Mag-log inShare
FORTY
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56ALEXANDRIA'S POV
1 Message
receivedfrom: HeinzMontero"Good morning, Alex! Susunduin na lang kita sa bahay n'yo, 10:00AM. Magmotor na lang tayo. Wear comfy. See you later."
NAIHILAMOS ko ang mga palad sa mukha nang mabasa iyon. Bakit may pa-sundo sundo pa s'ya
Kaugnay na kabanata
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Forty-one
ALEXANDRIA'S POV"HEY ALEX! Masyado ka naman 'atang exited at dito mo pa talaga ako hinintay, ha?" bungad ni Heinz nang makababa ito ng motorsiklo. Nakangiti pa siya ng malapad ng malapad at may nanunuksong tingin.Wow! May kayabangan din pala ang isang ito! Gusto ko san
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Forty-two
Heinz's POV"THANKS. . ." Napakaganda ng pagkakangiti ni Alexandria nang sabihin ito. Pakiramdam ko ay tumalon ang puso nang mapagmasdan iyon. She's really beautiful when smiling. . . Ramdam ko ang saya sa puso lalo pa't ako ang dahilan ng napakagandang ngiti na iyon. Sinikap kong maging totoo kay Alexandria nang mga sandaling ito, hindi dahil kailangan. Kung hindi dahil iyon ang sinasabi ng puso ko. At patuloy ko mang itanggi at lokohin ang sarili, hindi ko kayang lokohin ang puso. Isinisigaw nito na minamahal ko na si Alexandria, an
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Forty-three
Third Person's POV "ANO Badong? Nagawa mo ba nang maayos ang ipinagagawa ko?!" nanggagalaiting asik ng amo sa kanang kamay nito. Wala itong tigil sa paghithit buga ng hawak nitong pipa na may tabako, habang mga mata ay nanlilisik sa galit."Opo boss. Nasundan ko ang dalawa
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Forty-four
Heinz's POVSINUNDAN ko na lang ng tingin ang papalayong si Alexandria. Ang totoo'y nag-aalinlangan din akong anyayahan siya sa bahay na muna ito magpalipas ng gabi. Lalo pa't alam ko naman at nararamdaman na hindi komportable ang dalaga na kasama ako. Pero wala akong pagpipilian. Napakalakas ng ulan at sa pakiwari ko ay malabo itong tumila. Kung kaya't ayaw man o gusto ng dalaga ay hindi ko siya papayagang umuwi.Tutok ang atensyon ko sa pinanood pero agad pero naalala kong hindi pa pala ako naghahanda ng hapunan. Kung kaya't minabuti kong ihinto muna ang pinanonood. Pinindot ko muna ang pause button at nagtungo sa kusina para mag-asikaso ng dinner."May natira pa palang
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Forty-five
Alexandria's POVKINABUKASAN, maaga akong inihatid ni Heinz. At 'tulad no'ng una, ay kani-kaniyang motorsiklo ang gamit namin. Hindi ko na nga sana gustong magpahatid pero masyadong mapilit ang ungas."Thank you sa paghatid, Heinz. Salamat din sa pagpapatuloy sa akin kagabi," sinserong saad ko sa lalaki. Inihatid pa niya ako hanggang sa labas ng aming gate sa kabila ng pagtutol ko.
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Forty-six
Alexandria's POVNAGPUNTA AKO sa bar kinagabihan. Dahil sa bukod sa gusto kong makausap si Seiichi ay ayaw ko sa bahay. Nagpupuyos ang kalooban ko sa t'wing maaalala ang pagtatalo namin ni Papa kanina. Well, ano pa nga ba'ng bago? Lagi naman.Nang makarating sa bar ay pabalagbag ko lamang na ipinarada sa parking space na naroon ang motorsiklo at agad na pumasok sa loob ng bar. Subalit nasa bungad pa lang ako ay namangha na ako dahil kakaiba ang ayos nito ngayon. Puno ng hugis-puso na lobo na may iba't-ibang kulay ang stage. Maging ang sahig at wall ay mga ganoon rin. Ang mga mesa naman ay may mga lobo rin. Agad akong bumilib sa kung sino man ang gumawa niyon. Makikita kasing pinag
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Forty-seven
Heinz's POV"Alexandria. . ."BAKAS SA mukha ni Alexandria ang pagkabigla nang makita niya ako. Nandidilat kasi ang mga niya at halatang hindi malaman ang gagawin. Nanatili ang hindi magkamayaw na tuksuhan ng mga tao sa paligid. Lalo na nang lumabas ako sa eksena ni Alexandria at Seiichi.Ang totoo ay kanina ko pa pinanonood ang mga ito sa sulok. Wala sana akong balak na lumapit bilang pagrespeto kay Seiichi. Kitang-kita naman kasi na pinaghandaan niya ang lahat. Ganoon pa man, hindi ko rin gusto ang nararamdaman habang pinanonood ang mga ito. Nagseselos ako.Lumapit ako sa mga ito at sinalubong ang masamang titig ni Seiichi. Alam kong hindi niya nagustu
