Dasha's Point Of View.Hindi pa rin ako makapaniwalang sa akin ang mansyon na iyon, sa akin nakapangalan ang lupa. . . Ang sabi ni Lola, kahit anong oras daw ay pwede kaming lumipat doon ni Dawn. Ang sagot ko naman ay hindi ako nagmamadali, saka baka malungkot lang doon si Dawn kapag kaming dalawa lang.Ngayon ay abala ako sa kusina dahil gusto kong magbake ng cookies, gusto kong bigyan sina Jazz at Angela... Pati si Elias ay papadalhan ko rin.Si Mama ang nagturo sa akin na magluto, lalong-lalo na sa pagbabake. Kinuwento sa akin ni Papa kung gaano niya kapaborito ang mga gawa ni Mama, lalo na iyong cookies, kahit ako ay paborito rin iyon. Kaya naisipan kong magbake ngayon para matikman niya ulit ang recipe ni Mama.Nang matapos ako ay hawak-hawak ko ang isang plato, sa ibabaw noon ay ang mga maiinit na cookies. Dumiretso ako sa opisina ni Papa, naabutan ko siyang may binabasa sa isang folder."Papa," saad ko at mabilis naman siyang lumingon sa akin, bumaba ang tingin niya sa hawak k
Elias's Point Of View."I'm your girlfriend, Elias. Bakit ganyan ka?" "Yeah, you're my girlfriend. And you know that I-I love you, kaya bakit naapektuhan ka pa rin sa presensya ni Dasha?" seryosong giit ko habang nakatingin sa kaniya, puno ng iritasyon ang kaniyang mga mata."B-Because I know she wants you back! I know na kukunin ka niya sa akin!" nanginig ang kaniyang labi. "Pumunta ka pa ng birthday niya, anong ibig sabihin noon? Anong gusto mong isipin ko?""Ang gusto kong ispin mo ay hindi niya ako gustong agawin sa'yo. Bakit naman ako magpapakuha?" kalmadong tanong ko. "At saka, sila na ni Jazz. Hindi mo ba iyon alam? Kaya impossible talaga ang sinasabi mong gusto niya akong kunin, magkaibigan na lang kami ngayon."As much as I hate to say that guy's name, I have to."That's just a rumour!"Umilang ako. "No, they're together. Wala kang dapat ipag-alala, alam mong sa'yo pa rin ako uuwi.""Talaga ba, Elias?""Yeah. . . You don't fucking know how much I love you."Hindi ko na tinan
Dasha's Point Of View."Si Elias?!" bulaslas ko sa kaniyang pangalan, gulat sa nalaman. "Totoo ba ang sinasabi niyo?!" dagdag ko pa."Aba, bakit naman kami magsisinungaling?" si Marilyn. "Mabait pala iyon, ni-hindi niya nga kami siningil kahit piso. Noong tinanong namin kung bakit ang sagot lang, huwag na lang naming problemahin ang pera basta makakalabas kaming dalawa."Hindi ko mapigilang mapangiti, may puso pa rin pala siya."Teka, paano niyo nga pala nakuha ang number ko?" tanong ko."Kay Atty. Elias, napadaan kasi siya noon sa presinto tapos bigla namin siyang tinawag para kamustahin ka, wala na kasi kaming balita sa'yo eh," paliwanag ni Jamela. "Tapos ang sabi niya maayos ka na raw, tinanong niya rin kung kaibigan mo raw ba kami. Tapos kinabukasan noon, binalita sa aming muling nabuksan ang kaso namin. Ilang araw lang ang lumipas at nakalabas na kaagad kami.""Ang bait pala noon ni Atty. Mukhang snober pero may pakialam din pala sa aming mahihirap," giit ni Marilyn.Malakas akon
