Mag-log inShare
Chapter 132.💙
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
SEENMORE💙
Kaugnay na kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 133.💙
(Timothy pov)Kanina pa ako nakatayo malayo sa kinatatayuan ngayon ni Karla. Oo, alam kong naiiyak na siya kanina kaya iniwan ko siya para hindi siya magpigil pa ng nararamdaman.Palaban ang una kong pagkakakilala sa kanya. Pero sa nakikita ko ngayon ay hindi gano’n ang puso nito. Nang ipakilala ko siya sa pamilya ko ay nakitaan ko siya ng pangamba. Mukhang natatakot ito kung matatanggap ba ito ng pamilya ko o hindi. Nakita ko rin ang inggit sa mukha nito habang nakatingin sa masayang pamilya namin.That’s why I want to know more about her. I knew that there is something that made her sad. At ang bagay na iyon ang nais kong malaman.Napangiti ako kanina. Sa kauna-unahang pagkakataon kasi ay nakita kong ngumiti si Karla ng tunay at hindi napipilitan lang. kasundo rin ni Karla si mommy at Sheya. Maging si Marshall ay walang nasabi sa dalaga. Siraul0 kasi itong si Marshall. Wala itong ginawa kundi ang pintasan ang mga ka-fling ko. Wala itong pinipiling bully-hin. Sabagay, bully din naman
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 134.💙
(Timothy pov)“Sir, nagkakagulo po dito ngayon kaya dapat ay hindi na kayo pumunta.” Babala ng kanyang secretary ng pumunta ako sa lupang binili ko. Saka ko lamang napansin na tama ito, nagkakagulo nga sa lugar at nagrarally ang mga tao.“Damn! Ano ba ang pinaglalaban ng mga ‘yan!” Galit kong turan. Mayamaya ay dumating ang demolition team at mga pulis para tumulong sa mga tauhan ko na mapaalis ang mga mamamayang matitigas ang ulo.“Hindi ninyo kami mapapaalis sa lugar na ito! Sino kayo para biglaan kaming paalisin rito na parang aso! Hindi ninyo kami aso, at mas lalong hindi ninyo kami masusuhulan! Mamatay man kami ay hindi namin lilisanin ang lugar na ito!” Sigaw ng isang matanda na naninirahan sa lupang binili ko.Mas lalo lamang nanggalaiti ang loob ko sa narinig. “Okay, fine! If that’s what you want, then die!” Galit kong saad. Nakarinig ako ng hiyawan, putukan, at pagmamakaawa, pero nagbingi-bingihan ako. I used to it, and I don’t care. They are just a bunch of people na walang
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 135. 💙
(Karla pov)Isang linggo na simula ng lumabas ako ng hospital. Nagagalit ako sa pag uugali ni Timothy kaya hindi ko siya magawang kausapin. Hindi ko akalain na gano’n siya kasama. Wala itong awa sa mga taong nasa ilalim nito dahil para sa kanya ay mahirap lamang kami at walang kapangyarihan katulad niya. Mapagmataas si Timothy at wala siyang puso. Kung hindi ko lang kailangan ng pera ay baka tinapos ko na ang agreement naming dalawa.Tumayo ako at lumabas ng kwarto. Balak ko sanang magluto ng kakainin ko dahil tanghali na at hindi pa ako nag aalmusal. Nabigla ako ng makita ko si Timothy sa kusina. Naka-topless ito habang nakasuot ng apron at nagluluto. Nang makita niya ako ay nginitian niya ako. Iniwas ko ang tingin sa kanya, hanggang ngayon kasi ay masama pa rin ang loob ko. Nang sabihan niya akong maupo ay naupo ako. Habang naghahanda siya ng pagkain namin ay hindi nabubura ang ngiti sa labi niya. Nagtataka tuloy ako dahil parang ang saya niya ngayon. May nangyari sigurong maganda s
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 136. 💙
(Karla pov) Ngayong araw gaganapin ang reunion. Ang totoo ay wala akong balak pumunta. Napakabigat ng dibdib ko at natatakot ako. Alam kong may plano sila na hindi maganda sa akin. Tiyak na bubully-hin lang nila ako at kukutyain. Pero wala akong magawa dahil ayaw kong pumunta sila sa bahay. Di bale ito na ang huli na makikita ko sila. Titiyakin kong lilipat kami ng bahay ni nanay sa malayo sa oras na makuha ko na ang perang ibabayad sa akin ng ama ko.Nagsuot lang ako ng simpleng bestida na halos umabot sa talampakan ko. Ayaw ko maging sentro ng atensyon, lalo na ng bast0s na si Marlo. Bago umalis ay napansin kong mainit ang ulo ni Timothy pero pinayagan naman niya ako ng magpaalam ako. Nang may dumaan na taxi ay agad na nagpahatid ako sa dating eskwelahan na pinapasukan ko. Dito daw kasi gaganapin ang reunion.Sa loob pa lang ng taxi ay nanginginig na ako sa takot. Ayaw ko sanang bumalik sa eskwelahan na ‘yon. Wala akong maganda at masayang alaala ro’n. Kahit ang mga teacher do’n ay
