CHAPTER 26
Tahimik lang akong naka-tingin kay ma'am na nagpapaliwanag sa harap.
“Are you lost baby girl?”
Nanlaki ang mata ko at nilingon si Terrence nang ibulong niya 'yon sa tenga ko.
“What?” hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya, mahina akong tumawa at hinampas siya sa marahan sa braso.
“Just kidding,” aniya at mahina ding tumawa.
“Ikaw talaga,” sabi ko at sinundot ang tagiliran niya.
“Ouch baby girl,” maarteng sabi niya kaya lalo akong natawa.
“You are so maarte,” utas ko sabay irap sa kaniya, “and don't call me baby girl,” ngiting dagdag ko.
Halos matawa na naman ako nang ngumuso siya, “Why?”
“Because I said so,” ani ko.
Napataad ang kilay ko nang bigla siyang ngumiti.
“You don't want me to call you baby girl because it makes you blush,” nang-aasar na sabi niya
CHAPTER 27Napakagat ako sa labi, mabilis na gumapang ang hiya at guilt sa buong katawan ko.Hindi ko pinansin ang mga bulungan ng estudyante. Pati sila Ariana nakinakalabit ako ay hindi ko din pinansin. Nakatuon lamang ang tingin ko kay Damon na seryosong naka-tingin sa'kin.Tsaka lang ako napatingin sa gawi ni Booby nang tumawa ito. Kinunutan ko siya ng noo.“Dapat kasi inaalam mo muna kung anong nangyari bago ka nag-akusa,” aniya habang naka-ngisi.Nawala ang kunot ng noo ko at mas lalo lang akong nakaramdam ng guilt at hiya. Imbis na magalit ako sa sinabi niya ay hindi ko magawa. Hindi ko kayang magalit dahil alam kong totoo ang sinabi niya.I accuse innocent people without knowing the whole story. I'm stupid, I know that.“Amber,” rinig kong bulong ni Terrence sa likod ko.Hindi ko siya tinignan at bumuntong hininga. Tumingin ako kay Damon na naka-tingin na sa ibang gawi.Nahihi
CHAPTER 28DamonIbinuka ko ang bibig ko para magsalita, pero walang lumabas na boses doon.Nakatalikod pa din sila, nakahawak ang dalawang kamay ni Damon sa balikat ng babae.Nangunot ang noo ko. Hindi ko alam ang sasabihin at gagawin ko. Naguguluhan ako. Nabablangko ang isip ko. Kahit na gusto kong umalis ay napako ang paa ko sa kinatatayuan ko.Mabilis na nanlaki ang mata ko nang humarap si Damon, napansin niya yatang may tao sa likod nila.Tinignan ko ang seryoso niyang mukha. Nakahawak pa din ang kamay ni sa balikat ng babae. Inalis ko ang tingin kay Damon at tumingin sa babae, pero mabilis din na nangunot ang noo ko nang makita ko kung sino ang babae.BoobyNakaramdam ako ng kung anong kirot sa dibdib ko. Heto na naman 'yung pakiramdam ng naguguluhan. Halo halo na naman ang nararamdaman ko. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko. Nakaramdam ako ng galit at sakit? Hindi ko alam.Sumeryoso ako, kahit nangin
CHAPTER 29Kumurap kurap ako at wala sa sariling lumakad paalis.Hindi ko alam pero gumaan ang pakiramdam ko sa mga salita na 'yon. Nakaramdam ako ng saya sa dibdib at napangiti ako.“Wait Amber!”Natigil ako nang marinig ang sigaw ni Booby.“What?” Mahina kong tanong, hindi ako lumingon sa pwesto niya.“D-do you like him? Do you like Damon?” she asked me.Hindi ako nakasagot sa tanong niya. Umalingawngaw sa tenga ko ang tanong ni Booby.Do I like him? Hindi ko pa kayang sagutin 'yung tanong na iyan. Hindi ko alam kung anong isasagot at kung paano sasagutin.Umiling iling ako at binilisan ang lakad. Hindi ko sinagot ang tanong ni Booby.Kakausapin ko si Damon. Gusto kong mag-sorry sa kaniya. Kakausapin ko siya.Lakas takbo ang ginawa ko makapunta lang sa room. Sana ay nandoon pa siya. Gusto ko siyang makausap. Napakaraming bagay pa ang gusto kong sabihin sa
