevasti rito na ngayon ay nakadapo na sa braso niya.
"Magandang umaga! Magandang umaga!" sagot naman nito kaya napairap ako.
"Hindi mo ba ako babatiin, Vivi? Ako ang amo mo ngunit tila mas gusto mo pa ang ginoong iyan."
Lumingon ito sa akin. "Magandang umaga, Binibini. Magandang umaga, Binibini," wika niya bago lumipad paalis. Muli akong umirap at tumingin kay Sevasti na nakangiting sinusundan ng tingin ang ibon.
"Ang tagal ka niyang hindi
Related chapters
Aliara: Ang Kaharian Kabanata 37
HUMINTO kami sa makipot na daan sa pagitan ng dalawang tindahan, pumasok kami roon at nadatnan ang isang babaeng nakasandal sa haligi ng tindahan. May hawak pa siyang palito na isinusuksok niya sa ngipin niya at tila walang pakialam sa makakakita. "Estra!" tawag ni Gudan dito dahilan upang mapalingon ito sa amin at inayos ang tindig niya. Tinapon niya ang hawak na palito at nakangiting lumapit sa amin. "Gudan, mabuti naman ay dumating ka na. Kanina ko pa kayo hinihintay," aniya. Pinagmasdan ko siya, maganda naman siya ngunit marungis siyang tingnan na hindi kaaya-aya para sa isang binibini at ang kilos niya ay tila lalaki. Nakapusod ang lahat ng buhok niya sa isang piraso ng tela. "Paumanhin, natagalan lamang kami dahil sa ipinaguhit na larawan," wika ni Gudan. Tumango ang tinawag niyang Estra at tumitig sa aming dalawa ni Sevasti. "Uh, ito nga pala si Aliara at Sevasti, sila ang nais maghanap sa hinahanap nilang ginoo," wikang muli ni Gudan.
Last Updated : 2021-08-02Aliara: Ang Kaharian Kabanata 38
LUMIPAS ang mga sandali na hindi ko namalayang sumapit na pala ang hapon, nasa isang burol kami ni Sevasti, hindi ganoon kalayo mula sa bahay ni Gudan. Mula rito ay kitang-kita ang mga berdeng bundok at ang bayan sa ibaba. Kami lamang ang nilalang na nandito, nakaupo ako sa madamong lupa at nakasandal sa haligi ng malaking punong nagbibigay lilim sa amin. Si Sevasti naman ay nakahiga, ginawang unan ang hita ko. Nakatingin ako sa kamay kong pinaglalaruan niya, pinagmamasdan ang bawat guhit sa aking palad. "Binibilang mo ba ang kalyo sa aking palad?" biro ko. Wala namang kalyo iyon ngunit may kagaspangan dahil sa lagi kong paghawak ng espada at mga armas, hindi kasing perpekto ng palad ng ibang prinsesa. Marahan siyang umiling, tumingin siya akin at inilapit sa labi niya ang palad ko, sunod ay ang likod niyon. Napatitig ako sa kaniya dahil sa ginawa niya, naghatid iyon ng kakaibang pakiramdam sa akin, tila nahawakan niyon ang puso ko na siya lamang ang
Last Updated : 2021-08-03Aliara: Ang Kaharian Kabanata 39
SAKAY ng kabayo ay inumpisahan namin ang paglalakbay patungo sa Prahara, umupa kami ng dalawang kabayo mula sa kakilala ni Gudan. Solo siyang nakasakay sa isang kabayo habang kami ni Sevasti ay magkasama sa isa, nasa likod ko siya at siya ang may hawak ng tali na nagmamando sa kabayo. Binagalan namin ang takbo nito nang mapadaan kami sa isang bayan dito sa kaharian ng Widolla. Doon ay lumapit sa amin si Vivi at dumapo sa balikat ni Gudan, napagod na yata kalilipad. Simple lamang ang lugar na ito, mas marami ang mga punong nakikita ko sa paligid. Ang mga dumaraang nilalang ay napapalingon sa amin. Iniyakap ni Sevasti ang isang kamay sa tiyan ko na tila may aagaw sa akin, ngumiti lamang ako ay bahagyang sumandal sa kaniyang dibdib. Tiningnan ko muna ang malapit nang magdilim na kalangitan bago bumaling kay Gudan. Mabuti ay agad kaming nakarating dito, ito na ang ikalawang bayan na dinadaanan namin, mabilis ang pagpapatakbo namin sa kabayo kanina at sigu
Last Updated : 2021-08-04Aliara: Ang Kaharian Kabanata 40
