Chapter 48
I am currently eating in the cafeteria with Damon. Hindi maalis ang tingin ko sa kaniya. Hindi kasi siya nagsasalita at parang may malalim na iniisip. Naka-tingin lang siya sa pagkain na pinaglalaruan niya.
"You okay?" I asked him. Kanina pa kasi siya parang tulala. Halos hindi niya ginagalaw ang pagkain niya. Pinaglalaruan lang at hindi naman kinakain.
Nagulat siya sa tanong ko kaya mas lalo akong nagtaka. Wala siya sa sarili. Kung hindi ko pa siya tinawag ay tulala pa rin siya. Bumuntong hininga siya at ngumiti.
"Yeah," simpleng sagot niya at ibinaba ulit ang tingin sa pagkain.
There is something wrong about him.
Bumuntong hininga ako, "You know, you can tell me everything that's bothering you," I said and hold his hand. I want him to know that I am always here to listen to his problems. I am his girlfriend.
He smiled and held my hand too. "Babe, I'm okay. Don't worry about me, okay?" he said, assuring me.
I glared
Chapter 49I tried calling Damon so many fucking times but he's not answering my calls. Kanina pa ako tawag nang tawag pero hindi pa rin siya sumasagot.I don't know what happened. Hindi ko alam kung anong iisipin ko ngayon. Hindi sumasagot si Damon kahit sa text ko kaya hindi ko alam kung ano ba talaga ang totoong nangyari.Nasa akin pa rin ang bag niya. I can't go to their house because my head is aching.Ngayon ay sinusubukan ko ring tawagan si Ariana pero hindi rin siya sumasagot. Seriously, what the heck is happening. Why aren't they answering my calls?Tinadtad ko na ng text si Ariana at Damon pero walang sumasagot. Pati si Marco ay tinext ko na, tinanong ko kung nasaan si Damon o kahit si Ariana, ngayon ay hinihintay ko na lang ang sagot niya.Humiga ako sa kama at ipinikit ang mata. Sumasakit na naman ang ulo ko.Agad akong napabalikwas nang tumunog ang cellphone ko. It's from Marco.MarcoI don't kno
Chapter 50Tulala ako nang lumabas ako sa bahay nila Damon. Pilit ko pa rin iniintindi ang sinabi ni Tita.He lied.Ramdam ko ang pagsunod ni tita sa'kin. Kahit na hindi siya nagsasalita ay alam kong nag-iisip at nag-aalala siya.Nang maka-labas ng gate ay pilit akong ngumiti at humarap kay tita. Naalala ko bigla ang bag ni Damon na nakalimutan ko sa bahay dahil sa sobrang pagmamadali ko.Nang humarap ako kay tita ay Bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Hindi ko maiwasang matuwa dahil sa pinapakita ni Tita, pero ayokong isipin niya na nagkakaproblema kami ng anak niya."Nasa akin nga po pala 'yung bag ni Damon. Nakalimutan ko pong dalhin ngayon kasi nagmamadali po ako," sambit ko.Nagulat si tita at tumango. "It's okay iha, just give it to Damon kapag nagkita kayo."Tumango ako at ngumiti. "Mauuna na po ako sa School. Salamat po sa breakfast," paalam ko at inayos ang pagbitbit sa bag.Matagal siya bago nakasagot. Naka-tin
CHAPTER 51Nang mapagod ako kakatakbo ay huminto ako. Patuloy ang pagtulo ng luha ko. Nahihirapan akong huminga dahil sa hingal at pagpipigil na mas lalong maiyak. I can't believe it.Seeing those pictures remind me of my past relationship. The betrayal, lies and the pain that I experienced during those times. Until now, hindi pa rin mawala ang trauma na iniwan non. Grabe ang impact na naidulot sa'kin noon. Kung ano anong bagay ang ginawa ko para makaalis sa sitwasyon na iyon. Leaving that kind of situation is the hardest. No one helps me to overcome that. I'm afraid that it will happen again, at nangyari na naman.It hurts that Damon is now doing that thing to me. Of all people, why him? He promised me. Gave me ring, gave me love. Gave me things he said that I deserved. He said he loves me, but why?Dumiretso ako sa hindi mataong lugar at doon tumuloy umiyak. Umiyak lang ako nang umiyak hanggang sa gumaan ang pakiramdam ko, pero kahit ilang luha ang ilab
Chapter 52"Is everything okay?" Damon asked me when we break the hug. He held my shoulder and looked at me straight in the eye.Ngumiti ako at tumango."Umiyak ka ba?"Nanlaki ang mata ko sa tanong niya. Lumayo ako ng kaunti sa kaniya at kinusot ang mata bago nahihiyang tumingin sa kaniya. For sure maga na nga ang mata ko. Ilang beses akong umiyak ngayong araw. Malamang ay halatang halata ang mata ko na bakas sa pag-iyak."A-ahh oo. Nanonood kasi ako ng movie, n-nakakaiyak, namatay 'yung bida," pagsisinungaling ko at pekeng tumawa.I don't want to lie but I also don't want to tell him what happened, what my Mom said. Ayokong maapektuhan ang relasyon namin dahil lang sa sinabi ni Mommy. I will never let them ruin my relationship again.Pinaningkitan ako ng mata ni Damon. Tila hindi naniniwala sa sinabi ko. Ngumiti ako at bahagyang tumawa. Bumuntong hininga siya at tumango."Are you sure?" he asked again."Oo nga!"
