Chapter 42
“Are you really sure about this?” problemadong tanong ko kay Damon sa kabilang linya.
“Babe, of course,” natatawang sagot niya.
We are currently talking about me meeting his parents. Masyado niya akong ginulat sa sinabi niya. Hindi ko akalain na ang aga niya akong ipapakilala sa mga magulang niya. I'm not yet ready, kahit na na-meet ko na sila dahil kay Ariana, hindi ko pa rin maiwasang kabahan. Hindi ako pupunta sa kanila dahil kay Ariana, ngayon ay dahil na kay Damon.
“Bawal na ba i-cancel? I-reschedule na lang natin,” pamimilit ko pa. Hindi pa talaga ako handa.
“Hindi pwede. Linggo na ngayon babe,mamayang hapon mo na mame-meet, hindi na pwedeng i-cancel,” sagot niya at tumawa.
“Bakit ba kasi ngayon mo lang sinabi sa'kin? Ang tagal mo na palang plinano, nung nakaraan mo lang sinabi.”
Last month pa pala naplano 'yon. Hindi man lang niya sinabi sa'kin. Sana ay naka
Chapter 43I smiled at Damon. Sabay kaming bumaba ng sasakyan.It's already seven o'clock in the evening. Gabi na 'ko nahatid ni Damon dahil masyadong napasarap ang usapan. Ngayon ay busog na busog ako. Malamang pag-uwi ko ngayon ay wala na akong ibang gagawin kung hindi humiga na lang sa kama.Mas lalong lumaki ang ngiti ko. It was a good day.Mabilis na nngunot ang noo ko nang makitang may babaeng nakatayo sa tapat ng pinto ng apartment ko. Sinuyod ko ang kabuuan ng katawan ng babae. Hindi ko makita kung sino 'yon dahil madilim na rin. Kahit na may kaunting ilaw na nanggagaling sa bintana ng kapitbahay ko ay hindi ko pa rin makilala kung sino iyon.Napa-tingin ako kay Damon nang lumapit siya sa'kin. Seryoso siyang naka-tingin sa babaeng nakatalikod.I sighed before looking at the girl, “Excuse me?” tawag pansin ko sa babae.Unti-unting humarap ang babae pero bago pa man siya tuluyang humarap ay mabilis nang nanlaki ang m
Chapter 44“You okay?” rinig kong tanong ni Damon.Mariin akong pumikit at bumuntong hininga. Kinakalma ko ang sarili ko.“Babe,” bulong ni Damon.Suminghap ako. Seryoso kong hinarap si Damon.“Anong pinag-usapan niyo?” tanong ko agad kay Damon.Nakita ko ang paglunok niya. Mas lalong gusto kong malaman kung anong pinag-usapan nila base sa reaksyon ngayon ni Damon.“I told you, it's nothing,” utas niya at hinawakan ako sa balikat.I'm not convinced.“Tell me,” seryosong sabi ko.I want to know kung anong napag-usapan nila. I'm curious and afraid. I know Ambie very well. Natatakot akong baka may sinabi siyang hindi maganda kay Damon.“It's just about you. Ikaw lang ang pinag-usapan namin. Babe, believe me,” seryoso ding sagot niya.Tinitigan ko siya ng mabuti. I really want to know kung ako ba talaga ang pinag-usapan nila.
