MALALAKI ANG MGA hakbang na tinungo ni Warren ang general security department ng kanilang Hacienda. Nais niyang patunayan na hindi nagsisinungaling ang kanyang nobya at ang kaibigang si Daviana talaga ang may kasalanan ng aksidente. Doon ay saka pa lang siya mapapalagay ng loob. Para matapos na rin pagka-guilty niya sa mga nangyari. Ganun na lang ang gulat ng head ng security department nila nang marinig kung kaninong anak siya at ng purpose ng pagpunta niya doon. Lingid sa kaalaman ni Warren ay kanina pa nauna doon si Rohi at Daviana upang tingnan ang CCTV, habang kumakain ng breakfast kanina ay hinimok ni Rohi na tingnan nila ang buong pangyayari sa mga CCTV. “Hindi na kailangan, Rohi, alam ko naman na wala akong masamang ginagawa.” “Kailangan iyon Daviana, para malinis mo rin ang iyong pangalan. Para masampal mo rin sa babaeng iyon na siya ang dahilan kung bakit ka nasaktan at hindi ikaw. Mappaatunayan mo lang iyon kung makikita iyon ng lantaran sa CCTV.” Muling iniiling ni Davi
NAGSUKATAN NG MATALIM na mga tinginan ang dalawa na ikinalamig na ng buong katawan ni Daviana. Baka kasi mamaya ay magsuntukan sila doon, nakakahiya. Hindi mababanaag ang pagiging magkadugo ng dalawa na parang parehong ibang tao ng mga sandaling iyon. Sinubukan ni Daviana na pumagitna sa kanilang dalawa na nagiging manipis ang pagitan. Kitang-kita ng dalaga kung paano magngalit ang mga ngipin ni Warren sa sobrang inis niya rito.“Gusto ko lang makita ang tunay na nangyari. Iyon lang. Huwag mo na sanang ipagdamot iyon, Warren. Uulitin ko, wala akong masamang ginawa sa girlfriend mo. Ni hindi ko hinawakan ang kamay noon. Nagpatihulog siya ng sadya.” Hindi pa rin siya pinakinggan ni Warren na hinawi lang sila upang siya na ang maghanap ng footage. “Tingnan natin, Viana, kung sino ang nagsasabi sa inyong dalawa ni Melissa!” hawak nito sa mouse na binitawan ni Rohi kanina, ikinapula na iyon ng mga mata na naman ng dalaga. “Dito natin makikita kung sino ang sinungaling.” Namuo na ang luh
SABAY NG NAPATINGIN sina Rohi at Warren kay Daviana nang malakas na itong sumigaw. Hindi maikakaila sa dalaga ang takot na nararamdaman niya sa mga pagbabanta ni Warren na paniguradong gagawin. Ayaw naman ng dalaga na mawalan ng trabaho si Rohi nang dahil lang sa kanya. Ayaw niyang maging involved ito sa away nila ni Warren kung kaya naman pagbibigyan na lang niya kung ano ang gusto nitong mangyari, nang tumahimik na ang lalaki. Gusto lang naman siya nitong makausap. Wala rin naman siguro itong masamang gagawin sa kanya. Pilit siyang ngumiti kay Rohi nang magtama ang kanilang mga mata. Pinaparating niya sa mga tingin niya na ayos lang siya at hindi dapat ikaalala.“Ayos lang ako Rohi, mag-uusap lang naman kami. Babalik din ako agad. Bitawan mo na ako.”Masunuring binitawan ni Rohi ang braso ni Daviana na kanyang hawak at itinaas na ang kamay. “Bitawan mo na rin siya, Warren. Nasasaktan na sa ginagawa mo si Daviana.” Sa halip na sumunod sa utos ni Rohi ay mas humigpit pa ang hawak ni
