he beauty of the world seems gorgeous. She saw it before but the girl doesn’t see it now. The world isn’t unfair but there are things that out of people's control. Since all she saw is darkness the girl loses her hopes in finding her own light. Sino ang hindi mawawalan nang pag-asa kung ang lahat ng mahahalagang tao at bagay sa kanya ay nawala na?
Ang tanging naririto na lamang ay ang sugat ng kahapon. She was sixteen when she lose her eyesight; it is almost five years when the plane crash happens. Nasa puder ang dalaga ng kanyang tiyo na ginagawa naman siyang alila kahit na hindi niya makita ang mga bagay sa paligid niya.
Araw-araw na nagigising ang dalaga na palaging kinakapa ang bawat bagay na nasa paligid nito.
Araw-araw siyang gigising na pinagsisilbihan ang pamilya ng tiyo mula sa kanyang asawa patungo sa kanyang nag-iisang anak pagkatapos naman noon ay hahawakan na niya ang walking stick upang makapunta sa flower shop na pag-aari niya na siyang pinakapaborito niyang lugar.
Hindi alam ng dalaga kung totoo ang kantang bulag, pipi at bingi na wala silang kasalanan na wala silang pananagutan sa mga taong nakapaligid sa kanila. Despite of her disability, she can function well.
Yes, she don’t have her eyesight but she has her other senses. Mas marami pa ng nagagawa ang dalaga kahit na hindi ito nakakakita. “Bwisit na babae ‘to! Erin! Bumangon kana dyan! Ipagluto mo kami! Sasamain ka na naman sa aming palamunin ka!” Napaigtad ang dalaga sa pag-iisip mg marinig ang boses ng tiyo nito.
Wala ng pinagbago palaging ganito ang nangyayari tuwing umaga hindi sila makakain nang hindi ito ang nagluluto hindi sila makakagalaw kung hindi ito ang naglilinis at naglalaba. Minsan naitanong niya nga sa sarili, sino nga ba sa kanila ang bulag?
“P*****a kang walang kuwenta ka! Bilisan mo na dyan at ng makapagtrabaho kana!” Binilisan ng dalaga nalang ang pagkuha ng stick nang hindi na niya ito kunin dito sa kuwarto mamaya. Kabisado niya na ang buong kabahayan. Papakiramdaman lang ng dalaga ang buong paligid o aamuyin alam na nito kung nasaan siya.
Nang makababa ang dalaga ay sinalubong agad ito ng malakas na batok mula sa tiyo at sampal naman mula sa asawa nito. “Bulag na nga, wala pang kuwenta! Walangya ka kasi Armando, nagdagdag ka na nga ng palamunin wala pang kuwenta.” Hindi na umimik pa ang dalaga at nanatili nalang na tahimik kung sana ay narito lang ang kanyang mga magulang hindi na mangyayari sa kanya ito.
“Mahal naman, alam mo namang pera niyan ang ginagasta natin huwag ka ng magalit,” amo ng kanya Tiyo sa asawa.
They are using her money. Ang perang pamana sa dalaga ng kanyang mga magulang hindi nila makuha-kuha iyong lahat dahil kailangan nila ang pirma ng dalaga na hinding-hindi nito ibibigay sa kanila.
Binibigyan lamang sila ng allowance na buwang-buwang dumarating at isa ang flower shop na iyon sa pagmamay-ari dalaga ng dalaga kahit pa ipinaglalandakan nila na kanila ‘yon.
“Huwag mo nga akong kausapin! Hoy gagang bulag! Magluto kana!” Sigaw sa kanya ng Tiya.
Hindi na nito nakuhang mag-ayos dahil useless lang din naman ito. Kinapa-kapang muli ng dalaga ang daang papuntang kusina habang inaamo ng kanyang tiyo ang kanyang asawa hindi pa man siya nakarating ay napatid ito. Alam ng dalaga kung sino yon pero tumayo nalang ito na parang walang nangyari mahirap na siya na naman ang pagbuntungan nila ng sisi. Narinig ng dalaga na ito pa ay tumawa, wala silang pakialam sa dalaga. Walang may pakialam sa kanya kundi sarili niya lang.
