LOGINShare
Chapter 64.💜
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 65.💜
[Maya pov]Para akong bata na humagulhol ng malakas habang nakahiga sa malaki naming kama mag asawa. Malinaw at naaalala ko na ang lahat ngayon. Ako si Maya… ang asawa ni Tyler at ina ni Trevor.Napuno ng labis na pangungulila at sakit ang puso ko sa loob ng tatlong taon. Ako ang dahilan kung bakit naging malungkot ang buhay ng mag ama ko.Malinaw na sa akin kung bakit napakagaan ng loob ko kay Trevor, kung bakit handa akong protektahan siya at alagaan… dahil siya pala ang anak ko. Malinaw na rin kung bakit minahal ko agad si Tyler ng una ko siyang masilayan, dahil hindi nakalimot ang puso ko.Mas lalong lumakas ang pag iyak ko ng maalala ang mga sinabi ni Tyler sa akin. Kung gaano niya pa rin ako kamahal kahit ang buong akala nito ay wala na ako sa mundo. Napakaswerte ko dahil hindi nagbago ang damdamin niya para sa akin.Tatlong taon din ang nasayang… At kasalanan lahat ‘yon ni Suzy at Hannah!Naalala ko ang lahat ng ginawa nila sa akin. Dahil sa kanila ay muntik ng mawala ang anak
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 66.💜
[Maya pov] Namumugto ang mga mata ko sa kakaiyak. Naghahalo ang saya at pananabik ko dahil makikita ko na si Tyler. Ngayong araw ang balik niya kaya naman kahit wala na akong igaganda ay nag ayos ako para sa kanya. Pinaghandaan ko talaga ang araw na ito para sa kanya. Nang makita ko si Tyler ay hindi ko na napigil ang umaapaw na emosyon sa dibdib ko. Tumakbo ako palapit sa kanya at mahigpit siyang niyakap. Alam ko na nagtataka siya sa inaakto ko subalit wala akong pakialam. Tatlong taon ko din siyang nalimutan kaya naman sabik na sabik talaga ako. Kung maaari nga lang ay gusto ko lamang na nakakulong lang sa bisig niya.‘Miss na miss kita, Tyler’ piping usal ng puso ko habang lumuluha at umiiyak. Buong akala ko ay itutulak niya ako palayo sa kanya, pero niyakap niya ako pabalik. Mas lalo lang tuloy akong naluha sa ginawa niya. Wala pa rin pinagbago ang yakap ni Tyler. Mainit pa rin ito at masarap sa pakiramdam. Sa bisig niya pakiramdam ko ay ligtas ako.Inilayo niya ako sa kanya hab
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 67.💜
[Maya pov] “That was not a good joke.” Lumuluhang lumapit ako sa kanya at hinawakan siya sa kamay. “Hindi biro ang sinasabi ko, Tyler. Ako si Maya… Hayaan mo akong ipaliwanag ko sayo ang lahat—” “Pwede ba, Fiona, stop joking around because it’s not funny.” Tinabig niya ang kamay ko at may galit sa mata na tiningnan ako. “Hindi porke naging mabait ako sa’yo ay gagag0hin mo ako ng ganito.” Dumilim ang mukha nito. “Plano mo ba ito sa simula pa lang? Ang kunin ang loob ng anak ko at gano’n din ako para magawa mo ang kalokohang ito?” Marahan akong umiling. “Hindi, Tyler… Wala akong masamang intensyon kahit noong una pa lang. Hindi ko kayo agad naalala ni Trevor dahil nawalan ako ng alaala–” “Shut up!!!” Umalingawngaw ang malakas na boses nito. “Talagang kaya mong panindigan ang kasinungalingan mo?” Napailing-iling ito. “Akala ko pa naman ay iba ang panloob mong ugali, pero katulad ng mukha mo ay gano’n din pala kapangit ang budhi mo.” Parang sinaksak ang puso ko sa sinabi niya. Mas ma
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 68.💜