CHAPTER 53Tulala ako habang naka-tingin sa T.V. Kahit parang nanonood ako ay wala akong maintindihan. Hindi ako makapag-focus at ang tanging nagawa ko lang ngayon ay titigan ang pinapanood. Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari dahil sa pagiging lutang ko.Hindi ko pa rin maiproseso ang sinabi ni Damon kanina. He said he needs to leave.Pagkatapos niyang sabihin iyon kanina ay natulala na lang ako. Hindi ko magawang i-open ulit ang topic na 'yon.Kahit tulala ay ramdam ko pa rin ang pabalik-balik na sulyap ni Damon sa'kin. Malayo kami sa isa't isa. Narinig ko ang maya't mayang buntong hininga niya, ramdam ko ang kagustuhan niyang lapitan ako pero hindi niya magawa.Kahit horror ang pinapanood namin ay hindi ko magawang matakot. Wala ako sa tamang wisyo para intindihin ang daloy ng istorya. Hindi man lang ako makaramdam ng takot sa mga nakakatakot na mukha na nakikita ko ngayon. I can't process anything.Ilang beses akong lumun
CHAPTER 54It's been months since Damon left. It's been months but it felt like years.He's been very busy these past few weeks, minsan na lang kaming mag-usap nitong mga nakaraang araw. He's busy with their company and school. Nag-start na ang class nila pati na rin ang class ko. We're both busy kaya madalas ay lilipas ang araw na hindi kami makakapag-call, but he's updating me, sa tingin ko ay sapat na ang ganon sa ngayon.Kahit nami-miss ko siya ay wala naman akong magawa. I can't bother him. Marami siyang ginagawa at ayoko namang dagdagan ang problema niya. Sapat na sa'kin ngayon ang paguupdate niya paminsan minsan. Hindi naman siya nakakalimot kaya wala naman gaanong problema sa'kin iyon.I sighed and looked at my phone. Binasa ko ang ulit ang text ni Damon.From: BabeGood Morning. Eat your breakfast, I will be very busy today kaya hindi ako gaanong makakapag-text, talk to you later. I love you.Kaninang umaga pa ang huling text
CHAPTER 55"Amber!"Agad na nangunot ang noo ko sa taong hindi ko inaasahang makita. In front of me is the one who hurt me, my first heartbreak, my ex.Wala akong makuhang salita. Naka-tingin lamang ako sa naka-ngiting mukha niya. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kaniya sa unang pagkikita namin makalipas ang ilang taon."Amber, I missed you," aniya. Nagulat ako nang bigla niya akong niyakap.Nanlaki ang mata ko at mabilis siyang tinulak. Napahiwalay siya dahil sa lakas non. Galit ko siyang tinignan at dinuro."Don't you dare hug me!"Nawala ang ngiti sa mukha niya. Nakita ko ang panic at takot sa mata niya. Nataranta siya bigla at parang hindi alam kung ano ang gagawin."I'm sorry."Pumikit ako nang mariin at bumuntong hininga."What are you doing here?" I asked him with a calm voice, ramdam ko pa rin ang naguumapaw na galit sa'kin.Lumunok siya bago sumagot. "I just want to see you," sagot niya na
CHAPTER 56Maaga akong pumunta sa address ng restaurant na sinasabi ni Daddy. Wala pa sila kaya naghintay ako sa loob. I felt different emotion right now, kinakabahan ako na may halong excitement, nakaramdam rin ako ng kaunting saya.Sana lang ay maging maganda ang magiging dinner mamaya. Ayokong mauwi na naman ito sa pag-aaway, lalo na at birthday ni Mommy ngayon. I just want to make her happy, that's all. Siguro ay mas mabuti din kung hahabaan ko ang pasensya ko. Gusto ko talagang maging maayos kami ni Mommy.Mabilis akong nakaramdam ng kaba nang makita ang pamilyar na kotse na papalit sa restaurant. It's Dad's car!Pinanood ko ang paglabas ni Mommy at Daddy sa sasakyan. My Mom looks so stunning with her elegant dress, she's pretty as ever, parang hindi tumatanda. I looked at Daddy and I immediately saw how he smiled at me. Inalalayan niya si Mommy papasok sa restaurant. Nakita ko ang paglingon ng mga tao sa paligid nang pumasok si Mommy at Daddy. They
CHAPTER 73Mariin akong pumikit, yumuko ako at sunod-sunod na umiling. I can't believe what's happening.Damon is here. He's fucking here!"Amber," narinig ko ang tawag ni Nikki sa'kin. Dumilat ako at tinignan siya."Nikki. I-I...." I don't know what to say. Marami akong iniisip, marami akong tanong noon pero ngayon ay nablangko ang utak ko. Walang pumapasok sa isip ko. Hindi ko alam ang gagawin ko."Amber," napabaling ang tingin ko kay Damon. He's calling me. It feels so real. His voice, I can't forget that voice. I missed that voice.I am not dreaming. I know it's not a dream. Kung sakaling panaginip man ito, h'wag na sana akong magising. I want to be with him again. Kahit sa panaginip na lang.Tinitigan ko siya. He's looking at me with different emotion. He's smiling but it doesn't reach his eyes.He's Damon, I am sure of that now, but
