Katahimikan ang namayani sa silid, tanging tunog lamang ng kanilang paghinga ang maririnig.Maingat na binuhat ni Clinton si Marga papunta sa kama at kinumutan siya ng manipis na quilt.Kinuha niya ang ice pack, binalot ito sa gasa at inilagay sa kanyang mga pulang mata.Umupo siya nang ganito sa tabi ng kama sa loob ng sampung minuto, ang kanyang mga mata ay nakatutok sa kanyang maputla at walang dugong mukha.Tila hindi siya mapakali sa pagtulog, mahigpit na nakayakap sa isang malaking unan, na nagpapakita ng kanyang kawalan ng seguridad.Yumuko siya, inilagay ang kanyang buhok sa likod ng kanyang mga tainga, at marahang hinagkan ang kanyang noo.“Good night, sleep well.”Pagkatapos sabihin ito, umalis si Clinton sa silid.Ang silid ni Hope ay matatagpuan sa sulok ng hagdan sa ikalawang palapag, na kanyang sariling pinili.Kumatok si Clinton sa pinto, ngunit hindi pa rin nagpapahinga si Hope, o sa madaling salita, hindi pa siya inaantok.Nang buksan niya ang pinto at makita si Clint
Hindi na niya maalala ang nangyari kagabi. Ang kanyang ulo ay nahihilo at kailangan niyang maligo para mahimasmasan.Ang nangyari kagabi ay parang isang pelikulang paulit-ulit na tumatakbo sa kanyang isip.Ang damit ni Denn Corpuz ay naisubasta, si Hope ay napilitang kumuha ng pagsusulit para sa kanya, at ang mag-ama ng pamilya Corpuz ay nakakulong sa basement ng villa.Marahang hinilot ni Marga ang kanyang mga kilay at pagkatapos ay nakatanggap ng tawag mula kay Xyriel Jonas.“Marga, ang damit ni Tiya Denn ay ipinagpalit namin. Ang orihinal ay nasa Bustamante, at ang binili ni Cathy ay peke.”Ito ay isang magandang balita.“Kailan niyo pinalitan?” Nakaramdam ng sakit ng ulo si Marga: “Ang Bustamante ay ating negosyo. Ang pagpapalit ng mga item sa auction nang walang pahintulot ay labag sa mga patakaran ng industriya.”“Marga, kailangan mong maging flexible. Sinabi ko lang na pinalitan namin ito. Hindi ko sinabing pinalitan ito sa Bustamante. Pagkatapos ng lahat, ito ay isang bagay na
Hindi maintindihan ni Cathy ang nangyayari at hindi niya alam kung saan magsisimula para tanggihan ito. Naguguluhan siya.Sinisisi pa nga niya ang sarili dahil hindi siya nakapag-isip nang maayos bago nagmadali para gumawa ng isang kahilingan.Nang makita ni Clinton si Cathy na naiinis, masayang tumawa ito.“Ms. Santillan, tama ka. Totoo ngang hindi mahuhulaan ang mga bagay-bagay. Pero alam mo bang maipapakita na ang pandaraya sa kontrata ni Lazarus ngayon? Hindi ko alam kung namuhunan ba ang iyong ama rito…”Hindi na nagsalita pa si Clinton, pero halata ang sarkasmo sa kanyang tinig.Sa sandaling iyon, hindi alam ni Cathy kung anong ekspresyon ang dapat ipakita.Pagkadismaya, kahihiyan, galit, ayaw…Kapag nakakasalamuha niya si Marga, lagi siyang nalilito sa mga emosyong ito.Pinilit niyang ngumiti, pero hindi niya magawa. Para bang magkakaugnay ang lahat ng kanyang nararamdaman.Naalala niya na pinaalalahanan niya si Ferdinand Santillan. Hindi magiging tanga si Ferdinand Santillan p
