Chapter 2

Claiming her Freedom

"Amber, what are you doing?"

"Changing my clothes, Ma—"

"At saan ka pupunta?"

"Ma, pati ba naman ikaw? Ma, please, ikaw na lang ang kasundo ko sa ngayon, pati ba naman ho kayo pagbabawalan ako? Don't worry, Ma, walang mangyayaring masama sa akin." Patuloy pa rin ako sa paglapit sa aking dressing area at nagpalit ng bestida.

"Hija. Come, sit down here. Usap tayo." Mahinahon na wika nito habang nakaupo sa gilid ng aking kama.

I sighed. "Ma, naghihintay na sa akin sa labas si, Mark."

"Amber, bakit ka ba nagkakaganyan? Ano bang problema at isang linggo ka nang sakit sa ulo naming mga mama mo? Hindi ka namang dating ganyan ah? Tell me, what is your problem, Anak? You can share it with me." Nagugulohang tanong nito.

"Wala ho akong problema, Ma. Kayo ho ang may mga problema. Masyado kayong mahigpit saakin, at sa totoo lang, nasasakal na ho ako sa inyong tatlo!"

"Diyos ko, Amber... Ikaw pa ba 'yang kaharap ko ngayon? Pati ako sinasagot mo na ngayon ng mga ganyan?"

"Hindi ho ako sumasagot, nangangatwiran lang ho ako, ma."

Nadidismaya ito at napapailing sa akin. "Ang laki na ng ipinagbago mo, Hija. Simula ng magtapos ka ng kolehiyo mo hanggang ngayon."

"Ma, hindi ko ho kayo sinuway sa mga gusto ninyong gawin ko. Lahat ng gusto ninyo ay sinunod ko. Hanggang ngayon ho ba na ito na ang edad ko ay kayo pa rin ba dapat ang masusunod sa buhay kong ito? Please naman, hayaan n'yo naman ako minsan sa gusto ko." Hindi ko alintana na napapalakas ang pagkakasabi ko niyon rito.

Napalunok ako ng makitang namamasa agad ang mga mata nito. Bago ko pa man makita ang luha nito ay umiwas na agad ako ng tingin rito.

"I'm still going out. Hayaan n'yo naman akong sumaya ng kahit minsan lang, please?" huling wika ko saka ko tinungo ang pinto ng aking silid.

"P-para lang naman sa 'yo ang lahat ng ginagawa naming magkakapatid, Amber. Ayaw ka naming mapariwara at—"

"Hindi ho ako si, Mommy. Ako ito, si Amber na anak ng Nanay ko. Tandaan n'yo ho iyan. Ako si Amber!" Saka ako tuloyang lumabas ng aking silid.

"Iya!"

"Amber!"

"Please, not now. Huwag kayong magalala, uuwi pa rin akong buo at malinis na babae. Just let me go now. Thank you." sabi ko sa dalawa na halos harangin ang daraanan ko.

Hindi ako lumingon ng magsalita silang dalawa, dire-deretsyo lang ako sa paglabas ng bakuran dala-dala ang bag ko at susi ng bahay.

"Amber—"

"Let's go, Mark." wika ko agad rito.

"Okay." Pinagbuksan pa ako nito ng pintuan ng kotse nito.

He is that gentleman, at iyon ang hindi nakikita ng tatlo kong tiyahin. My aunts never give him a chance to prove that he is serious with me. Sad, but, all they did is to judge his personality.

"Is there any problem?" tanong nito sa aking pananahimik sa loob ng kotse.

Umiling ako ng bahagya. "Nothing, just don't mind me, Mark. Pagod lang ako sa shop ko kanina dahil sa marami kaming in-assist na mga customers."

"Oh... Sorry if I invited you to my mother's event tonight, even if you are tired ay pinaunlakan mo pa rin ako." Agad itong humingi ng paumanhin sa akin na siyang ikinangiti ko ng bahagya rito.

"Ano ka ba naman, wala lang kaya 'yon sa akin."

"Okay, thank you." bahagya niya akong nilingon habang nagmamaneho.

When we arrived at their house, agad niya akong pinakilala sa Mommy niyang nagse-celebrate ng kaarawan at sa ibang pamilya't kaibigan niya.

