NAMILOG NA ANG mga mata ni Daviana na nagpalinga-linga na sa buong paligid nila sa lakas ng boses ni Warren. Baka kasi may makarinig sa mga sinasabi nito at umabot pa iyon sa kaalaman ng ama niya.Tiyak na mas malaking gulo ang sisiklab kapag nangyari iyon. Nais niya sanang ipagtanggol si Rohi pero ayaw na niyang magtagal na kausapin pa ito kung kaya naman mas minabuti niyang pabayaan na ang kaibigan.“Mind your own business, Warren! Kung bored ka sa buhay bakit hindi mo na lang puntahan ang love of your life na si Melissa? May mga bodyguard ka? Sisiw lang iyan sa’yo. Kaya mo silang takasan. Di ba?”Tinalikuran niya na ito pero hinarangan siya. Dumipa pa si Warren na para bang nagpapatentiro sila. Hindi na matanggal ang ngisi sa labi dahil iniisip niyang nagseselos si Daviana sa pagbanggit ng nobya niya.“Saan ka pupunta? Hindi pa tayo tapos mag-usap. Sabihin ko kaya sa kanila na ang anak sa labas na iyon ang gusto mo? Malay natin di ba? Kayo ang ipakasal at hindi na ako? Pabor iyon sa
NAIKUYOM NA NI Daviana ang kanyang dalawang kamao na init na init ng bigwasan ang kaharap niya. Ini-activate nito ang anger button niya sa pamamagitan ng walang katapusan nitong paninisi sa kanya kahit na wala naman talaga siyang kinalaman. Nagsukatan silang dalawa ng tingin na kapwa na nanlilisik ang mga mata. Ayaw nilang magbawi ng tingin na para bang ang pag-iwas ng isa sa kanila ay sign na talo sila.“Totoo naman, kung hindi mo ‘yun sinabi sa iba walang makakaalam at hindi sana si Lolo nakaratay sa hospital!” balik ng galit ni Warren sa kanya na ipinagdidiinan talagang siya ang may gawa kung bakit inatake ang matanda gayong si Warren mismo ang may gawa noon sa matanda. “Malaya pa rin sana akong nagagawa ang gusto ko at wala akong mga bodyguard ngayon. Ikaw ang may kasalanan noon, Viana!”“Anong ako? Ikaw! Huwag mo ngang ibaling sa akin ang lahat ng nangyayari!” duro niya na sa dibdib ni Warren na nanlaki na ang mga mata sa ginawa ni Daviana dahil sobrang badtrip na badtrip na rin
MARIING NAIPIKIT NA ng dalaga ang mga mata sa malakas na sigaw na ginawa doon ng ama. Namutla na siya sa kaba. Dahan-dahan niyang iniyuko ang ulo dala ng malalang takot sa mga sasabihin pa nito. Ano man ang mangyari ay nakahanda pa rin siya. Pwede naman niyang itanggi ang lahat, pabulaanan iyon dito.“Tama ba ang narinig kong sinabi ni Warrens sa'yo, Viana? May gusto ka sa Rohi na iyon?!” parang kulog ang dagundong ng tanong nito na naghuhumiyak sa kanyang utak, “Sumagot ka! Tama ba iyon, ha?!”Kung kanina ay malakas ang loob ni Daviana sa harapan ni Warren at ang akala niya ay kaya niya rin gawin iyon sa ama, biglang naging ibang-iba iyon ngayon. Naguguluhan ang loob niya at alam niya sa sarili na hindi niya dapat i-admit iyon nang tahasan sa ama. Lalo itong magagalit. Lalo itong magwawala ngayon.“Hindi po, Daddy. Nagsinungaling po ako. Magkaibigan lang po kami.”“Magkaibigan? Talagang sa katigasan ng ulo mo ay nakikipagkaibigan ka pa rin sa kanya?” habol na ni Danilo ang hinga haba
