ANASTASIA’S POV Naisilan ko na ang anak namin ni Dannie pero hanggang ngayon ay wala pa rin siya. Nakatulala ako sa pintuan nagbabakasakali na sa tuwing bubukas ito ay si Dannie na ang papasok pero wala bagsak ang balikat ko. Kanina ko pa siya hinihintay. “Oh, bakit malungkot ka?” tanong sa akin ni Jea. Tumingin ako sa kaniya at malawak ang pagkakangiti niya habang nasa mga bisig niya ang anak ko. Hindi ko na napigilan ang umiyak sa tuwa dahil maayos kong naipanganak ang anak ko at sa lungkot dahil hanggang ngayon ay wala pa rin ang asawa ko. Bago ako itakbo ni Jea dito sa hospital ay umaassa akong makakahabol siya bago ko isilang ang anak namin pero hindi siya umuwi. “Tasia, alam kong hinihintay mo siya pero siguro ay may mahalagang rason siya kaya hindi siya nakauwi,” malungkot niyang ani. Pinunasan ko ang luhang nasa pisnge ko. “Sana nga Jea, sana ay mas mahalaga pa sa amin ang rason niya kung bakit siya wala ngayon para matanggap ko ang magiging paliwanag niya kapag bumalik
DANNIE’S POV “Puro nalang mali! Mali! Mali! Get out! now! Bullsh*t!” sigaw ko sa isang empleyado ko. Simula ng bumalik ako dito sa kompanya ko ay maiinitin na ang ulo ko. Bumalik ang dating ako, siguro ay dahil sa kontrolado na naman ako ng aking step mom. Pabagsak akong umupo sa swivel chair ko. Hinilot ko ang aking sentido ng makaramdam ako ng sakit sa ulo. Hindi ako nakakatulog ng maayos sa kakaisip sa mag-ina ko. Mag-iisang buwan na akong walang balita sa mag-ina ko. Ang huling balita sa akin ni Jea ay ang araw ng panganganak niya pero hindi ako nakapunta dahil na rin sa usapan namin ni mommy. Matatapos rin itong lahat, sana ay mahintay niyo ako Anastasia. Sumingkit ang mata ko ng biglang bumukas ng malakas ang pinto ng opisina ko. “Ma’am hindi po kayo pupwede dyan sa loob, ako po mapapagalitan ni sir Dannie,” humahangos na ani ng secretary ko habang hawak-hawak niya ang isang braso ni Honey. “Dannie!” masayang ani niya at tumakbo patungo sa akin. Pinigilan ko naman siyang
DANNIE’S POV Wala akong nagawa kundi ang panindigan si Honey at ng dinadala niya. Sana mapatawad mo ako Anastasia, hindi ko sinasadya. “Dannie your breakfast is ready,” ani Honey mula sa labas ng kwarto ko. “I’m busy susunod na lang ako,” ani ko. Kahit wala naman akong ginagawa ay lagi kong pinapalusot ‘yan sa kaniya dahil hindi ako makakain kasalo siya at ng anak namin samantalang hindi ko pa nakakasalo si Anastasia at ng anak namin. Nasa iisang bahay na kami ni Honey kasama si mommy pero nasa kwarto siya ng anak namin. Ayaw ko siyang makatabi dahil naguguilty pa rin ako para kay Anastasia. Dalawang taon na ang nakakalipas pero hindi ko na alam kung paano ko pa haharapin si Anastasia. Pakiramdam ko ay wala na akong mukang maihaharap pa sa kaniya. Hindi na rin ako nakakatanngap ng balita mula kay Jea. Lumuwag na sa akin si Celena pero wala akong lakas ng loob para puntahan ang mag-ina ko. Hindi ko rin alam kung nasaan na sila. Narinig kong umiyak ang anak ko at may parang naba
