LOGINShare
CHAPTER EIGHT
Last Updated:
2025-01-05 12:12:08
Related chapters
After the Daylight CHAPTER NINE
Chapter 9Habang naglalakad kami patungo sa kotse. Nahagilap ko na naman ang lalaking nakita ko kanina. Pakiramdam ko talaga si Youtan 'yon. Subalit, nakatalikod pa rin 'to sa 'kin at may kasama ngang babae. Ang babaeng 'yon parang siya ang nakabangga ko noon sa hospital. Bigla ko naman na alala ang sabi-sabi ng iba noon sa hospital. Tungkol sa mapapangasawa ng babaeng 'yon na si Mr. Youtan. Pero, hindi pwede kasi may mga anak na kami ni Youtan. "Kung sa bagay, sino ba ako para sa kanila? Ako lang naman siguro ang nakasira sa relasyon nilang dalawa. Dahil sa pagbubuntis ko," malungkot na sambit ko sa aking isipan.Biglang nagbago ang emosyon ko at nawalan ng gana. Nang tuluyan na kaming nakarating sa kotse ay agad akong pumasok. Ewan ko ba, parang ayaw ko ng ganito. Kung umalis na lang kaya kami ng babies ko sa mansion. Kaya ko naman sigurong palakihin ng tama ang triplets ko. Pero, alam kong hindi papayag si Youtan na basta-basta na lang ako umalis sa mansion lalo na tagapagmana niy
Last Updated : 2025-01-06After the Daylight CHAPTER TEN
"Ahmm, Dad, your here." "How are you, son?" "I'm okay Dad, don't worry." "Hmmm... How about your marriage?" He probably asked.Hindi na ako nagsalita pa. I don't know pero ngumisi ang babaeng 'to. Si Daddy naman talaga ang kinakapitan niya pati na rin ng pamilya niya. "I want to go home." I coldy said. "No." Dad seriously said."Why not?" "Pag-uusapan natin ang kasal niyong dalawa ni Princess." "Tsk! How many times that I need to tell this. I don't want to marry her, dad! Please respetuhin niyo naman ang disisyon ko. This is my life, future ko ang pinag-uusapan rito kaya ako ang dapat na pumili." "Youtan, hindi ka pa rin nagbago. Kailan ka ba magbabago? Kailan mo ba matatanggap ang totoo?" "What? Dad! Anong totoo? Ang ikasal sa taong hindi ko naman mahal?" "Stop, Youtan! Wala kang ibang susundin kundi ako! Huwag na huwag mong takasan ang kapalaran mo!" galit na sigaw ni Daddy. "Enough Ramon," pagpipigil ng Daddy ni Princess. "Kapalaran?! No! Hindi 'to ang pinili ko!"
Last Updated : 2025-01-06After the Daylight CHAPTER ELEVEN
Chapter 11Humarap ako kay Zinna at niyakap ko pabalik. Gusto ko rin naman. Matapos ko siyang halikan sa noo niya. Hinalikan naman niya ako sa leeg sabay mahigpit na yumakap. Inayos ko muli nag kumot para sa aming dalawa. Kalaunan, deretso na ang pagtulog naming dalawa.ZINNIA POV.Ang sarap pa matulog. Ano kaya ginawa ko kagabi parang masakit ang ulo ko. Nagising nanaman ako ngayon na wala si Youtan sa tabi ko. Nasa trabaho nanaman ata, palagi talaga siyang maaga na pumupunta. Nakaamoy ako ng kakaiba. Parang ang sarap sarap nitong kainin. Hindi ko man lubos mabatid kung ano 'yon. Gusto ko pa rin kainin 'yon. Dali-dali akong bumangon at inayos ang damit ko. Masyadong maiksi at manipis ang pantulog ko. Ganun pa man, hindi ko ito pinansin at tuluyang lumbas sa kwarto. Sinundan ko ang amoy ng pagkain. Galing pala 'yon sa kusina. Nang nakarating ako doon ay nadatnan kong ando'n si Youtan."Huh? 'di ba dapat nasa trabaho na siya ngayon." sambit ko sa sarili ko.Nagtataka ako kung ano ang
Last Updated : 2025-01-07After the Daylight CHAPTER TWELVE