SA GABING IYON ay hindi nagawang makatulog nang maayos ni Daviana. Pilit niyang inaapuhap ang mga sagot sa napakaraming tanong niya. Isa pa, tiyak na itatakwil siya ng kanyang mga magulang oras na maging suwail sa kanila. Paano na siya noon? Oo, may nararamdaman siya kay Rohi pero hindi naman sapat iyon para suportahan siya nito sa lahat. Natatakot siya na biglang sumugal dito. Hindi na niya namalayan anong oras pa siya nakatulog baon ang problemang lihim na pinapasan. Pagbaba niya ng hagdan kinabukasan ay naabutan niyang naroon ang ama ni Warren. Hindi lang siya, naroon din ang mag-ina nito kung saan ay nakatingin na sa kanya habang pababa pa lang siya ng kanilang hagdanan.“Oh, ayan na pala siya…” maligayang turan ni Danilo nang makita ang pagbaba ng kanyang anak.Masama man ang gising ay napilitan pa rin ang dalaga na magmano sa mag-asawa dahil ganun siyang nakilala nila. Ni hindi niya sinulyapan si Warren na matamang nakatingin sa kanya. Malamang ay napansin nito ang pamamaga ng k
NANIKIP ANG DIBDIB ni Daviana sa narinig. Hindi siya makapaniwala na ipaparating nga ni Warren sa mga magulang niya ang bagay na iyon. Sobrang nadismaya siya dito na kailangan niyang sabihin iyon sa kanila. Kaunti na lang aabot na sa sukdulan ang galit niya kay Warren. Hindi na ito nakakatuwa. “Hija, hindi sa kinakampihan ko ang anak ko pero sasama talaga ang imahe mo sa ginagawa mo. Kayo ni Warren ang nakatakda, pangit namang nakikita kang kasama si Rohi. Paano kung may ibang makakita sa inyong dalawa? Magagamit iyon ng ibang tao. Hindi ito maganda sa imahe nilang magkapatid at sa ating pamilya. Maintindihan mo sana.”Pakiramdam ni Daviana ay pinagkakaisahan siya ng mga kaharap. Gusto niyang magsalita at ipagtanggol ang sarili pero ni hindi man lang lumabas iyon sa lalamunan niya. Komplikado na siyang tiningnan ni Carol. “Hija, kailangan mong magsalita. Sagutin mo ang tanong ng Tito Welvin. Totoo ba ‘yun?”Lahat ng mga mata ay nasa dalaga na. Puno ng awang tiningnan siya ng ina. Na
NAPASINGHAP NA SI Daviana, hindi niya naisip na pra-prangkahin siya ni Carol ng ganun at harapan pa. Marahil ay iniisip nito na kapag tumanggi siya si Rohi naman ang target niyang makasama dahil ito naman talaga ang gusto niya.“Ipapaalala ko lang hija na magkapatid pa rin sila ni Warren at kung magkakaroon ka ng relasyon kay Rohi, makakaapekto iyon ng malala at eskandalo. Kaya kailangan mong pag-isipang mabuti ang magiging desisyon mo. Isa pa, makakatulong din ito sa pamilya mo…hindi lang sa aming pamilya.”Malinaw na malinaw ang sinabi ni Carol. Kahit na makaligtas siya sa engagement kay Warren, sa huli hindi niya pa rin makakasama si Rohi dahil paniguradong hahadlangan nila iyon ng kanyang pamilya.“Mabuti kang babae, naniniwala ako na magiging maayos ang desisyon mo na makakabuti sa lahat. Kailangang pag-isipan mong mabuti hija, puso o utak? Alin dapat?”Hindi na alam ng dalaga kung anong emosyon ang ipapakita sa kanila. Ipit na ipit na siya. Parang wala siyang natatanaw na liwana
IYON ANG UNANG pagkakataon na sumagot si Daviana sa kanyang ama kung kaya naman bakas na sa mukha ni Danilo ang labis na pagkagulat. Litong-lito naman ang dalaga. Binabalot ng takot ang katawan na lumaban at hindi kailanman nangahas na harapin ang sariling laman ng kanyang puso, ngunit sa mga sandaling iyon ay naramdaman niya na kung hahayaan niyang mawala si Rohi ay baka hindi na siya makahanap pa ng taong tunay na iintindi at magmamalasakit sa kanya na ginagawa ngayon ng binata. Paniguradong pagsisisihan niya ito. Ayaw niyang pagsisihan ito kaya naman magsasalita na siya ngayon.“M-May gusto ako kay Rohi Daddy, at hindi kay Warren...” ulit ni Daviana sa mahinang tinig dahil parang hindi siya narinig ng kanyang ama, “Gustong-gusto ko siya, D-Daddy...”Pagkasabi nito ay matapang na tumingin siya sa gulat na ekspresyon ng ama kahit na halatang naiiyak na, medyo gumaan ang pakiramdam ng dalaga kahit na namigat ang mga pilikmata niya sa kanyang luha. Ang pagkagusto kay Rohi ay hindi isa
