We spent the next hours entertaining the guests. Personal akong pinakilala ni Mamita sa ilang mga close friends niya at ramdam ko ang mainit nilang pagtanggap sa akin. Ramdam ko rin ang pag init ng pisngi ko dahil sa mga papuring binabato nila sa akin.Feeling ko tuloy ay isa akong celebrity dahil kaliwa't kanan din ang flash ng mga camera. Nang ginayak ako ni Mamita sa bandang gawi ng lamesa ni Arrex para bumati sa isang potential business partner ay nakita ko ang titig ni Arrex sa akin. Pilit kong pinanatili ang pekeng ngiti ko kahit pa parang tambol ang lakas ng pintig ng puso ko. His eyes were dark and intense. I could see the mixture of disbelief, admiration, and something deeper—something that sent a shiver down my spine. Mabilis kong inalis ang tingin ko sa kanya at nagpaalam kay Mamita na pupunta lang ako sandali sa restroom. Hindi ko kayang tagalan ang titig ni Arrex, pakiramdam ko ay natutunaw ang mga tuhod ko.Funny how I came here prepared, confidently faced the crowd, a
Isang ngiti ang nakaukit sa aking labi habang pinagmamasdan ko ang kabuuan ko sa isang human-sized na salamin dito sa aking kwarto. Mukha akong propesyonal habang suot ang sleek navy blue blazer, paired with a white silk blouse and tailored trousers. The simple yet elegant makeup highlighted my features without overwhelming them, and my long hair was in a ponytail. Humugot ako ng malalim na hininga. “You can do it, Kleer,” I whispered to myself, straightening my blazer one last time. Today is the day. Ang unang araw ko bilang CEO. Medyo kabado pa rin ako pero mas nangingibabaw sa akin ang determinasyon.Nang bumaba ako, sinalubong ako ni Mamita at ni Rovie, mga nakangiti. Nag-hire kami ni Mamita ng art teacher for Rovie para habang nasa office kami ay malibang si Rovie rito sa mansion. Ngayong araw lang din ako sasamahan ni Mamita sa hotel para ipakilala sa mga empladyo at mag-i-stay na siya sa mansion sa mga susunod na araw kaya siya na ang personal na mag-aalaga kay Rovie. "Mama’
I go to work alone the next days. Gaya ng napag-usapan hindi na ako sinasamahan ni Mamita sa hotel at nanatili na lang siya sa mansion kasama si Rovie. Bukod sa pakikipag-usap sa mga stakeholders at board members ng company, naging abala rin ako sa pag-plano ng proposal for joint venture sa Lyverigo. Tuwing umaga ay naglilibot ako sa iba't ibang departamento ng hotel upang makipag-usap sa mga staff. Sumasabay din ako minsan sa kanila mag-lunch. Sa hapon naman, kung wala akong meeting ay sinisingit ko ang paggawa ng proposal.Katulad ngayon, nasa loob ako ng opisina habang nakaharap sa computer at nagtitipa. Malapit ko nang matapos ang proposal. I'm confident that Arrex won't reject my proposal, hindi man perpekto iyon pero sa lagay ng Lyverigo chain of hotel, siguradong hindi na makakatanggi si Arrex. Kung i-reject niya man, at least, I tried. It won't be my loss anymore. Napasandal ako sa swivel chair ko nang tuluyan ko iyong natapos. I smiled out of satisfaction. Napatitig ako sa s
Lumilipad pa rin ang aking isipan hanggang sa pagbalik namin sa office. Masyadong abala ang isip ko sa mga tanong na walang sagot, ni hindi ko tuloy maintindihan ang ibang sinasabi ni Matthew. Pagdating namin sa entrance ng hotel, humarap sa akin si Matthew, may ngiti sa labi niya. “Mauuna na ako, may family gathering kami mamayang gabi kaya need mag-ayos. Sure ka bang ayos ka lang?"Pilitan akong ngumiti. “Naman. Just... work stuff, I guess.”Naningkit ang mga mata niya, halatang hindi kumbinsido sa sagot ko. “Work stuff, huh? Well, if you ever want to talk about it, nandito lang ako, okay?”Tumango ako, pero ramdam ko ang kaunting guilt. Matthew has always been there for me, noong naging close kami, lagi ako humihingi ng advice sa kaniya. Alam niya rin naman ang kwento namin ni Arrex, pero sa ngayon, hindi ko siya puwedeng idamay sa gulong ito. “I appreciate it, Matt. Don't worry, magsasabi ako kapag may problema ako. Sige na't mauna ka na," sabi ko, medyo mas matatag na ang boses k