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Forty-eight
Alexandria's POV"Hindi ka maaaring tumiwalag sa organisasyon, Alexandria. 'Di ba sinabihan na kita? Sa oras na
Pinakabagong kabanata
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang EPILOGUE
After one year. . .Alvarez's Residence "ANAK, ako na ang bahala kay Alexander at Mikaella. Nariyan na sa labas ang mga katrabaho ng asawa mo." Nilingon ni Alexandria ang ama na naglalakad papalapit sa kan'ya. Abala siya noon sa pagpapatulog sa kambal na sa tingin n'ya ay napagod kanina sa simbahan. Napangiti pa nga siya nang maalala na halos magwala kaiiyak si Alexander kanina habang binibuhusan ng holy water ng pari. Samantalang si Mikaella naman, ni hindi man lang nagising ng bendisyonan. "Mabuti naman at nadyan na sila. Kanina pa sila hinihintay ni Heinz, eh," aniya habang marahang tinatapik sa puwitan si Alexander. Maya't maya kasi itong nagigising. Mabuti nga at napatulog niya ang anak, kadalasan kasi si Heinz ang nakakapagpatulog rito. At siya naman ang naghehele may Mikaella. "Nakawawala talaga ng pagod itong mga apo ko," nakangiting turan ni Rodney habang pinagmamasdan ang natutulog na kambal. "Tingnan mo itong si Mikaella, o! Ganyang-ganyan ang mukha mo noong sanggol ka p
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang FINALE
After two years . . ."NATAPOS mo na bang i-photocopy ang mga documents, Ms. Saavedra?"Tumango si Alexandria sa kaniyang boss nang marinig iyon. "Yes, Sir. 100 copies po
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Seventy-one
Alexandria's POV"BIBIGYAN kita nang pagpipilian, Alvarez!" mala-demonyong saad pa ni Cyrus kay Heinz nang mga oras na ito. "Mamili ka kung sino ang ililigtas mo! Ang sarili mo ba? O ang babaeng
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Seventy
Heinz's POV"WE'RE on the position, Agent Alvarez. Sa oras na ma-secure mo ang hostage ay agad naming papasukin
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-nine
Cyrus Montemayor's POV"I'll give you 24 hours para pumunta sa kinaroroonan ni Alexandria! 24 hours lang, Alvarez. Kung gusto mo pa s'yang abutang humihinga, pumunta
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-eight
Heinz's POV"P-paano nangyaring buhay ka, Kylie?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kan'ya. Tumingin muna sa akin si Kylie saka bumuntong-hininga."Mr. Dominguez and I planned this," sagot niya saka muling ibinalik ang atensyon sa sugat ko sa binti ko na kasalukuyang linilinis niya gamit ang alcohol. Ngumiwi pa ako nang maramdaman ang hapdi niyon."Malaking
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-seven
Alexandria's POVNAGISING ako dahil sa isang malakas na tunog na nagmumula sa kung ano. Ramdam ko rin na gumagalaw ang paligid ko nang mga oras na iyon. Nagpasya akong idilat ang mga mata upang aninagin ang paligid, at bagaman bahagya pang nanlalabo ang paningin ko ay tumambad sa'kin ang mukha ni Cyrus.Nakatunghay siya sa akin nang mga sandaling iyon habang nakangisi. Prente siyangnakaupo sa harapan ko at magkakrus ang mga braso sa dibdib. Noon ko rin nalaman na ang malakas na ingay na naririnig ko ay nagmumula sa helicopter. Kasalukuyan kaming nasa himpapawid at binabagtas ang nagbubukang-liwayway na paligid."Good morning, Alex!" masayang bati ni Cyrus sa'kin. "
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-six
Heinz's POV"ANG ibig sabihin, nilansi mo lang kami?" natigigilang bulalas ko habang nakatingin kay Krishna. May hawak rin siyang baril at nakatutok sa akin."I'm sorry Heinz, baby, kung niloko ko kayo ng bastardo mong kaibigan
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-five
Heinz's POV"Agent Alvarez, prepare your team. We are about to land in Brgy. Mabolo," anunsyo sa kabilang linya ng NBI agent na kasama namin sa misyon ng nga oras na iyon.Kasalukuyan naming binabaybay sa himpapawid ang kabundukan ng Brgy. Mabolo, Cebu City. Ang sabi ng surveillance team ay doon huling nakita si Alexandria kasama ang mag-anak na Montemayor. Sa chopper kung saan ako ay nakalulan ay naroon din si Tito Rodney, si Aki, si Raiko at ang iba pang DISG agents.