[Tyler pov] Dahil paalis na si Fiona ay pinayagan kong lapitan siya ni Trevor. Mula rito sa kwarto ko ay natatanaw ko silang dalawa mula sa bintana. Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib habang nakatingin sa kanila, hanggang sa tuluyan na akong nag iwas ng tingin. ‘Hindi ba ako nakilala ng puso mo?’ Naguguluhan ako… Oo, sinabi kong hindi, pero bakit parang nagsisinungaling ako sa sarili ko? Noong una ko siyang nakita ay napansin ko na agad ang mga mata niya… At sa paglipas ng mga araw, buwan ay napansin ko na parehong-pareho sila ng asawa ko sa kilos, pananalita, at pag uugali. Pero malabo na siya ang asawa ko. Patay na si Maya, iyon ang totoo. Kaya nga hindi ko maiwasan ang makaramdam ng galit sa kanya ng sabihin niyang siya ang asawa ko. Paano niya nagawang magsinungaling? Hindi pa ba sapat na mabuti ang pakikitungo ko sa kanya? At ang labis kong kinagalit ay bakit hinayaan niyang may mangyari sa amin? Oo, alam ko. Simula ng saktan ni Suzy si Trevor ay naisip kong magpalagay ng c
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 69.💜
[Maya pov]Sobra ko ng namimiss ang mag ama ko. Gusto ko man silang makita ay kailangan kong magtiis. Tinutulungan na ako ni kuya Gordon para maipaabot sa pulis ang katotohanan tungkol sa tunay na nangyari sa akin. Kapag hindi pa rin niya ako kayang paniwalaan ay idadaan na lang namin sa DNA test. Iyon na lang kasi ang paraan para mapatunayan na ako talaga si Maya.Natigil ako sa paghuhugas ng maramdaman ang pagyakap ng matipunong braso sa maliit kong bewang. Bigla ang pagkabog ng aking dibdib. Hindi ko man kita ang kanyang mukha ay kilala ko ang pakiramdam ng yakap at amoy niya. Hindi ko napigilan ang pag agos ng luha ko ng humarap ako sa kanya. Tama nga ang hinala ko… Si Tyler ang yumakap sa akin.Lumipas ang ilang minuto ay nakatitig lang kami sa isa’t isa, nag uusap ang mga mata naming dalawa na para bang kayrami naming gustong sabihin sa bawat isa.Lumuluhang kinuha niya ang aking kamay at inilagay sa tapat ng kanyang dibdib. “P-Patawarin mo ako mahal ko, hindi man lang kita naki
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 70.💜
[Hannah pov]Abot hanggang langit ang ngiti sa labi ni Suzy habang sinusukat ang isang set ng mamahaling alahas na ipinadala pa ni Tyler mula sa isang sikat na Luxury Shop. Tuwang-tuwa ang gaga dahil ayon sa natanggap nitong mensahe ay si Tyler mismo ang pumili ng mga ito.Binuga ko ang usok ng hinihithit kong sigarilyo. Mukha lang akong nasa katinuan ngayon subalit malapit na akong magwala anumang oras. Hindi na ako binibigyan ng pera ng mga Direktor na kinakalantari ko. Oo, hindi lang sa isa ako kumakapit kundi sa marami. Hindi kayang ibigay sa akin ng isa ang luho ko kaya naman pinagsasabay ko silang lima. So far ay isa pa lang naman ang kumakalat na kumabit sa akin, ang hindi alam ng marami ay higit pa sa isa ang pinagpuputahan ko.Kasalanan ito ni Tyler Montemayor!Palihim kong inirapan si Suzy na tila nababaliw na sa harapan ng salamin. Ang swerte pa rin ng impaktang ito, kahit nahuli na ni Tyler na sinasaktan nito ang anak nito ay nagagawa pa rin nito na supurtahan si Suzy. tsk
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 71.💜 SPG
[Maya pov]Sinuklay ko ang mahaba kong buhok habang nakatingin ako sa malaking salamin na nasa harapan ko. Maging ang pisngi ko ay hinaplos ko, pababa sa aking leeg.Wala ng gaspang… wala ng pilat… wala na ang bakas ng sunog na sumira sa buong katawan ko noon. Bumalik na ang dati kong anyo…Mahina akong napahagikgik ng yakapin ako ni Tyler mula sa aking likuran at saka ako hinalikan ng paulit-uulit sa leeg. “Ano ba, Tyler, nakikiliti ako-uhmmp!” Natigil ako sa pagrereklamo ng sunggaban niya ang labi ko, hindi pa ito nakuntento, bumaba ang labi niya hanggang sa leeg ko at dibdib habang isa-isa nitong inaalis ang lahat ng saplot naming dalawa.“Ohh, T-Tyler…” Ung0l ko ng isubo niya ang tuktok ng dibdib ko. Pakiramdam ko ay nagdi-deliryo ako sa init na nagsimulang kumalat sa katawan ko dahil sa ginagawa niya.“I missed this, Maya… halos two years tayong walang sexy time.” Wika ni Tyler bago pinadaan ang mahabang dila sa aking kaselanan. Umaangat ang katawan ko sa tuwing ginagawa niya ‘yon
