Si Marga ay nakaupo sa isang upuang pang-opisina, nakasuot ng salamin na nakatakip sa sugat sa kanyang noo. Kung ibang tao ang nakakita, baka isipin nilang nerd siya at medyo pangit ang itsura. Pero dahil napakaganda niya, ang simpleng salamin ay tila naging isang aksesorya na nagpaganda pa sa kanya.Inayos niya ang salamin sa ilong. Umiiyak siya kahapon kaya namumula pa rin ang mga mata. Kahit nilagyan na niya ng yelo, namamaga pa rin. Medyo nawala na lang ang lamig sa kanyang mga mata.“Wala akong panahon para hulaan ang mga bagay na ‘yan. Kung may sasabihin ka, sabihin mo na. Kung wala, pwede ka nang umalis,” sabi ni Marga kay Clinton.Napakasama ng loob niya, at parang may mga tinik na tumutusok sa kanyang katawan.Kahit sinabi ni Clinton na magkaiba sila ni Brandon at hindi dapat pantay ang pakikitungo niya sa kanila, hindi niya ito pinansin. Ayaw na niyang masaktan ulit. Alam niyang hindi na siya masasaktan kung ititigil na niya ang pagbibigay ng kanyang tunay na pagmamahal. Kay
“Mr. Minerva,” sabi ng mga sekretarya. Nakausap na nila si Clinton, pero nang makita nila siya, natahimik sila at tinawag na lang siyang “Mr. Minerva.”Nakangiting tinanong ni Clinton ang sekretarya, “Nasa opisina ba si Mr. Fowler?”Sumagot ang nangungunang sekretarya, “Nasa opisina nga po si Mr. Fowler. Mr. Minerva, may sasabihin po ba kayo kay Mr. Fowler?”Nakangiti si Clinton, at nang buksan niya ang pinto ng opisina, nakita niya ang isang lalaki na nakaupo sa mesa at hinihimas ang kilay.Napatingin si Brandon nang marinig ang pagbukas ng pinto, at nakita si Clinton, pero saglit lang siyang tinignan nito. Dahil sa pagwawalang-bahala ni Brandon, lalong lumapad ang ngiti ni Clinton.“Mr. Fowler, balita ko magaling kang makipaglaban. Gusto mo bang mag-away tayo?” tanong ni Clinton.Binaba ni Brandon ang mga papeles na hawak niya, at isang malamig na liwanag ang sumilay sa kanyang mga mata.Walang sugat si Clinton nang dumating siya, pero may mga pasa siya sa gilid ng mga mata at bibig
Hindi umimik si Brandon.“Ang ate ko, pwede akong pagalitan, saktan, at murahin, pero bakit niya ako sinasadyaang mapahamak sa aksidente?”Nang mga oras na ‘yun, kahit hindi pa alam kung si Marga ba ang may gawa o hindi, sinisi na ni Cathy si Marga. Masama talaga ang loob niya sa kaniyang kapatid. Sinisisi niya ang kaniyang kapatid dahil wala naman siyang ibang nakaaway lately, si Marga lang.Gusto lang naman niyang magreklamo at ipaalam kay Brandon kung gaano kasama si Marga!Dumilim ang mga mata ni Brandon, at malamig ang boses niya, “Sa tingin mo ba si Marga ang may gawa?”Nang makita niya ang mga mata ni Cathy, nanlamig ang puso niya, at bahagyang nanginginig ang labi niya, “Hindi kaya ang ate ko ang may gawa?” Nang mga oras na ‘yon, gusto pa rin niyang isali si Marga.“Tanungin mo siya.” Tiningnan ni Brandon ang babae sa harap niya, kalmado at malamig ang boses niya.Nabigla si Cathy sa mga sinabi niya. Ang gusto niya lang naman ay magalit si Brandon kay Marga, hindi ‘yung kalmad
Bukod kay Clinton, wala nang ibang maisip si Marga na gagawa ng bagay na ‘yon sa kaniyang kapatid.Hindi pa bumabalik si Luna Sanchez sa Pilipinas. Kahit na narito siya, hindi siya gaganti ng ganoon kababaw.Tungkol naman kay Xyriel Jonas, hindi niya papansinin ang isang maliit na tao na gaya ni Cathy, kaya hindi rin niya papansinin ang impluwensiya ng mga taong gaya ni Cathy kay Marga.Kahit na mahirap lang si Cathy at may masamang ugali, nakagawa pa rin siya ng malaking pinsala kay Marga, kapwa pisikal at mental.Wala sina Xyriel Jonas at Luna Sanchez sa bansa at hindi nila alam ang ginawa ni Cathy. Bukod kina Brandon at Clinton, ang nakakaalam lang ng totoo ay si Clinton.Sobrang protektado ni Brandon si Cathy, paano niya masasaktan si Cathy para kay Marga?Pero wala siyang ginawa sa mga ‘yun, kaya ang nakagawa lang ng aksyon laban kay Cathy ay si Clinton. Desidido siya at siguro wala siyang balak pakawalan si Cathy.Kung ikukumpara sa ginawa ni Cathy sa kanya, mas malupit pa ‘yun.