“I TOLD YOU I WANTED A REAL PROPOSAL, DIDN'T I? WHY IS IT THIS WAY? AS IF IT WERE A CHILD'S EFFORT!” galit kong sigaw sa mga empleyado ko. Malakas ko ring itinapon sa harapan nila ang mga documents na binasa ko na nanggaling sa kanila. Nakayuko silang lahat at halos ayaw na nilang gumalaw sa kinaroroonan nila. “WHAT!? WHAT ARE YOU DOING THERE? DO YOUR JOB WELL! I WANT YOU TO FINISH IT TODAY!” sigaw ko sa kanila bago ako tuluyang umalis sa loob ng meeting room namin. Salubong ang kilay ko habang naglalakad ako pabalik sa office ko. Ang aga-aga binubwesit ako ng mga walang kwentang empleyado ko. Napakasimple lang ng pinapagawa ko sa kanila hindi pa nila magawa ng maayos. Mas lalong nagsalubong ang kilay ko ng makita ko daddy ni Honey na nakaupo sa swivel chair ko. Anong Karapatan niya para umupo sa swivel chair kong mas mahal pa sa buhay niya. “What’s that face my son-in-law? It's too early to be upset with your employees,” nakangising ani niya. “What do want?” walang gana kong tan
Pagkalabas ni Honey ay kinuha ko ang first aid kit dito sa opisina ko at umupo ako sa couch. Nagsimula na akong dampian ng ointment ang sugat ko ng maalala ko na naman ang ginawa ko kay Honey kanina. Anong ginawa ko kanina? Bumabalik na ba ang dati kong nararamdam sa kaniya. Ang tanong ko sa aking sarili, Nawala nga ba o naisintabi lang dahil dumating si Anastasia. Anong gagawin ko? Bibigyan ko ba ng chance ang sa amin ni Honey? Paano sila Anastasia na naghihintay sa akin. Pero hindi ko na mahanap at wala na akong balita pa. “Ako na nga ang maglalagay,” ani niya at inagaw sa akin ang ointment. Nang tignan ko ito ay si mommy pala. Hindi ko man lang namamalayan ang pagpasok niya dito sa opisina ko. Gano’n ba kalalim ang iniisip ko? “What’s bothering you son?” maalumanay niyang tanong habang inaayos ang lagayan ng first aid kit ko. Kilalang kilala talaga niya ako. “Why are you here mom?” magalang kong tanong. “I’m with Honey and Celena pero no’ng hindi ka sumama ay nagpaiwan na a
Napahawak ako sa dibdib kong naninikip. Sobrang sikip nito, sobrang sakit makita ang lalaking mahal mo na masaya na sa piling ng iba. Ang sayang nakikita ko sa mga mata niya kasama ng pamilya niya na dapat ay kami iyon ng anak ko. Paano kami ng anak ko? Ang tagal na namin siyang hinihintay na bumalik sa amin. ‘Yon pala ay bumuo na siya ng sarili niyang pamilya. Tanaw na tanaw ko sila dito. Kung paano niya tignan si Honey, nakakaingit. Sana ako ‘yon eh at sana si Adah rin iyong hawak hawak niya sa mga bisig niya. “Let’s go, hindi ko na kaya.” Naiiyak kong ani sa kanila at umalis na kami. Pero pagtalikod ko ay parang nakita ko ang likod ni nanay na kasama nila Dannie kaya ibinalik ko ang tingin ko sa kinaroroonan nila pero hindi ko na siya makita dahil napapalibutan sila ng maraming body guard. Gano’n ba sila kayaman para magkaoon ng gano’ng karaming guards. Baka namalikmata lang ako sa nakita ko. Namimiss ko na rin kasi si nanay dahil wala na rin akong balita sa kaniya. Kamusta n
3RD POV “Mom, are you listening to me?” agaw pansin ni Dannie sa mommy niya na kanina pa wala sa sarili niya. Nagkukwento si Dannie sa mommy niya pero tango lang ng tango ito sa kaniya. Natauhan naman siya at tumingin sa kaniyang anak. “Anon ga ulit ‘yon anak?” tanong niya. Napabuntong hininga naman si Dannie. “Mom kanina ka pa wala sa sarili mo. Ano ba talaga ‘yang gumugulo sa isip mo?” nag-aalalang tanong ni Dannie sa kaniya. Ngumiti naman siya sa kaniyang anak at hinaplos niya ang mukha nito. “Pagod lang siguro ako anak at inaantok, hindi kasi ako nakatulog kagabi ng maayos,” palusot niya sa kaniyang anak. “Are you sure? Hindi ka naman kanina before we go to the Mall,” ani naman ni Dannie. “Inaantok na ako sa byahe kanina anak, can I take a nap?” maalumanay niyang ani sa anak. Humikab pa siya kunware. Tinignan muna siya ni Dannie mula ulo hanggang paa, “Fine, ipapagising na lang kita mamaya kay manang kapag magdidinner na tayo,” ani niya at hinalikan sa noo ang mommy niya.