SA KANYANG NARINIG ay hindi na napigilan ni Daviana na mapuno. Kung makapagsalita itong si Warren akala niya alam na niya ang lahat ng bagay. Kung apakan niya si Rohi ay ganun-ganun na lang. Hindi na niya matiis pa iyon.“Hindi kasalanan ni Rohi kung ipinanganak siya sa pamilya niyo. Oo, anak siya sa labas ng Daddy mo pero hindi ibig sabihin noon ay anak siya ng third party. Kung hindi pinakasalan ng Daddy mo ang Mommy mo, nasaan ka kaya ngayon? Inosente si Rohi. Biktima siya ng pang-bu-bully mo mula mga bata pa tayo. Lumaki siyang walang kaibigan at pakiramdam na walang nagmamahal sa kanya nang dahil sa kagagawan mo! Ikaw ang totoong villain dito, ikaw!” Hindi mapigilang mapanganga ni Warren sa narinig na pagsagot sa kanya ni Daviana. “Magaling siya. Matalino. Madiskarte sa buhay. Hindi mo siya kagaya na spoiled brat. Kung ikukumpara ka sa kakayahan niya,” umiling-iling pa si Daviana upang mas lalong buwisitin si Warren. “Walang-wala ka sa kalingkingan niya. Tingnan mo nga? Ang gal
MINABUTI NI ROHI na dalhin si Daviana sa hotel upang hanapin ang kaibigan nitong si Anelie. Ganun na lang ang gulat ng kaibigan ng dalaga ng makita niya ang haggard na hitsura ni Daviana. “Ano bang nangyari sa’yo? Bakit ganyan ka? Sino ang may gawa niyan?” bahagya pa siyang hinila ng kaibigan sa gilid at makailang beses na tiningnan si Rohi, “Saka bakit kasama mo si Mr. Gonzales?”Sinabi ni Daviana ang lahat kay Anelie na mas nagulantang pa sa kanyang mga nalaman. Wala siyang inilihim dito mula sa nangyaring aksidente ni Melissa hanggang sa bakit sila umabot sa puntong iyon ngayon. “Halatang baliw na ang babaeng iyon! OMG! Hindi mo sinulot si Warren sa kanya. Ang lalaking iyon ang buntot nang buntot sa’yo. Alin ba doon ang hindi maintindihan ng babaeng iyon? Nakakairita siya ah!”“Kaya nga, hayaan na lang natin sila. Hindi na ako mako-contact pa ng Warren na iyon. Blinock ko na.”“Hay naku, dapat lang. Sa totoo lang kasalanan mo rin naman ang lahat ng nangyayari sa’yo eh! Pumayag ka
MATAPOS NA KUMAIN ay sinunod ni Daviana ang bilin ni Rohi na lagyan niya ng ice ang kanyang mga mata nang sa ganun ay bahagyang humupa ang pamamaga. Habang nakahiga, nakapikit at ninanamnam ang malamig na yelo ay binalikan ni Daviana ang nangyari ng nagdaang gabi sa holiday home. Naisip niya na siguro nga talaga ay anghel na ipinadala sa lupa si Rohi upang palaging maging tagapagligtas niya dahil lagi itong sumusulpot kapag mapapahamak siya. Subalit napalis ang magandang ngiti niya sa kanyang labi nang maalala ang sinabi ni Warren na kaya lang daw nakikipaglapit sa kanya ang binata ay dahil nais nitong gumanti. As if naman may mapapala sa kanya noon si Rohi kung gagawin niya ang bagay na iyon. Tinutulungan pa nga siya nito. Palaging sinasalo sa oras ng mga kagipitan niya.“Inggit lang siya dahil nakahanap ako ng bagong masasandalan ko.” Natigil sa pagmumuni-muni ang dalaga nang marinig niyang may nagbukas ng pintuan matapos na tumunog iy0n. “Anelie? Ikaw na ba iyan?” tanong niyang n
SINUNDAN NG MGA mata ni Daviana ang binata hanggang sa maglaho siya sa kanyang paningin at sumara ang pintuan. Mahinang irit ang kanyang pinakawalan na ibinaon na sa unan ang kanyang mukha. Hiyang-hiya siya sa inasta kanina. Iyong naging assuming siya na hahalikan nito ngunit hindi naman pala. Ang lala na roon ng utak niya.“Jusko naman, Daviana. Bakit ka naman niya hahalikan, aber? Sumagot ka nga! Bakit?” kastigo niya pa sa sarili.Upang libangin ang kanyang sarili ay pinagbalingan na lang niya ng pansin ang maletang nakuha niya kay Warren. Yupi na ang gilid noon. Malakas kasi ang pagkakabagsak dito ng gunggong kung kaya naman anong laban noon? Sa laki noon ay nungkang magagamit niya pa iyon. Mabuti na lang at walang nasira sa mga laman noon. Inihiga niya iyon sa sahig at pa-squat na kanyang binuksan. Una niyang nakita na naroon ay ang t-shirt na pinahiram ni Rohi dati. Hindi niya pa nagagawang isauli iyon sa binata. Wala sa sarili niyang inamoy iyon. Amoy sabon iyong panlaba ngunit
