āđāļāđāļēāļŠāļđāđāļĢāļ°āļāļāđāļāļĢāđ
CHAPTER TWENTY-NINE
āļāļĢāļąāļāļāļĢāļļāļāļĨāđāļēāļŠāļļāļ:
2025-01-14 19:44:31
āļāļāļāļĩāđāđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāđāļāļ
After the Daylight    CHAPTER THIRTY
May biglang pumasok, hindi man lang kumatok. Iniluwal nito ang dalawang may edad na lalaki at si Princess. Hindi ko alam kung ano ang pakay nila. Base sa kanilang itsura at dating. Galit na galit sila. Lumapit ang isang lalaki kay Youtan. Laking gulat kong bigla niyang sinuntok ang asawa ko. Nanatiling nakatayo si Youtan."How dare you! Napakawalang kwenta mo talagang anak! Matapos nang lahat ng ginawa ko sayo ito pa ang igaganti mo?!" Galit na galit na sigaw ng lalaki."Who's she??? Ang galing sa bar???? Bakit ba hindi k marunong sumunod sa utos ko!" dagdag pa niya habang tinuturo ako.Napansin kong parang nang gigigil ang kamay ng asawa ko na tila'y gustong gumanti. Napahawak ako sa kamay niya para kumalma."Hindi siya taga bar! Dad, accept my decision...""Dad?" Biglaang tanong ko sa isipan ko.Hindi ko inaasahan na ganito ang daddy niya sa kanya. Hindi niya rin ako tanggap. Malungkot akong yumuko sabay hawak sa tiyan ko. Daddy na rin ni Youtan ang may ayaw sa 'kin. Wala akong laba
āļāļĢāļąāļāļāļĢāļļāļāļĨāđāļēāļŠāļļāļ : 2025-01-15After the Daylight    CHAPTER THIRTY-ONE
chapter 31 YOUTAN POV. Nang makababa ako nadatnan kong busy ang mga kaibigan ko sa mga ginagawa nila. "But mom, later na lang mommy. Pinapa-iral ko pa rito ang kgwapuhan ko," saad ni Prince sa cellphone niya. "I think tommorow ko na lang ipapatuloy ang interview, okay?" Tugon naman ni Alexander sa kausap niya sa cellphone. Samantalang si Ruan naman ay busy rin kaka cellphone. I don't know what he's really doing. He's very serious. Napag-isipan kong lumapit sa kanya. Nakita ko ang mga litrato ng kapatid niya, na ngayon ay pinagmamasdan niya. "I know, she's not gone." He seriously said. "Yes, that's right," I said with a smooth tone. "By the way, kumusta si tita?" "Well, natuluyan na ang ala-ala ni mommy. Hindi na niya maalala ang nangyari." " It's okay dude," singit ni Prince sabay akbay kay Ruan. "Oo nga pala bakit parang ang cold mo kay Zinnia?" dagdag pa ni Alexander sabay upo sa harapan namin. Hindi nagsalita si Ruan. Kahit ako inaabangan ko ang sagot niya. Gusto ko lan
āļāļĢāļąāļāļāļĢāļļāļāļĨāđāļēāļŠāļļāļ : 2025-01-15After the Daylight    CHAPTER THIRTY-TWO
Wala akong nakuhang impormasyon ngayon. Pero, alam ko talagang may alam si Dave. PRINCESS POV. "Dad, relax. Si uncle na ang bahala kay Youtan, okay?" "Hindi nga niya ma control si Youtan!" "Daddy, it's normal. Ako na ang bahala sa walang kwentang babaeng 'yon. Siguraduhin kong mawawala siya sa landas namin ni Youtan." "Make sure, honey." "Yes Dad." "Dapat lang, dahil kapag pati ikaw mabigo sa missiong 'to. Pati ikaw mawawala sa landas ng pamilyang 'to, Princess." Umalis si Daddy. Sh*t nadamay pa talaga ako. Dahil 'to sa babaeng 'yon kinuha na niya lahat ng dapat para sa 'kin. Akin lang dapat si Youtan. At sa 'kin dapat mapunta ang lahat ng kayamanan niya. "Tsk! Akala mong babae ka, hahayaan ko na lang ang lahat. Well, let's see kung saan ka pupulutin." ZINNIA POV. "Saan kaya pumunta si Youtan?" Tanong ko sa sarili ko. Nagising akong wala siya. Parang kanina niyakap ko siya. Pero, ngayon paggising ko wala na. Ang daya niya talaga iniwan lang ako. Agad akong
āļāļĢāļąāļāļāļĢāļļāļāļĨāđāļēāļŠāļļāļ : 2025-01-15After the Daylight    CHAPTER THIRTY-THREE
