CHAPTER 21
“Baka matunaw naman ako niyan.”
Pagkasabi niya non ay tsaka lang ako bumalik sa ulirat. Bumalik ang takbo ng oras at gumalaw ang mga bagay sa paligid, pero mabilis pa rin ang tibok ng puso ko. I looked away, I blinked twice and fake a cough.Napasimangot ako nang marinig ko siyang tumawa.“May nakakatawa?” mataray na tanong ko at tumingin sa kaniya. Napairap ako nang umiling siya.Ngumiwi ako at kinuha ang isang pares ng earphone sa tenga niya. Inis siyang humarap sakin.“Ano ba?” maarteng tanong niya. Tss.“Ano din ba?” maarteng tanong ko pabalik.Nagulat ako nang hawakan niya ang kamay ko at kinuha doon ang kinuha kong pares ng earphone.“I'm listening,” aniya at isinalpak ulit iyon sa kaliwang tenga niya.“Sa'yo 'yan? Pinahiram kita?” mataray na tanong ko.“BawalCHAPTER 22“I think I'm inlove with you.”Those lines of Damon. Paulit-ulit na umalingawngaw iyon sa isip ko.Napapikit ako at impit na napatili dahil sa inis. Umikot ikot ako ng paulit ulit sa kama. Para akong tanga dahil kanina ko pa ginagawa ang bagay na 'yon. Nahihilo na ako at mas lalo lang akong hindi dinadalaw ng antok.Nakasimangot akong tumigil sa pag-ikot sa kama. Nakatingin lamang ako sa kisame. Maga-alas tres na ng madaling araw pero hindi pa rin ako makatulog. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Damon.I remember his face. Napaka-seryoso. Gusto ko ngang isipin na nagbibiro lang siya nung sinabi niya iyon. Pero hindi naman niya sinabing nagbibiro siya. Ayoko siyang paniwalaan, pero may parte sakin na gustong maniwala sa sinabi niya.Nang sinabi niya 'yon ay hindi ako nakapagsalita agad. Hindi din naman siya nagsalita. Hindi ko nga alam kung anong mga sunod na nangyare dahil sa sobra
CHAPTER 23Ilang beses akong napalunok at napatitig sa nakangiti niyang mukha.Marahan kong nakagat ang labi ko. Mabilis pa rin ang tibok ng puso ko. Hindi siya nagsasalita at nakatitig lamang siya sakin.Iniwas ko ang paningin ko. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi ko din alam ang mararamdaman ko. Masyado akong naguguluhan“I...” napapikit ako at hindi magawang dugtungan ang sasabihin ko.Shit! What should I say?“What?” mahinang tanong niya, ang kamay ay nasa pisngi ko pa rin.Marahang hinihimas ng isa niyang daliri ang pisngi ko. Nahigit ko ang hininga ko at parang may milyon milyong bultahe ang dumaloy sa buong katawan ko dahil sa ginawa niya.Dumilat ako at mas lalong iniwas ang tingin. Hindi ko alam ang isasagot ko sa kaniya. Halo halong emosyon ang nararamdaman ko.“Why?” halos pabulong na tanong ko, sapat na para marinig niya.Binalik ko ang tingin
CHAPTER 24“Miss nandito na po tayo.”Bumalik ako sa ulirat nang sabihin 'yon ni kuyang driver. Tinignan ko sa bintana ang labas at nakita kong nasa tapat na pala kami ng academy.Mabilis akong tumango, ibinigay ko ang bayad at tsaka bumaba ng taxi.Nakakahiya naman. Halatang lutang na lutang ako. Hanggang ngayon kasi ay iniisip ko pa din ang mga sinabi ni Damon sa'kin.Napabuntong hininga ako. Naalala ko ang kahapong pangungulit niya at pagreject ko sa kaniya. Nakakaramdaman ako ng guilt. Nakaramdam ako ng awa. Gusto ko nga siyang kausapin pero nahihiya at natatakot ako sa hindi ko malamang dahilan. I don't know what to do anymore.Kaya ko nasabi ang bagay na 'yon kahapon dahil ayun sa tingin ko ang dapat na sabihin. Alam ko sa sarili ko na may nararamdaman pa ako sa dati kon boyfriend. I don't want him to be my rebound. Ayokong bigyan siya ng pag-asa ngayong alam ko naman na mayroon pa 'kong nararamdaman.M
CHAPTER 25Tahimik ako habang nasa taxi. Nakatingin lang ako sa labas.Hindi pa din nawala sa isip ko 'yung nangyari kanina. Nakita niya 'ko pero hindi niya ako pinansin o nilapitan man lang.I bet he's mad at me.Nagpangalumbaba ako, nakalaylay ang balikat ko. What should I do? Should I say sorry? Pero bakit naman ako magso-sorry? Did I do something wrong? He got rejected because I still like someone else. Sinabi ko lang ang totoo sa kaniya, totoo naman 'yon dahil ayun ang pakiramdam ko. I don't want him to be my rebound.Napa-irap ako. Bwiset na 'yon. Ang kapal ng mukhang magalit. Dapat nga ako ang magalit dahil ginagawa niyang biro ang pagkalagusto sa isang tao. Hindi dapat niya 'yon ginagawa dahil baka may umasa.Nang makarating ako sa apartment ay mabilis akong pumasok. Dire-diretso akong pumunta sa sofa at saka humilata. Malakas akong napabuntong hininga. Nakakapagod ang araw na 'to kahit wala naman akong ginawa.I