Nang bumukas ang elevator, halos tumakbo ako papasok. I clicked the ground floor button with trembling hands, trying to calm myself down. Ang mga mata ko ay nakatutok lang sa oras na mabilis na lumilipas. 9:32 a.m. Inabot ko ang cellphone ko na nasa bag at agad akong tumawag kay Angela. “Good morning, Ma’am Kleer! Bakit po?” tanong niya sa kabilang linya. “Angela, pa-prepare ng sasakyan, please. I need to get to Lyverigo in 15 minutes,” utos ko habang humihinga ng malalim.“Yes, Ma’am. Right away!”Paglabas ko ng elevator, naroon na ang sasakyan. Mabilis akong sumakay at nagbigay ng utos sa aking driver. Hindi pa ako marunong mag-drive kaya si Mamita ang nagbigay sa akin ng personal na driver. Habang nasa biyahe at tumatakbo ang oras, iniisip ko ang lahat ng posibleng scenario sa meeting na magaganap. I'm mentally prepared but I'm not sure emotionally. Kahapon ko lang pinadala ang invitation at hindi ko inaasahang papaunlakan kaagad ni Arrex 'yon. Pagdating ko sa entrance ng Lyve
Napabuga ako ng hangin nang tuluyan akong nakalabas ng opisina ni Arrex. Ngayon ko lang napagtanto na kanina ko pa pala pigil ang aking hininga. Handa na sana akong umalis pero iilang hakbang pa lang ang nagagawa ko nang makita ko si Jamaira. Naglalakad siya papalapit at sa iba nakatingin habang may bitbit na branded box ng cake. She was dressed impeccably as always. Katatapos ko lang kay Arrex, siya naman ngayon? Pero hindi katulad kanina, wala akong maramdamang kaba kundi iritasyon lang. Nagtagpo ang mga mata namin at hindi ko napigilang mapangisi. Kitang-kita ko ang gulat sa kanyang mukha, halatang hindi niya inasahang makita ako rito.The last time I saw her, she was arguing with that man outside the coffee shop. Her face was twisted in fear, her voice barely steady. But now, she looked composed—too composed—as if she wasn’t hiding a thing. She was a master of façade, wearing her confidence like armor.Hindi ko na sana siya pag-aaksayahan ng oras, ngunit bago ko pa magawa ang is
Pagkalabas ko ng lobby, my car was already waiting for me. Tumunog ang aking cellphone. It was Angela again, sending me the address of her brother’s firm and his name. I replied with a confirmation and quickly slid into the backseat, nodding at my driver to get going."Dito po tayo, Manong," utos ko habang pinapakita ang address na naka-flash sa screen ng aking cellphone. Ilang minuto lang ay narating na namin ang address na ibinigay ni Angela. The building was an old but well-kept structure, tucked away in a quiet part of the city. Napansin ko agad ang discreet na signage na may nakalagay na "MTR Private Investigations."I straightened my posture as the car stopped in front of the entrance.“Ma’am, nandito na po tayo,” sabi ng driver."Salamat po, pakihintay na lang po ako sa parking lot."I stepped out, clutching my bag tighter. This is it. Time to get some answers.Pagpasok ko sa loob ng building, I was greeted by the receptionist, with a polite smile on her face. “Good afternoon,
Pilit kong pinakalma ang sarili habang tumatakbo ang kotse pa-opisina. My thoughts were spinning, and the weight of everything I had learned felt like a storm brewing inside me. Napakamanloloko ni Jamaira! Tumintindi pa lalo ang nararamdaman kong poot para sa kaniya. Pinikit ko ang mga mata ko, trying to steady my breathing. Jamaira had lied to him, and not just lied– she had manipulated him to the point na ipinaniwala niyang may anak sila. At ako, tinatago ang totoong anak ni Arrex. This was bigger than I could’ve ever imagined, and one wrong move could put us all in danger. Pagbukas ng pinto ng opisina ko, halos ibagsak ko ang sarili sa swivel chair. Nanginginig pa ang mga kamay kong hinawakan ang mga dokumentong nilapag ko sa mesa, tila biglang lumamig ang paligid kahit tirik ang araw sa labas. Sumasakit ang sintido ko sa bigat ng mga iniisip. Kailangan kong pag-isipan nang mabuti ang bawat galaw ko. One wrong move, and this could all spiral out of control.Ibinagsak ko ang l
