LOGINShare
Chapter Thirty-four
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Heinz's POV
NAGISING ako nang marinig ang tunog ng cellphone ko. Madali ko iyong kinapa sa side table na malapit sa aking kama at hindi na ako nag-abalang bumangon pa. Pakiramdam ko kasi ay kulang na kulang pa ang aking tulog. Paano ba naman, hindi ako pinatulog nang mga naganap no'ng isang gabi sa pagitan namin ni Alexandria.
Kahit nanlalabo pa ang aking paningin dahil sa antok, ay pinilit kong sipatin kung sino ang tumatawag. At bumalikwas ako ng bangon ng makitang si Mr. Dominguez ang nasa caller I'D. Mabilis ko itong sinagot.
"Good morning, Mr. Dominguez," namamaos pang bati ko sa kabilang linya.
"Good
morningMrRelated chapters
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-five
Alexandria's POV"BABE, pwede ba akong pumunta sa inyo?" Awtomatikong napakunot-noo ako sa tanong na iyon ni Seiichi. Ano na naman kayang balak nitong Hapon na 'to? usal ko sa sarili habang nakatingin rito. Nasa racing club kami ng gabing iyon. Katatapos lamang din ng karera at nakatambay kami kung saan madalas kaming naglalagi."Nababaliw ka na ba? Alam
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-six
Third Persons POV"DAD! 'Di na ako makapaghintay! Gusto ko nang mapasakamay ang babaeng 'yon!" Nag-iigtingan pa ang panga nito sa galit, habang ang mata'y namumula at nanlilisik nang bumaling sa ama.Tumawa ang matanda; tawang nakakapanghilakbot. "Easy son! Don't worry, pinaghahandaan ko na ang lahat. Maghintay ka lamang. Konting tiis
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-seven
Heinz's POV"I'M SORRY Krishna."Malamlam ang mga mata ni Krishna nang tumingin sa akin. Tanda na malungkot siya dahil hindi namin natagpuan ang nawawalang kapatid. "It's okay. Sobrang nalulungkot lang talaga ako dahil hindi natin nakita ang kapatid ko." Bigo naming makita ang kapatid niya nang puntahan namin ang apartment na tinutuluyan nito. Ang sabi pa ng mga nakausap namin roon, nakaalis na raw ito noong isang araw pa. Sa aking palagay, marahil ay pinagtataguan talaga siya ng nakababatang kapatid.
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-eight
Seiichi POV"OH? Ba't para kang naluging bakla d'yan sa itsura mo? Inaway mo na naman 'yung Tatay mong Hapon 'no?" Nakasimangot akong sinulyapan si Alexandria ng sabihin n'ya iyon. Nanumbalik tuloy ang galit sa aking dibdib nang maalala ang kalokohang pinag-usapan namin ni Papa. Kahit kasi anong tutol ko sa desisyon niyang ipakasal ako, ay wala akong nagawa. Ang sabi pa niya ay dalawa lang daw a
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirty-nine
Alexandria's POVPAKIRAMDAM ko ay salubong na salubong ang aking mga kilay habang nakatingin kay Heinz at sa kasama niyang babae. Mula pa kanina ay 'di ko maintindihan ang nararamdaman. Hindi ako galit pero hindi rin ako natutuwa. Pinanatili ko lang rin na blanko ang aking ekspresyon kahit na pakiramdam ko, ay may mabigat na bato ang nakadagan sa aking dibdib.Selos ba ang tawag dito sa letseng nararamdaman ko? Pero bakit? Wala kaming relasyon ni Heinz para makaramdam ako ng
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang FORTY
ALEXANDRIA'S POV1 Message received from: Heinz Montero"Good morning, Alex! Susunduin na lang kita sa bahay n'yo, 10:00AM. Magmotor na lang tayo. Wear comfy. See you later."NAIHILAMOS ko ang mga palad sa mukha nang mabasa iyon. Bakit may pa-sundo sundo pa s'ya
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Forty-one
ALEXANDRIA'S POV"HEY ALEX! Masyado ka naman 'atang exited at dito mo pa talaga ako hinintay, ha?" bungad ni Heinz nang makababa ito ng motorsiklo. Nakangiti pa siya ng malapad ng malapad at may nanunuksong tingin.Wow! May kayabangan din pala ang isang ito! Gusto ko san
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Forty-two
Heinz's POV"THANKS. . ." Napakaganda ng pagkakangiti ni Alexandria nang sabihin ito. Pakiramdam ko ay tumalon ang puso nang mapagmasdan iyon. She's really beautiful when smiling. . . Ramdam ko ang saya sa puso lalo pa't ako ang dahilan ng napakagandang ngiti na iyon. Sinikap kong maging totoo kay Alexandria nang mga sandaling ito, hindi dahil kailangan. Kung hindi dahil iyon ang sinasabi ng puso ko. At patuloy ko mang itanggi at lokohin ang sarili, hindi ko kayang lokohin ang puso. Isinisigaw nito na minamahal ko na si Alexandria, an