HINDI MAKAPANIWALA SI Danilo sa ginawang pagsagot sa kanya ni Daviana na mayroong matapang na mga mata. Ibang-iba ang aura ng anak niya na para bang ibang anak ang kanyang kaharap. Talagang sinasagad nito ang pasensya niya. Inuubos pa ang natitirang pang-unawa niya. Wala na rin itong takot. Iyong tipong hindi na ito kinakabahan sa dagundong ng boses niya. Tuluyan na itong naging rebelde.“Babae ka! Wala ka man lang talagang kahihiyan sa katawan? Ikaw pa talaga ang pumupunta sa kanya? Ano na naman, Daviana? Paano ka naging ganito? Saan kami nagkulang ng ina mo? Sumagot ka!” “Dad, ilang taon akong naging matino! Ilang taon akong hinayaan na kayo ang masunod pagdating sa mga bagay na gusto ko. Sinunod ko naman ang lahat ng gusto niyo di ba kahit na ayaw ko? Wala ako ni isang sinuway. Bakit ngayon? Bakit hindi niyo ako magawang pagbigyan? Unawain niyo naman ako!” nangangatal ang labing patuloy na sagot ni Daviana na nawala na tamang hulog ang isip sa sobrang sama ng loob niya, “Matanda n
NATAGPUAN NA NAMAN ni Daviana ang sarili na nahubaran na naman ng nobyo, ngunit ang pagkakataong iyon ay iba ang tumatakbo sa isipan niya. Desidido na siya. Hindi niya ito pipigilan kung ano ang gagawin sa kanya. Kung, makukuha siya ng ama dahil tumawag ito ng pulis sisiguraduhin niya na naibigay niya ang sarili sa lalaking mahal niya. Maruming babae? Wala na siyang pakialam sa salitang iyon. At least napagbigyan niya rin ang kanyang sarili. Suwail siyang anak? Lulubus-lubusin na niya iyon ngayon.Napaliyad pa si Daviana nang marahang humaplos ang mainit na palad ni Rohi sa kanyang gitna na para bang dinadama niya iyon. Nasundan iyon ng mahabang ungol ng dalaga nang walang anu-ano ay maramdaman niya na hinahalikan ng nobyo ang puson niya pababa at dama na niya ang mainit nitong hininga. Walang anu-ano ay marahas niyang hinawakan ang buhok nito pero sa halip na isubsob ang mukha doon ng nobyo, hinila ito ni Daviana patungo ng kanyang mukha upang halikan siya. “Ayokong halikan mo ‘yun
SUNOD-SUNOD NG NAPALUNOK ng laway si Daviana. Mula sa sparkling abs ni Rohi ay inilipat niya ang paningin sa mukha ng binata. Uminit na ang kanyang mukha. Dama niya iyon. Hindi mapigilan ng dalaga na magtaka kung bakit mukhang patpatin ang nobyo kapag may suot na damit, ngunit kapag wala naghuhumiyaw ang mga muscles na inaanyayahan siyang salatin at hawakan. Hindi naman kasing exaggerated ang muscles niya gaya ng ibang mga lalaki na nakakaasiwang tingnan. Ilang beses ng naghubad ito sa harapan niya pero ngayon niya lang napagmasdan itong mabuti at hindi iyon nakakatuwa para sa nag-iinit na katawan ng dalaga. Napabaling na sa kanya si Rohi. Tuluyang humarap nang hindi niya sagutin ang katanungan.“Viana—”“M-Magdamit ka muna bago tayo mag-usap.”Humalay ang kakaibang tunog ng halakhak ng binata sa bawat sulok ng silid. Nanunukso na ang naka-angat na gilid ng labi nito. Hindi niya maintindihan kung bakit ganun ang reaction ng nobya eh ilang beses ng kamuntikan may mangyari sa kanila at