Paulit-ulit na inilagay ni Ferdinand Santillan ang kanyang mga kamay sa dibdib, at biglang nandilim ang kanyang paningin.Dati na niyang inilipat ang pera kay Marga para pigilan ito sa paggawa ng gulo. Wala namang gaanong likidong puhunan ang pamilyang Santillan, at ang natitirang puhunan ay ang ari-arian na dala ni Denn Corpuz nang pakasalan siya nito.Sa mga nakaraang taon, ang kompanya ni Santillan ay palaging bumababa, at minsan ay kailangan pang magbenta ng mga ari-arian para mapanatili ang kompanya. Iilan lang ang ari-arian niya noong una, at para kumita ng malaki, nagbenta pa siya ng dalawang ari-arian sa murang halaga. Inaasahan niyang kikita siya sa pamumuhunan na ito, at nangarap pa siyang kumita ng sampu o daan-daang bilyon.Pero nalaman niya na inilipat na pala ang pera at hindi pa nila napipirmahan ang kontrata nang malaman niyang pandaraya pala ito.Ang katahimikan ni Ferdinand Santillan ay nagpagulo sa isipan ni Cathy.Katahimikan ang sagot.Namuhunan siya ng perang iyo
“Para sa ating kaligtasan at kaligtasan ng iba, umupo ka nang maayos.” Tumingin si Marga sa unahan at seryosong nag-utos.Natigilan si Clinton.Sinulyapan siya ni Marga at tinaasan ang kilay.Nang magising si Clinton, napagtanto niyang inaasar siya ni Marga.Natawa siya nang hindi mapigilan, at hindi niya mapigilan ang ngiti sa labi niya.“Marga, maghanap muna tayo ng paradahan. Gusto kitang halikan.” Malalim at kaaya-aya ang boses ni Clinton. Habang nagsasalita, itinaas niya ang kwelyo niya para ipakita ang kanyang kaakit-akit na collarbone at sinadyang hawakan si Marga.Hindi napigilan ni Marga na hawakan ang kanyang noo, “Seryoso ka ba?” Nagbibiro lang siya.Tumingin si Clinton sa kanya, kinurba ang manipis niyang labi at tumawa, “May paradahan sa unahan, makararating tayo roon sa loob ng tatlong minuto, doon na lang tayo mag-park.”Sinunod niya ang mga alituntunin sa trapiko at alam niyang hindi dapat mag-aksaya ng oras sa gilid ng kalsada. Naalala rin niya na may paradahan malapi
Komportable ang pakikipag-ugnayan sa kanya. Parang ngayon.Biglang bumukas ang pinto ng opisina.“Mr. Minerva, tumawag ang board of directors para sa emergency meeting. Sabi nila kakausapin nila kayo… Ahem, sorry, Mr. Minerva, ituloy mo lang po. Ipagpapaliban ko na lang ang meeting.”Si Jason ang katulong ni Clinton. Dati, hindi isinasama ni Clinton ang sinuman pabalik sa opisina, kaya hindi na siya sanay kumatok sa pinto at basta na lang binubuksan ang pinto kapag may importanteng bagay.Ngayong araw na ito, nakalimutan kong humiling at sumama kay Clinton pabalik sa masayang mundo.Kailangan mong kumatok sa pinto sa susunod.Naiinis si Jason.Nang itulak ni Marga si Clinton, medyo mapula at namamaga ang labi niya.Tiningnan niya si Clinton at sabi, “Kasalanan mo ito.”Galit siya, pero nang halikan siya, nagliwanag ang kanyang mga mata, namumula ang pisngi, at mapula at namamaga ang labi niya. Mukhang nagtatampo siya nang may mapang-akit na tono, kaya gusto siyang supilin at saktan ng
Umiinom ng gamot si Marga nang mapansin niya ang pagtunog ng telepono. Sa sandaling binuksan niya ang kanyang telepono, nakatanggap siya ng mensahe mula sa kaniyang matalik na kaibigan na si Caroline.“Bumalik na si Brandon Fowler. Ang iyong magaling na asawa.”Saglit siyang napahinto. Sa loob ng isang buwan, halos hindi sila nag-usap ni Brandon. Hindi man lang niya alam na bumalik na dahil biglang nawala sa isipan niya ang lalaki lalo na’t alam niyang ayaw nito sa kaniya. Mabilis siyang nag-reply sa kanyang kaibigan. “Hindi ko alam na nakabalik na pala si Brandon.”Hindi nagtagal ay nakatanggap ulit siya ng mensahe galing sa kaibigan niyang si Caroline, “Bumalik siya, pero may dala siyang batang babae.”Napatitig si Marga nang makita ang larawan na pinadala ni Caroline. Kamukhang-kamukha niya ang batang babae sa larawan. Napasinghap siya nang maalala ang kaniyang kapatid. Si Cathy, ang kanyang kapatid na babae sa ama ay ipinadala sa ibang probinsiya upang doon manirahan.“Ang pamily