Ilang oras ang nakalipas, nakarating din kami sa hospital. Agad kaming nagtungo sa kwarto kung saan ako noon nagpacheck-up. Masyadong tahimik, parang walang tao rito. Nakaramdam ako ng lungkot dahil hindi ko makikita si Dave. Umaasa pa naman ako na magkikita kami ngayon. Dati kasi hindi kami masyadong nag-usap. Kababata ko si Dave kaya ganito ako sa kanya. "Baby, are you okay? Tell me if may masakit sayo, okay?" pag-aalalang sambit ni Youtan. "Hindi, wala naman, ayos lang ako," malungkot kong sabi. Maya-maya pa, narinig namin na bumukas ang pinto. Bumaling roon ang paningin namin. Nang makita ko kung sino 'yon. Malaking ngiti agad ang gumuhit sa pisngi ko. Napansin kong nagbago ang itsura ni Youtan. Tila'y nagseselos siya kaya agad kong pinalitan ang ngiti ko. Seryoso kung tinitigan si Dave. Ganun pa man, binigyan ako ng matamis na ngiti ni Dave. Wala akong ibang magawa kundi ngumiti pabalik. "Zinnia, nice to see you again." "Nice to see you din, Dave," sabay ngiti ko. "Dave?" m
Last Updated : 2025-01-07After the Daylight CHAPTER THIRTEEN
"Oo nga pala, Dave.""What is it, just tell me.""I don't know but I want to ask this question. Ahmm, what's your surename?"Ngumisi siya at tumawa naman si Zinnia. Hindi ko tuloy alam kung tama ba o mali ang sinabi ko. Nagtataka na lang ako kung tama ba napagtawanan nila ang tanong ko. Itong asawa ko nakikisabay pa talaga sa kalokohan ng kaibigan niya. "Actually, hindi na importante na malaman pa ang apelyedo ko, Youtan." Ibinigay niya sa 'kin ang result ng check-up ni Zinnia."Mr. Youtan, alam kong ikaw ay nabibilang sa pinakamayang tao rito sa mundo. Hindi malabong may roon problema tungkol sa pera o business na meron ka. At hindi rin malayo na madamay si Zinnia. Kaya kailangan mo siyang ingatan ng sobra." Mahabang sanaysay ni Dave.Sa boses niya seryoso siya. Ang Dave na 'to parang nabibilang din sa mga taong mayayaman. "Pag may mangyaring masama kay Zinnia. Ako ang makakalaban mo, Youtan." Mahina pero madiin ang pagkasabi niya.Gusto ko pa sana magsalita pero biglang may dumati
Last Updated : 2025-01-08After the Daylight CHAPTER FOURTEEN
Habang pinagmamasdan ko ang park hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang mga luha ko. Sobrang bigat nang pakiramdam ko na 'to. Kailanman, hindi nabigyan ng kasagutan kung ano ang aking nakaraan. Naramdaman kong may nagpunas aa mukha ko. Natauhan ako bigla at ibinungad nito si Youtan."Baby, it's okay, don't worry. Nandito lang ako palagi para sayo."Hindi ako nakapagsalita bagkus naganahan akong umiyak at ilabas ang nararamdaman ko. Napayakap ako kay Youtan at napahagulhol sa pag-iyak. Alam kong nabasa ko na rin ang damit niya dahil sa mga luha ko. Maya-maya pa parang unti-unti akong nawalan ng malay. Pero, bago ako tuluyang makatulog. Nahagilap ng mata ko ang isang babae na kamukha sa panaginip ko.Fast-Forward."Mommy!... Mommy!..." sigaw ng isang bata habang umiiyak ito."Anak! Tumakbo ka na! Anak!...." "Mommy!...." kasabay nang pagputok ng baril."Mommy!...."Hindi ko namalayan na napasigaw ako at biglang bumangon. Napanaginipan ko ulit 'to. Pakiramdam ko ngayon ay nawawalan
Last Updated : 2025-01-09After the Daylight CHAPTER FIFTEEN
Lumapit sa 'kin si Youtan at niyakap ako nang mahigpit. Naiisip ko na lang kung bakit hindi niya sinagot ang tawag. Hindi ba importante 'yon. Kalaunan, nakaramdam ako nang hapdi sa tiyan. Tiyak ako na nagugutom na ako, gusto nang kumain ng mga babies ko. Hinimas ko ang tiyan ko at tumingin ako nang diretso kay Youtan."Love, nagugutom ako," tanging sambit ko sabay hinaplos ko ang pisngi niya."Okay, wait me here baby," malambing niyang tugon at hinalikan ako sa noo.Maya-maya, bumangon siya kaya napabangon rin ako. Nagpaalam siyang magluto. Naiwan akong mag-isa rito sa kwarto. Wala akong masyadong ginagawa. Ang sabi lang naman ni Youtan ay magpahinga lang ako at hintayin siya rito. Kalaunan, nakaramdam ako ng pagkabagot. Gusto kong bumaba at magtungo sa kanya. Tuluyan akong bumangon at dahan-dahan na lumakad papunta sa 'baba.Nang nakarating ako roon, nakita kong nagluluto nga siya. Subalit, nakatalikod siya. Napangiti naman ako, dahil ang sa totoo lang sa buong buhay ko ngayon ko lan