IPINILIG NG BINATA ang ulo. Imposible iyon. Dama naman niya na mahalaga siya, kaya lang pinapangunahan pa rin siya noon na baka wala lang itong choice at mapupuntahan kung kaya sa kanya ito pumunta. Ganunpaman, wala siyang pakialam. Mahal niya ito. Gusto niya ang dalaga. Ano pa bang iisipin niya? At least kahit sandali at kahit paano naramdaman niya mula sa dalaga kung paano rin nito pahalagahan.“Pasensya na. Alam kong masungit ako kanina kaya nanibago ka. Bad mood lang talaga ako kaya hindi kita nagawang samahang kumain. Hindi ko na uulitin.” aniyang parang kawawang tuta na namamalimos ng atensyon kay Daviana, “Pwede bang pag-isipan mo pa ulit ang pag-alis mo dito?”Ang makitang ganito si Rohi ay panibago na naman sa paningin ni Daviana. Mukhang na-miunderstood niya. Ang akala siguro ng nobyo ay galit siya dahil masungit ito kanina kaya siya aalis na sa puder nito. Sa totoo lang, hindi siya pamilyar sa ganitong uri ng hindi pagkakaunawaan. Bilang isang personalidad na kasiya-siya sa
ANG ISA NAMANG kamay ay hinapit niya sa katawan ni Daviana upang mapalapit ito sa kanya. Bahagya niyang ibinaba ang mukha upang halikan lang ang noo ni Daviana pababa sa kanyang ilong. Sa ginawang iyon ng binata, hindi mapigilan ni Daviana na mag-angat ng mukha. Tumingala siya upang magtama ang kanilang mga matang dalawa. Ipinatong ni Rohi ang kanyang kamay sa likod ng kanyang ulo at natural na ibinaba pa ang kanyang ulo para halikan na ang mga labi ng kanyang nobya. Sandali niya lang itong tinikman. Hindi nagtagal ang halik na banayad dahil baka saan pa mapunta.“Sapat na ba iyan para gumaan ang pakiramdam mo?” tanong niya sa nobya na namula na ang mukha matapos niyang palisin ng hinalalaki ang ilang bahid ng laway niya sa labi ng kanyang nobya.Hindi pa rin makatingin ay tumango si Daviana. Binitawan na siya ni Rohi upang magtungo na sa kusina. Tahimik na sinundan si Rohi ng nobya kaya naman ay tiningnan niya na ito nang may pagtataka.“Sasamahan kitang mag-dinner.”Wala namang nagi
NAGKULITAN PA SINA Anelie at Keefer samantalang nahulog naman sa malalim na pag-iisip si Daviana, hanggang dumating ang kanilang order na pagkain.“Siya nga pala, Keefer alam mo ba kung ano ang favorite niyang pagkain? I mean ni Rohi.”Tiningnan siya ng lalaki na puno ng pagtataka ang mata. Tahasang nagtatanong na iyon kung bakit o literal na nagsasabing bakit hindi niya iyon alam eh siya ang boyfriend? Hindi lang nito isinatig pa iyon.“Paano ka naging boyfriend kung hindi mo alam?” hindi nakatiis ay tanong ni Keefer sa kanya.Nakaani agad ng batok si Keefer mula kay Anelie. “Siraulo ka ba? Bago pa lang silang dalawa! Kaya nga nagtatanong para makilala pa siya ni Daviana.”Sinamaan ni Keefer ng tingin si Anelie. Kumakamot na sa kanyang ulo na binatukan nito nang mahina.“Hindi ko rin naman alam kung ano ang gusto niyang pagkain. Walang partikular na pagkain ‘yun. Hindi naman siya mapili. Kahit ano kinakain niya.”How can someone have no preference for food? Hindi naniniwala doon s
TULUYAN NA NGANG magkasamang bumaba si Anelie at Daviana. Tinawagan ni Anelie si Keefer para may kasama sila. Imbitasyon na hindi tinanggihan ng lalaki. Hindi naman pinansin ni Daviana ang galaw ni Rohi kahit napansin niya na parang hindi akma iyon. Medyo nanlumo si Daviana nang maisip ang tungkol sa ina ni Rohi. Tinanong siya ni Anelie kung ano ang mali at nakasimangot.“Anong nangyari sa’yo? Hindi ba at okay ka lang kanina? Bakit nakabusangot ka na naman diyan?”Hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Matapos makilala ang ina ni Rohi noong umaga, masama na ang pakiramdam niya. Ito ay kay Rohi na family affair. Bukod dito, malamang wala siyang gustong malaman ng iba na mayroon siyang psychotic na ina. Hindi niya masabi kay Anelie ang tungkol dito para igalang iyon, kaya napailing na lang siya. “Wala. Kain na lang tayo.”Nang dumating si Keefer ay agad niyang pinuna ang pananamlay at kawalan ng gana doon ni Daviana. Walang sumagot sa dalawang babae sa tanong nito. “Sabihin niyo sa a