"HALIKA, Vivi. Tayo muna ang mag-usap," wika ni Sevasti. Kinuha si Vivi sa aking balikat at bahagyang lumayo sa amin. "Maaari ko bang malaman kung saan namin matatagpuan ang ginoong iyon, Binibini?" tanong ni Gudan, inaagaw ang atensyon nito. Muling ngumiti ang manininda at agad na tumango. "Mamaya lamang ay makikita ninyo si Mikal dahil magdadala siya ng mga bagong pinatuyong balat ng hayop." Tumingin pa siya sa paligid na tila may hinahanap. "Ngayon na nga yata iyon," aniya pa kaya agad kong inilibot ang paningin sa paligid, ginagaya siya. Tumango ako kay Gudan at iniwan siya roon. Lumapit ako kay Sevasti upang makalayo kami sa tindahang iyon. Hinawakan ko ang braso niya kung saan nakadapo si Vivi at inilapit sa akin. "Mukhang narito ngayon si Mikhel, Vivi. Madali ka at tulungan mo kaming hanapin siya," utos ko rito. "Masusunod, Binibini. Masusunod, Binibini," aniya at agad siyang lumipad pataas. Pinanood ko lamang siyang umikot-ikot sa pami
Last Updated : 2021-08-05Aliara: Ang Kaharian Kabanata 41
KASALUKUYAN kaming naglilibot sa pamilihan upang hanapin si Mikhel. Alam kong hindi pa nakakalayo iyon. Naagaw ni Vivi ang atensyon ko nang bumalik siya matapos ang ilang sandali, lumipad patungo sa amin. "Nakita ko na ang traydor. Nakita ko na ang traydor," aniya habang lumilipad paikot sa itaas namin. Matapos niyon ay agad din siyang lumipad pataas upang ipirating na sundan namin siya. Nagkatingin kaming tatlo at agad na tumakbo patungo sa direskyon nililiparan ni Vivi. Sinundan namin siya hanggang sa makalayo kami sa pamilihan at mapunta sa kagubatang puro puno ng kawayan ang mga nakatayo. "Ayun siya!" wika ni Gudan. At mula sa malayo ay nakita kong mabilis na tumatakbo si Mikhel. Walang dumaraang nilalang kaya nangingibabaw ang ingay ng mga yabag namin at ang langitngit ng mga kawayang tinatangay ng hangin. Patuloy lamang sa pagtakbo ang ginoo at hindi lumilingon pabalik. 'Takbo pa, Mikhel. Siguraduhin mong hindi kita maaabutan. Al
Last Updated : 2021-08-06Aliara: Ang Kaharian Kabanata 42
"SANA ay hindi ka na lamang muling nagpakita sa akin kung mayroon ka ng bagong minamahal!" wika kong muli. Bakit ba tila gustong-gusto mo na nasasaktan ako ng dahil sa iyo? Bakit mo ako sinasaktan ng ganito? "Hindi, Aliara. Walang namamagitan sa amin," umiiling niyang wika. "Hindi ko siya kasintahan at lalong hindi ko siya mahal." Akmang hahawakan niya ako ngunit agad akong umiwas. "Maniwala ka, ikaw lang ang mahal ko." Mapait akong ngumiti, walang pinaniniwalaan sa mga sinasabi niya. "Paano akong makakasiguro na tama ang sinasabi mong iyan gayong nagsinungaling ka na. Hindi maaalis sa akin na isiping kasinungalingan din ang salitang mahal mo ako." Agad kong siyang tinalikuran. Nais kang paniwalaan ng puso ko ngunit ayaw pumayag ng aking isip. "Kung ano talaga ang puno ay siyang bunga," mariin kong wika. Pinipilit ang sariling panatilihin ang aking galit upang matakpan ang sakit na nararamdaman ko. Lumapit ako kay Gudan at kinuha sa ka
Last Updated : 2021-08-08Aliara: Ang Kaharian Kabanata 43
"MASARAP nga," namamanghang wika ng ginoo matapos iyong inumin. "Sinabi ko naman sa iyo!" Tumawa ako at bahagyang hinampas ang dibdib niya. Napahawak pa siya roon na tila nabighani sa aking ginawa. Hangal. "Maaari ko ba ulit tikman? Kakaunti lamang ang ibinigay mo sa akin," aniya pa. Akmang kukuha ulit sa banga ngunit agad kong tinapik ang kamay niya palayo roon. "Hindi maaari, Ginoo. Bilhin mo na ang isang banga kung kulang pa sa iyo. Kung gusto mo ay damihan mo na para may mapagsaluhan kayo ng mga kasama mo sa loob." Tinuro ko ang tarangkahan at sinilip ang awang dito ngunit agad niyang hinarang ang sarili sa akin. Muli akong ngumiti nang bahagyang kumunot ang noo niya. "Magkano ba ang isang banga?" tanong niya, muling naging alerto sa aming presensya. Masyado siyang maingat sa mga ibang nilalang na napadpad dito, halatang may itinatago sa loob. "Dalawang baryang pilak lamang, Ginoo!" Itinaas ko pa ang dalawang daliri na ginaya ni Gu