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 72.💜
[Maya pov]Lahat ay napasinghap sa malakas na sinabi ni Suzy. Ang mga bisita ay nagsimulang magbulungan habang may pag aakusa sa mga mata.Agad na nilapitan ni Hannah si Suzy subalit nagpumiglas ito. “Let me go, Hannah! Patayin uli natin ang babaeng ‘yan para wala na tayong kaagaw–” Malakas na sinampal ni Hannah ang kaibigan. “T-Tumigil ka na, Suzy. A-Ano ba ang sinasabi mo!” Nilibot ni Hannah ang tingin sa paligid. “L-Lasing lang ang kaibigan ko kaya k-kung ano-ano ang nasasabi niya.”Tinanguhan ko si Tyler para magpatuloy siya sa pagsasalita. “Five years ago, my wife had been kidnapped by someone. I… I thought she was dead.” Hinalikan ako ni Tyler sa noo. “But unfortunately she’s not. Bumalik siya sa buhay ng anak namin—”“NO!!! Hindi ka totoo, patay ka na!” Kumawala si Suzy kay Hannah para lapitan ako, pero maagap na humarap si Delvin sa kapatid. “Umalis ka ri’yan, kuya! Papatayin ko ulit ang pesteng ‘yan—” Sinampal ito ni Delvin. “K-Kuya… di’ba kakampi kita?” Naluluhang tanong ni
Latest chapter
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 154.💙
(Karla pov) Kitang-kita ko kung paano bugbugin ni Timothy at nang kakambal nitong si Marshall si Bane. Dumating din si Jelay, umiiyak itong nakayakap sa'kin. "Karla, thanks god you're safe. Sobra kaming nag alala sayo ni nanay." Nag aalalang sabi ni Jelay sa'kin. Maraming dumating na mga pulis, hinuli si Bane at ang mga tauhan nito. Nakahinga ako nang maluwag dahil naligtas din si Atty. bago pa ito tuluyang mapatay ng mga tauhan ni Bane. Naramdaman ko nalang ang pag angat nang katawan ko sa ere, si Timothy buhat niya ako. Sa bisig niya ay umiyak ako ng umiyak... halo-halo ang nararamdaman ko... Pasasalamat at pangungulila sa kanya. Hindi malubha ang lagay ko pero ang daming bumisita sa'kin. Hiyang-hiya ako sa magulang ni Timothy at hindi ko magawang tumingin sa kanila dahil sa labis na hiya sa nagawa ko sa anak nila. "Karla, iha... hindi mo kailangan na sisihin ang sarili mo. Biktima ka lang ng sarili mong ama." Wika nang mommy ni Timothy. "Sa katunayan ay natutuwa kami sa
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 153. 💙
(Karla pov) Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang iwan ko si Timothy. Walang araw na hindi ako tahimik na umiiyak at alam ni nanay ang lahat... Pinagtapat ko sa kanya ang lahat. Wala akong narinig na masakit na salita sa kanya, ito pa ang humingi ng tawad sa akin dahil kasalanan daw niya kung bakit ako nagkaro'n nang masamang ama. Tumawag sa akin si Sheya, binalita niya ang lahat sa'kin. Tahimik daw na inasikaso ang kaso. Nahuli na rin si Richard at nakakulong na. Ang magulang ni Richard na nagpalabas na patay na si Richard ay haharap din sa kaso. Malungkot at nasasaktan man ako ay masaya parin ako sa balitang nalaman ko. Kampante na ako dahil hindi na sila mapapahamak sa kamay ng ama at kapatid ko. Natigilan ako nang makita ang isang babae na naghihintay sa akin sa labas ng bago naming tinutuluyan ni nanay. Teka, ito 'yong atty. na nakita kong kasama ni Timothy sa elevator. Ano kaya ang kailangan ng babaeng 'to sa'kin? Nang makita niya ako ay agad siyang lumapit sa'kin. Nag
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 152. 💙