NABABAKAS NI DAVIANA ang ligaya sa message ng kaibigan dahil sa umaapaw nitong mga emoji ng puso. Napailing na lang si Daviana. Bigla siyang natigilan. Pamilyar ang feeling na iyon sa kanya. Nag-send lang siya ng thumbs up at hindi na ito inistorbo pa para mabilis na matapos sa ginagawa. Gaya ng inaasahan ni Daviana, dumating nga si Anelie sa suite pagsapit ng gabi. Dahil sa takot na baka maistorbo si Rohi sa trabaho ng tunog ng usapan nila, dinala ni Daviana si Anelie sa kanyang kwarto at maingat na isinara niya na ang pinto nito.“Bakit?”“Busy si Rohi sa kabilang silid, baka maistorbo…”Tumango-tango si Anelie na pabagsak ng naupo sa kama. Hindi alintana kung nasaan sila. Maingay si Anelie at ang una niyang nais pag-usapan ay ang tungkol sa kanila ni Darrell na magkasamang nag-overtime. Tinawanan lang siya ni Daviana dito. “Kung alam mo lang Daviana, parang gusto kong araw-araw na lang hilingin na may overtime kami!”“Huwag kang masyadong assuming hangga’t wala siyang sinasabi. Si
ANG MENSAHENG IPINADALA ni Warren kay Daviana ay walang anumang naging tugon. Hindi pa rin niya lubusang maintindihan at mapaniwalaan na kayang gawin ng dalaga ang tumalon sa bintana para lang takasan ang nakatakdang kasal nila. “Gusto niya ba talagang hindi na umuwi sa kanila?”Kahit gaano kasama si Danilo ay ama pa rin niya ito. Tsaka naandon ang kanyang ina. Hindi naniniwala si Warren na tuluyan na niyang kakalimutan ang pamilya niya nang dahil lang sa bagay na iyon. Lumipas na lang ang kalahati ng araw na wala siyang ibang ginawa kundi ang madalas na tinitingnan ang cellphone. Umaasa na baka maaaring nag-reply na si Daviana sa message niya. Bigo siya. Wala. Sa sobrang galit niya ay marahas na tinapon niya ang cellphone phone na bumagsak sa gilid ng sofa. Para ma-divert din ang atensyon niya ay kinuha niya ang remote controller upang maglaro. Hindi siya maka-concentrate doon sa labis na iritasyon. Muli niyang kinuha ang cellphone at nang may nakitang notification, agad nabuhayan
ILANG SEGUNDONG TINGIN at sumunod naman si Rohi, ngunit muli siyang bumalik sa pwesto ng nobya. Ayaw niyang maramdaman nitong binabalewala niya. Hinawakan niya ito sa isang kamay at marahang igininiya papasok sa loob ng pintuan. Hindi na nakaangal pa ang dalaga. Agad kinausap ni Rohi ang naghihintay na doctor pagkapasok nila sa loob.“Ayaw ng ina mong makipagtulungan para mabilis siyang gumaling. Flinushed niya ang gamot sa banyo tapos binunot niya ang tube sa kamay during infusion.” sumbong agad ng doctor sa ginagawa ng ina, “And during the conversation intervention treatment, palagi niyang sinasabi na wala siyang sakit. Na-miunderstood mo lang daw siya at gusto mong gantihan dahil ipinamigay ka ng bata ka pa.”Walang reaction si Rohi kung hindi ang makinig. “Binibitangan niya pa kami na ang mga gamot na pinapainom namin sa kanya ay para baliwin namin siya. To be honest, hijo, your mother has certain symptoms of paranoia. Last night she even wanted to jump from the ninth floor. If t