Last Updated : 2025-01-10After the Daylight CHAPTER SIXTEEN
Pagkatapos, inalalayan niya akong umupo at para mag-umpisa na rin sa pagkain. Magkatabi kaming dalawa. Ngayon ko lang rin napansin na dalawa lang kami ang naririto dahil sa katahimikan. Hindi ko alam kunh nasaan sina ate Eina, tita or manang Wena at si kuya Simon. Napaisip na lang ako na siguro ay tulog na sila sa mga oras na 'to."Love, anong oras na pala?" pagtatakanh tanong ko."It's already, 10:43 pm. Why?" "Huh? 10:43 pm na agad? Bakit ang dali naman, love?""Baby, ang lalim ng tulog mo kanina. That's why, hindi mo napansin."Napabuntonh hininga na lang ako at bumalik sa pagkain ulit. Kaya naman pala ganito kahapdi ang tiyan ko. Kanina pa pala ako walang kain. Pero, hindi ko naman naramdaman ang gutom paggising ko kanina. Kaya rin siguro nawala ang antok ko dahil kanina pa akong nakatulog at gabi na akong nagising.Nang matapos kaming kumain. Niyaya ko agad ang asawa ko na umakyat at bumalik na sa kwarto. Dahil ramdam ko ang lamig. Medyo hindi makakabuti sa mga babies ko. Inalal
Last Updated : 2025-01-10
Latest chapter
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE
"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO
"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE
"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY
"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE
RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT
Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN
Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SIX
"Tingnan niyo, parang hindi naman si ang pinsan ko. Sino iyan?""Nagtanong ka pa Prince, halata naman na 'yan ang babaeng ipinalit ni, Josh na bangkay. Ang ibinigay niya sa atin noon. Ibig sabihin tinago niya lang si Zinnia, kahit saan. Ginulo niya ang mga utak natin, pina-ikot niya lang tayo sa isang malaking kalokohan." Alexander said.Tila'y parang tinusok ng kahit na ilang karayum ang dibdib ko. Ngunit, bumalot pa rin sa damdamin ko ang malaking pagka-dismaya. Parang mas lalo ak akong binagsakan ng malaking bato. Bakit, hindi ko na pansin na ibang tao pala ang binuhusan ko ng maraming luha. Hindi ko nagawa na agad na kunin ko ang asawa ko sa kanya. Walang hiya! Hindi ko talaga ito palalagpasin. Babawiin ko ang asawa ko."Is that a baby?" Tanong ni, Prince, habang puno ng pagtataka ang itsura niyang nakatingin sa CCTV. I saw this, isang sanggol na walang buhay at sakto lang na bagong inanak lang ito. Mukhang ito ang ginamit niya, or else ito talaga ang anak ko. Ang kapal naman ng m
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY FIVE
"Bakit naman? Hahah! Masakit bang masabihan ng buong katotohanan? Pwes! Ang dapat niyong gawin ay magpasalamat! Para naman magising kayo sa mga panaginip niyo! Isa pa, huwag niyo nang hanapin pa sa akin ang sinasabi niyong, Zinnia, dahil wala siya sa akin! Matagal na siyang patay! Huwag kayong hangal dahil kayo ang nagburol sa kanya! Sa tingin niyo sino ba ang binurol niyo! Hindi ba ang lamang ng utak niyo ay si, Zinnia lang naman pati ang anak mo Steve." Madiin niyang tuno na may pasigaw na boses."Malaking kahihiyan sa inyo ang ginagawa niyo ngayon! Pinapakita niyo lang din na maling tao ang ilang araw, buwan ang binuhusan niyo ng maraming luha sa sementeryo o sa kahit saan. Tsk! Hindi, niyo naman kailangan isisi pa sa iba mas lalo na sa akin ang mga pagkukulang niyo kay, Zinnia. Tsk! Guards kayo na ang bahala." "Hey! Harapin mo kami rito! Magtatago ka na lang ba diyan sa lungga mo!""Josh! Ano aalis ka na! Hindi mo ba kami kaya huh? Is aka talagang duwag! Dahil sa pagiging duwag m