(Karla pov)Wala akong ginawa kundi ang umiyak. Gustuhin ko man isuplong at sabihin sa mga Montemayor ang tungkol kay Richard ay pinangunahan ako ng takot. Oo, naduduwag ako. Binantaan kasi ako ng ama ko na isiswalat din niya kasabwat ako, sisiguraduhin daw nito na malalaman ni Timothy na kasama ako sa mga planong ginawa nito. Hindi ko na kaya… kinakain na ako ng konsensya ko. Narinig ko ang usapan ni Timothy at Sheya, natatakot ako dahil mukhang may balak na naman na masama si Richard kay Sheya. Nakakatakot si Richard, imbis na magbago ito at magpasalamat sa ikalawang buhay na binigay ng diyos ay nagagawa pa rin nito na gumawa ng masama.Tumingala ako sa harapan ng mansion nang mag asawang Trevor at Sheya.Hindi na kasi kaya ng konsensya ko. Hindi na ako makakain at makatulog ng maayos. Bahala na…“Karla!” Nakangiting yumakap sa akin si Sheya ng makita ako. Niyaya niya akong umupo, pinaghandaan pa ako nito ng pagkain. Napansin ko na nanlalalim ang mata ni Sheya, mukhang hindi ito nak
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 151. 💙
(Timothy pov) "Oh, Timothy, napadalaw ka." Nakangiting bungad ng ina ni Karla sa akin, agad ako nitong pinapasok sa loob. Mas masigla na ito kumpara no'ng una ko itong makita, siguro dahil na rin sa regular check up nito at patuloy na pag inom ng gamot. "Naku, iho, nag abala ka pa." Tila nahihiyang turan nito ng makita ang marami kong dalang groceries at lutong pagkain. "Hindi ito isang abala, nay." Ako na nagsalansan ng mga pinamili ko dahil ayaw ko itong mapagod. Pagkatapos ay agad kong tinanong ang ina ni Karla. "May problema ka ba, nay? Kayo ni Karla?" Oo, isa ito sa dahilan kung bakit ako nagpunta rito. Gusto kong malaman kung ano ang problema nilang mag ina. I know it was wrong because it's a family matter, but for me, when it comes to Karla, it's matter. Mahalaga sa akin ang nobya ko. Kung sakaling malaman ng nobya ko ang ginawa at magalit ito ay maiintindihan ko. I'm really worried. Hindi na ako mapakali dahil pakiramdam ko ay naglalagay ng pader sa pagitan naming dalawa si
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 150. 💙
(Timothy pov) Hindi ko mapigilan ang mag alala dahil hindi sinasagot ni Karla ang mga tawag ko. I called may secretary to cancel all my appointments at nagmamadaling umuwi sa condo. Then I saw her, crying while holding her cellphone, mukhang hindi maganda ang pinag uusapan ng mga ito dahil mas lalong humaguhol ng iyak ang nobya ko. Rumehistro ang gulat sa mukha niya ng makita ako. "T-Timothy..." "What's wrong? May nangyari ba kay nanay?" Nag aalala akong yumakap sa kanya. Kilala ko si Karla hindi ito basta iiyak lang kaya alam kong may mabigat siyang dinadala. Pero imbis sagutin ako ay tumalikod ito sa akin at umiling. Bumuntong hininga ako. Kahit nanaig sa akin na alamin ang problema ay iginagalang ko kung ayaw man niyang sabihin sa akin ang problema niya. "N-Nagluto ako, hon. S-Sandali lang at maghahain ako ng pagkain." Nagpaalam si Karla na maghahain, tumango ako bago pumasok sa kwarto para magbihis. Ilang beses pa akong bumuntong hininga. Hindi ko talaga gustong makita na umii
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 149. 💙
(Karla pov)Masaya kaming nagkukwentuhan ni Jelay habang kumakain sa isang fast food chain. Nagkita kaming dalawa at syempre nagkamustahan. Sinabi ko sa kanya na uuwi na ako sa bahay namin sa susunod na buwan. “Teka, saan ka ba nagtatrabaho?” Tanong sa akin ni Jelay. “Para madalaw ka namin ni nanay. Boss mo ba si Timothy?” Muntik na akong masamid sa tanong niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin kasi sinasabi sa kanila ang totoo. Alam ko kasi na magagalit si nanay kapag nalaman niya na nakatira ako sa isang bahay kasama ang isang lalaki. Sino bang ina ang matutuwa na ang anak niyang dalaga ay mayro’ng kasamang lalaki sa bahay. Hindi ko na nasagot ang tanong niya ng tumunog ang cellphone ko. Tumatawag ang ama ko. "Hindi mo ba sasagutin? Baka importante 'yan." Umiling ako kay Jelay. "Wrong number lang." Nang maghiwalay kaming dalawa ay saka ko binasa ang text messages na pinadala ng ama ko. Gusto nitong malaman kung may improvement na ba sa plano ko. Bumuga ako ng hangin. Mahal ko