I did enjoy, lalo na nang namataan ko ang matalik kong kaibigan na walang iba kundi si, Iris Vina Dechosa.

"Oh, look who is here," nakangiti itong lumapit sa akin. "Hello, sissy." She then kissed my cheeks.

"Hi, sis." Bahagya kong tugon rito.

"Hey, girls. Maiwan ko muna kayo." Napalingon kaming pareho kay, Mark.

"Sure, Marky. Ako na bahala dito sa friend ko na ito." Then she smiled at him.

"Okay, babalikan ko kayo mamaya." Tango naman ang tanging tugon namin rito.

Humabol ang tingin ko rito habang papalayo ito sa aming dereksyon.

"Sis, himala na naman at nakalabas ka sa lungga mo ngayong gabi? Kamusta ang mga Tita? Mabuti at pinayagan kang sumama kay Mark."

I heavily sighed. "As usual, hindi na naman nila ako pinayagan."

"Sumuway ka na naman sa gusto nila. Magtatampo mga 'yun sa 'yo."

Tumingin ako rito. "Iris, pagod na akong sundin na lang sila palagi. Gusto kong huminga na wala muna sila sa paligid ko."

"What?" Kumunot ang noo nito.

"Hindi naman siguro masama na hingin ko sa kanila ang kalayaan ko, diba?" Umiling ito. "I want to live with my own decision-making."

"Hala, ngayon ka pa ba magkakaganyan?"

"It's not too late. At si Mark—"

"Oh, you must be kidding, Amber. Huwag ka ngang ganyan. Alam naman natin na wala kang gusto sa taong 'yan. Do not use him as your alibi."

"Gusto kong subukan,"

"At kung hindi nag-work, masasaktan siya."

"He's a good man. Siguro naman matutunan ko rin na gustuhin siya ng tuloyan."

"Siguro? Oh, come on, Amber. Hindi madaling ipipilit mo ang isang bagay sa sarili mo, na sa una pa lang ay alam mo ng walang pagasa. I believe, na hindi mo siya gugustohin, sis. Kilala kita."

Umangat ang gilid ng labi ko saka napapailing. "So, ano ang gagawin ko?"

"You need a break." Untag nito.

I frowned. "What do you mean, break?"

"You said, you want to be free with the eyes of your three aunts, right?" I nodded. "Then why not leave and have a vacation. Yung wala sila, yung sarili mo lang at desisyon ang susundin mo. Inumpisahan mo nang magpaka-suwail sa kanila after how many years of being dependent on them. Now, panindigan mo 'yan. Ipakita mo sa kanila na kailangan ka rin nilang bitawan sa sobrang paghihigpit nila sa 'yo. And show them that you can stand up on your own feet without them. Ipakita mo na mapagkakatiwalaan ka nila na hayaan ka sa mga gusto mong gawin."

"Anong gagawin ko? Iiwanan ko na sila dahil napupuno na ako?" Tanong ko rito.

"No. There's no need to do it that way. Ipapakita mo lang sa kanila na maayos mong patatakbuhin ang sarili mo kahit wala sila sa tabi mo."

Napapaisip ako. "But– I, I can't stand to watch them hurting because of me. Hindi ko maintindihan minsan ang sarili ko. Ayoko silang nakikitang nasasaktan dahil sa pagsasalungat ko sa mga gusto nila, but then when I think of myself and freedom– mas gusto ko na lang silang tiisin, kesa patuloy pa rin nila akong minamanduhan sa lahat ng bagay."

Pumalakpak ito at ipinagtataka ko. "Wow huh, Amber. Bakit sa hinaba-haba ng panahon, bakit ngayon mo lang 'yan gagawin? Dapat noon pa, but well, it's not too late to express what you feel, girl. Go, I will support you."

I nodded.

"Oh, so the fine woman, Mariya Amber Sason will finally claim her freedom." Ngumisi ito at pumalakpak. "E, saan mo kaya gusto magbakasyon niyan para makapag-isa? It is Bora or Palawan?"

Tumingin ako rito ng mariin at umiling. "I guess it is time, Iris."

She frowned and then awed. "Oh, don't tell me you will be going to accept—"

"Yes, sis. It's time to accept it... I think it is time for us to unite."