Pamilya Corpuz.Masaya si Rain sa bahay at sinabi kay Samson kung gaano kamahal ang grades ni Hope. Nagulat si Samson sa narinig.“Sigurado ka bang effective ‘to?” tanong ni Rain sa kaniyang ama.“Paano kapag may nakaalam sa ginawa ninyo? Panloloko ‘to sa college entrance exam!” Hindi makapaniwalang sabi ni Samson sa kaniyang anak.Guro si Samson, kaya alam niya kung gaano ito kaseryoso.Walang pakialam na umiling si Rain, “Papa, matagal ka nang guro, hindi mo ba alam na may mga taong mayaman at makapangyarihan at ayaw nilang malaman ‘to? Ayaw nilang malantad.”Totoo naman ‘yun, at kinabahan si Samson. Pero nabulag siya sa laki ng pera na sinabi ni Rain, umakbay pa ang kaniyang anak na parang magkapatid. Basta sapat ang pera, okay lang isakripisyo si Hope. Hindi naman nila totoong kadugo si Hope.Nag-plano silang dalawa sa sala, pero hindi nila alam kung paano magbulungan.Alas dose na ng gabi. Nag-part-time si Hope sa isang nightclub malapit sa lungsod at umuwi lang ng ganoong oras.
Nararamdaman ni Hope na parang nakita na niya ang babae sa harap niya, pero hindi siya sigurado kung saan. Ang pakiramdam na ito ay parehong pamilyar at kakaiba. Habang maraming tao ang dumadaan sa kanilang paligid, hindi nagkahiwalay ang kanilang mga mata.Nang makita ni Principal Diana na palaging nakatutok ang mga mata ni Marga kay Hope, agad niyang naintindihan at inutusan ang direktor na tawagin si Hope, at ipinakilala siya kay Marga."Marga, ipapakilala ko sa 'yo si Hope, ang pinaka-bagong all-around genius ng ating City High Experimental School. Siya ang may pinakamataas grado na estudyante sa klase at malaki ang posibilidad na maging top science student ngayong taon," sabi ni Principal Diana, na may pride sa boses.Ramdam ni Marga na talagang may mataas na pagtingin si Principal Diana kay Hope, kaya't medyo nakakaramdam siya ng kaluwagan."Ang galing!" sabi ni Marga na may ngiti sa labi. "Principal, kung gano'n, magbibigay ako ng konting gantimpala. Hope, kung makakapasok ka s
Si Hope, tinitigan si Marga, kinuha ang business card at nagpasalamat.Habang nag-iisip, nakatayo si Marga sa ilalim ng puno ng kahoy. Mahinang umihip ang hangin, at ang mga dahon ay gumalaw at dahan-dahang nahulog sa mga balikat niya.Ang mahaba niyang itim na buhok ay hinangin papunta sa kanyang mga balikat, at paminsan-minsan ay tinatakpan ang kanyang mga itim na mata—mga matang malamig pero mahinahon din. May ngiti sa gilid ng labi niya, at ang kanyang mga maamong mata ay napunta kay Hope.“Kung may tanong ka, pwede mo akong kontakin anytime,” sabi ni Marga bago siya umalis.Bahagyang ibinaba ni Hope ang kanyang mga mata at tinitigan ang business card na binigay ni Marga.Project Manager ng Fowler’s CompanyMahigpit na hinawakan ni Hope ang business card, ang mga mata niya ay nakasunod kay Marga, tahimik na nakatayo at hindi umaalis.“Ang swerte mo dahil nakakakilala ka ng isang taong makapagbibigay ng tulong sa ‘yo,” sabi ni Principal Diana habang tinatapik ang balikat ni Hope. N