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 148. 💙
(Karla pov)Iyak ako ng iyak dahil walang balita kay Jelay. Hindi ito matagpuan at kahit ang mga kapulisan ay hindi ito natagpuan. Maging si nanay ay sobra ng nag aalala rito.“Ma’am, sigurado ka ba na dito nakatira ang kaibigan mo?” Intriga sa akin ng pulis na may pagdududa. “Opo, mamang pulis. Tandang-tanda ko na iyan ang nakalagay sa ID ng kaibigan ko noong nagtatrabaho kami.” Dagdag ko pa.Kumunot ang noo ni Timothy, ang pulis ay kunot din ang noo, nagtataka tuloy ako kung bakit parang nagtataka silang dalawa.“Ma’am, ang lugar kasi na iyan ay isang exclusive subdivision, puro mayayaman ang nakatira sa lugar na ‘yan at iisang angkan lang… ang angkan ng mga Herendes. Kaya imposible na ri’yan nakatira ang kaibigan mo.” “Hon, hinawakan ni Timothy ang kamay ko. Alalahanin mong mabuti, sigurado ka ba na dito siya nakatira?” Agad na tumango ako. “Oo, hon, sigurado ako. Kung gusto ninyo ay alamin ninyo sa dati naming pinapasukang pabrika, sigurado ako na mayro’ng record si Jelay doon.
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 147. 💙
(Timothy pov) Kumunot ang noo ko pagdating sa tapat ng pintuan ng condo ko. May nakita akong bulaklak at ilang regalo na para kay Karla. Naka-indicate ang pangalan ng nobya ko rito kaya takang-taka ako. Hindi kasi ako bumili ng bulaklak ngayon kay Karla dahil dumaan ako ngayon sa isang jewelry store para bilhan ito ng kwintas na mayro’ng picture naming dalawa.Tiningnan ko ng masama ang katapat ng pad ko, ang condo unit ni Bane. Lumapit ako rito at malakas na kumatok. Pero imbis si Bane ay isang babae ang nagbukas rito.“Clare!?” Gulat na gulat na bulalas ko. “Hi, Timothy!” Agad na bati ng dalaga na nakangiti. “Pasa sa akin ba ang mga bulaklak na ‘yan?”“Bakit ikaw ang nasa unit ni Bane? Nasaan siya?” Iniinis ako ng gag0ng ‘yon ah. Alam ko siya nagpadala nito kay Karla.“Sinong Bane?” Tanong ni Clare. “Ah, siya ba ‘yong dating nakatira dito? Well, sa akin na ang unit na ‘to dahil ibinenta na ito sa akin.” Ngumiti ito ng pilya. “Si Bane ba talaga ang hinahanap mo, oh baka naman ako t
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 146. 💙
(Karla pov) Sobrang saya ko dahil hindi na peke ang relasyon namin ngayon ni Timothy. Araw-araw ay dama ko ang pagmamahal niya sa akin. Wala siyang ginawa kundi ang suyuin ako, sabi nga nito ay 'liligawan niya ako ng pormal kahit kami na. "Salamat, Timothy," Pasalamat ko sa kanya ng abutan niya ako ng bulaklak. "Sabi ko naman sayo ay tama na e. Tingnan mo ang condo mo, malapit ng mapuno ng mga bulaklak." Dalawang buwan na matulin ang lumipas, tapos na ang agreement namin dalawa pero heto at masaya kaming nagpatuloy sa relasyon namin. "Kasalanan mo 'yan, hon. Hindi mo kasi tinatapon ang luma kong binibigay." Iiling-iling na sabi nito sa akin na ikinairap ko sa kanya. "Bakit ko itatapon, eh binigay mo sa akin lahat ng 'to." Sa totoo lang ay sinubukan kong sundin ang sinabi niya sa akin pero hindi ko talaga kaya. Bukod sa nanghihinayang ako ay gustong-gusto ko ang mga bulaklak na nakikita sa umaga. Hindi ako magsasawang titigan ang mga ito dahil galing ang lahat ng ito sa kanya. Kumu