No one cares. No one. Nakakairita ang tawa ng taong nasa harapan niya ngunit wala siyang magawa. Magkapaso-paso man siya sa pagluluto. Masunog man ang bahay nila wala silang gagawin dahil mas gusto nga nilang wala ng pabigat sa mga buhay nila.
“Bulag na nga ambagal pa! Bilisan mo dyan papasok pa ako!” Sigaw ng pinsan niyang si Meryl.
Minsan gusto niya itong tanungin kong bingi ba siya o bulag? She keeps on shouting, she is just near her. She can’t help herself from being sarcastic.
Nasaan na ang mga commonsense nila?
She pities herself for being here, for being with these people but she can’t just let them get all what her parents were given to her. Alam ng dalagang hindi-hindi sila papayag na umalis nalang itong basta dito for she know nasa pintuan palang ang dalaga. Wala na siyang magagawa.
The world is cruel and she is one of the victims. Pagkatapos niyang magluto ay agad nilang inagaw ang pinaglagyan niya ng piniritong itlog, hotdog, at bacon. Dumulog sila sa hapag-kainan nang hindi man lang inaya ang dalaga. This house is hers but they are invading it like this are theirs.
Pinalayas nila ang mga katulong pati na ang Yaya niya na nag-alaga sa kanya para wala siyang maging kakampi at hindi na siya nareklamo pa nang maubos nila ang pagkain ng hindi man lang siya tinatanong kung kakain ba siya o hindi.
“Hugasan mo ang mga pinggan bago ka umalis!” Utos pa ng Tiyo niya bago sila isa-isang umalis malamang magsusugal na naman ‘yan at ang asawa nito ay makikipagpasosyalan na naman sa mga amega daw nito at ang pinsan ng dalaga ay magpapahambog na naman sa eswkelahan nito. The girl sighed. Ginawa niya nalang ang mga gawain bago umalis.
Isinara niya na muna ang pintuan ng bahay at umpisang naglakad nang dahan-dahan. She have to walked thirty-minutes from her house to the flower shop. Kailangan niyang gawin iyon upang kahit na papano ay hindi siya maligaw kahit saan man siya magpunta.
Nakakapagod ngunit okay lang habang naglalakad ay hindi nakatakas sa pandinig ng dalaga ang mga bulungan at pangungutya ng mga taong nadadaraanan niya naroon din ang panunukso ng mga bata habang siya ay naglalakad.
Ang mundo ay sadyang napakalupit para sa kanilang may mga kapansanan dahil imbis na sila ay tulungan mas lalo pa silang isinasadlak sa putikan. Hindi ba sila maaring mamuhay nang gaya nila o hindi ba sila pwedeng gumalaw din na parang normal na tao?
Sadyang mapanghusga ang mga tao lalo na kapag nasa Pilipinas ka, walang ibang nakikita kundi ang kamalian mo, hindi ang mga tamang ginawa mo. Oo, marami ding taong napakabuti ng mga puso. Iba-iba man ang pananaw nila, iisa lang naman sila ng pupuntahan.
Sa lupa nag-umpisa ang tao, sa lupa din silang babalik lahat. “Nakakaawa talaga ang batang ‘yan, bulag na nga hindi pa makakita ni singko hindi pa iniwanan ng mga magulang niya,” bulong ng isang tsismosa kung alam lang nila ang tunay na nangyari.
“Mabuti nalang nandyan sila Carmen at Armando kung hindi baka kung saan-saan pupulitin ang bulag na ‘yan.” Sa mga mata ng ibang tao kung sino pa ang masama siya pa ang Santo. Ganoon ang lipunan, wala nang mababago dahil sa araw-araw mas nadadagdagan lang sila.
“Wala daw utang na loob ang batang’yan. Ang tamad-tamad.” Mas binilisan nalang ng dalaga ang paglalakad. Wala siyang mapapala kapag nakinig pa sa kanila baka mas masaktan lang siya at mapatunayang wala na siyang kuwenta sa mundo.