BUONG TANGHALI HANGGANG hapon ang ginugol ng grupo nina Rohi sa may waterfalls. Doon na rin sila nagkayayaan na kumain ng kanilang hapunan para sa pagbabalik ng hotel ay umano matutulog na lang sila. Habang kumakain sila ay hindi napigilan ni Anelie na maisip ang kanyang kaibigan. Lantarang kinuha niya ang cellphone niya. “Mag-order ako ng pagkain ni Daviana tapos ipadala ko na lang sa room. Wala siyang appetite kanina eh, malamang hindi pa iyon kumakain ng kahit na ano. Kailangan niyang kumain ng dinner. Baka dumilat na doon ang mata niya.”Mabilis na bumaling sa kanya si Rohi upang pigilan niya. “Hindi na kailangan, Anelie. Nakapag-order na ako ng pagkain niya.”Gulantang na ibinaba ni Anelie ang kanyang cellphone at hinarap na ang amo. Hindi niya iyon binigyan ng kulay. “Talaga, Mr. Gonzales? Salamat po sa pagiging thoughtful at generous niyo sa kaibigan ko…” Kumplikadong tiningnan ni Keefer si Rohi. Ilang beses niyang ipinilig ang kanyang ulo. Ang tigas talaga ng uli ng kaibi
WALANG IMIK AT piniling hindi na lang magsalita nina Danilo at Daviana sa mgasinabing iyon ng doctor. Wala rin namang mangyayari kung magbibigay pa sila ng katwiran at ipapaliwanag kung ano ang nangyari. “Bilhin niyo na ang mga kailangang ito ng pasyente.” tagubilin pa ng doctor at inabot na ang reseta.At dahil public hospital iyon ay sila ang pinabili ng mga gamot na kailangan ng kanyang ina. Hindi na siya sinamahan pa ni Danilo dahil batid ng lalaki na babalik naman ang anak lalo pa at nasa ganung sitwasyon ang kanyang ina. Hindi nito magagawang iwan ito sa kanyang palad kung kaya naman panatag na siya. “Siguraduhin mong babalik ka, Viana. Alam mo ang mangyayari sa iyong ina kung hindi.” mahina nitong usal na tanging silang mag-ama lang ang nakakaalam, “Huwag na huwag mong balakin iyon, Viana...”“Oo, Dad, babalik ako. Hindi mo kailangang paulit-ulit na sabihin iyon sa akin. Babalik ako...”Nanatili ang padre de pamilya nila sa labas ng ward pagbalik ni Daviana. May dextrose na s
NANINIKIP ANG DIBDIB na pinalis ng likod ng palad ni Daviana ang kanyang mga luhang nagsimula na doong bumagsak. Inalalayan na niya ang kanyang inang makatayo habang namumuo na ang galit sa puso para sa kanyang amang ang tingin niya ay naging isang halimaw na ngayon. Kapag may masamang nangyari sa kanyang ina, hinding-hindi niya mapapatawad ang ama. Iha-hunting niya ito at pagbabayarin. Marapat lang na ipanalangin nito na walang anumang maging problema dahil magiging masama siya. “Halika, Mommy, dadalhin kita sa hospital. Kaya mo bang tumayo? Aalalayan kita, okay?” sambit niya na pilit na pinapasigla ang kanyang boses kahit na wasak na wasak na siya nang mga sandaling iyon.Masyadong mataas ang temperatura ni Nida, nagliliyab sa init ang kanyang buong katawan. Namilog na ang mga mata ni Daviana nang pahapyaw niyang salatin ang noo ng kanyang ina. Sobrang init nito. Hindi niya rin alam kung gaano katagal na nakakulong doon mag-isa ang ina kaya naman mas lalong lumala ito. Pakiramdam n