Last Updated : 2021-08-11Aliara: Ang Kaharian Kabanata 44
WALANG kurap kong itinarak ang talim ng aking espada sa kalaban ko nang makakuha ako ng pagkakataon, idiniin ko pa iyon kaya mas nagkalapit kami. Nabitawan niya ang hawak niyang armas at gulat na tumingin sa espada kong nakatarak sa kaniyang dibdib habang ako ay nakangisi lamang. Kaya kong maging malupit ng ganito sa mga nilalang na sagad ang kalupitan katulad niya. Marahan niyang inilapat ang paningin sa akin, tinangkang magsalita ngunit dugo lamang ang lumabas sa kaniyang bibig. "Paalam, Ginoo," mahina kong wika. Hinugot ko ang espada pabalik sa akin dahilan upang tumalsik ang kaunti niyang dugo sa akin. "Sinabi ko naman sa iyo na malas ka ngayon," wika ko habang pinapahid ang dugo niya na napunta sa pisngi ko. Walang buhay siyang bumagsak sa lupa, ang lugar kung saan niya pinagmalupitan ang mga nilalang na ito sa paligid ko. Sino ang mag-aakala na sa lugar kung saan niya unti-unting pinapatay ang mga nilalang na mas mahihina sa kaniya ay si
Last Updated : 2021-08-13
Latest chapter
Aliara: Ang Kaharian Ang Huling Kabanata
Sevasti's Point of ViewPINAGMAMASDAN ko siya mula rito sa gitna ng kagubatan ng Kozania. Nakaupo siya sa harap ng malinaw na tubig ng sapa, ang sapang nasa pagitan namin. May kalayuan ako sa kaniya kaya hindi niya ako napapansin. Tila malalim din ang kaniyang iniisip upang mapansin pa ang presensya ko.Kanina pa siya rito at ngayon ay malapit nang sumapit ang dilim ngunit hindi nagbago ang pwesto niya.Pinagsawa ko ang mga mata ko sa pagtitig sa kaniyang kagandahan, sa buhok niyang umaalon tuwing iihip ang hangin. Mas maganda ang kasuotan niya ngayon kumpara noon dahil siya na ang reyna ngayon ng Kozania. Nakamit na niya ang pangarap niyang maitayong muli ang kaniyang kaharian, at masaya ako para sa kaniya. Kahit ang naging kapalit man nito ay ang pagkamatay ng aking ama at pagkawala sa amin ng trono ng Farianio. Una pa lang ay hindi naman talaga ito sa akin kaya tama lamang na maibalik ito sa totoong nagmamay-ari nito.Ito lang ang malaya kong oras na titigan siya, dahil sa oras na m
Aliara: Ang Kaharian Kabanata 82
"MAHAL na mahal kita, Aliara! At oo, mali ka kung iyan ang iniisip mo tungkol sa akin. Ikaw lamang ang nag-iisang babaeng minahal ko sa buong buhay ko, ang babaeng patuloy kong minamahal at mamahalin pa hanggang sa huling hininga ako," aniya, tila pilit ipinapaintindi sa akin ang sinasabi. Mas tumindi ang pagbigat ng hininga niya. Tumingin siya sa ibaba at nang muling magsalita ay mahinahon na, "Patawad at wala ako sa lahat ng paghihirap mo, wala ako kapag kailangan mo ako, wala ako kapag hinahanap mo ako. Pero, Aliara, gustong-gusto kitang puntahan sa mga oras na hinihiling mong nandoon ako. Gusto kitang iligtas at protektahan ngunit palagi akong hinahadlangan ng aking ama. Ginagawa niya ang lahat para lamang hindi kita makita." Tumiim ang bagang niya at muling tumingin sa akin, puno ng galit, pangungulila at kalungkutan ang kaniyang mga mata. "Totoong mahal kita, Aliara. Hindi iyon magbabago kailanman. Sana mapatawad mo ako sa lahat ng pagkukulang ko. At pakiusap, huwag mong alisi