Lumiban sa trabaho si Marga ng isang linggo dahil sa sakit, at pagkatapos niyang gumaling, bumalik siya sa kompanya. Doon lang niya nalaman ang tungkol sa paglipat ng kaniyang kapatid.Nilapitan siya ng isa sa mga empleyado ng kompanya at nagtanong, “Manager Santillan, hindi mo pa ba alam? May bago tayong sekretarya sa kompanya, apelyido rin ay Santillan. Magkakilala po ba kayo?”Napamangha si Marga. Hindi niya aakalaing magagawang ilipat ni Brandon si Cathy sa kompanya. Makalipas ang ilang sandali, ipinatawag si Marga sa opisina ngkanilang presidente na ni Brandon.Pinagmasdan siya ni Brandon nang kalmado. “Kung gusto mo talagang manatili sa kompanya, hindi bagay sa iyo ang posisyon ng personal na sekretarya. Ang manager ng project department ay nailipat na sa branch company, at may bakante pa roon.”Alam na alam ni Marga kung ano ang ibig sabihin nito. Laging malinaw ang pag-iisip ni Brandon. Hindi hahayaan ng lalaki na magkaroon ng anumang hindi magandang impresyon kay Cathy ang mga
Komportable ang pakikipag-ugnayan sa kanya. Parang ngayon.Biglang bumukas ang pinto ng opisina.“Mr. Minerva, tumawag ang board of directors para sa emergency meeting. Sabi nila kakausapin nila kayo… Ahem, sorry, Mr. Minerva, ituloy mo lang po. Ipagpapaliban ko na lang ang meeting.”Si Jason ang katulong ni Clinton. Dati, hindi isinasama ni Clinton ang sinuman pabalik sa opisina, kaya hindi na siya sanay kumatok sa pinto at basta na lang binubuksan ang pinto kapag may importanteng bagay.Ngayong araw na ito, nakalimutan kong humiling at sumama kay Clinton pabalik sa masayang mundo.Kailangan mong kumatok sa pinto sa susunod.Naiinis si Jason.Nang itulak ni Marga si Clinton, medyo mapula at namamaga ang labi niya.Tiningnan niya si Clinton at sabi, “Kasalanan mo ito.”Galit siya, pero nang halikan siya, nagliwanag ang kanyang mga mata, namumula ang pisngi, at mapula at namamaga ang labi niya. Mukhang nagtatampo siya nang may mapang-akit na tono, kaya gusto siyang supilin at saktan ng
“Para sa ating kaligtasan at kaligtasan ng iba, umupo ka nang maayos.” Tumingin si Marga sa unahan at seryosong nag-utos.Natigilan si Clinton.Sinulyapan siya ni Marga at tinaasan ang kilay.Nang magising si Clinton, napagtanto niyang inaasar siya ni Marga.Natawa siya nang hindi mapigilan, at hindi niya mapigilan ang ngiti sa labi niya.“Marga, maghanap muna tayo ng paradahan. Gusto kitang halikan.” Malalim at kaaya-aya ang boses ni Clinton. Habang nagsasalita, itinaas niya ang kwelyo niya para ipakita ang kanyang kaakit-akit na collarbone at sinadyang hawakan si Marga.Hindi napigilan ni Marga na hawakan ang kanyang noo, “Seryoso ka ba?” Nagbibiro lang siya.Tumingin si Clinton sa kanya, kinurba ang manipis niyang labi at tumawa, “May paradahan sa unahan, makararating tayo roon sa loob ng tatlong minuto, doon na lang tayo mag-park.”Sinunod niya ang mga alituntunin sa trapiko at alam niyang hindi dapat mag-aksaya ng oras sa gilid ng kalsada. Naalala rin niya na may paradahan malapi