CHAPTER 30 Napalunok ako nang maramdaman ko ang labi niya sa noo ko. Mabilis akong umalis sa pagkakayakap niya at tumalikod. “T-tara na nga,” ani ko at mabilis na lumakad. Ang bilis pa rin ng tibok ng puso ko. Lumingon lingon ako sa paligid kung may estudyante. Buti na lang ay wala na, uwian na din kasi ngayon. “Basta hindi pwedeng malaman ng iba 'yung tungkol sa'tin,” ani ko. Tinignan ko siya. Naka-ngiti lang siya at parang walang pakialam sa sinabi ko. Napabuntong hininga ako. Tinignan ko ang kamay niyang hawak ang kamay ko bago tumigil sa paglalakad. Nakangiti siyang tumingin sa'kin. “Are you listening?” mataray na tanong ko. Sunod-sunod siyang tumango. “Ano nga ulit 'yung sinabi ko?” “You said, you liked me,” aniya at parang tangang nakangiti pa. Umirap ako at inalis ang pagkakahawak niya sa kamay ko. “Mali! I said, dapat wala munang makaalam ng tungkol satin, a
CHAPTER 31Hanngang ngayon ay hindi pa rin naaalis ang kaba ko dahil sa sinabi ni Marco. Kinakabahan talaga ako ng todo. Kinakabahan ako na baka sabihin niya kay Ariana ang nangyari.Sana lang talaga ay hindi.Nauna na akong umuwi sa kanila. Hindi na ako nagpaalam sa kung sino. Naguiguilty nga ako dahil alam kong magtatampo si Damon. Magpapaliwanag na lang ako sa kaniya bukas. Sure akong hindi naman niya ako matitiis.Medyo dumidilim na din, magaalas-syete na yata. Talagang napatagal ang pags-stay ko sa school dahil kay Damon.I can't help but to smile kahit na may kaba akong nararamdaman. Naalala ko kung gaano kasaya ang mata ni Damon. I'm also happy. Ngayon ko na lang ulit naramdaman ang ganitong saya.Nang maka-uwi ako ay nakaramdam na naman ako ng guilt.Baka magalit siya sa'kin. I don't want him to be mad at me. Gusto ko siyang i-text, kaso lang ay wala akong number niya. Kung hihingin ko naman kay Ariana ay m
CHAPTER 32Napadilat ako nang maramdaman kong tumugon si Damon sa halik ko. Nakapikit siya pero ang ngisi ay mararamdaman mo sa labi niya.Binitawan ko ang baba niya at akmang aalisin na ang labi ko sa labi niya nang hawakan niya ang baba ko at mas idiniin pa ang labi niya sa labi ko.Tinitigan ko muna ang perpekto niyang mukha bago pumikit. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko. Nag-iinit din ang pisngi ko at kahit hindi komportable ay nalulunod pa rin ako sa halik niya.He's a good kisser. Hindi ko na ulit maialis ang labi ko sa labi niya. Naliliyo ako at ngayon ay magugustuhan ko na ang paraan ng paghalik niya sa'kin.Hindi ko alam kung ilang segundo ang lumipas na magkadikit ang labi namin. Siya na din ang bumitaw sa halik. Parehas kaming hinihingal, ngayon ay hindi ko siya matignan. Bigla akong nahiya dahil sa ginawa ko.I bit my lower lip. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin siya tinitignan kahit alam kong nasa akin ang paning
CHAPTER 33Laglag pa rin ang panga ko habang naka-tingin kay Damon. Naka-ngisi lamang siya habang naka-tingin sa wala ring masabi na si Terrence.Tahimik lahat ng kaklase ko. Parang may dumaang anghel dahil sa sobrang katahimikan. Nakita ko rin sa gilid ng mata ko na naka-tingin sila sa'min.Shit! Damn you, Damon!Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko. Kinakabahan ako na baka sabihin niya ang nangyari sa'min kahapon. Hindi pwede!Nahihiya akong malaman nila na ako pa mismo ang humalik kay Damon.Sila Ariana ay wala ring imik sa tabi ko. Parang gulat na gulat sila at wala ring makapang words na sasabihin.Nakakainis. Bakit ba kasi sa'kin pa sinubukan ni Ariana ang lipstick niya.At bakit pa kasi sinabi ni Terrence 'yon.Napakurap ako nang umiwas ng tingin si Damon. Narinig ko ang mahinang tawa ni Marco kaya mas lalo akong kinabahan.Bumalik lang ang takbo ng oras nang bigla kaming naka-rinig ng kalabog.