Kung sana lang naging bingi siya, hindi niya na maririnig ang mga kantyawan nila. Masakit ‘yon sa parte ng dalaga. Araw-araw nararamdaman niya ang mga mata nilang tinitignan siya mula ulo hanggang paa.
By counting the steps, the girl knows she’s in front of her flower shop. She smiled freely. Here, this is her haven. Flowers are her favorites.
She loves there fresh smell and their fragrance. The girl unlocked the door and happily went inside, hoping that this day will be alright and hoping that tomorrow will be truly bright.
It’s been a tiring day for Erin. She’s been walking from here to there. She's selling different flowers the whole day. It’s the busiest month for her because it’s February, the month of giving flowers to their loved ones except of course for All Soul’s Day. Kailangan niyang may maibigay sa pamilya ng kanyang Tiyo ngayon dahil kung hindi sasaktan na naman siya ng mga ito. Kailangan din niyang magtira para sa sarili niya, alam niyang hindi magtatagal hangga’t hindi nakukuha ng mga ito ang mana niya ay sigurado siyang papatayin siya ng mga ito. Kailangan niyang mag-ipon sa sarili upang may magamit siya oras na umalis siya sa bahay ng mga ito. She won’t use her money in the bank because she will spend it in the future. It’s for her eye operation. Palagi nalang hindi siya nakakaabot sa mag-do-donate ng mata para sa kanya dahil sa pagpipigil ng Tiyo niya. “I guess, that’s the last customer.” Erin muttered to herself. Ramdam niyang siya na lamang mag-isa sa loob ng Shop. Inayos niya ang
“Sir, please, give me one month to pay!” Pagmamakaawang turan ng lalaki kay Alejandro habang nakaluhod ito habang ang mga tauhan ng binata ay napailing nalang na pinanonood ang ginagawa ng lalaking may malaking pagkakautang kay Alejandro. Ilang buwan na itong humihingi nang palugit pero sige pa rin ito sa pag-utang at pagsusugal sa Casinong pagmamay-ari ni Alejandro. Now that he has reached the limit of his debt, he needs to pay and Alejandro won’t allow him to run away. Alejandro stared at him while puffing his cigarette his cold eyes are buried deep into the man’s soul. Three months is enough to pay but this man didn't take Alejandro’s rules seriously. Ginagawa niya lang biro ang batas ni Alejandro ngayong punung-puno na ang binata wala nang kahit na sino ang makapigil rito sa tatlong malaking makakamping Mafia. Si Alejandro ang may pinakamaikling pasensya kung si Hellion ay mainipin, si Alejandro naman ay pikunin maikli na para sa kanya ang tatlong buwan. “I-I’m begging you, M
Tahimik na umiiyak ang dalaga habang nakatali siya sa isang upuan. She felt her cousin’s presence, she’s guarding Erin. Takot silang makawala ito dahil binabalak nilang ipambayad sa mga utang nila sa isang kinakatakutang mafia ang kawawang dalaga. She doesn’t understand their logic, they know that mafias are heartless. Bakit doon pa sila umutang para lang igasta sa mga luho nila? “Palalabasin naming kinidnap ka tapos pinatay. Ang saya ano tapos mapupunta sa amin lahat ng yaman mo kanino pa ba mapupunta ang mga ‘yon kundi sa amin lang, kami lang naman ang nagtyaga sa’yo.” Ini-enjoy ng kanyang pinsan ang ginagawa ng mga magulang nito sa dalaga. Ano pa ba ang aasahan ni Erin? Magkakadugo sila, magkakapamilya kung ano ang puno siya namang bunga. Kung sakali mangyari ang plano nila siguradong mas maghihirap pa ang buhay ni Erin mas magiging kawawa pa ang kalagayan niya kung talagang gagawin nilang pambayad utang siya mas mahihirapan siyang gumaling mas mahihirapan siyang tumakas sa m