Paulit-ulit na inilagay ni Ferdinand Santillan ang kanyang mga kamay sa dibdib, at biglang nandilim ang kanyang paningin.Dati na niyang inilipat ang pera kay Marga para pigilan ito sa paggawa ng gulo. Wala namang gaanong likidong puhunan ang pamilyang Santillan, at ang natitirang puhunan ay ang ari-arian na dala ni Denn Corpuz nang pakasalan siya nito.Sa mga nakaraang taon, ang kompanya ni Santillan ay palaging bumababa, at minsan ay kailangan pang magbenta ng mga ari-arian para mapanatili ang kompanya. Iilan lang ang ari-arian niya noong una, at para kumita ng malaki, nagbenta pa siya ng dalawang ari-arian sa murang halaga. Inaasahan niyang kikita siya sa pamumuhunan na ito, at nangarap pa siyang kumita ng sampu o daan-daang bilyon.Pero nalaman niya na inilipat na pala ang pera at hindi pa nila napipirmahan ang kontrata nang malaman niyang pandaraya pala ito.Ang katahimikan ni Ferdinand Santillan ay nagpagulo sa isipan ni Cathy.Katahimikan ang sagot.Namuhunan siya ng perang iyo
Hindi maintindihan ni Cathy ang nangyayari at hindi niya alam kung saan magsisimula para tanggihan ito. Naguguluhan siya.Sinisisi pa nga niya ang sarili dahil hindi siya nakapag-isip nang maayos bago nagmadali para gumawa ng isang kahilingan.Nang makita ni Clinton si Cathy na naiinis, masayang tumawa ito.“Ms. Santillan, tama ka. Totoo ngang hindi mahuhulaan ang mga bagay-bagay. Pero alam mo bang maipapakita na ang pandaraya sa kontrata ni Lazarus ngayon? Hindi ko alam kung namuhunan ba ang iyong ama rito…”Hindi na nagsalita pa si Clinton, pero halata ang sarkasmo sa kanyang tinig.Sa sandaling iyon, hindi alam ni Cathy kung anong ekspresyon ang dapat ipakita.Pagkadismaya, kahihiyan, galit, ayaw…Kapag nakakasalamuha niya si Marga, lagi siyang nalilito sa mga emosyong ito.Pinilit niyang ngumiti, pero hindi niya magawa. Para bang magkakaugnay ang lahat ng kanyang nararamdaman.Naalala niya na pinaalalahanan niya si Ferdinand Santillan. Hindi magiging tanga si Ferdinand Santillan p
Hindi na niya maalala ang nangyari kagabi. Ang kanyang ulo ay nahihilo at kailangan niyang maligo para mahimasmasan.Ang nangyari kagabi ay parang isang pelikulang paulit-ulit na tumatakbo sa kanyang isip.Ang damit ni Denn Corpuz ay naisubasta, si Hope ay napilitang kumuha ng pagsusulit para sa kanya, at ang mag-ama ng pamilya Corpuz ay nakakulong sa basement ng villa.Marahang hinilot ni Marga ang kanyang mga kilay at pagkatapos ay nakatanggap ng tawag mula kay Xyriel Jonas.“Marga, ang damit ni Tiya Denn ay ipinagpalit namin. Ang orihinal ay nasa Bustamante, at ang binili ni Cathy ay peke.”Ito ay isang magandang balita.“Kailan niyo pinalitan?” Nakaramdam ng sakit ng ulo si Marga: “Ang Bustamante ay ating negosyo. Ang pagpapalit ng mga item sa auction nang walang pahintulot ay labag sa mga patakaran ng industriya.”“Marga, kailangan mong maging flexible. Sinabi ko lang na pinalitan namin ito. Hindi ko sinabing pinalitan ito sa Bustamante. Pagkatapos ng lahat, ito ay isang bagay na
Katahimikan ang namayani sa silid, tanging tunog lamang ng kanilang paghinga ang maririnig.Maingat na binuhat ni Clinton si Marga papunta sa kama at kinumutan siya ng manipis na quilt.Kinuha niya ang ice pack, binalot ito sa gasa at inilagay sa kanyang mga pulang mata.Umupo siya nang ganito sa tabi ng kama sa loob ng sampung minuto, ang kanyang mga mata ay nakatutok sa kanyang maputla at walang dugong mukha.Tila hindi siya mapakali sa pagtulog, mahigpit na nakayakap sa isang malaking unan, na nagpapakita ng kanyang kawalan ng seguridad.Yumuko siya, inilagay ang kanyang buhok sa likod ng kanyang mga tainga, at marahang hinagkan ang kanyang noo.“Good night, sleep well.”Pagkatapos sabihin ito, umalis si Clinton sa silid.Ang silid ni Hope ay matatagpuan sa sulok ng hagdan sa ikalawang palapag, na kanyang sariling pinili.Kumatok si Clinton sa pinto, ngunit hindi pa rin nagpapahinga si Hope, o sa madaling salita, hindi pa siya inaantok.Nang buksan niya ang pinto at makita si Clint