CHAPTER 72"What makes you think na papayag akong maging kaibigan kita?" Malamig na tanong ko.Even if we broke up, parang ang awkward naman kung magiging kaibigan ko siya sa kabila ng pinagdaanan naming dalawa.Nakita ko ang pag-iling niya. "I-I'm just hoping that we can be friends despite of the things that happened between us. I want to be your friend. Kahit ayun na lang. I-I will not force you again on things that you don't want, I promise" sambit niya, parang siguradong-sigurado siya na hindi niya talaga gagawin ang ipinangako niya.I sighed and slightly nod. "Pag-iisipin ko. Sa ngayon, let me rest, okay?" sambit ko. Nakita ko ang pag-tango niya kaya tumalikod na ako at lumakad paalis.Somewhat, may kung anong nabunot na tinik sa dibdib ko. Ramdam ko ang kaginhawaan sa pakiramdam ko. Buti na lang ay mabilis akong naka-alis doon. That house suffocates me. Kapag nandoon ako ay parang sumisikip ang dibdib ko. I can't stand that house and th
CHAPTER 71"What do you need?" galit kong tanong."You don't give me that kind of tone, Amber," aniya, may pagbabanta sa boses, napa-irap ako dahil doon."Kung tungkol sa engagement namin ni Aeron ang itinawag mo, h'wag ka na mag-abalang magsalita, hindi ako magpapakasal sa kaniya. Never," sambit ko, ibababa ko na sana ang tawag pero narinig ko ang halakhak niya. Nangunot ang noo ko dahil doon at napa-tingin ang sa nagtataka at naga-alalang mukha ni Jake at Nikki."Hindi mo ako tatanggihan, Amber. Now, go to my house, we will have a dinner with Aeron's fa
CHAPTER 70Naluluha akong tumitig kay Marco. Napanood ko kung paano nanlaki ang mata niya at bahagyang nataranta. Parang hindi niya alam ang sasabihin. Umiwas ako ng tingin at bahagyang natawa. He's lowkey funny."Why are you laughing?" he asked at umupo sa tabi koUmiling ako at mas lalong natawa. Nababaliw na yata ako. "Nothing," sagot ko at ngumisi."You look drunk," he said. Ramdam ko ang titig niya sa'kin."Really?" I asked and chuckled. "Hindi ako lasing," dagdag ko. Hindi ako lasing, nahihilo lang ako pero alam kong hindi ako lasing. "What are you doing here?" I asked him. Kinuha ko ang alak na nasa lamesa at ininom."Ako dap
CHAPTER 69It's been months since Damon left. Nothing new, it's still hurt, and I'm still waiting for him every single day.I sighed. I stopped crying everytime I remember him, but it still hurts. Kahit hindi lumuluha ang mata ko ay ramdam ko naman ang pagluha ng puso ko. It still hurt everytime I remember how he left me. Palagi ko ring naaalala ang pinagsamahan namin ni Damon.Yumuko ako. Walang araw na hindi ko naisip si Damon. Umaasa ako na isang araw ay babalik siya kaya patuloy ang paghihintay ko, umaasa ako na babalikan niya ako at magpapaliwanag siya sa'kin kung bakit niya nagawa ang bagay na 'yon. Na aayusin niya ang problema sa pagitan namin. I'm hoping that he will pursue me again so he can fulfill his promises.But I don't think it's possible. Ilang buwan na siyang wala at hindi man lang niya ako tinatawagan o text man lang. May mga oras na gusto ko ng sumuko pero natitigil lang iyon dahil sa pagmamahal ko sa kaniya.I didn't know
CHAPTER 68It's been a week since Damon left but it felt like years.Wala pa rin akong tigil sa pag-iyak. I can't believe it. I can't accept it. Damon left me. He left me for what reason?I tried calling him multiple times but he's not answering. Lahat ng kaibigan niyang kilala ko ay hindi rin alam kung nasaan siya. Marco is my only hope, but like Damon I can't also contact him.Napasabunot ako sa buhok ko dahil sa sobrang urat. Naghalo-halo ang emosyon at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman. I don't know what to do or what to think anymore. Parang mababaliw ako dahil sa dami ng iniisip."Amber you should eat," rinig kong sambit ni Nikki at tumabi sa'kin.Naiiyak akong umiling. Sa nangyayari ngayon ay kahit pagkain hindi ko na magawa. Wala rin naman akong gana kaya hindi na ako nag-abalang kumain pa."You need to eat, isang linggo ka ng hindi kumakain. Magkakasakit ka niyan," wika ni Nikki, mahihimigan ang paga-alala.