Erin doesn’t know what’s happening next all she knows is that someone yanked her hair and pulled her out of the bed room. Natatakot si Erin. Takot na takot sinubukan niyang hilahin ang buhok sa kung sinumang taong ito. “P-Please S-Sir, please I’m begging you I don’t have any single penny in me,” pagmamakaawa ni Erin ngunit tila walang narinig ang taong ito dahil patuloy nito lang na hinihila ang dalaga kahit pa bumangga na sa kung saan-saan ang paa at binti niya muntik pang mapatid ang dalaga dahil sa ginagawa ng lalaki. Hindi ba nito nakikita na bulag ang hinihila nito? “Here she is, Boss!” Tumigil lang ito nang nasa sala na sila sa bahay ng Tiyo at Tiya ni Erin. Nakapaa lang si Erin at ramdam na ramdam ang malamig na likido sa kanyang paanan. Ramdam na ramdam niya din ang tatlong taong nasa lapag. Erin silently prayed that she won’t be like them. Dinadasal niya noon na sana ay makaalis siya sa lugar na ito ngunit hindi sa ganitong paraan dahil hula niya ay mas magiging malala an
Tick. Tock. Tick. Tock. All Erin heard is the sound of the clock. The man leaves the girl here in his so-called Pleasure Room pero bakit para sa dalaga iba ang ang kahulugan noon? Every time he says something, there are these chills she’s feeling inside her body. He insisted that Erin should not wear anything because a slave doesn’t need anything. Marahas nitong hiniklas ang mga damit ng dalaga na rinig na rinig pa ang pagkakapunit noon dito sa loob ng silid tila wala lang iyon sa binata. She shivered when the coldness of the room welcomed her.Ramdam ni Erin ang nakakilabot na awrang narito sa loob ng silid. Nanginginig siya at hindi na alam ang gagawin. This room screams his power and authority.He wanted something from Erin but she couldn’t figure it out. Erin shouldn’t be here. Akala niya ay makakalaya na siya sa kanyang Tiyo iyon pala may bago na namang magpapahirap sa kanya. Ang lamig-lamig. Nanginginig ang buo katawan ni Erin habang ramdam na ramdam ang pagsakit ng kanyang
“Ti amo! Ti amo tanto per favore, sposami in futuro.” Erin told him while he was walking in the hallway. Everyone is looking at her weirdly, some are laughing at the girl because she looked like an idiot while kneeling in front of someone. He looked at Erin coldly. She had been stalking and liking him for a year now and she believes he’s the one. He’s a transferee and he got Erin’s attention when he first entered here in the Academy. He is so handsome although he is cold and doesn’t like someone near him. Erin still likes him, she really does. Kahit pa magmukha tanga na ang dalaga sa harapan niya o sa harapan ng iba mapansin lang nito ay okay na para sa dalaga imbes na pansinin nito siya ang at sakyan ang pagiging tanga niya ay nilampasan lang siya lang nito.She sighed. Sanay na siya dito, sanay na sanay na. Ilang beses na nga ba ng binata na ginanito sa ang dalaga sa harapan ng ibang tao? Hindi na mabilang minsan nga ay pinahiya nito at tinulak ang dalaga pero sige pa rin siya.