Habang kumakain, lagi siyang nag-e-effort na mapasaya ang matanda, at paminsan-minsan ay kumukuha ng pagkain para kay Brandon, pero nagpapanggap lang siya. Pero dati, sa dati nilang bahay, gusto niya talagang magluto para kay Brandon at alagaan siya. Pero ngayon, hiwalay na sila, at iba na ang mood nila. Ang pagiging sincere noon ay naging formality na ngayon. Pero kahit na formality lang, dahil sa ugali, lahat ng kinuha niyang pagkain ay yung mga gusto ni Brandon.May ngiti sa mukha ng matanda, pero kapag nakita si Brandon, naging cold na naman siya. Tinignan ng matanda si Brandon.Nag-isip si Brandon at na-realize na gusto ng matanda na kumuha siya ng pagkain para kay Marga.Nag-isip siya saglit, at kumuha ng isang piraso ng inihaw na talong at inilagay sa plato ni Marga.Nagulat pareho sina Marga at ang matanda. Ang pinaka-ayaw kayang kainin ni Marga ay talong, nasusuka pa nga siya.Bahagyang nagbago ang mukha ni Mr. Fowler, at akmang magagalit na sana.Mahinahon na ngumiti si Marg
Komportable ang pakikipag-ugnayan sa kanya. Parang ngayon.Biglang bumukas ang pinto ng opisina.“Mr. Minerva, tumawag ang board of directors para sa emergency meeting. Sabi nila kakausapin nila kayo… Ahem, sorry, Mr. Minerva, ituloy mo lang po. Ipagpapaliban ko na lang ang meeting.”Si Jason ang katulong ni Clinton. Dati, hindi isinasama ni Clinton ang sinuman pabalik sa opisina, kaya hindi na siya sanay kumatok sa pinto at basta na lang binubuksan ang pinto kapag may importanteng bagay.Ngayong araw na ito, nakalimutan kong humiling at sumama kay Clinton pabalik sa masayang mundo.Kailangan mong kumatok sa pinto sa susunod.Naiinis si Jason.Nang itulak ni Marga si Clinton, medyo mapula at namamaga ang labi niya.Tiningnan niya si Clinton at sabi, “Kasalanan mo ito.”Galit siya, pero nang halikan siya, nagliwanag ang kanyang mga mata, namumula ang pisngi, at mapula at namamaga ang labi niya. Mukhang nagtatampo siya nang may mapang-akit na tono, kaya gusto siyang supilin at saktan ng
“Para sa ating kaligtasan at kaligtasan ng iba, umupo ka nang maayos.” Tumingin si Marga sa unahan at seryosong nag-utos.Natigilan si Clinton.Sinulyapan siya ni Marga at tinaasan ang kilay.Nang magising si Clinton, napagtanto niyang inaasar siya ni Marga.Natawa siya nang hindi mapigilan, at hindi niya mapigilan ang ngiti sa labi niya.“Marga, maghanap muna tayo ng paradahan. Gusto kitang halikan.” Malalim at kaaya-aya ang boses ni Clinton. Habang nagsasalita, itinaas niya ang kwelyo niya para ipakita ang kanyang kaakit-akit na collarbone at sinadyang hawakan si Marga.Hindi napigilan ni Marga na hawakan ang kanyang noo, “Seryoso ka ba?” Nagbibiro lang siya.Tumingin si Clinton sa kanya, kinurba ang manipis niyang labi at tumawa, “May paradahan sa unahan, makararating tayo roon sa loob ng tatlong minuto, doon na lang tayo mag-park.”Sinunod niya ang mga alituntunin sa trapiko at alam niyang hindi dapat mag-aksaya ng oras sa gilid ng kalsada. Naalala rin niya na may paradahan malapi
Paulit-ulit na inilagay ni Ferdinand Santillan ang kanyang mga kamay sa dibdib, at biglang nandilim ang kanyang paningin.Dati na niyang inilipat ang pera kay Marga para pigilan ito sa paggawa ng gulo. Wala namang gaanong likidong puhunan ang pamilyang Santillan, at ang natitirang puhunan ay ang ari-arian na dala ni Denn Corpuz nang pakasalan siya nito.Sa mga nakaraang taon, ang kompanya ni Santillan ay palaging bumababa, at minsan ay kailangan pang magbenta ng mga ari-arian para mapanatili