3RD POV Magdamag binantayan ni Dannie ang mommy niya. Buti na lang ay dumating si Celena at nagpresentang siya muna ang magbantay para makauwi naman si Dannie. Pwede ng mailabas ang mommy ni Dannie mamaya pero kailangan muna niyang umuwi para kamustahin ang mag-ina niyang sa bahay nila. Unti-unti na naman natututunan ni Dannie ang mahalin si Honey kaya gano’n na lang ang kagustuhan niyang makauwi. Pero habang naglalakad siya palabas kasama ang mga body guard niya ay napatigil siya dahil nasukyaoan niya ang batang umiiyak sa loob ng opisina ng isang doctor. Sinilip niya ito at hind inga siya nagkakamali, siya ‘yong batang tumakbo sa kaniya kahapon at yumakap sa kaniya. Nakaramdam siya ng awa habang umiiyak ang bata dahil kinukuhanan siya ng dugo ng doctor niya. Hindi niya napigilan ang pumasok sa loob ng kwarto kung nasaan ang bata. Matamis siyang ngumiti sa bata, agad naman siyang nakita ng bata at nakilala niya agad ito. “Dada, dada, dada,” sunod-sunod niyang bigkas habang umii
Masayang naglalaro sa parke si Adah, Atarah at Taniel habang pinagmamasdan sila sa ‘di kalayuan ng kanilang ina na si Anastasia nang biglang may batang tumakbo palapit sa kanila. Tumigil ang bata sa kanilang harap at hindi umiimik. Nagtitigan sila ni Taniel dahil magkamukang magkamuka sila. Ang dalawang batang babae naman ay nagpapalitan ng tingin kay Taniel at sa kararating lang na bata sa kanilang harapan. Napatayo naman si Anastasia sa kinakatayuan niya sa pagkabigla at agad na lumapit sa kanilang apat. Umupo siya upang magpantay sila ng batang nasa harap niya na kamukang kamuka ng anak niyang si Taniel, oo tinanggap niya ng buong puso ang anak ni Honey sa kabila ng ginawa nito sa kanila. Walang kasalanan ang bata, ‘yan ang laging sinasabi ni Anastasia sa kaniyang asawa. “Hi handsome,” maalumanay niyang bati sa kamukang bata ni Taniel. Ngumiti ang bata sa kaniya at mas lalong pumogi ang batang lalaki. “Hi po,” magalang niyang sagot kay Anastasia. “Where’s your mother, littl
Fixed marriage? Uso pa ba 'yon? Hello? Mag twenty-twenty three na? I can't still believe that I am on this situation right now. Eto ako, nakaupo, nakaharap sa salamin. I am wearing my red dress now na mas nakaka paaninag sa aking kulay. Naghahanda papunta sa isang sikat na restaurant dito sa Quiapo Manila. Naghahanda para makapagkita kami ng aking hindi pa nakikilalang mapapangasawa. Oo, ikakasal na ako sa taong di ko pa nakikilala. Ni litrato niya man lang ay hindi ko pa nakikita. May kumatok sa pintuan ko ng tatlong beses bago bumakas ito. Bumungad si Mommy. “Are you ready baby?” masayang tanong niya sa akin. “Yes po mom” masayang sagot ko rin. Pero ang totoo, masaya nga ba ako? Sabagay wala naman akong kasintahan na masasaktan pag kinasal ako wala na akong balita sa kaniya. “We will wait you outside baby.” paalam niya bago lumabas ng kwarto ko. --Sa loob ng Restaurant- "Hi, ija come here!" bati ng isang napakagandang ginang sa akin, Katabi niya din ang asawa nito. Kaibig