When the man is out of the pleasure room, Erin was left unattended, scare and cold. Sinong matinong tao ang iiwanan ang isang bulag na dalaga sa loob ng isang madilim at malamig na lugar na gutom at nilalamig? It’s Alejandro. The dominant mafia boss who doesn’t care with anyone. Kaawaawa ang kalagayan ng dalaga. Puno ng sugat at pasa ang kanyang katawan hindi pa kasali nito ang danyos sa kanyang sarili bukod sa natitirang tapang sa sarili niya na tanging takot lamang ang namumutawi rito na sa tuwing iingit ang pintuan ng kuwarto ay hindi siya mapakali. No one knows her pain. No one knows what’s going into her mind. Naroon lang siya sa puwesto kung saan siya itinali ni Alejandro. Walang imik at tanging nasa kanyang sariling mundo at tila wala na sa kanyang sarili ni hindi man lang niya naramdaman na may isang bulto ng lalaki ang papunta na sa kanya. Nakangisi ito at tila demonyong naglalaway. Ang pagnanasa sa mga mata nito ay sadyang nakakatakot, nakakapangamba at nakakabahala. Pi
Natigilan ang dalaga sanang pag-alis ng mga tali kay Erin. Dahan-dahan itoang lumingon doon ay nakita nito ang ang Kuya na nakatayo sa likuran nito habang ang sama-sama nang tingin nito sa dalaga. Nagkasukatan pa silang tingin ng kapatid nito. Tanging si Danica ang ang nakikipaglaban nang titigan kay Alejandro. “Inuulit ko Danica, bakit ka nandito?!” This time mas malakas at mas madiin ang bawat salitang lumalabas sa bibig ni Alejandro. Hindi niya inaasahan ang pagdating ng kapatid at hindi niya pa alam kung ano ang nangyayari gayon hindi niya pa nakikita ang tauhan niyang muntik na yatang mapatay ng nag-iisa niyang kapatid. “Palayain mo muna siya at sasabihin ko sayo bakit ako nandito,” matapang na saad ni Danica sa kapatid mas lalo lang sumama ang timpla ng mukha ni Alejandro. Makikita ding namumula ang mukha niya dahil sa kalasingan pero hindi mapapansing lasing siya dahil na rin malakas ang tolerance niya sa alcohol. “Answer my question! Damn it!” Sigaw ng binata sa kanyang ka
HINDI MAPUKNAT-PUKNAT ANG ngiti ni Erin habang pinagmamasdan ang langit na punung-puno ng mga bituin. She was so happy while lying on the beach bed here in their yacht. Yes, they were in the yacht which Alejandro bought for her. Nasa laot silang dalawa at tanging sila lang ang narito tila sinigurado ng kanyang asawa na walang makakaistorbo sa kanilang dalawa. Kayang magsakay ng yate ng dalawampung katao pero ayaw ni Alejandro. They will be here for one week. One week of making love and spending their time for each other. Ang anak nila ay iniwanan ni Alejandro kina Hellion. Naki-usap siya rito kahit pa mukhang nagdadalawang-isip ito. Erin stared at the stars while her husband is cooking their dinner. He insisted to do it and let Erin relaxed. Erin wore a black bikini, her husband’s white t-shirt and a blanket for her legs. Napaisip lang ang babae habang pinagmamasdan ang mga bituin maraming taon na pala ang lumipas at lahat ng mga pagsubok na dumaan sa buhay nilang mag-asawa laha
“SAAN BA TAYO pupunta at bakit pa kailangan ng ganito?” Pang-apat na beses na tanong ni Erin sa kanyang asawa. She was blind-folded by her husband. May sorpresa daw kasi itong ipapakita sa kanya at talagang ginagawa nito ang lahat para bumawi sa kanya kasama ang anak nila. “Stay still mia bella, just follow me,” natatawa nalang siya sa sagot ng asawa dahil tila seryosong-seryoso ito sa ginagawa nito. She didn’t want to leave her daughter alone at their estate but her husband insisted that this is their time. Wala siyang nagawa kundi sundin nalang ang gusto nito minsan lang naman humingi ang asawa niya ng oras na talagang silang dalawa lang minsan nga kung nais nilang lumabas pinipili nalang nilang mag-quality time sa bahay dahil mas komportable ang anak nila doon. “Kanina mo pa sinasabi iyan ‘eh, kanina pa tayo naglalakad,” nguso ni Erin. Napailing nalang si Alejandro. Iilang hakbang pa nga lang ang nagagawa nila pero nagrereklamo na siya. Alam niya namang sabik si Erin sa sopre