ang kompanya. Iilan lang ang ari-arian niya noong una, at para kumita ng malaki, nagbenta pa siya ng dalawang ari-arian sa murang halaga. Inaasahan niyang kikita siya sa pamumuhunan na ito, at nangarap pa siyang kumita ng sampu o daan-daang bilyon.Pero nalaman niya na inilipat na pala ang pera at hindi pa nila napipirmahan ang kontrata nang malaman niyang pandaraya pala ito.Ang katahimikan ni Ferdinand Santillan ay nagpagulo sa isipan ni Cathy.Katahimikan ang sagot.Namuhunan siya ng perang iyo
Hindi maintindihan ni Cathy ang nangyayari at hindi niya alam kung saan magsisimula para tanggihan ito. Naguguluhan siya.Sinisisi pa nga niya ang sarili dahil hindi siya nakapag-isip nang maayos bago nagmadali para gumawa ng isang kahilingan.Nang makita ni Clinton si Cathy na naiinis, masayang tumawa ito.“Ms. Santillan, tama ka. Totoo ngang hindi mahuhulaan ang mga bagay-bagay. Pero alam mo bang maipapakita na ang pandaraya sa kontrata ni Lazarus ngayon? Hindi ko alam kung namuhunan ba ang iyong ama rito…”Hindi na nagsalita pa si Clinton, pero halata ang sarkasmo sa kanyang tinig.Sa sandaling iyon, hindi alam ni Cathy kung anong ekspresyon ang dapat ipakita.Pagkadismaya, kahihiyan, galit, ayaw…Kapag nakakasalamuha niya si Marga, lagi siyang nalilito sa mga emosyong ito.Pinilit niyang ngumiti, pero hindi niya magawa. Para bang magkakaugnay ang lahat ng kanyang nararamdaman.Naalala niya na pinaalalahanan niya si Ferdinand Santillan. Hindi magiging tanga si Ferdinand Santillan p
Hindi na niya maalala ang nangyari kagabi. Ang kanyang ulo ay nahihilo at kailangan niyang maligo para mahimasmasan.Ang nangyari kagabi ay parang isang pelikulang paulit-ulit na tumatakbo sa kanyang isip.Ang damit ni Denn Corpuz ay naisubasta, si Hope ay napilitang kumuha ng pagsusulit para sa kanya, at ang mag-ama ng pamilya Corpuz ay nakakulong sa basement ng villa.Marahang hinilot ni Marga ang kanyang mga kilay at pagkatapos ay nakatanggap ng tawag mula kay Xyriel Jonas.“Marga, ang damit ni Tiya Denn ay ipinagpalit namin. Ang orihinal ay nasa Bustamante, at ang binili ni Cathy ay peke.”Ito ay isang magandang balita.“Kailan niyo pinalitan?” Nakaramdam ng sakit ng ulo si Marga: “Ang Bustamante ay ating negosyo. Ang pagpapalit ng mga item sa auction nang walang pahintulot ay labag sa mga patakaran ng industriya.”“Marga, kailangan mong maging flexible. Sinabi ko lang na pinalitan namin ito. Hindi ko sinabing pinalitan ito sa Bustamante. Pagkatapos ng lahat, ito ay isang bagay na
Katahimikan ang namayani sa silid, tanging tunog lamang ng kanilang paghinga ang maririnig.Maingat na binuhat ni Clinton si Marga papunta sa kama at kinumutan siya ng manipis na quilt.Kinuha niya ang ice pack, binalot ito sa gasa at inilagay sa kanyang mga pulang mata.Umupo siya nang ganito sa tabi ng kama sa loob ng sampung minuto, ang kanyang mga mata ay nakatutok sa kanyang maputla at walang dugong mukha.Tila hindi siya mapakali sa pagtulog, mahigpit na nakayakap sa isang malaking unan, na nagpapakita ng kanyang kawalan ng seguridad.Yumuko siya, inilagay ang kanyang buhok sa likod ng kanyang mga tainga, at marahang hinagkan ang kanyang noo.“Good night, sleep well.”Pagkatapos sabihin ito, umalis si Clinton sa silid.Ang silid ni Hope ay matatagpuan sa sulok ng hagdan sa ikalawang palapag, na kanyang sariling pinili.Kumatok si Clinton sa pinto, ngunit hindi pa rin nagpapahinga si Hope, o sa madaling salita, hindi pa siya inaantok.Nang buksan niya ang pinto at makita si Clint