Nagising ako dahil bigla akong nakaramdam na hindi ako makahinga ng maayos. Sinulyapan ko ang mga kasama ko dito sa loob ng hospital room ni Adah at mahimbing silang natutulog lahat. Nakahiga sa sofa isang si Atarah samantalang nakaupo namang tulog si Yhael.Naalala kong last na ‘yong gamot ko kaninang tinake ko kaya nagmamadali akong lumabas at hinanap ang family doctor namin.Nakahawak ako sa pader habang naglalakad patungo sa office niya. Pero hindi ko na talaga makayanan kaya natumba na ako at bago ako pumikit ay may nakita akong isang pamikyar na muka. “John,” ani ko bago nawalan ng malay. Nagmulat ng mga mata si Yhasy at napagtanto niya na nangyari na ang hindi niya inaasahang pangyayari. Sa kanyang panaginip, nakita niya ang mukha ng kanyang kaibigang si John na siyang yumao dahil sa malubhang sakit. Nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi na nila mabubuo ang kanilang mga pangarap para sa kanilang mga kinabukasan.Ngunit nang pagsapit ng umaga, natuklasan ni Yhasy na
Mabilis naman akong nakarating sa pinaka malapit na Mall. Pumasok na ako agad. Naglakad lakad muna ako sa loob ng Mall. Nang biglang may tumawag. Unknown number. Tinitigan ko muna bago ko sinagot. "Sino naman kaya ito? Kabago-bago ng number ko ah!" Nagitla naman ako ng magsalita ang tumawag sakin "Hello it's me Yhael. I get your number to Atarah. I don't know where you is so I get it to her" ani niya. Umirap na naman ako sa hangin. Atarah. Magbabayad ka talaga! "Then?" tanong ko. "I'm here. Where are you?" tanong niya. Nag-isip naman ako kung ano ang gusto kong kainin. At nagliwanag ang mga mata ko ng maisip kong… "Kita na lang tayo sa Jollibee!" ani ko. Kahit pilit kong itago ang saya ko ng banggitin ko ang Jollibee hindi ko mapigilan eh.Kaya binaba ko na ang tawag niya. After how many years makakakain na rin ulit ako. Ganado akong naglakad papunta sa Jollibee. Nauna akong makarating doon sa kanya pero ilang minuto lang ay dumating na rin siya. "Let's go! Ikaw na
"Y-you!" Malakas na sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya. "Anong you! ka jan! You know her? You know each other?" Nagtatakang tumingin sakin at ibinalik sa lalaking nasa harap ko. "No!" sabay na sagot namin. "Huh? Why you act like that!?" Tanong niya sa lalaking nasa harap namin. "Siya ang bestfriend niyo ni Adah?" At tinuro pa ako "Ummm" tango-tangong sagot ni Atarah. Tulala siya habang nakatingin sakin. "What the!" ani niya. "Atarah! I want to eat dessert! If youre done talking to that man. Let's go!" ani ko. Nauna na akong naglakad pero ng makatapat ako sa lalaking iyon.Bumulong ako sa kanya. "Very Nice meeting you again Yhael" malambing pero sarcastic tone. Nakita ko naman ang pagkagitla niya tulad kahapon. "Hahaha" Siya yong Nambadtrip kahapon habang hinahanap ko ang ballpen ko. Napatakip ako sa bibig ko. "My ballpen!" lumingon ako kay Atarah at patungo na siya sakin pero kasama niya 'yong Yhael. Hinintay ko silang makalapit.Tumingin ako sa watch ko and its al
Bumangon akong masigla. Dahil sapat na sapat ang tulog ko. Kahit 'di ko nahanap iyong ballpen ko. Sabi naman kasi sakin nila Adah at Atarah na tutulungan nila akong hanapin iyon. Iniiwasan ko rin namang wag masyadong mag-isip at magdibdib para 'di umatake itong pesteng sakit ko. Baka tuluyan akong mag Homeschooling. Pagkatapos ko maligo at magpalit bumaba na ako. Isinama ko na mga gamit ko sa pagbaba. Nakapalit na rin naman ako eh. Pagkababa ko. "Good morning!" ani ko. "Good morning, too! Ang aga natin ah?" Nakangiting bati sakin ni Atarah. 'Di ko na lang siya pinansin. At umupo sa isa sa mga upuan dito sa kusina. Sakto namang pababa na si Adah. "Good morning! Wow! Ang aga natin Yhasy ah?" bungad ni Adah. "Tsk!" Bakit ba ang big deal sa kanila na maaga akong nagising at bumangon? Nakakabadtrip lang! "Easy Yhasy." Nakaharang pa ang kamay niya sa mukha ko. Inirapan ko lang si Adah. Pumunta siya sa sala at may inayos Tsaka bumalik dito sa kusina at nagpaalam naman itong mali