CHAPTER 26Tahimik lang akong naka-tingin kay ma'am na nagpapaliwanag sa harap.“Are you lost baby girl?”Nanlaki ang mata ko at nilingon si Terrence nang ibulong niya 'yon sa tenga ko.“What?” hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya, mahina akong tumawa at hinampas siya sa marahan sa braso.“Just kidding,” aniya at mahina ding tumawa.“Ikaw talaga,” sabi ko at sinundot ang tagiliran niya.“Ouch baby girl,” maarteng sabi niya kaya lalo akong natawa.“You are so maarte,” utas ko sabay irap sa kaniya, “and don't call me baby girl,” ngiting dagdag ko.Halos matawa na naman ako nang ngumuso siya, “Why?”“Because I said so,” ani ko.Napataad ang kilay ko nang bigla siyang ngumiti.“You don't want me to call you baby girl because it makes you blush,” nang-aasar na sabi niya
CHAPTER 27Napakagat ako sa labi, mabilis na gumapang ang hiya at guilt sa buong katawan ko.Hindi ko pinansin ang mga bulungan ng estudyante. Pati sila Ariana nakinakalabit ako ay hindi ko din pinansin. Nakatuon lamang ang tingin ko kay Damon na seryosong naka-tingin sa'kin.Tsaka lang ako napatingin sa gawi ni Booby nang tumawa ito. Kinunutan ko siya ng noo.“Dapat kasi inaalam mo muna kung anong nangyari bago ka nag-akusa,” aniya habang naka-ngisi.Nawala ang kunot ng noo ko at mas lalo lang akong nakaramdam ng guilt at hiya. Imbis na magalit ako sa sinabi niya ay hindi ko magawa. Hindi ko kayang magalit dahil alam kong totoo ang sinabi niya.I accuse innocent people without knowing the whole story. I'm stupid, I know that.“Amber,” rinig kong bulong ni Terrence sa likod ko.Hindi ko siya tinignan at bumuntong hininga. Tumingin ako kay Damon na naka-tingin na sa ibang gawi.Nahihi
CHAPTER 28DamonIbinuka ko ang bibig ko para magsalita, pero walang lumabas na boses doon.Nakatalikod pa din sila, nakahawak ang dalawang kamay ni Damon sa balikat ng babae.Nangunot ang noo ko. Hindi ko alam ang sasabihin at gagawin ko. Naguguluhan ako. Nabablangko ang isip ko. Kahit na gusto kong umalis ay napako ang paa ko sa kinatatayuan ko.Mabilis na nanlaki ang mata ko nang humarap si Damon, napansin niya yatang may tao sa likod nila.Tinignan ko ang seryoso niyang mukha. Nakahawak pa din ang kamay ni sa balikat ng babae. Inalis ko ang tingin kay Damon at tumingin sa babae, pero mabilis din na nangunot ang noo ko nang makita ko kung sino ang babae.BoobyNakaramdam ako ng kung anong kirot sa dibdib ko. Heto na naman 'yung pakiramdam ng naguguluhan. Halo halo na naman ang nararamdaman ko. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko. Nakaramdam ako ng galit at sakit? Hindi ko alam.Sumeryoso ako, kahit nangin
CHAPTER 29Kumurap kurap ako at wala sa sariling lumakad paalis.Hindi ko alam pero gumaan ang pakiramdam ko sa mga salita na 'yon. Nakaramdam ako ng saya sa dibdib at napangiti ako.“Wait Amber!”Natigil ako nang marinig ang sigaw ni Booby.“What?” Mahina kong tanong, hindi ako lumingon sa pwesto niya.“D-do you like him? Do you like Damon?” she asked me.Hindi ako nakasagot sa tanong niya. Umalingawngaw sa tenga ko ang tanong ni Booby.Do I like him? Hindi ko pa kayang sagutin 'yung tanong na iyan. Hindi ko alam kung anong isasagot at kung paano sasagutin.Umiling iling ako at binilisan ang lakad. Hindi ko sinagot ang tanong ni Booby.Kakausapin ko si Damon. Gusto kong mag-sorry sa kaniya. Kakausapin ko siya.Lakas takbo ang ginawa ko makapunta lang sa room. Sana ay nandoon pa siya. Gusto ko siyang makausap. Napakaraming bagay pa ang gusto kong sabihin sa
CHAPTER 73Mariin akong pumikit, yumuko ako at sunod-sunod na umiling. I can't believe what's happening.Damon is here. He's fucking here!"Amber," narinig ko ang tawag ni Nikki sa'kin. Dumilat ako at tinignan siya."Nikki. I-I...." I don't know what to say. Marami akong iniisip, marami akong tanong noon pero ngayon ay nablangko ang utak ko. Walang pumapasok sa isip ko. Hindi ko alam ang gagawin ko."Amber," napabaling ang tingin ko kay Damon. He's calling me. It feels so real. His voice, I can't forget that voice. I missed that voice.I am not dreaming. I know it's not a dream. Kung sakaling panaginip man ito, h'wag na sana akong magising. I want to be with him again. Kahit sa panaginip na lang.Tinitigan ko siya. He's looking at me with different emotion. He's smiling but it doesn't reach his eyes.He's Damon, I am sure of that now, but