Si Marga ay talagang payat at magaan, ngunit matamis at malambot kapag niyakap ko siya.Pero nalulungkot siya sa sandaling iyon, at parang naaamoy ni Clinton ang bahagyang pait at lamig sa kanya.“Miss, hindi ka ba pwedeng humakbang papalapit sa akin? Mukhang ako na lang ang kailangang humakbang ng libong beses para makarating sa iyo.”Nakangiti ang kanyang mga mata, at nanginginig ang kanyang dibdib habang tumatawa.Ang kanyang yakap ay talagang napakainit. Tiyak na nag-ayos si Clinton bago pumunta. Ang amoy ng disinfectant sa kanyang katawan ay napaka-hina, ngunit naaamoy mo ang nakakapreskong amoy ng sabon at cologne.Ipinatong ng lalaki ang kanyang baba sa kanyang balikat, hinahagod ito tulad ng isang pusa. Ang kanyang pinong itim na buhok ay dumampi sa kanyang makinis na leeg, na nagdulot ng bahagyang kati.“Bakit hindi ka nagsasalita?”Binitawan siya ni Clinton, ang kanyang mga mata ay kumurba, puno ng mga hangarin.Ang kanyang mga daliri ay bahagyang nanginginig pa rin nang mag
“Hope, alam kong nagulat ka, pero may mga katotohanang kailangan kong ipaalam sa ‘yo.”Pilit na pinanatili ni Marga ang paninindigan habang kalmado niyang ipinaliwanag ang lahat. Ngunit agad siyang pinutol ng binata.“Hindi mo na ako pinapahalagahan, kaya bakit ka pa bumabalik? Hindi ba mas mabuti nang hayaang mabulok ako sa kawalan, Manager Santillan?”“Sa tingin ko, nauunawaan ko na ang ibig mong sabihin. Gusto mong magkaroon ako ng payapang buhay, kaya hinanap mo ang ibang taong mag-aalaga sa akin. Pero kung tunay kang may malasakit, paano mo hindi nalaman ang nangyari sa akin?” Malamig ang titig ni Hope. “Talaga bang hindi mo alam, o sadyang hindi mo lang inalam? Ikaw lang ang may sagot niyan, Manager Santillan.”Tinawag siyang “Manager Santillan” ng binata—isang malamig at walang emosyon na pagtawag, na parang isang estranghero lang si Marga sa harapan niya.Tama.Si Marga ay isa nang estranghero sa kanya.Nais sanang ipagtanggol ni Marga ang sarili, pero… alam niyang binalewala
Si Hope ang anak ni Denn Corpuz sa ibang lalaki, at itinatago lamang ni Ferdinand Santillan ang madilim na galit sa kanyang puso.Hindi lamang kinamumuhian ni Ferdinand Santillan si Denn Corpuz dahil sa pagkakaroon ng anak sa ibang lalaki pagkatapos ng diborsyo, kundi kinapootan din niya ang kanyang anak na may dugo ni Denn Corpuz na dumadaloy sa kanyang katawan.Ngunit magkaiba pa rin sila. May dugo pa rin siya ng pamilya Santillan sa kanyang katawan, kaya handang suportahan siya ni Ferdinand Santillan.Kahit na parang pagpapalaki ng mga hayop, tuta at kuting, handa akong palakihin siya at pagkatapos ay ipagpalit sa mas maraming transaksyon. Sa pananaw ni Ferdinand Santillan, ito ang “produkto” ng pagtataksil ni Denn Corpuz.Walang paraan para mapalaki niya si Hope. Kung mananatili si Hope sa pamilya Santillan, mamamatay siya sa aksidente sa lalong madaling panahon.Bata pa si Marga noon ngunit malinaw ang kanyang pag-iisip, kaya’t halos lumuhod siya sa lupa at taimtim na nagmakaawa