Pilit kong pinakalma ang sarili habang tumatakbo ang kotse pa-opisina. My thoughts were spinning, and the weight of everything I had learned felt like a storm brewing inside me. Napakamanloloko ni Jamaira! Tumintindi pa lalo ang nararamdaman kong poot para sa kaniya. Pinikit ko ang mga mata ko, trying to steady my breathing. Jamaira had lied to him, and not just lied– she had manipulated him to the point na ipinaniwala niyang may anak sila. At ako, tinatago ang totoong anak ni Arrex. This was bigger than I could’ve ever imagined, and one wrong move could put us all in danger. Pagbukas ng pinto ng opisina ko, halos ibagsak ko ang sarili sa swivel chair. Nanginginig pa ang mga kamay kong hinawakan ang mga dokumentong nilapag ko sa mesa, tila biglang lumamig ang paligid kahit tirik ang araw sa labas. Sumasakit ang sintido ko sa bigat ng mga iniisip. Kailangan kong pag-isipan nang mabuti ang bawat galaw ko. One wrong move, and this could all spiral out of control.Ibinagsak ko ang l
Pagkalabas ko ng lobby, my car was already waiting for me. Tumunog ang aking cellphone. It was Angela again, sending me the address of her brother’s firm and his name. I replied with a confirmation and quickly slid into the backseat, nodding at my driver to get going."Dito po tayo, Manong," utos ko habang pinapakita ang address na naka-flash sa screen ng aking cellphone. Ilang minuto lang ay narating na namin ang address na ibinigay ni Angela. The building was an old but well-kept structure, tucked away in a quiet part of the city. Napansin ko agad ang discreet na signage na may nakalagay na "MTR Private Investigations."I straightened my posture as the car stopped in front of the entrance.“Ma’am, nandito na po tayo,” sabi ng driver."Salamat po, pakihintay na lang po ako sa parking lot."I stepped out, clutching my bag tighter. This is it. Time to get some answers.Pagpasok ko sa loob ng building, I was greeted by the receptionist, with a polite smile on her face. “Good afternoon,
Napabuga ako ng hangin nang tuluyan akong nakalabas ng opisina ni Arrex. Ngayon ko lang napagtanto na kanina ko pa pala pigil ang aking hininga. Handa na sana akong umalis pero iilang hakbang pa lang ang nagagawa ko nang makita ko si Jamaira. Naglalakad siya papalapit at sa iba nakatingin habang may bitbit na branded box ng cake. She was dressed impeccably as always. Katatapos ko lang kay Arrex, siya naman ngayon? Pero hindi katulad kanina, wala akong maramdamang kaba kundi iritasyon lang. Nagtagpo ang mga mata namin at hindi ko napigilang mapangisi. Kitang-kita ko ang gulat sa kanyang mukha, halatang hindi niya inasahang makita ako rito.The last time I saw her, she was arguing with that man outside the coffee shop. Her face was twisted in fear, her voice barely steady. But now, she looked composed—too composed—as if she wasn’t hiding a thing. She was a master of façade, wearing her confidence like armor.Hindi ko na sana siya pag-aaksayahan ng oras, ngunit bago ko pa magawa ang is
Nang bumukas ang elevator, halos tumakbo ako papasok. I clicked the ground floor button with trembling hands, trying to calm myself down. Ang mga mata ko ay nakatutok lang sa oras na mabilis na lumilipas. 9:32 a.m. Inabot ko ang cellphone ko na nasa bag at agad akong tumawag kay Angela. “Good morning, Ma’am Kleer! Bakit po?” tanong niya sa kabilang linya. “Angela, pa-prepare ng sasakyan, please. I need to get to Lyverigo in 15 minutes,” utos ko habang humihinga ng malalim.“Yes, Ma’am. Right away!”Paglabas ko ng elevator, naroon na ang sasakyan. Mabilis akong sumakay at nagbigay ng utos sa aking driver. Hindi pa ako marunong mag-drive kaya si Mamita ang nagbigay sa akin ng personal na driver. Habang nasa biyahe at tumatakbo ang oras, iniisip ko ang lahat ng posibleng scenario sa meeting na magaganap. I'm mentally prepared but I'm not sure emotionally. Kahapon ko lang pinadala ang invitation at hindi ko inaasahang papaunlakan kaagad ni Arrex 'yon. Pagdating ko sa entrance ng Lyve
Lumilipad pa rin ang aking isipan hanggang sa pagbalik namin sa office. Masyadong abala ang isip ko sa mga tanong na walang sagot, ni hindi ko tuloy maintindihan ang ibang sinasabi ni Matthew. Pagdating namin sa entrance ng hotel, humarap sa akin si Matthew, may ngiti sa labi niya. “Mauuna na ako, may family gathering kami mamayang gabi kaya need mag-ayos. Sure ka bang ayos ka lang?"Pilitan akong ngumiti. “Naman. Just... work stuff, I guess.”Naningkit ang mga mata niya, halatang hindi kumbinsido sa sagot ko. “Work stuff, huh? Well, if you ever want to talk about it, nandito lang ako, okay?”Tumango ako, pero ramdam ko ang kaunting guilt. Matthew has always been there for me, noong naging close kami, lagi ako humihingi ng advice sa kaniya. Alam niya rin naman ang kwento namin ni Arrex, pero sa ngayon, hindi ko siya puwedeng idamay sa gulong ito. “I appreciate it, Matt. Don't worry, magsasabi ako kapag may problema ako. Sige na't mauna ka na," sabi ko, medyo mas matatag na ang boses k