CHAPTER 72"What makes you think na papayag akong maging kaibigan kita?" Malamig na tanong ko.Even if we broke up, parang ang awkward naman kung magiging kaibigan ko siya sa kabila ng pinagdaanan naming dalawa.Nakita ko ang pag-iling niya. "I-I'm just hoping that we can be friends despite of the things that happened between us. I want to be your friend. Kahit ayun na lang. I-I will not force you again on things that you don't want, I promise" sambit niya, parang siguradong-sigurado siya na hindi niya talaga gagawin ang ipinangako niya.I sighed and slightly nod. "Pag-iisipin ko. Sa ngayon, let me rest, okay?" sambit ko. Nakita ko ang pag-tango niya kaya tumalikod na ako at lumakad paalis.Somewhat, may kung anong nabunot na tinik sa dibdib ko. Ramdam ko ang kaginhawaan sa pakiramdam ko. Buti na lang ay mabilis akong naka-alis doon. That house suffocates me. Kapag nandoon ako ay parang sumisikip ang dibdib ko. I can't stand that house and th
CHAPTER 71"What do you need?" galit kong tanong."You don't give me that kind of tone, Amber," aniya, may pagbabanta sa boses, napa-irap ako dahil doon."Kung tungkol sa engagement namin ni Aeron ang itinawag mo, h'wag ka na mag-abalang magsalita, hindi ako magpapakasal sa kaniya. Never," sambit ko, ibababa ko na sana ang tawag pero narinig ko ang halakhak niya. Nangunot ang noo ko dahil doon at napa-tingin ang sa nagtataka at naga-alalang mukha ni Jake at Nikki."Hindi mo ako tatanggihan, Amber. Now, go to my house, we will have a dinner with Aeron's fa
CHAPTER 70Naluluha akong tumitig kay Marco. Napanood ko kung paano nanlaki ang mata niya at bahagyang nataranta. Parang hindi niya alam ang sasabihin. Umiwas ako ng tingin at bahagyang natawa. He's lowkey funny."Why are you laughing?" he asked at umupo sa tabi koUmiling ako at mas lalong natawa. Nababaliw na yata ako. "Nothing," sagot ko at ngumisi."You look drunk," he said. Ramdam ko ang titig niya sa'kin."Really?" I asked and chuckled. "Hindi ako lasing," dagdag ko. Hindi ako lasing, nahihilo lang ako pero alam kong hindi ako lasing. "What are you doing here?" I asked him. Kinuha ko ang alak na nasa lamesa at ininom."Ako dap
CHAPTER 69It's been months since Damon left. Nothing new, it's still hurt, and I'm still waiting for him every single day.I sighed. I stopped crying everytime I remember him, but it still hurts. Kahit hindi lumuluha ang mata ko ay ramdam ko naman ang pagluha ng puso ko. It still hurt everytime I remember how he left me. Palagi ko ring naaalala ang pinagsamahan namin ni Damon.Yumuko ako. Walang araw na hindi ko naisip si Damon. Umaasa ako na isang araw ay babalik siya kaya patuloy ang paghihintay ko, umaasa ako na babalikan niya ako at magpapaliwanag siya sa'kin kung bakit niya nagawa ang bagay na 'yon. Na aayusin niya ang problema sa pagitan namin. I'm hoping that he will pursue me again so he can fulfill his promises.But I don't think it's possible. Ilang buwan na siyang wala at hindi man lang niya ako tinatawagan o text man lang. May mga oras na gusto ko ng sumuko pero natitigil lang iyon dahil sa pagmamahal ko sa kaniya.I didn't know
CHAPTER 68It's been a week since Damon left but it felt like years.Wala pa rin akong tigil sa pag-iyak. I can't believe it. I can't accept it. Damon left me. He left me for what reason?I tried calling him multiple times but he's not answering. Lahat ng kaibigan niyang kilala ko ay hindi rin alam kung nasaan siya. Marco is my only hope, but like Damon I can't also contact him.Napasabunot ako sa buhok ko dahil sa sobrang urat. Naghalo-halo ang emosyon at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman. I don't know what to do or what to think anymore. Parang mababaliw ako dahil sa dami ng iniisip."Amber you should eat," rinig kong sambit ni Nikki at tumabi sa'kin.Naiiyak akong umiling. Sa nangyayari ngayon ay kahit pagkain hindi ko na magawa. Wala rin naman akong gana kaya hindi na ako nag-abalang kumain pa."You need to eat, isang linggo ka ng hindi kumakain. Magkakasakit ka niyan," wika ni Nikki, mahihimigan ang paga-alala.