Chapter 34Kung hindi pa tumayo si Damon ay paniguradong nakatulala pa rin ako. Tiningala ko siya at nakita kong naka-ngisi siyang humarap sa'kin. Napalunok ako nang ilahad niya sa tapat ng mukha ko ang kamay niya.“Let's go,” aniya at inilapit sa'kin ang kamay niya.“W-where?” I asked before holding his hand. He help me stand.Pinagpagan ko muna ang sarili ko bago ulit ibinaling sa kaniya ang paningin.“Room,” simpleng sagot niya at ngumiti sa'kin.Lalakad na sana kami nang biglang tumunong ang cellphone ko. Binuksan ko ito at nakita kong nag-message sa'kin si Belle.BelleWhere are you? Uwian na daw. May important meeting daw mga teacher ngayon. Let's party.Napakunot ang noo ko. Important meeting?“What's wrong?” he asked me.Itinapat ko sa mukha niya ang cellphone ko at pinabasa ang text ni Belle. Tumaas ang kilay niya at tinign
CHAPTER 73Mariin akong pumikit, yumuko ako at sunod-sunod na umiling. I can't believe what's happening.Damon is here. He's fucking here!"Amber," narinig ko ang tawag ni Nikki sa'kin. Dumilat ako at tinignan siya."Nikki. I-I...." I don't know what to say. Marami akong iniisip, marami akong tanong noon pero ngayon ay nablangko ang utak ko. Walang pumapasok sa isip ko. Hindi ko alam ang gagawin ko."Amber," napabaling ang tingin ko kay Damon. He's calling me. It feels so real. His voice, I can't forget that voice. I missed that voice.I am not dreaming. I know it's not a dream. Kung sakaling panaginip man ito, h'wag na sana akong magising. I want to be with him again. Kahit sa panaginip na lang.Tinitigan ko siya. He's looking at me with different emotion. He's smiling but it doesn't reach his eyes.He's Damon, I am sure of that now, but
CHAPTER 72"What makes you think na papayag akong maging kaibigan kita?" Malamig na tanong ko.Even if we broke up, parang ang awkward naman kung magiging kaibigan ko siya sa kabila ng pinagdaanan naming dalawa.Nakita ko ang pag-iling niya. "I-I'm just hoping that we can be friends despite of the things that happened between us. I want to be your friend. Kahit ayun na lang. I-I will not force you again on things that you don't want, I promise" sambit niya, parang siguradong-sigurado siya na hindi niya talaga gagawin ang ipinangako niya.I sighed and slightly nod. "Pag-iisipin ko. Sa ngayon, let me rest, okay?" sambit ko. Nakita ko ang pag-tango niya kaya tumalikod na ako at lumakad paalis.Somewhat, may kung anong nabunot na tinik sa dibdib ko. Ramdam ko ang kaginhawaan sa pakiramdam ko. Buti na lang ay mabilis akong naka-alis doon. That house suffocates me. Kapag nandoon ako ay parang sumisikip ang dibdib ko. I can't stand that house and th
CHAPTER 71"What do you need?" galit kong tanong."You don't give me that kind of tone, Amber," aniya, may pagbabanta sa boses, napa-irap ako dahil doon."Kung tungkol sa engagement namin ni Aeron ang itinawag mo, h'wag ka na mag-abalang magsalita, hindi ako magpapakasal sa kaniya. Never," sambit ko, ibababa ko na sana ang tawag pero narinig ko ang halakhak niya. Nangunot ang noo ko dahil doon at napa-tingin ang sa nagtataka at naga-alalang mukha ni Jake at Nikki."Hindi mo ako tatanggihan, Amber. Now, go to my house, we will have a dinner with Aeron's fa
CHAPTER 70Naluluha akong tumitig kay Marco. Napanood ko kung paano nanlaki ang mata niya at bahagyang nataranta. Parang hindi niya alam ang sasabihin. Umiwas ako ng tingin at bahagyang natawa. He's lowkey funny."Why are you laughing?" he asked at umupo sa tabi koUmiling ako at mas lalong natawa. Nababaliw na yata ako. "Nothing," sagot ko at ngumisi."You look drunk," he said. Ramdam ko ang titig niya sa'kin."Really?" I asked and chuckled. "Hindi ako lasing," dagdag ko. Hindi ako lasing, nahihilo lang ako pero alam kong hindi ako lasing. "What are you doing here?" I asked him. Kinuha ko ang alak na nasa lamesa at ininom."Ako dap