Dasha's Point Of View.Sinabi ni Lola iyon? Bakit naman? Para bantayan ako tulad ng sabi niya? Sigurado pala talaga siya tungkol sa bagay na iyon, hindi pa rin ako makapaniwala. Nagtipa ako sa aking cellphone para magreply kay Elias.Me:Nandito ako sa bakery shop, dito ka na dumiretso. Kasama natin si Jazz sa pamimili.Pagkatapos magchat ay mabilis din akong nagtipa upang magreply naman kay Jazz.Me:Sige lang, unahin mo na muna iyon. At sasama pala si Elias sa pamimili, ngayon niya lang nasabi.Mabilis akong nakatanggap ng reply mula sa kaniya.Jazz:Luh? Third wheel ako?Me:Hindi naman iyon date! Huwag kang malisyoso.Hindi na siya nagreply pagkatapos noon kaya napailang na lang ako bago ibalik sa aking bulsa ang cellphone, tumingin ako kay Angela."Sasama rin daw si Elias sa pamimili," sambit ko at kaagad na nanlaki ang mga mata niya habang nakatingin sa akin."Aba bakit naman?" nagtatakhang tanong niya at sinabi ko naman ang tungkol doon sa pagbabantay niya sa akin. "So trabaho
Dasha's Point Of View.Nang makarating kami ng mall ay dumiretso kaagad kami sa furniture store, papasok na sana kami ng bigla akong kalabitin ni Jazz."Ano iyon?" tanong ko, nagtataka kung bakit biglang seryoso ang kaniyang mukha. Lumapit naman siya sa akin at bumulong"Aalis lang ako sandali pero babalik ako, parang nakita ko kasi siya pagpasok natin," ani niya, sandaling napakunot ang noo ko at nagtaka sa kaniyang sinabi. Ngunit nang mapagtanto ko kung sino ang tinutukoy niya ay mabilis akong tumango at ngumiti."Sige lang, hanapin mo na siya," sabi ko at mabilis naman siyang umalis. Nang mawala siya sa paningin namin ay nilingon ko si Elias na mukhang nagtataka sa pag-alis ni Jazz."May hahanapin lang iyon, mauna na raw tayo mamili," paliwanag ko."Tsk. Hindi naman kasi siya kailangan dito," narinig kong saad niya habang papasok kami.Napailang na lamang ako. "Siya ang naunang nagsabing sasamahan niya ako, alangan naman hindi ko siya isama?""Sana sinabi mo rin sa akin ng mas maag
Jazz's Point Of View.Hindi alam ni Mamita na alam ko na ang totoo, wala rin akong balak ipaalam sa kaniya. Aalamin ko muna kung sino ang kausap niya sa cellphone na iyon at kung bakit niya tinatago sa akin.Hindi ko rin alam kung balak ko bang sabihin iyon kay Elias, halata naman kasing wala siyang idea. Sasabihin ko naman, maghahanap lang ako ng mas magandang tiyempo."Tsk," giit ni Elias at malakas na napabuntong hininga, sandali akong tumingin kay Dasha na medyo malayo sa amin dahil abala sa pagtingin ng mga plato."Alam mo. . . hangga't nandiyan pa ang anak mo, huwag mo sanang sayangin ang panahon na makasama siya," sabi ko at umiwas ng tingin, alam kong naguguluhan siya dahil mas lalong kumunot ang noo niya."What do you mean?"Muli ko siyang tinignan, seryoso siyang tumingin sa akin. "Simple lang naman ang gusto kong iparating... Hangga't nandyan pa ang mahal mo sa buhay, mahalin mo siya sa abot ng iyong makakaya. Sabihin mong mahal mo siya dahil hindi naman sa lahat ng pagkaka
Dasha's Point Of View.Napatingin ako sa orasan at malakas na napabuga ng hangin dahil malalim na ang gabi ngunit hindi pa rin umuuwi ang aking asawa, bakit wala ba siya? Nag-overtime na naman ba siya sa kaniyang trabaho?O sadyang ayaw niya lang talagang umuwi dahil katulad ng palagi niyang sinasabi, ayaw niya 'kong makasama?Kinuha ko ang aking cellphone para tingnan kung may text ba sa akin si Elias ngunit nabigo ako ng makitang wala man lang siyang sinabi kung uuwi ba siya ngayong gabi o hindi. Palagi naman siyang ganito, bakit ba hindi pa rin ako sanay?"Hindi ka ba inaantok, Ma'am Dasha? Mukhang hindi uuwi si Sir Elias ngayong gabi."Napalingon ako sa nagsalita at nakita si Manang Nina na mukhang naalimpungatan at naabutan ako rito sa sala. Hindi niya na kailangang magtanong pa kung anong ginagawa ko dahil alam ng lahat na palagi ko siyang hinihintay na umuwi.Ngumiti ako bago umilang. "Ayos lang po, hindi rin ako makatulog," kaswal na sagot ko. Hindi ito katulad ng ibang gabi n