BUMIGAT PA ANG pakiramdam ni Daviana nang dahil sa nalaman niya. “Domestic violence a once and for all thing. Maaaring tinitiis ng Mommy mo ang pananakit ng Daddy mo para protektahan ka. Kailangan mong malaman iyon. Kausapin mo ang Daddy mo. Kung hindi kayo magkasundo, tumawag ka ng pulis. Mag-report ka na. Mahirap man resolbahin iyon ng pulis at least may report ka sa kanila. Malayo ka nga at malaya, pero hindi ka naman mapanatag. Ano pang silbi niyan?”Namasa na ang mga mata ni Daviana. Pinatay na niya ang tawag ni Warren. Nag-vibrate ang cellphone ni Daviana at nakita niyang message iyon ng ina niya. Mommy: Viana, pwede ka bang sumaglit mamayang gabi dito sa bahay? Bilhan mo ako ng gamot. Se-send ko ang reseta.Nahigit na ni Daviana ang hininga. Naisip na what if ang ama lang niya iyon at nagpapanggap na ang ina? Isang message pa ang dumating kaya binasa niya ito. Mommy:Huwag kang mag-alala. Wala naman dito ang Daddy mo mamaya. Lalabas siya dahil a-attend siya ng party.Naipiki
IRITABLENG HUMIGPIT NA ang hawak ni Daviana sa kanyang cellphone. Nabubuwisit na naman kay Warren. Balisa na nga siya at problemado, dinagdagan pa iyon ni Warren na halatang nais siya ma-pressure.Warren Gonzales: Fake engagement lang naman iyo at walang ibang mawawala sa’yo. Isipin mong mabuti. Pabor iyon sa’yo. Hahanap na lang tayo ng paraan para i-cancel ang engagement at hindi magtuloy ng wedding. Lampasan na lang muna natin ito Viana nang matapos na.Napasabunot na sa buhok si Daviana. Parang wala na siyang ibang paraan kundi ang pumayag na lang.Warren Gonzales:Isipin mong mabuti ang kalagayan ng Mommy mo. Sa tingin mo titigilan siya ng Daddy mo? Hangga't hindi ka umuuwi, nasa panganib ang buhay niya. Wala kang konsensya at pagmamahal sa kanya. Ganyan ka ba ha?Gusto na sana niyang e-blocked muli si Warren kaso paano naman siya makikibalita sa kanyang ina?Daviana Policarpio: Speaking, nakita mo ba si Mommy? Kumusta siya?Warren Gonzales:Hindi ko siya nakikita.Daviana Polica
MAHIGPIT NA SIYANG niyakap ni Rohi habang bakas sa mukha nito na puno ng pag-asang tunay ang sinasabi ng kanyang nobya. Gumanti naman si Daviana. Alam niyang niloloko lang niya ang sarili at ang kasintahan sa mga salitang binitawan niya. Sinabi niya lang naman iyon para kumalma ito, pero ang totoo, sa mga sandaling iyon ay labis siyang naguguluhan sa kinikilos ng nobyo. Sa ginawa nitong pakiusap, ibig lang sabihin ay may pagdududa rin itong nararamdaman sa kanya. Hindi buo ang tiwala ni Rohi sa kanya. Bagay na nagpakirot ng puso niya. Nang gabing iyon ay hindi tabi natulog ang dalawa sa iisang kama. Sa magkabila silang silid na hindi naman ipinilit ni Rohi sa nobya. Hindi makatulog noon si Daviana na panay ang biling sa higaan. Humahanap ng posisyon na komportable siya ng higa. Patuloy niyang naririnig sa kanyang isipan ang pakiusap ni Rohi na piliin niya ito. Patuloy na binabasag noon ang puso niya habang nagre-replay.‘Baka parte ito ng plano; ang manatili ako sa tabi niya para hin
TUMAAS PA ANG isang kamay ni Rohi at inabot na ang labi niya. Marahan niyang hinaplos iyon ng kanyang hinlalaki. Nagtitimpi na huwag niyang halikan ang labi. Hindi pa rin niya inaalis noon ang nakatitig niyang mga mata sa mukha ni Daviana. “You are my girlfriend. My future wife. Stop thinking too much about the problem. Now your business is also my business. Maano bang tulungan ko ang future wife ko sa mga pinagdadaanan niya? Hindi naman iyon masama di ba? Future husband ako.” Hindi na napigilan ni Daviana na mamula ang mga mata. Shit! Naiiyak siya. Sobrang na-touch siya nito dahil sino ba siya para pagtuonan pa? “Magkasama nating haharapin ang lahat ng mga problema. Hindi ba at ganun naman dapat, Baby? Nagtutulungan. Nagdadamayan. Walang maiiwan sa ating dalawa. Narito ako sa kahinaan mo at dapat ay nariyan ka rin kapag lugmok ako. Okay?” Hindi maisip ni Daviana kung ano ang kabutihang ginawa niya sa past life niya para bigyan siya ngayon ng lalaking ganito kabusilak ang puso. P