Chapter 45“Kainan na!” masayang sigaw ni Ariana.Lahat kami ay nagtawanan sa sinabi niya. Sabay sabay kaming umupo sa upuan. Napa-ngiti ako at mabilis na natakam nang makita kung gaano kadami at kasarap ang mga pagkain.“Eat all you can,” bulong sa'kin ni Damon.Tumawa ako at tinanguan siya.I am currently in Damon's house. Kasama ko si Ariana, Damon at Marco. Pati sila tita at tito ay kasama ko rin. It's twelve o'clock midnight. It's christmas!Tutal ay wala naman ako kasamang magpasko. Mas mabuting dito na lang ako magpasko kayla Damon. Tutal ay 'yon din naman ang gusto niya. Ayoko namang magdiwang ng christmas na walang kasama. I don't want to be alone, specially in this kind of occasion. Nakakalungkot.“Mas marami mas masaya talaga,” utas ni Tita Bernadette.Tumango si tito, “Kumain kayo ng marami,” aniya at nginitian kami.Nagkatinginan kami ni Marco at parehas na tum
Chapter 46Ang bilis lumipas ng araw. Christmas and New Year came to an end with full of joy and happiness.Ngayon ko lang naranasan ang ganoong kasayang pasko at bagong taon and it's because of him, Damon.I looked at his angelic face. Nakahiga siya sa hita ko habang natutulog. I smiled, marahan kong inaayos at hinihimas ang buhok niya. Mukha siyang bata kapag tulog. Sobrang bait kung titignan mo.Yumuko ako. “I love you,” I whispered before kissing his lips. Ipinikit ko ang mata ko nang halikan ko siya.Nang imulat ko ang mata ko ay mabilis na Nanlaki ang mata ko nang bigla siyang dumilat. Mabilis kong inilayo ang mukha ko sa mukha niya at iniwas ang tingin. Ramdam ko ang pag-init ng pisngi ko. Kahit na boyfriend ko siya ay nahihiya pa rin ako sa mga ganitong bagay!Umupo siya. Nararamdaman ko ang titig niya sa'kin. Titig na titig siya na parang may ginawa akong kasalanan sa kaniya. Ngumuso ako at mas iniwas pa ang tingin. Naka
Chapter 47Hindi kami sabay pumasok ni Damon dahil ihahatid niya ang Daddy niya sa airport. Sabi niya sa'kin ay pupunta ang Daddy niya sa ibang bansa para i-handle ang kompanya nila doon.Wala akong gana na kumakain sa Cafeteria. Wala si Ariana, malamang ay kasama non si Marco. Wala akong kasabay. Hindi rin nagtetext si Damon sa'kin kaya mas lalo akong nag-aalala. Nalulungkot ako sa hindi ko malamang dahilan.Nakaramdam ako ng takot nang maalala ang sinabi ni ate Ambie. Paano kung magkasama silang dalawa kaya hindi nagtetext si Damon sa'kin? Paano kung may gawin na naman si ate para maghiwalay kami ni Damon? NakakatakotKanina pa ako nag-text ng Good Morning sa kaniya at hanggang ngayon ay wala pa rin siyang reply. Kinakabahan ako. Hi
Chapter 48I am currently eating in the cafeteria with Damon. Hindi maalis ang tingin ko sa kaniya. Hindi kasi siya nagsasalita at parang may malalim na iniisip. Naka-tingin lang siya sa pagkain na pinaglalaruan niya."You okay?" I asked him. Kanina pa kasi siya parang tulala. Halos hindi niya ginagalaw ang pagkain niya. Pinaglalaruan lang at hindi naman kinakain.Nagulat siya sa tanong ko kaya mas lalo akong nagtaka. Wala siya sa sarili. Kung hindi ko pa siya tinawag ay tulala pa rin siya. Bumuntong hininga siya at ngumiti."Yeah," simpleng sagot niya at ibinaba ulit ang tingin sa pagkain.There is something wrong about him.Bumuntong hininga ako, "You know, you can tell me everything that's bothering you," I said and hold his hand. I want him to know that I am always here to listen to his problems. I am his girlfriend.He smiled and held my hand too. "Babe, I'm okay. Don't worry about me, okay?" he said, assuring me.I glared
Chapter 49I tried calling Damon so many fucking times but he's not answering my calls. Kanina pa ako tawag nang tawag pero hindi pa rin siya sumasagot.I don't know what happened. Hindi ko alam kung anong iisipin ko ngayon. Hindi sumasagot si Damon kahit sa text ko kaya hindi ko alam kung ano ba talaga ang totoong nangyari.Nasa akin pa rin ang bag niya. I can't go to their house because my head is aching.Ngayon ay sinusubukan ko ring tawagan si Ariana pero hindi rin siya sumasagot. Seriously, what the heck is happening. Why aren't they answering my calls?Tinadtad ko na ng text si Ariana at Damon pero walang sumasagot. Pati si Marco ay tinext ko na, tinanong ko kung nasaan si Damon o kahit si Ariana, ngayon ay hinihintay ko na lang ang sagot niya.Humiga ako sa kama at ipinikit ang mata. Sumasakit na naman ang ulo ko.Agad akong napabalikwas nang tumunog ang cellphone ko. It's from Marco.MarcoI don't kno
Chapter 50Tulala ako nang lumabas ako sa bahay nila Damon. Pilit ko pa rin iniintindi ang sinabi ni Tita.He lied.Ramdam ko ang pagsunod ni tita sa'kin. Kahit na hindi siya nagsasalita ay alam kong nag-iisip at nag-aalala siya.Nang maka-labas ng gate ay pilit akong ngumiti at humarap kay tita. Naalala ko bigla ang bag ni Damon na nakalimutan ko sa bahay dahil sa sobrang pagmamadali ko.Nang humarap ako kay tita ay Bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Hindi ko maiwasang matuwa dahil sa pinapakita ni Tita, pero ayokong isipin niya na nagkakaproblema kami ng anak niya."Nasa akin nga po pala 'yung bag ni Damon. Nakalimutan ko pong dalhin ngayon kasi nagmamadali po ako," sambit ko.Nagulat si tita at tumango. "It's okay iha, just give it to Damon kapag nagkita kayo."Tumango ako at ngumiti. "Mauuna na po ako sa School. Salamat po sa breakfast," paalam ko at inayos ang pagbitbit sa bag.Matagal siya bago nakasagot. Naka-tin