Dasha's Point Of View.Hindi ako kumain buong araw kahit pa pinipilit ako ni Manang, wala akong gana sa lahat ng bagay. Hindi ko pa rin pinipirmahan ang divorcement paper na binigay ni Elias, naiinis ako sa sarili ko dahil pagkatapos ng lahat ng masasakit na salitang binitawan niya sa akin ay ang pagmamahal ko pa rin para sa kaniya ang nangingibabaw."Ipasok na kaya kita sa kombento, Dasha? Nasobrahan ka na sa pagiging martyr!" narinig kong saad ni Angela, ang matalik kong kabigan, sa kabilang linya. "Ang tagal tagal ko ng sinasabi sa'yong iwan mo na 'yang lalaki na 'yan, hindi ka naman nakikinig. Tignan mo tuloy ang nangyari ngayon, anong plano mo sa bata?"Malakas akong napabuntong hininga bago sumagot. "Kaya ko naman siguro maging single mother, hindi ba?" pagbibiro ko kahit na mabigat pa rin sa aking dibdib ang isipin na lalaki ang aking anak na walang ama."Alam kong kaya mo, hindi mo kailangan ng tulong ni Elias. Ikaw nga hindi niya mapakitaan ng pagmamahal, iyong anak mo pa ka
Jazz's Point Of View.Hindi alam ni Mamita na alam ko na ang totoo, wala rin akong balak ipaalam sa kaniya. Aalamin ko muna kung sino ang kausap niya sa cellphone na iyon at kung bakit niya tinatago sa akin.Hindi ko rin alam kung balak ko bang sabihin iyon kay Elias, halata naman kasing wala siyang idea. Sasabihin ko naman, maghahanap lang ako ng mas magandang tiyempo."Tsk," giit ni Elias at malakas na napabuntong hininga, sandali akong tumingin kay Dasha na medyo malayo sa amin dahil abala sa pagtingin ng mga plato."Alam mo. . . hangga't nandiyan pa ang anak mo, huwag mo sanang sayangin ang panahon na makasama siya," sabi ko at umiwas ng tingin, alam kong naguguluhan siya dahil mas lalong kumunot ang noo niya."What do you mean?"Muli ko siyang tinignan, seryoso siyang tumingin sa akin. "Simple lang naman ang gusto kong iparating... Hangga't nandyan pa ang mahal mo sa buhay, mahalin mo siya sa abot ng iyong makakaya. Sabihin mong mahal mo siya dahil hindi naman sa lahat ng pagkaka
Dasha's Point Of View.Nang makarating kami ng mall ay dumiretso kaagad kami sa furniture store, papasok na sana kami ng bigla akong kalabitin ni Jazz."Ano iyon?" tanong ko, nagtataka kung bakit biglang seryoso ang kaniyang mukha. Lumapit naman siya sa akin at bumulong"Aalis lang ako sandali pero babalik ako, parang nakita ko kasi siya pagpasok natin," ani niya, sandaling napakunot ang noo ko at nagtaka sa kaniyang sinabi. Ngunit nang mapagtanto ko kung sino ang tinutukoy niya ay mabilis akong tumango at ngumiti."Sige lang, hanapin mo na siya," sabi ko at mabilis naman siyang umalis. Nang mawala siya sa paningin namin ay nilingon ko si Elias na mukhang nagtataka sa pag-alis ni Jazz."May hahanapin lang iyon, mauna na raw tayo mamili," paliwanag ko."Tsk. Hindi naman kasi siya kailangan dito," narinig kong saad niya habang papasok kami.Napailang na lamang ako. "Siya ang naunang nagsabing sasamahan niya ako, alangan naman hindi ko siya isama?""Sana sinabi mo rin sa akin ng mas maag