Si Marga ay talagang payat at magaan, ngunit matamis at malambot kapag niyakap ko siya.Pero nalulungkot siya sa sandaling iyon, at parang naaamoy ni Clinton ang bahagyang pait at lamig sa kanya.“Miss, hindi ka ba pwedeng humakbang papalapit sa akin? Mukhang ako na lang ang kailangang humakbang ng libong beses para makarating sa iyo.”Nakangiti ang kanyang mga mata, at nanginginig ang kanyang dibdib habang tumatawa.Ang kanyang yakap ay talagang napakainit. Tiyak na nag-ayos si Clinton bago pumunta. Ang amoy ng disinfectant sa kanyang katawan ay napaka-hina, ngunit naaamoy mo ang nakakapreskong amoy ng sabon at cologne.Ipinatong ng lalaki ang kanyang baba sa kanyang balikat, hinahagod ito tulad ng isang pusa. Ang kanyang pinong itim na buhok ay dumampi sa kanyang makinis na leeg, na nagdulot ng bahagyang kati.“Bakit hindi ka nagsasalita?”Binitawan siya ni Clinton, ang kanyang mga mata ay kumurba, puno ng mga hangarin.Ang kanyang mga daliri ay bahagyang nanginginig pa rin nang mag
“Hope, alam kong nagulat ka, pero may mga katotohanang kailangan kong ipaalam sa ‘yo.”Pilit na pinanatili ni Marga ang paninindigan habang kalmado niyang ipinaliwanag ang lahat. Ngunit agad siyang pinutol ng binata.“Hindi mo na ako pinapahalagahan, kaya bakit ka pa bumabalik? Hindi ba mas mabuti nang hayaang mabulok ako sa kawalan, Manager Santillan?”“Sa tingin ko, nauunawaan ko na ang ibig mong sabihin. Gusto mong magkaroon ako ng payapang buhay, kaya hinanap mo ang ibang taong mag-aalaga sa akin. Pero kung tunay kang may malasakit, paano mo hindi nalaman ang nangyari sa akin?” Malamig ang titig ni Hope. “Talaga bang hindi mo alam, o sadyang hindi mo lang inalam? Ikaw lang ang may sagot niyan, Manager Santillan.”Tinawag siyang “Manager Santillan” ng binata—isang malamig at walang emosyon na pagtawag, na parang isang estranghero lang si Marga sa harapan niya.Tama.Si Marga ay isa nang estranghero sa kanya.Nais sanang ipagtanggol ni Marga ang sarili, pero… alam niyang binalewala
Si Hope ang anak ni Denn Corpuz sa ibang lalaki, at itinatago lamang ni Ferdinand Santillan ang madilim na galit sa kanyang puso.Hindi lamang kinamumuhian ni Ferdinand Santillan si Denn Corpuz dahil sa pagkakaroon ng anak sa ibang lalaki pagkatapos ng diborsyo, kundi kinapootan din niya ang kanyang anak na may dugo ni Denn Corpuz na dumadaloy sa kanyang katawan.Ngunit magkaiba pa rin sila. May dugo pa rin siya ng pamilya Santillan sa kanyang katawan, kaya handang suportahan siya ni Ferdinand Santillan.Kahit na parang pagpapalaki ng mga hayop, tuta at kuting, handa akong palakihin siya at pagkatapos ay ipagpalit sa mas maraming transaksyon. Sa pananaw ni Ferdinand Santillan, ito ang “produkto” ng pagtataksil ni Denn Corpuz.Walang paraan para mapalaki niya si Hope. Kung mananatili si Hope sa pamilya Santillan, mamamatay siya sa aksidente sa lalong madaling panahon.Bata pa si Marga noon ngunit malinaw ang kanyang pag-iisip, kaya’t halos lumuhod siya sa lupa at taimtim na nagmakaawa