Aliara: Ang Kaharian Kabanata 81
SA MULI naming pagkikita ni Adrina ay binigyan niya akong muli ng pag-asa upang ituloy ang sinimulan ko, ang paghihiganti kay Henicio. Ilang beses niya akong kinausap tungkol doon ngunit kapag tinatanong ko siya kung bakit niya ako hinihikayat ay hindi siya sumasagot at iniiba ang usapan. Ngayon ay nakatayo ako sa gitna ng kagubatan habang nakatingin sa buwan. Napagtanto ko kung bakit nais niyang patayin ko si Henicio. Dahil kay Matias, nais niya itong ipaghiganti. Hindi naman lingid sa kaalaman ko na iniibig niya ang ginoo at hindi ko man nakita ang paghihinagpis niya sa pagkamatay nito ay alam ko kung gaano niyang dinamdam iyon. Marahil ay hindi pa siya nakakalimot. Hindi pa nawawala ang galit niya para sa mga nilalang na naging ugat ng pagkamatay nito. Lalo na kay Henicio. Siya ang pinakautak ng lahat kaya siya ang dapat paghihigantihan. Napalingon ako kay Zalina na nasa gilid ko, siya ang ina ni Adrina ngunit tila kaunti lamang ang tanda niya sa akin kung
Aliara: Ang Kaharian Kabanata 80
MALIWANAG na ang paligid nang makarating kami sa sentro ng Farianio. Kusang humahawi ang mga nilalang upang bigyan kami ng daan, bakas sa mga mata nila ang kuryosidad habang nakatingin sa amin. Nasa unahan at gilid namin ang mga kawal, mahigpit kaming binabantayan na tila ba makakatakas pa kami sa ganitong kundisyon. Bukod sa nakakadena ang aming mga kamay ay pagod at nanghihina na kami mula sa mahabang paglalakbay, halos lahat pa kami ay sugatan.Hindi ko na maayos pa ang palalakad ko dahil sa nanginginig kong binti, ang kumikirot na sugat ko sa hita ay tila kumakalat sa buong katawan ko. Tagaktak na rin ang pawis ko, nanunuyot na ang lalamunan at siguradong namumutla na rin ako dahil sa dugong nawala sa akin.Ang mga hangal na kawal na ito ay hindi man lang kami binibigyan kahit patak ng tubig."Aliara," tawag sa akin ni Casias na katabi ko lamang. Nakagapos din ang mga kamay at walang magawa kung hindi magpatianod sa mga kawal na ito. Ilang beses na niya akon
Aliara: Ang Kaharian Kabanata 79
"ISA kang prinsesa, Aliara?" muling wika ni Rowan ngunit hindi ko pinansin.At dahil hindi rin ikinagulat ni Casias iyon ay katunayan lamang ito na totoo ang sinasabi ni Favier, na may kaugnayan siya sa palasyo.Matunog akong ngumisi kalaunan, sarkastiko. Maraming tanong sa isip ko ngunit unti-unti ko nang naiintindihan ang nangyayari ngayon. Matagal na silang magkakilala, bago pa man ako dumating dito sa Ohayas. Malinaw na malinaw na tinraydor ako ni Casias, nagpanggap siyang walang alam tungkol sa akin, na hindi niya ako kilala. Marahil ay pinababantayan ako ng hangal na si Henicio. At ito na ang tamang pagkakataon upang mapaslang ako.Mabilis ba akong magtiwala kaya lagi akong tinatraydor ng mga nilalang sa paligid ko?Gusto kong tawanan ang sarili ko sa tanong na iyon.Ngunit kahit na tinraydor niya ako ngayon ay hindi ko siya balak kwestyunin. Wala na rin namang halaga kung tatanungin ko siya kung bakit niya ito ginawa sa akin. Lahat naman sil
Aliara: Ang Kaharian Kabanata 78