Dasha's Point Of View.Sinabi ni Lola iyon? Bakit naman? Para bantayan ako tulad ng sabi niya? Sigurado pala talaga siya tungkol sa bagay na iyon, hindi pa rin ako makapaniwala. Nagtipa ako sa aking cellphone para magreply kay Elias.Me:Nandito ako sa bakery shop, dito ka na dumiretso. Kasama natin si Jazz sa pamimili.Pagkatapos magchat ay mabilis din akong nagtipa upang magreply naman kay Jazz.Me:Sige lang, unahin mo na muna iyon. At sasama pala si Elias sa pamimili, ngayon niya lang nasabi.Mabilis akong nakatanggap ng reply mula sa kaniya.Jazz:Luh? Third wheel ako?Me:Hindi naman iyon date! Huwag kang malisyoso.Hindi na siya nagreply pagkatapos noon kaya napailang na lang ako bago ibalik sa aking bulsa ang cellphone, tumingin ako kay Angela."Sasama rin daw si Elias sa pamimili," sambit ko at kaagad na nanlaki ang mga mata niya habang nakatingin sa akin."Aba bakit naman?" nagtatakhang tanong niya at sinabi ko naman ang tungkol doon sa pagbabantay niya sa akin. "So trabaho
Dasha's Point Of View."Si Elias?!" bulaslas ko sa kaniyang pangalan, gulat sa nalaman. "Totoo ba ang sinasabi niyo?!" dagdag ko pa."Aba, bakit naman kami magsisinungaling?" si Marilyn. "Mabait pala iyon, ni-hindi niya nga kami siningil kahit piso. Noong tinanong namin kung bakit ang sagot lang, huwag na lang naming problemahin ang pera basta makakalabas kaming dalawa."Hindi ko mapigilang mapangiti, may puso pa rin pala siya."Teka, paano niyo nga pala nakuha ang number ko?" tanong ko."Kay Atty. Elias, napadaan kasi siya noon sa presinto tapos bigla namin siyang tinawag para kamustahin ka, wala na kasi kaming balita sa'yo eh," paliwanag ni Jamela. "Tapos ang sabi niya maayos ka na raw, tinanong niya rin kung kaibigan mo raw ba kami. Tapos kinabukasan noon, binalita sa aming muling nabuksan ang kaso namin. Ilang araw lang ang lumipas at nakalabas na kaagad kami.""Ang bait pala noon ni Atty. Mukhang snober pero may pakialam din pala sa aming mahihirap," giit ni Marilyn.Malakas akon
Elias's Point Of View."I'm your girlfriend, Elias. Bakit ganyan ka?" "Yeah, you're my girlfriend. And you know that I-I love you, kaya bakit naapektuhan ka pa rin sa presensya ni Dasha?" seryosong giit ko habang nakatingin sa kaniya, puno ng iritasyon ang kaniyang mga mata."B-Because I know she wants you back! I know na kukunin ka niya sa akin!" nanginig ang kaniyang labi. "Pumunta ka pa ng birthday niya, anong ibig sabihin noon? Anong gusto mong isipin ko?""Ang gusto kong ispin mo ay hindi niya ako gustong agawin sa'yo. Bakit naman ako magpapakuha?" kalmadong tanong ko. "At saka, sila na ni Jazz. Hindi mo ba iyon alam? Kaya impossible talaga ang sinasabi mong gusto niya akong kunin, magkaibigan na lang kami ngayon."As much as I hate to say that guy's name, I have to."That's just a rumour!"Umilang ako. "No, they're together. Wala kang dapat ipag-alala, alam mong sa'yo pa rin ako uuwi.""Talaga ba, Elias?""Yeah. . . You don't fucking know how much I love you."Hindi ko na tinan
Dasha's Point Of View.Hindi pa rin ako makapaniwalang sa akin ang mansyon na iyon, sa akin nakapangalan ang lupa. . . Ang sabi ni Lola, kahit anong oras daw ay pwede kaming lumipat doon ni Dawn. Ang sagot ko naman ay hindi ako nagmamadali, saka baka malungkot lang doon si Dawn kapag kaming dalawa lang.Ngayon ay abala ako sa kusina dahil gusto kong magbake ng cookies, gusto kong bigyan sina Jazz at Angela... Pati si Elias ay papadalhan ko rin.Si Mama ang nagturo sa akin na magluto, lalong-lalo na sa pagbabake. Kinuwento sa akin ni Papa kung gaano niya kapaborito ang mga gawa ni Mama, lalo na iyong cookies, kahit ako ay paborito rin iyon. Kaya naisipan kong magbake ngayon para matikman niya ulit ang recipe ni Mama.Nang matapos ako ay hawak-hawak ko ang isang plato, sa ibabaw noon ay ang mga maiinit na cookies. Dumiretso ako sa opisina ni Papa, naabutan ko siyang may binabasa sa isang folder."Papa," saad ko at mabilis naman siyang lumingon sa akin, bumaba ang tingin niya sa hawak k