NAPAHAWAK NA SI Daviana sa kanyang ulo at napagtanto niyang tama ang sinabi nito. Nagawa niyang tanggalin ang tuwalyang nakabalot doon kanina pero nakalimutan naman niyang tuyuin. Napangiwi siya nang maramdamang pumapatak pa ang tubig sa dulo nito. Sa sobrang lutang niya, nakalimutan niya iyon. “Hmm, oo nga, sorry, nakalimutan ko.”“Ikaw talaga…” maliit na napangiti si Rohi upang pagaanin ang tensyon na bumabalot sa kanila.Sinundan ng mga mata ni Daviana ang nobyo nang tumayo ang binata upang kumuha ng towel. Hindi na nagawa pang makatanggi ng dalaga nang pagbalik nito ay sinimulan niya ng tuyuin ang kanyang buhok. Puno ng pag-iingat ang bawat haplos nito sa ulo niya. Parang among tinutuyo ang bagong paligo niyang aso. Pangiti-ngiti pa ito kada mapapasulyap ng tingin sa kanya ang dalaga. Biglang hinaplos ang puso ni Daviana. Walang sinuman ang gumawa noon sa kanya, si Rohi pa lang; ang kanyang nobyo. “Bakit ganyan ka tumingin? Bago din ba sa’yo ang ganito?”Marahang tumango si Davi
MARIING ITINIKOM PA ni Daviana ang kanyang bibig. Ayaw niyang sabihin ang mga nangyari kay Rohi. Yumuko na siya upang itago ang emosyong nakalarawan sa kanyang mukha. Ganunpaman, hindi niya pa rin napigilan ang magsalita bandang huli. Hindi niya kayang magsinungaling sa nobyo lalo pa iyon ngayon.“Dahil tumakas ako sa kasal na gusto nila, si Mommy ang napagbuntunan ni Daddy. Siya ang inabuso...”“Nasaktan ang Mommy mo? Kailan niya ginawa? Paano mo nalaman ang bagay na iyon?”“Hmm,” problemadong sagot ng dalaga na hindi pa rin makatingin nang diretso kay Rohi, “May infection at lagnat din siya. Actually pinuntahan ko siya sa hospital kanina. S-Sorry, umalis ako nang hindi nagpaalam sa'yo. Baka rin kasi hindi mo ako payagan o maka-istorbo lang din sa'yo ang balitang iyon.” ini-angat na ni Daviana ang kanyang tingin upang salubungin lang ang mas lumalim na titig ng kasintahan, “Nakalabas na rin naman siya ng hospital, okay na siya, pero hindi ko alam kung maiibsan ang sakit ng katawan ni
NAALARMA NA ANG isipan doon ni Rohi. Nakalimutan niya rin ang oras kung kaya naman guilty siya. Alas-sais na pagtingin niya at ang sabi niya ay alas-singko ang uwi niya. Imposible na magbabad ang nobya sa labas nang ganun katagal, lalo na kung injured pa ang kanyang mga paa. Kinuha niya ang cellphone at tinawagan niya na ito. Sabay silang napalingon ni Keefer sa may pintuan ng silid na inuukupa ni Daviana. Halos sabay rin silang napatayong dalawa sa inuupuan nang marinig na nagri-ring ang cellphone sa loob. Nag-panic na si Daviana sa loob ng kumot ngunit agad na kinalma ang kanyang sarili para mas umarte pa. Sigurado siya na pupunta doon ang kanyang nobyo. Tama nga siya, pagtanggal niya ng kumot sa mukha ay nakita na niya ang bulto ng katawan ni Rohi sa loob ng silid, nakatayo sa tabi ng kama niya, nakatingin. Puno ng katanungan ang mga mata nito na alam niyang normal lang dahil akala nito ay wala siya doon. “Hindi ka pala lumabas? Narito ka lang sa loob ng silid at natutulog?” Upan