“ANONG PROBLEMA NIYAN?” Nguso nang kadadating na si Karlos kay Alejandro na halos nguyain na ang bote ng alak. Talagang naglalasing si Alejandro at tila ayaw niyang magpapigil kaya naman sinabayan nalang siya nila Hellion mukhang problemadong-problemado siya at panay lang ang lagok niya ng inumin. Jask shrugged at Karlos. Maging si Jask hindi din alam nakikisali lang talaga ito sa maagang paglalasing ni Alejandro kasama si Hellion. “Hindi ko din alam. Nakikisali lang din ako dito kasi may libreng alak.” Sagot ni Jask kay Karlos. Napatampal nalang ng noo ang binatang Doktor sa tinuran ni Jask. Si Leon naman ang binalingan ni Karlos upang magtanong pero mukhang nauna na itong nalasing kaysa sa taong may problema na sana’y gustong magpakalasing. Napailing nalang si Karlos at tumabi nalang sa dalawang mafia boss na hindi naman nag-uusap sa mini bar lang sila dito sa bahay ni Hellion na naging tambayan ata ng mga pusong sawi sa pag-ibig. Biruin mo mga mafia sila pero pagdating sa pa
NAIINIS NA SINAMAAN ni Alejandro ang anak dahil sa pinaggawa nito. He can tolerate her naughtiness. Sumasakit ang ulo niya sa bata dahil talagang sinasadya nitong hindi niya masolo ang Mommy nito. Noong nakaraan lang inihatid ito ng mag-asawang Zchneider sa mansyon nila dahil muntik na nitong sunugin ang katulong ng mag-asawa mabuti nalang at uniporme at buhok lang ang natusta sa kawawang katulong. At noong nakaraan lang na ilalabas niya sana ang asawa para kumain sa labas ayon nag-tantrums ang unica hija niya palagi niyang sinasabi na hindi ito nagmana sa kanya pero binabawi na niya. Nagmana talaga sa kanya ang nag-iisang anak at halos lahat ng ugali niya ay nakuha nito. Gaya nalang noong isang araw na inginungudngud nito ang kaklase sa putikan dahil lang tinapakan ang bagong biling sapatos ng Mommy nito mismo ang pumili. “Darn, what should I do with you, Alerina?” Bulong ni Alejandro sa anak habang pinapanood itong makipaglaro sa mga kaklase nito mas pinili niya ngayong araw na
ALERINA GLARED AT Leon. She hated to see her Uncle’s face. Her Dad told her that Leon is an idiot and a jerk for hurting her Tita Danica’s heart that’s why she hated those boys except for his Dad, Uncle Hellion, Uncle Lorenzo, and Steel. She bites her pacifier tightly while glaring at Leon as if she’s murdering him with the way she looked at him. “Fuck! Why do your kids and the others hate me this much?” Tanong ng binata kay Alyona na siyang nag-aalaga sa mga bata pati na rin kay Alerina. Napailing ang babae at nagpipigil ng tawa hindi naman nila sinasadya pero talagang naiinis ang mga bata sa pagmumukha ni Leon kahit saan pa sila magpunta. “Betause my Dada sayd youy ugye and anno –how to pyonnounce iyt agyen, Tita Awy?” Tumingala ang bata sa kanyang Tita Aly habang inaayos nito ang buhok niya. Pinisil naman ni Alyona ang pisngi ng bata at hinalikan ito sa pisngi. The twins and Alerina is so adorable when they are at one place that’s why Erin and Aly love to hang-out every time b