Chapter 33ZINNIA POV.Masaya akong nakikipag-usap kina kuya Simon at sa iba pa. Puro kami tawanan rito. Kanina pa akong naghihintay sa asawa ko. Ang tagal niya, ilang oras na. Hindi ako mapakali, parang hindi maganda. Katulad rin kanina, hindi naging maganda ang pakiramdam ko kung saan ako pinakilala ng asawa ko. Biglang tumunog ang cellphone. Agad kong binuksan, nakita ko ang message ng asawa ko. Nagtaka ako kung bakit niya ako pinapapunta sa company niya. Dapat tumawag siya sa 'kin. "Kuya Simon, nagchat ang asawa ko, sabi niya pumunta daw ako sa company. Pwede mo na akong ihatid do'n?" sambit ko sabay pakita ng message sa kanila.Nagsitahimik silang lahat. Tiningnan nila ako nang may pagtataka. Kinuha sa 'kin ni kuya Simon ang cellphone. Mabuti niyang binasa ang message. Pero, nakaguhit pa rin sa itsura niya ang pagtataka."Wait? Dapat sa 'kin din siya nagmessage," pagtatakang sambit niya."Patingin nga kami, Simon," dagdag pa ni tita Wena.Isa-isa nilang tiningnan ang message. Na
āļāļĢāļąāļāļāļĢāļļāļāļĨāđāļēāļŠāļļāļ : 2025-01-15After the Daylight    CHAPTER THIRTY-FOUR
SOMEONE POV.Ayosin niyo ang pagbabantay sa kanya. Walang pwedeng mangyaring masama sa kanya. Siguraduhin niyong ligtas siya at ang mga anak niya. I call my people to know what happened. Lahat ng investigator ko pinadala ko kung saan nangyari ang trahedya. "Get the CCTV, now!" Sigaw ko sa kanila."Sir, may nauna na pong kumuha ng CCTV.""Who???""Ang pamilyang Youtan.""Da*m!""Malamang nakita na niya na kinuha natin ang biktima," dagdag ko pa sa isipan ko.YOUTAN POV. Hinihintay kong magising si Simon. Gusto kong malaman kung ano pa ang nangyari sa asawa ko. Hinding hindi ko matatanggap ang pangyayaring 'to. Napatingin lang ako sa 'baba habang iniisip ang asawa ko. Naririnig ko sa news ang pangalan ng asawa ko pati na rin ang pangalan ko. Puro kami na lang ang laman ng balita kahit saan pa ako tumingin. "Zinnia... please... comeback..." naluluhang sambit ko sa sarili ko."Bro, What's your plan now?" singit ni Alexander.Hindi ako nagsalita. Bagkus iniisip ko pa rin si Zinnia. Na-a
āļāļĢāļąāļāļāļĢāļļāļāļĨāđāļēāļŠāļļāļ : 2025-01-16After the Daylight    CHAPTER THIRTY-FIVE
Umalis ang mga kaibigan ko. Pinatawag rin ako sa company. Hindi ko na alam ngayon kung ano ang uunahin ko. Pinabantayan kong mabuti si Simon sa iba kong mga tauhan. Because I know pwede siyang balikan at patahimikin. Nang nakarating ako sa office nadatnan ko si mommy na umiiyak. I dont know why. Nilapitan ko si mommy, at bigla niya akong niyakap habang binabaggit ang pangalan ni daddy. Dahilan na makaramdam din ako nang kaba. "Mom, what happened?" I seriously ask. "Your dad, may kumidnap sa daddy mo," natatarantang sambit ni mommy."What? what do you mean mom?" Hindi ko alam pero parang sumasabog na ako sa galit. Pati pa naman si daddy na damay na. Biglaang pumasok ang secretary ko na natataranta dala ang cellphone ng company. Napayuko siya sa'kin habang inaabot ang cellphone. "Sir, tawag po, ikaw daw po ang gusto niyang makausap," nanginginig na sabi niya. Tinitigan ko siya nang masama dahilan na mas lalo siyang napayuko. Kinuha ko ang cellphone at sinagot ang tawag. Magsasalit
āļāļĢāļąāļāļāļĢāļļāļāļĨāđāļēāļŠāļļāļ : 2025-01-16After the Daylight    CHAPTER THIRTY-SIX