Latest chapter
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang EPILOGUE
After one year. . .Alvarez's Residence "ANAK, ako na ang bahala kay Alexander at Mikaella. Nariyan na sa labas ang mga katrabaho ng asawa mo." Nilingon ni Alexandria ang ama na naglalakad papalapit sa kan'ya. Abala siya noon sa pagpapatulog sa kambal na sa tingin n'ya ay napagod kanina sa simbahan. Napangiti pa nga siya nang maalala na halos magwala kaiiyak si Alexander kanina habang binibuhusan ng holy water ng pari. Samantalang si Mikaella naman, ni hindi man lang nagising ng bendisyonan. "Mabuti naman at nadyan na sila. Kanina pa sila hinihintay ni Heinz, eh," aniya habang marahang tinatapik sa puwitan si Alexander. Maya't maya kasi itong nagigising. Mabuti nga at napatulog niya ang anak, kadalasan kasi si Heinz ang nakakapagpatulog rito. At siya naman ang naghehele may Mikaella. "Nakawawala talaga ng pagod itong mga apo ko," nakangiting turan ni Rodney habang pinagmamasdan ang natutulog na kambal. "Tingnan mo itong si Mikaella, o! Ganyang-ganyan ang mukha mo noong sanggol ka p
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang FINALE
After two years . . ."NATAPOS mo na bang i-photocopy ang mga documents, Ms. Saavedra?"Tumango si Alexandria sa kaniyang boss nang marinig iyon. "Yes, Sir. 100 copies po
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Seventy-one
Alexandria's POV"BIBIGYAN kita nang pagpipilian, Alvarez!" mala-demonyong saad pa ni Cyrus kay Heinz nang mga oras na ito. "Mamili ka kung sino ang ililigtas mo! Ang sarili mo ba? O ang babaeng
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Seventy
Heinz's POV"WE'RE on the position, Agent Alvarez. Sa oras na ma-secure mo ang hostage ay agad naming papasukin
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-nine
Cyrus Montemayor's POV"I'll give you 24 hours para pumunta sa kinaroroonan ni Alexandria! 24 hours lang, Alvarez. Kung gusto mo pa s'yang abutang humihinga, pumunta
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-eight
Heinz's POV"P-paano nangyaring buhay ka, Kylie?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kan'ya. Tumingin muna sa akin si Kylie saka bumuntong-hininga."Mr. Dominguez and I planned this," sagot niya saka muling ibinalik ang atensyon sa sugat ko sa binti ko na kasalukuyang linilinis niya gamit ang alcohol. Ngumiwi pa ako nang maramdaman ang hapdi niyon."Malaking
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-seven
Alexandria's POVNAGISING ako dahil sa isang malakas na tunog na nagmumula sa kung ano. Ramdam ko rin na gumagalaw ang paligid ko nang mga oras na iyon. Nagpasya akong idilat ang mga mata upang aninagin ang paligid, at bagaman bahagya pang nanlalabo ang paningin ko ay tumambad sa'kin ang mukha ni Cyrus.Nakatunghay siya sa akin nang mga sandaling iyon habang nakangisi. Prente siyangnakaupo sa harapan ko at magkakrus ang mga braso sa dibdib. Noon ko rin nalaman na ang malakas na ingay na naririnig ko ay nagmumula sa helicopter. Kasalukuyan kaming nasa himpapawid at binabagtas ang nagbubukang-liwayway na paligid."Good morning, Alex!" masayang bati ni Cyrus sa'kin. "
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-six
Heinz's POV"ANG ibig sabihin, nilansi mo lang kami?" natigigilang bulalas ko habang nakatingin kay Krishna. May hawak rin siyang baril at nakatutok sa akin."I'm sorry Heinz, baby, kung niloko ko kayo ng bastardo mong kaibigan
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-five
Heinz's POV"Agent Alvarez, prepare your team. We are about to land in Brgy. Mabolo," anunsyo sa kabilang linya ng NBI agent na kasama namin sa misyon ng nga oras na iyon.Kasalukuyan naming binabaybay sa himpapawid ang kabundukan ng Brgy. Mabolo, Cebu City. Ang sabi ng surveillance team ay doon huling nakita si Alexandria kasama ang mag-anak na Montemayor. Sa chopper kung saan ako ay nakalulan ay naroon din si Tito Rodney, si Aki, si Raiko at ang iba pang DISG agents.