Four years laterAlejandro is watching his wife and daughter. He still can’t believe that she is with him. Ilang taon na din silang nagsasama at ni minsan ay hindi siya gumawa ng mga bagay na ikakagalit ng kanyang asawa. They were not literally the best couple but they are trying to be for their only child. Tatlong taong gulang na ang Prinsesa nila at kitang-kita ang kabibohan nito habang nakikipag-usap sa kanyang Ina. “Yesh Mommy, sabi ni Syeel siya daw magpopyotect sa amin ni Shiyver,” bulol na sabi nito sa ina habang sinusubuan ni Erin ang kanyang anak.Napangiti nalang ang babae habang nagkukuwento ito. Alerina is friends with the Zchneider twins that’s why she’s telling her mother about them. Pinahidan ni Erin ang bibig ng anak. Alejandro and Erin’s daughter named Alerina Serene Amara Morisette Santos-De Rossi, Alejandro’s only and only heiress. Napakagandang bata nito, alagang-alaga ni Erin at mahal na mahal ni Alejandro ni lamok ay ayaw padapuan ito ng lalaki. Alerina is a
Lunod na lunod si Alejandro sa pagmamahal sa kanyang asawa. “Master, we are here.” Hindi man lang napansin ni Alejandro na nakarating na siya sa torture house na pag mamay-ari niya. Bumuntongininga muna ang lalaki bago bumaba nasa isipan pa rin kung bakit naroon sa loob ang asawa. Bumaba siya ng sasakyan na agad na sinalubong ng mga tauhang kinakabahan. “Boss, Madam is in the basement. You won’t like what the Madam is doing inside.” Kinakabahang imporma sa kanya ng isang tauhan. Nangunot ang noo niya sa sinabi nito hindi na niya inantay pa na magdagdag pa ito ng sasabihin at naglakad papunta roon. His men are waiting nervously outside the basement, they are shaking in fear. “Boss, Madam said no one is allowed to enter,” akmang papasok na siya nang sabihin iyon ng tauhan niya. Tinaasan niya lang ito ng kilay at akmang bubuksan ang pintuan nang pigilan siya ulit ng mga ito. “Pasensya na Boss, patayin niyo man kami sinusunod lang namin ang utos ni Madam mas nakakatakot siya lal
Kinapa-kapa ni Alejandro ang tabi niya. Napabalikwas ang lalaki nang maramdamang nawawala ang asawa niya. Agad na napatayo si Alejadro at isinuot ang jogging pants. Kumuha din siya agad ng baril at sinubukan munang tignan ang banyo upang malaman kung naroon ba ang asawa. These past days, her pregnancy hormones were very high. Ang paglilihi ni Erin ay napaka-demanding pati na rin ang morning sickness nito kaya ang comfort room kaagad ang pinasok niya. Napamura si Alejandro nang walang Erin na masilayan sa loob hindi na nag t-shirt pa at tumakbo na sa labas para hanapin ang asawa. “Fuck! Mia bella!” Sigaw ng binata sa buong kabahayan. He was panicking. Ayaw na ayaw niya na nawawala sa paningin niya ang asawa. “Find my wife!” Nasigawan niya ang mga tauhang naglilibot sa pasilyo nang makasalubong ang mga ito. Tatlong buwan matapos ang mangyaring pag-kidnap si Erin ay hindi na pinalampas pa ni Alejandro ang pagkakataon. Hindi na siya nag-antay pa na manganak pa si Erin saka pa niya
Sampung oras na ang makalipas pero hindi pa rin tapos ang operasyon ni Erin matapos dalhin ni Alejandro ang babae sa pinakamalapit na ospital ay hindi pa rin mapalagay ang lalaki halos sakalin na niya ang doktor nang dalhin niya ang babae sa ospital. Nanginginig si Alejandro sa takot. Ayaw niya mawala si Erin sa kanya ni hindi niya pinansin ang mga kasamang dumating. Ang nagtatagong si Danica ay awang-awa sa kapatid. Tahimik naman si Abby na nakaupo lamang sa upuan. Ang mag-asawang Zchneider ay ganoon din. Ayaw magpapigil ni Alyona na pumunta rito kahit pa ilang beses na itong pinigilan ni Hellion. Si Jask at Karlos ay agad na nag-discharged sa ospital matapos nilang magising at malaman ang nangyari hindi na nagdalawang-isip ang dalawa kahit pa may mga benda sila sa buong katawan. Nakaupo si Alejandro sa sahig habang nakayuko. Hawak pa din niya ang baril at hindi paawat kahit na ilang beses tinangkang kunin iyon ni Hellion. Pakiramdam ni Alejandro hangga’t nasa loob si Erin ay ka