CHAPTER 67Natulala ako at hindi nakagalaw. Pinoproseso ko ang sinabi ng babae.Kakaalis lang niya? Saan siya pumunta? What's his reason?"Salamat," sambit ko at mabilis na lumabas.Mabilis akong pumara ng taxi para puntahan ang bahay nila Damon. I need to go and see him. I have a bad feeling about this.Hindi ako mapakali habang nasa taxi. Talagang kinakabahan ako. Sana ay walang kung anong mangyari. I'm really worried.Nang makarating ay patakbo akong pumunta sa gate nila at nag door bell. Ang tagal nila magbukas ng gate. Hindi na ako makapag-hintay na pumasok kaila Damon.Gulat ang mukha nang maid nang makita ako sa labas ng bahay nila. She looks uneasy."M-Ma'am Amber," kinakabahang tawag niya. "Ano pong ginagawa niyo dito?""Hello po. Nandiyan po ba si Ariana?" I asked."U-uhh."Nangunot ang noo ko nang alisin niya ang tingin sa'kin. Parang hindi niya alam sng gagawin at sasabihin."Ma'am
CHAPTER 66Umuwi ako sa bahay nang umiiyak. Hindi matigil ang pag-luha ko tuwing naaalala ko ang nangyari. It hurts.Damon keep calling me but I have no strength to answer his calls. Sobrang nanghina ako sa nangyari at ang simpleng pagka-usap sa kaniya ay baka ikasakit ko lalo.How can he do this to me? Paano niya nagawang lokohin ako? habang ako ay walang ibang ginawa kung hindi ang mahalin at intindihin siya? Isn't my love enough for him to be contented? Hindi ba sapat na ginawa ko ang bagay na makakaya ko para hindi niya ako gawan ng bagay na alam niyang ikadudurog ko?I did everything, but in the end, he still cheated.Buong gabi akong umiyak. Inilalabas lahat ng sama ng loob na nararamdaman ko, pero kahit ilang balde yata ng luha ang lumabas sa mata ko hindi pa rin mawawala lahat ng hindi magandang emosyon na nararamdaman ko ngayon. I'm mad, sad and disappointed. I can't believed he cheated on me.Hindi ako naka-tulog. Sa tuwing p
CHAPTER 65Marahas kong pinunasan ang luha na lumandas galing sa mata ko. Damon don't deserve my tears. He's a fucking cheater.I can't believe what I discovered. Kung hindi pa ako pumunta dito ay hindi ko pa malalaman na niloloko niya ako. Tama nga ang hinala ko sa kaniya, hindi ako niloloko ng kutob ko. He cheated on me.He's having a relationship with someone while having a relationship with me.Nang makalabas ako ng hotel ay tsaka pa lang ako napa-upo ako at doon tuluyang humagulgol. What did I do to deserve this kind of pain? I know I did everything for him. Wala akong matandaan na ginawan ko siya ng masamang bagay na magle-lead sa kanya para saktan ako.I did everything. I love him truthfully. Wala akong natatandaan na pangyayari para mauwi kami sa ganito."Amber."Nagulat ako nang marinig ang boses na iyon. Agad akong nakaramdam ng matinding galit. Sinundan pa talaga niya ko? Pinunasan ko ang luhang nasa pisngi ko at mara