CHAPTER 69It's been months since Damon left. Nothing new, it's still hurt, and I'm still waiting for him every single day.I sighed. I stopped crying everytime I remember him, but it still hurts. Kahit hindi lumuluha ang mata ko ay ramdam ko naman ang pagluha ng puso ko. It still hurt everytime I remember how he left me. Palagi ko ring naaalala ang pinagsamahan namin ni Damon.Yumuko ako. Walang araw na hindi ko naisip si Damon. Umaasa ako na isang araw ay babalik siya kaya patuloy ang paghihintay ko, umaasa ako na babalikan niya ako at magpapaliwanag siya sa'kin kung bakit niya nagawa ang bagay na 'yon. Na aayusin niya ang problema sa pagitan namin. I'm hoping that he will pursue me again so he can fulfill his promises.But I don't think it's possible. Ilang buwan na siyang wala at hindi man lang niya ako tinatawagan o text man lang. May mga oras na gusto ko ng sumuko pero natitigil lang iyon dahil sa pagmamahal ko sa kaniya.I didn't know
CHAPTER 68It's been a week since Damon left but it felt like years.Wala pa rin akong tigil sa pag-iyak. I can't believe it. I can't accept it. Damon left me. He left me for what reason?I tried calling him multiple times but he's not answering. Lahat ng kaibigan niyang kilala ko ay hindi rin alam kung nasaan siya. Marco is my only hope, but like Damon I can't also contact him.Napasabunot ako sa buhok ko dahil sa sobrang urat. Naghalo-halo ang emosyon at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman. I don't know what to do or what to think anymore. Parang mababaliw ako dahil sa dami ng iniisip."Amber you should eat," rinig kong sambit ni Nikki at tumabi sa'kin.Naiiyak akong umiling. Sa nangyayari ngayon ay kahit pagkain hindi ko na magawa. Wala rin naman akong gana kaya hindi na ako nag-abalang kumain pa."You need to eat, isang linggo ka ng hindi kumakain. Magkakasakit ka niyan," wika ni Nikki, mahihimigan ang paga-alala.
CHAPTER 67Natulala ako at hindi nakagalaw. Pinoproseso ko ang sinabi ng babae.Kakaalis lang niya? Saan siya pumunta? What's his reason?"Salamat," sambit ko at mabilis na lumabas.Mabilis akong pumara ng taxi para puntahan ang bahay nila Damon. I need to go and see him. I have a bad feeling about this.Hindi ako mapakali habang nasa taxi. Talagang kinakabahan ako. Sana ay walang kung anong mangyari. I'm really worried.Nang makarating ay patakbo akong pumunta sa gate nila at nag door bell. Ang tagal nila magbukas ng gate. Hindi na ako makapag-hintay na pumasok kaila Damon.Gulat ang mukha nang maid nang makita ako sa labas ng bahay nila. She looks uneasy."M-Ma'am Amber," kinakabahang tawag niya. "Ano pong ginagawa niyo dito?""Hello po. Nandiyan po ba si Ariana?" I asked."U-uhh."Nangunot ang noo ko nang alisin niya ang tingin sa'kin. Parang hindi niya alam sng gagawin at sasabihin."Ma'am
CHAPTER 66Umuwi ako sa bahay nang umiiyak. Hindi matigil ang pag-luha ko tuwing naaalala ko ang nangyari. It hurts.Damon keep calling me but I have no strength to answer his calls. Sobrang nanghina ako sa nangyari at ang simpleng pagka-usap sa kaniya ay baka ikasakit ko lalo.How can he do this to me? Paano niya nagawang lokohin ako? habang ako ay walang ibang ginawa kung hindi ang mahalin at intindihin siya? Isn't my love enough for him to be contented? Hindi ba sapat na ginawa ko ang bagay na makakaya ko para hindi niya ako gawan ng bagay na alam niyang ikadudurog ko?I did everything, but in the end, he still cheated.Buong gabi akong umiyak. Inilalabas lahat ng sama ng loob na nararamdaman ko, pero kahit ilang balde yata ng luha ang lumabas sa mata ko hindi pa rin mawawala lahat ng hindi magandang emosyon na nararamdaman ko ngayon. I'm mad, sad and disappointed. I can't believed he cheated on me.Hindi ako naka-tulog. Sa tuwing p
CHAPTER 65Marahas kong pinunasan ang luha na lumandas galing sa mata ko. Damon don't deserve my tears. He's a fucking cheater.I can't believe what I discovered. Kung hindi pa ako pumunta dito ay hindi ko pa malalaman na niloloko niya ako. Tama nga ang hinala ko sa kaniya, hindi ako niloloko ng kutob ko. He cheated on me.He's having a relationship with someone while having a relationship with me.Nang makalabas ako ng hotel ay tsaka pa lang ako napa-upo ako at doon tuluyang humagulgol. What did I do to deserve this kind of pain? I know I did everything for him. Wala akong matandaan na ginawan ko siya ng masamang bagay na magle-lead sa kanya para saktan ako.I did everything. I love him truthfully. Wala akong natatandaan na pangyayari para mauwi kami sa ganito."Amber."Nagulat ako nang marinig ang boses na iyon. Agad akong nakaramdam ng matinding galit. Sinundan pa talaga niya ko? Pinunasan ko ang luhang nasa pisngi ko at mara