"Asan na ba 'yon?" Nawawalan na ng gana kong sambit dito sa ilalim ng punong tinambayan ko kanina. Kanina pa ako rito. Pagkatapos namin mag-usap ni lolo kanina. Dumeretso ako sa klase ko. Pagkatapos naman ng klase ko dumeretso na ako dito. Four (4) pm kami pinalabas at mag si-six (6) pm na. Andito pa rin ako. Mag dadalawang oras na ako rito kakahawi sa mga dahon at sa mga malilit na sangang narito. Wala pa rin. Hindi ko makita. "What are you doing?" "Ay kabute!" napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likod ko. Napahawak ako sa dibdib ko. bumibilis na naman 'yong tibok niya. Iba na naman nararamdaman ko. Pabigat ng pabigat. "Kabute?!" Nakataas isang kilay niyang tanong. Naitakip ko naman ang isang kamay ko sa bibig ng maalala 'yong sinabi ko. Inalis ko rin lang ito. Dahil hindi ako makahinga lalo. Iba na talaga nararamdaman ko. "Tss! K-Kung 'di mo kasi ako ginulat 'di ko mabubulalas 'yon sayo 'no! Umft!" Salabong ang kilay ko ng sabihin ko ito. Pinipilit maging mat
Nahulog ko 'yong ballpen kong nilalaro ko. Nang biglang tumunog 'yong cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag ko. At walang ganang pinindot ang 'answer'.Itinapat ko naman ito sa tainga ko. Hinintay kong mag salita ang sa kabilang linya. Unknown number eh. "Hello?" Hindi ko mabosesan ang nagsalita sa kabilang linya. Kaya hindi pa rin ako kumikibo. "Can I speak to Ms. Yhasy Lee?" 'John??' Pinatay ko ka-agad. In-off ko na rin para 'di na siya makatawag pang muli. Kinabahan ako doon ah. Kinalma ko muna ang sarili ko. At nang maramdaman kong ok na ako. Tsaka ako tumingin sa relo ko. 4 minutes na lang. Mag s-start na ang klase ko. Dali-dali akong bumaba at patakbong naglakad. Papunta sa building ko. Nasa labas pa lang ako ng building ko. Nang maramdaman kong nahihirapan akong huminga. Kaya tumigil ako at umupo sa mga bench doon. Habol ko na naman ang paghinga ko. 'Yhasy naman kasi. Bakit lagi mong nakakalimutan'g ang bilis mo mapagod?' Sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko agad sa bag ko 'y
Pagkatapos ng pagpapakilala ko. Nagdiscuss na si Ma'am. Pero di ako masyadong naka-concentrate. At kung bakit? Ang kulit nitong katabi ko +_+.Kinukulit ako simula nung magdiscuss si Ma'am.Like: kamusta na raw ako? Magkwento raw ako ng mga karanasan ko simula nang nag-college ako, kung may Boyfriend daw ba ako?, at maramiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii pang iba. Pero ni isa sa mga sinabi niya wala akong sinagot. Iniirapan ko lang siya.'HayI wish. Matapos na magdiscuss si Ma'am para makaalis na ako rito.' After 11 years. "That's all for today. Goodbye class!" 'SA WAKAS!' ngiti-ngiti akong lumabas ng classroom. Napatigil ako sa paglalakad ng may tumabi sakin. At nawala ang ngiti saking labi nang.. "Sabay tayo maglunch? =)" 'Naman! "Sorry kasabay ko mga bestfriends ko" "Bestfriend mo rin naman ako ah?" 'Ang lakas ng loob mo sabihin yan John!' " Noon 'yon. Hindi na ngayon! Di mo natatandaan yang sinabi mong yan sakin noon John?" Biglang lumungkot mukha niya. At yumuko. "I have t