CHAPTER 73Mariin akong pumikit, yumuko ako at sunod-sunod na umiling. I can't believe what's happening.Damon is here. He's fucking here!"Amber," narinig ko ang tawag ni Nikki sa'kin. Dumilat ako at tinignan siya."Nikki. I-I...." I don't know what to say. Marami akong iniisip, marami akong tanong noon pero ngayon ay nablangko ang utak ko. Walang pumapasok sa isip ko. Hindi ko alam ang gagawin ko."Amber," napabaling ang tingin ko kay Damon. He's calling me. It feels so real. His voice, I can't forget that voice. I missed that voice.I am not dreaming. I know it's not a dream. Kung sakaling panaginip man ito, h'wag na sana akong magising. I want to be with him again. Kahit sa panaginip na lang.Tinitigan ko siya. He's looking at me with different emotion. He's smiling but it doesn't reach his eyes.He's Damon, I am sure of that now, but
CHAPTER 72"What makes you think na papayag akong maging kaibigan kita?" Malamig na tanong ko.Even if we broke up, parang ang awkward naman kung magiging kaibigan ko siya sa kabila ng pinagdaanan naming dalawa.Nakita ko ang pag-iling niya. "I-I'm just hoping that we can be friends despite of the things that happened between us. I want to be your friend. Kahit ayun na lang. I-I will not force you again on things that you don't want, I promise" sambit niya, parang siguradong-sigurado siya na hindi niya talaga gagawin ang ipinangako niya.I sighed and slightly nod. "Pag-iisipin ko. Sa ngayon, let me rest, okay?" sambit ko. Nakita ko ang pag-tango niya kaya tumalikod na ako at lumakad paalis.Somewhat, may kung anong nabunot na tinik sa dibdib ko. Ramdam ko ang kaginhawaan sa pakiramdam ko. Buti na lang ay mabilis akong naka-alis doon. That house suffocates me. Kapag nandoon ako ay parang sumisikip ang dibdib ko. I can't stand that house and th
CHAPTER 71"What do you need?" galit kong tanong."You don't give me that kind of tone, Amber," aniya, may pagbabanta sa boses, napa-irap ako dahil doon."Kung tungkol sa engagement namin ni Aeron ang itinawag mo, h'wag ka na mag-abalang magsalita, hindi ako magpapakasal sa kaniya. Never," sambit ko, ibababa ko na sana ang tawag pero narinig ko ang halakhak niya. Nangunot ang noo ko dahil doon at napa-tingin ang sa nagtataka at naga-alalang mukha ni Jake at Nikki."Hindi mo ako tatanggihan, Amber. Now, go to my house, we will have a dinner with Aeron's fa
CHAPTER 70Naluluha akong tumitig kay Marco. Napanood ko kung paano nanlaki ang mata niya at bahagyang nataranta. Parang hindi niya alam ang sasabihin. Umiwas ako ng tingin at bahagyang natawa. He's lowkey funny."Why are you laughing?" he asked at umupo sa tabi koUmiling ako at mas lalong natawa. Nababaliw na yata ako. "Nothing," sagot ko at ngumisi."You look drunk," he said. Ramdam ko ang titig niya sa'kin."Really?" I asked and chuckled. "Hindi ako lasing," dagdag ko. Hindi ako lasing, nahihilo lang ako pero alam kong hindi ako lasing. "What are you doing here?" I asked him. Kinuha ko ang alak na nasa lamesa at ininom."Ako dap
CHAPTER 69It's been months since Damon left. Nothing new, it's still hurt, and I'm still waiting for him every single day.I sighed. I stopped crying everytime I remember him, but it still hurts. Kahit hindi lumuluha ang mata ko ay ramdam ko naman ang pagluha ng puso ko. It still hurt everytime I remember how he left me. Palagi ko ring naaalala ang pinagsamahan namin ni Damon.Yumuko ako. Walang araw na hindi ko naisip si Damon. Umaasa ako na isang araw ay babalik siya kaya patuloy ang paghihintay ko, umaasa ako na babalikan niya ako at magpapaliwanag siya sa'kin kung bakit niya nagawa ang bagay na 'yon. Na aayusin niya ang problema sa pagitan namin. I'm hoping that he will pursue me again so he can fulfill his promises.But I don't think it's possible. Ilang buwan na siyang wala at hindi man lang niya ako tinatawagan o text man lang. May mga oras na gusto ko ng sumuko pero natitigil lang iyon dahil sa pagmamahal ko sa kaniya.I didn't know
CHAPTER 68It's been a week since Damon left but it felt like years.Wala pa rin akong tigil sa pag-iyak. I can't believe it. I can't accept it. Damon left me. He left me for what reason?I tried calling him multiple times but he's not answering. Lahat ng kaibigan niyang kilala ko ay hindi rin alam kung nasaan siya. Marco is my only hope, but like Damon I can't also contact him.Napasabunot ako sa buhok ko dahil sa sobrang urat. Naghalo-halo ang emosyon at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman. I don't know what to do or what to think anymore. Parang mababaliw ako dahil sa dami ng iniisip."Amber you should eat," rinig kong sambit ni Nikki at tumabi sa'kin.Naiiyak akong umiling. Sa nangyayari ngayon ay kahit pagkain hindi ko na magawa. Wala rin naman akong gana kaya hindi na ako nag-abalang kumain pa."You need to eat, isang linggo ka ng hindi kumakain. Magkakasakit ka niyan," wika ni Nikki, mahihimigan ang paga-alala.