Chapter 36"Youtan, I know you. Huwag kang gumalaw nang mag-isa." He said."Okay, I will, don't worry." I said.FAST-FORWARDTumawag sa 'kin ang nakausap ko kahapon tungkol sa pera. Hinahanap na niya ako. Kung maka-utos siya parang siya ang hari ng mundo. Mabilis kong pinaandar ang sasakyan ko patungo roon. Sinigurado ko rin ang magiging kaligtasan ko.Nang nakarating ako roon. Sinalubong ako ng mga taong naka-maskara. Tama nga, siguradong ang iba sa kanila ang nanakit sa asawa ko at kay Simon. Nang init agad ang dugo ko. Pero, kailangan kong maging ma-ingat dahil kapag gumawa ako ng mali. Tiyak akong pasasabugin nila ang bungo ko. Kahit saan may mga naka-pwesto. Sa 'kin pa talaga nakatutok ang mga baril nila. Ilan sa kanila ang lumapit sa 'kin. Pinakialaman pa nila ang sasakyan ko."Wow, maganda 'to. Mahal 'to ahhh, iba talaga basta mayayaman....." "Aba! Talaga lang kaya jackpot tayo!" Mga sigawan nila habang tumatawa. Napalingon ako sa paligid. Mahirap takasan ang hide-out na 'to.
āļāļĢāļąāļāļāļĢāļļāļāļĨāđāļēāļŠāļļāļ : 2025-01-16After the Daylight    CHAPTER THIRTY-SEVEN
Tuluyan nga niyang pinutok ang baril. Pero, laking gulat kong hindi ako ang tinamaan."What are you doing? Mag-inga ka nga, bro." Inakala ko talaga ako ang matatamaan. Lumingon ako sa likuran ko. Nakita ko ang isang naka-maskara na nakahandusay na. "Hindi ka pa rin nagbabago, Ruan. Mahilig ka pa rin mang tutok ng baril. Pero, iba naman ang pinapatamaan." I smirk.Tumahimik ang paligid. Sa masikip at madilim na lugar na 'to. Halos Hindi na namin nakita ang leader nila. Ang dali niya rin mawala. Napatingin ako kay Ruan na naging dismayado ang itsura. Hindi niya nakuha ang gusto niya ngayon. Sa masikip at madilim na lugar na 'to hindi namin nakita si Zinnia."Bro, let's go." I said."My sister is not here. Where did I find her?" He said with a low tone.My wife is not here. I want to see her. I miss her so much. Dismayado din akong hindi ko nakita si Zinnia. I think iba Ang mga taong kumuha sa asawa ko. Dapat pala sinabi ko na no'ng una. Hindi sana nangyari 'to. I think he feel disappo
āļāļĢāļąāļāļāļĢāļļāļāļĨāđāļēāļŠāļļāļ : 2025-01-17
āļāļāļĨāđāļēāļŠāļļāļ
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOUR
JOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE
"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO
"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE
"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY
"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE
RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT
Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN
Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SIX
"Tingnan niyo, parang hindi naman si ang pinsan ko. Sino iyan?""Nagtanong ka pa Prince, halata naman na 'yan ang babaeng ipinalit ni, Josh na bangkay. Ang ibinigay niya sa atin noon. Ibig sabihin tinago niya lang si Zinnia, kahit saan. Ginulo niya ang mga utak natin, pina-ikot niya lang tayo sa isang malaking kalokohan." Alexander said.Tila'y parang tinusok ng kahit na ilang karayum ang dibdib ko. Ngunit, bumalot pa rin sa damdamin ko ang malaking pagka-dismaya. Parang mas lalo ak akong binagsakan ng malaking bato. Bakit, hindi ko na pansin na ibang tao pala ang binuhusan ko ng maraming luha. Hindi ko nagawa na agad na kunin ko ang asawa ko sa kanya. Walang hiya! Hindi ko talaga ito palalagpasin. Babawiin ko ang asawa ko."Is that a baby?" Tanong ni, Prince, habang puno ng pagtataka ang itsura niyang nakatingin sa CCTV. I saw this, isang sanggol na walang buhay at sakto lang na bagong inanak lang ito. Mukhang ito ang ginamit niya, or else ito talaga ang anak ko. Ang kapal naman ng m