CHAPTER 67Natulala ako at hindi nakagalaw. Pinoproseso ko ang sinabi ng babae.Kakaalis lang niya? Saan siya pumunta? What's his reason?"Salamat," sambit ko at mabilis na lumabas.Mabilis akong pumara ng taxi para puntahan ang bahay nila Damon. I need to go and see him. I have a bad feeling about this.Hindi ako mapakali habang nasa taxi. Talagang kinakabahan ako. Sana ay walang kung anong mangyari. I'm really worried.Nang makarating ay patakbo akong pumunta sa gate nila at nag door bell. Ang tagal nila magbukas ng gate. Hindi na ako makapag-hintay na pumasok kaila Damon.Gulat ang mukha nang maid nang makita ako sa labas ng bahay nila. She looks uneasy."M-Ma'am Amber," kinakabahang tawag niya. "Ano pong ginagawa niyo dito?""Hello po. Nandiyan po ba si Ariana?" I asked."U-uhh."Nangunot ang noo ko nang alisin niya ang tingin sa'kin. Parang hindi niya alam sng gagawin at sasabihin."Ma'am
CHAPTER 66Umuwi ako sa bahay nang umiiyak. Hindi matigil ang pag-luha ko tuwing naaalala ko ang nangyari. It hurts.Damon keep calling me but I have no strength to answer his calls. Sobrang nanghina ako sa nangyari at ang simpleng pagka-usap sa kaniya ay baka ikasakit ko lalo.How can he do this to me? Paano niya nagawang lokohin ako? habang ako ay walang ibang ginawa kung hindi ang mahalin at intindihin siya? Isn't my love enough for him to be contented? Hindi ba sapat na ginawa ko ang bagay na makakaya ko para hindi niya ako gawan ng bagay na alam niyang ikadudurog ko?I did everything, but in the end, he still cheated.Buong gabi akong umiyak. Inilalabas lahat ng sama ng loob na nararamdaman ko, pero kahit ilang balde yata ng luha ang lumabas sa mata ko hindi pa rin mawawala lahat ng hindi magandang emosyon na nararamdaman ko ngayon. I'm mad, sad and disappointed. I can't believed he cheated on me.Hindi ako naka-tulog. Sa tuwing p
CHAPTER 65Marahas kong pinunasan ang luha na lumandas galing sa mata ko. Damon don't deserve my tears. He's a fucking cheater.I can't believe what I discovered. Kung hindi pa ako pumunta dito ay hindi ko pa malalaman na niloloko niya ako. Tama nga ang hinala ko sa kaniya, hindi ako niloloko ng kutob ko. He cheated on me.He's having a relationship with someone while having a relationship with me.Nang makalabas ako ng hotel ay tsaka pa lang ako napa-upo ako at doon tuluyang humagulgol. What did I do to deserve this kind of pain? I know I did everything for him. Wala akong matandaan na ginawan ko siya ng masamang bagay na magle-lead sa kanya para saktan ako.I did everything. I love him truthfully. Wala akong natatandaan na pangyayari para mauwi kami sa ganito."Amber."Nagulat ako nang marinig ang boses na iyon. Agad akong nakaramdam ng matinding galit. Sinundan pa talaga niya ko? Pinunasan ko ang luhang nasa pisngi ko at mara