CHAPTER 67Natulala ako at hindi nakagalaw. Pinoproseso ko ang sinabi ng babae.Kakaalis lang niya? Saan siya pumunta? What's his reason?"Salamat," sambit ko at mabilis na lumabas.Mabilis akong pumara ng taxi para puntahan ang bahay nila Damon. I need to go and see him. I have a bad feeling about this.Hindi ako mapakali habang nasa taxi. Talagang kinakabahan ako. Sana ay walang kung anong mangyari. I'm really worried.Nang makarating ay patakbo akong pumunta sa gate nila at nag door bell. Ang tagal nila magbukas ng gate. Hindi na ako makapag-hintay na pumasok kaila Damon.Gulat ang mukha nang maid nang makita ako sa labas ng bahay nila. She looks uneasy."M-Ma'am Amber," kinakabahang tawag niya. "Ano pong ginagawa niyo dito?""Hello po. Nandiyan po ba si Ariana?" I asked."U-uhh."Nangunot ang noo ko nang alisin niya ang tingin sa'kin. Parang hindi niya alam sng gagawin at sasabihin."Ma'am
CHAPTER 66Umuwi ako sa bahay nang umiiyak. Hindi matigil ang pag-luha ko tuwing naaalala ko ang nangyari. It hurts.Damon keep calling me but I have no strength to answer his calls. Sobrang nanghina ako sa nangyari at ang simpleng pagka-usap sa kaniya ay baka ikasakit ko lalo.How can he do this to me? Paano niya nagawang lokohin ako? habang ako ay walang ibang ginawa kung hindi ang mahalin at intindihin siya? Isn't my love enough for him to be contented? Hindi ba sapat na ginawa ko ang bagay na makakaya ko para hindi niya ako gawan ng bagay na alam niyang ikadudurog ko?I did everything, but in the end, he still cheated.Buong gabi akong umiyak. Inilalabas lahat ng sama ng loob na nararamdaman ko, pero kahit ilang balde yata ng luha ang lumabas sa mata ko hindi pa rin mawawala lahat ng hindi magandang emosyon na nararamdaman ko ngayon. I'm mad, sad and disappointed. I can't believed he cheated on me.Hindi ako naka-tulog. Sa tuwing p
CHAPTER 65Marahas kong pinunasan ang luha na lumandas galing sa mata ko. Damon don't deserve my tears. He's a fucking cheater.I can't believe what I discovered. Kung hindi pa ako pumunta dito ay hindi ko pa malalaman na niloloko niya ako. Tama nga ang hinala ko sa kaniya, hindi ako niloloko ng kutob ko. He cheated on me.He's having a relationship with someone while having a relationship with me.Nang makalabas ako ng hotel ay tsaka pa lang ako napa-upo ako at doon tuluyang humagulgol. What did I do to deserve this kind of pain? I know I did everything for him. Wala akong matandaan na ginawan ko siya ng masamang bagay na magle-lead sa kanya para saktan ako.I did everything. I love him truthfully. Wala akong natatandaan na pangyayari para mauwi kami sa ganito."Amber."Nagulat ako nang marinig ang boses na iyon. Agad akong nakaramdam ng matinding galit. Sinundan pa talaga niya ko? Pinunasan ko ang luhang nasa pisngi ko at mara