MABILIS akong lumapit sa kaniya at hinampas ang dibdib niya, hindi mahina ngunit hindi rin naman malakas. Paulit-ulit kong ginawa iyon ngunit hindi siya gumawa ng anumang kilos, nanatili siyang nakatayo at hinahayaan lamang ako ilabas ang galit ko. Hindi nagbago ang reaksyon niya, lalo nga lamang yata iyong lumambot habang mas tumatagal ang pagtitig niya sa akin.Nang manghina ang kamay ko ay roon niya lamang ako pinigilan, marahang hinawakan ang mga braso ko. Tuluyan akong nawalan ng lakas dahil doon, tila bulang nawala ang galit na binubuo ko.Pumatak ang luha sa mga mata ko dahil sa maraming dahilan at emosyong nararamdaman. Ayaw ko mang maging masaya sa sandaling ito ngunit kusa iyong nararamdaman ng puso ko. Masaya ako na nandito siya, sa presensya niya, sa hitsura niya at sa buong pagkatao niya.Tila tuluyang napanatag ang damdamin ko dahil sa kaniya. Nawala ang lahat ng gumugulo sa isipan ko."Bakit ngayon ka lang?" mahina kong tanong. Nakatitig ak
Aliara: Ang Kaharian Kabanata 77
NILAMPASAN ko si Casias nang magkasalubong kami sa pamilihan, inirapan ko pa siya upang ipakitang naiirita ako sa presensya niya."Magandang umaga, Aliara!" nakangiti niyang bati ngunit hindi ko na pinansin. Palagi namang walang maganda sa umaga kapag siya ang nakikita ko.Itinabi ko ang tinutulak na karitela nang makarating sa tindahan ni Rowan. Abala ito sa maraming mamimili sa umagang ito kaya kahit ang pagbati ay hindi niya nagawa sa akin."Tulungan na kita!" muling wika ni Casias na nasa harapan ko na. Hindi ko napansin ang pagsunod niya sa akin. Nasa likod niya rin ang dalawang kasama."Huwag na, ipagpatuloy mo na lamang ang ginagawa mo." Hindi ko siya pinagtuunan ng pansin, binuhat ko ang isang sako na nasa karitela.Alam kong naniningil siya ngayon sa mga manininda rito sa pamilihan kaya hindi ko maintindihan kung bakit ako ang ginugulo niya ngayon."Wala na akong ginagawa kaya tutulungan na lamang kita!" masigla niyang wika. Binuhat
Aliara: Ang Kaharian Kabanata 76
HUMINTO ako sa paglalakad habang hinihintay ang sagot niya. Matagal bago siya nagsalita."Palagi rin akong nagtutungo roon kapag nais kong magpahangin at makapag-isip," aniya, nakatingin sa kawalan. "Noong unang beses kitang nakita roon ay noong araw rin nang makilala kita. Simula noon ay hindi na nawala sa isip ko ang malungkot mong mga mata." Bumuntong hininga siya. "Palagi kong ipinagtataka kung bakit ganoon na lamang ang kalungkutan sa iyong mga mata noong gabing iyon. At maraming tanong ang pumapasok sa isipan ko. Ano ang sanhi ng kaniyang kalungkutan? Anong nangyari? Ngunit bakit sa tuwing nakikita ko naman siya sa pamilihan ay walang bahid ng lungkot doon, walang kahit na anong emosyon."Marahan siyang bumaling sa akin matapos sabihin ang mga iyon. Ako naman ngayon ang umiwas, hindi makahanap ng salitang isasagot sa kaniya. O kailangan ko nga ba siyang sagutin?Nakakahiya lamang na nakita niya ako sa ganoong ayos. Sa lahat ng nilalang ay siya pa talaga an
Aliara: Ang Kaharian Kabanata 75
NAPAIRAP ako nang makita ko na naman si Casias sa malayong banda ng pamilihan, maangas na naglalakad kasama ang dalawa niyang alagad. Mukhang maniningil na naman ng upa sa mga manininda rito sa pamilihan.Kasalukuyan kong inaayos ang mga prutas sa harapan ko, ako ang nagbebenta nito ngayon dahil wala si Rowan. Namamasyal kasama ang kaniyang kasintahan. Oo, mayroon na siyang kasintahan ngayon na isa ring manininda rito sa pamilihan. Matagal na iyong may gusto sa kaniya ngunit hindi niya napapansin noon dahil biglang nabaling ang atensyon niya sa akin nang makilala niya ako.Naalala ko pa noong una kaming magkita, natulala siya sa angkin kong kagandahan at halos tumulo pa ang laway. Ngunit ngayon ay patay na patay na siya kay Mila. Ang binibining ito ay hayagang ipinapakita ang pagkagusto niya sa ginoo ngunit hindi siya nito pinapansin.At noong mapagtanto ni Rowan na hindi niya talaga makukuha ang puso ko ay sinimulan niyang ibaling ang atensyon sa binibini hangg