Dasha's Point Of View.Kitang-kita ang kalikahan ng bakery shop—ko habang tinitignan naman ito mula sa labas, clear glass ang nakapalibot rito, maging ang pintuan ay clear glass din. Ang kabuoan ay pinaghalo ang kulay itim at puti na nagustuhan ko, ang kulay ng pintura ay itim at bumagay iyon sa clear glass."A-Ang ganda po," sambit ko kasabay noon ang pagtulo ng luha sa aking mata na mabilis kong pinunasan. Hindi ko inakalang isang araw, matutupad ang pangarap ko.Alam ko kasing impossible... Mahirap lang kami.Mabilis akong napayakap kay Lola at Papa, hindi ko na pigilan pa ang tuloy-tuloy na pagpatak ng aking mga luha habang yakap sila. "H-Hindi niyo po alam kung gaano niyo ako napasaya ngayong araw," humihikbing sabi ko."Mahal ka namin, Dasha. Alam naming deserve mo ito," si Lola."Your Lola's right, so please don't be so hard on yourself," boses iyon ni Papa.Bumitaw ako sa pagkakayakap at pinunasan ang aking luha. "Salamat po ulit," nakangiting sabi ko, lumingon ako kay Jazz at
Dasha's Point Of View.Nanatiling nakaawang ang aking labi habang nakatingin sa kanila. Hindi ako makapaniwala.At mas lalong hindi ako makapaniwalang nakalimutan kong birthday ko nga pala ngayon!"Happy birthday, Dasha," nakangiting saad ni Lola habang naglalakad papalapit sa akin, may hawak siyang cake sa kaniyang kamay."Let me guess... nakalimutan mong birthday mo ngayon 'no?" si Angela.Napalingon ako sa kaniya, may maliit na ngiti sa kaniyang labi. "Makakalimutan ko talaga, sa dami ba naman ng nangyari... Saka, hindi naman ako nagcecelebrate ng birthday ko diba?" paliwanag ko.Totoo iyon, hindi talaga ako nagcecelebrate ng birthday ko. Naalala ko noon, si Mama lang talaga ang gustong-gusto na maghanda pa kami. Kahit anong sabi ko sa kaniyang huwag na dahil gastos lang, hindi naman siya nakikinig. Tapos noong wala siya, si Angela naman ang palaging nagyaya sa aking kumain kami sa labas para i-celebrate ang birthday ko. Ayaw niya naman magpaawat kaya hindi ko siya mapigilan, ayoko
Dasha's Point Of View."Bakit ganoon naman ang caption mo?" natatawa kong tanong kay Jazz, nakaupo siya sa harapan ko at umiinom ng juice. Nandito kami ngayon sa terrace ng mansyon, hindi ko alam kung bakit ang aga-aga niya pumunta rito. Ang sabi niya lang, gusto niyang pumunta dahil ang boring sa condo niya. Wala rin daw siyang trabaho ngayon, tinatamad siyang pumasok. Pwede palang tamarin ang isang CEO?Nagpicture kaming dalawa, ang akala ko ganoon ganoon lang pero ang lintik nahuli kong pinopost iyon sa Instagram account niya."May inaasar lang ako," nakangising sagot niya."Huh? Sino?"Umilang siya. "Wala."Napairap ako. "Bakit mo pa kasi pinost? Mas lalo tuloy iisipin ng mga taong ikaw nga ang Tatay ni Dawn at mag-asawa tayo," giit ko."Let them think what they want to think.""Oo nga... Pero diba? Hindi nga natin itatanggi iyong laman ng article na iyon, hindi tayo magsasalita, pero dahil doon sa post mo parang kino-confirm mo ngang may namamagitan sa atin," paliwanag ko.Bumun