I go to work alone the next days. Gaya ng napag-usapan hindi na ako sinasamahan ni Mamita sa hotel at nanatili na lang siya sa mansion kasama si Rovie. Bukod sa pakikipag-usap sa mga stakeholders at board members ng company, naging abala rin ako sa pag-plano ng proposal for joint venture sa Lyverigo. Tuwing umaga ay naglilibot ako sa iba't ibang departamento ng hotel upang makipag-usap sa mga staff. Sumasabay din ako minsan sa kanila mag-lunch. Sa hapon naman, kung wala akong meeting ay sinisingit ko ang paggawa ng proposal.Katulad ngayon, nasa loob ako ng opisina habang nakaharap sa computer at nagtitipa. Malapit ko nang matapos ang proposal. I'm confident that Arrex won't reject my proposal, hindi man perpekto iyon pero sa lagay ng Lyverigo chain of hotel, siguradong hindi na makakatanggi si Arrex. Kung i-reject niya man, at least, I tried. It won't be my loss anymore. Napasandal ako sa swivel chair ko nang tuluyan ko iyong natapos. I smiled out of satisfaction. Napatitig ako sa s
Isang ngiti ang nakaukit sa aking labi habang pinagmamasdan ko ang kabuuan ko sa isang human-sized na salamin dito sa aking kwarto. Mukha akong propesyonal habang suot ang sleek navy blue blazer, paired with a white silk blouse and tailored trousers. The simple yet elegant makeup highlighted my features without overwhelming them, and my long hair was in a ponytail. Humugot ako ng malalim na hininga. “You can do it, Kleer,” I whispered to myself, straightening my blazer one last time. Today is the day. Ang unang araw ko bilang CEO. Medyo kabado pa rin ako pero mas nangingibabaw sa akin ang determinasyon.Nang bumaba ako, sinalubong ako ni Mamita at ni Rovie, mga nakangiti. Nag-hire kami ni Mamita ng art teacher for Rovie para habang nasa office kami ay malibang si Rovie rito sa mansion. Ngayong araw lang din ako sasamahan ni Mamita sa hotel para ipakilala sa mga empladyo at mag-i-stay na siya sa mansion sa mga susunod na araw kaya siya na ang personal na mag-aalaga kay Rovie. "Mama’
We spent the next hours entertaining the guests. Personal akong pinakilala ni Mamita sa ilang mga close friends niya at ramdam ko ang mainit nilang pagtanggap sa akin. Ramdam ko rin ang pag init ng pisngi ko dahil sa mga papuring binabato nila sa akin.Feeling ko tuloy ay isa akong celebrity dahil kaliwa't kanan din ang flash ng mga camera. Nang ginayak ako ni Mamita sa bandang gawi ng lamesa ni Arrex para bumati sa isang potential business partner ay nakita ko ang titig ni Arrex sa akin. Pilit kong pinanatili ang pekeng ngiti ko kahit pa parang tambol ang lakas ng pintig ng puso ko. His eyes were dark and intense. I could see the mixture of disbelief, admiration, and something deeper—something that sent a shiver down my spine. Mabilis kong inalis ang tingin ko sa kanya at nagpaalam kay Mamita na pupunta lang ako sandali sa restroom. Hindi ko kayang tagalan ang titig ni Arrex, pakiramdam ko ay natutunaw ang mga tuhod ko.Funny how I came here prepared, confidently faced the crowd, a
Nagpatuloy kami sa paglalakad sa gitna. Ang buong ballroom ay sumisigaw ng karangyaan. Its crystal chandeliers cast a soft, golden glow over the intricate floral arrangements. The tables were adorned with fine china, polished silverware, and elegant linens. Ramdam ko ang titig ng ilang mga taong nadaraanan namin. Nakita kong abala si Mamita sa gitna ng crowd pero nang namataan niya kami ay kaagad siyang lumapit sa amin. She embraced us warmly, and the atmosphere seemed to shift.Nagkikislapan ang mga camera habang kinukuhanan ang pagyakap ni Mamita sa amin. Umugong din ang bulung-bulungan ng ilang mga bisita, nagtataka kung sino kami.Matthew stood beside me, composed and elegant amidst the lavish surroundings. "Mamita, happy birthday! You're radiant," he complimented Mamita. "Salamat, Matt." Mamita smiled gratefully, her eyes twinkling with genuine happiness."Happy birthday po ulit, Mamita," bati ko, nakangiti. Lumawak ang ngiti ni Mamita at hinawakan ang dalawang kamay ko. "Sala