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 137. 💙
(Karla pov)Abala ako sa pagpili ng karne sa meat section dito sa grocery ng makita ko ang isang babae. Ewan ko ba kung malabo ba ang mata ko, o namamalikmata ako, pero ang babaeng nakita ko ay kamukha ni Jelay. Wala lang itong salamin sa mata at walang nulal sa gilid ng labi. Dahil sa kuryusidad ko ay sinundan ko ito. Pero bago pa man ako makasunod rito ay nabangga ako sa nakasalubong ko.“Pasensya na!” Agad kong hingi ng paumanhin. Nang lingunin ko ang kinaroroonan ng kamukha ng kaibigan ko ay wala na ito.‘Baka namamalikmata lang ako.’ Nasabi ko na lang sa sarili ko. “Miss, are you okay?”Saka lamang ako tumingin sa taong nakabangga ko at muling humingi ng pasensya. Ngayon ko lang napansin na natapon ang dala nitong ice coffee sa suot nitong long sleeve polo shirt. Nakakahiya, dahil sa katangahan ko ay nakaabala pa ako ng tao.“Sorry talaga, mister.” Ani kong muli.“Ayos lang, pero sa susunod ay mag iingat ka.” Nakangiti niyang sabi sa akin kaya tumango ako. “Siya nga pala, I’m Ban
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 138. 💙
(Bane pov)Kinuha ko ang isang bote ng alak at nagsalin sa baso. Hindi mapalis ang mala-demonyong ngiti sa labi ko habang pinagmamasdan ang mga larawan ni Karla na nakasabit sa kwarto ko.Minamasdan ko ang dalaga simula ng dumating ako galing ng Italy. Simula ng makita ko ang larawan nito galing sa sarili nitong ama ay nagustuhan ko na ito. May utang na 500 milyon sa akin ang ama ni Karla. Dahil wala itong maibayad ay nag offer ito sa akin ng ibang pambayad. Noong una ay nagalit ako. Marami na akong babae at hindi na kailangan na magdagdag pa. Pero nang makita ko ang litrato ni Karla ay pumayag ako.Batang-bata pa ito at sariwa. Kapag nakuha ko ito ay pagsasawaan ko ito— iyon ay kung magsasawa ako sa dalaga. “Ano ang sabi mo? Dalawang buwan na lang ang palugit na ibibigay mo?!” Wika ng ama ni Karla sa akin. “Hindi maaari! May ipinagagawa pa ako sa batang ‘yon kaya hindi mo pa siya pwedeng kunin bilang kabayaran sa utang ko. Sa oras na magawa niya ang inuutos ko ay maaari mo na siyang
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 139. 💙
(Karla pov)Nang sundan ko si Timothy ay naabutan ko itong umiinom sa mini bar counter at halatang wala ito sa mood. Gusto ko sanang tanungin sa kanya kung bakit sila nag away ni Bane pero baka magalit siya at sabihin sa akin na nanghihinasok ako.“Paano mo nakilala ang lalaking ‘yon, Karla? Alam mo bang gag0 ‘yon?” Muli ay tumungga ito alak at muling tumingin sa akin. “Hindi sa nanghihimasok ako sa buhay mo. Wala naman akong pakialam maski kahit kanino ka makipagkaibigan, ang akin lang pumili ka ng hindi gag0.”‘Wala naman akong pakialam’ Tanging ‘yon lang ang tumatak sa akin sa mga sinabi niya sa akin. Aaminin ko na nasaktan ako. Wala talagang pag asa na gustuhin niya ako. Sabagay, sino ba naman ako para magustuhan. Isa lang akong ordinaryong babae na nakuha ang atensyon niya sa isang bar. Saka maraming wala sa akin na makikita niya pa sa ibang babae. Sigurado ako na mas pipiliin niyang magmahal ng katulad niya, kaysa ang katulad kong wala naman ibubuga.Bumalik kami sa pagiging sibi
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 140. 💙
(Karla pov)“Karla, pasensya ka na nga pala dahil ginamit pa kita para tigilan na ako ng mga reporters. Don’t worry, babawi ako sa’yo. Ano ba ang gusto mo?”Iyon ang sinabi ni Timothy sa akin bago siya umalis kanina. Lahat ng tuwa na naramdaman ko ng gabi ay napawi at napalitan ng lungkot. Ang tanga ko dahil naniwala ako sa proposal niya sa akin kagabi. Nakalimutan ko na kasama nga pala sa agreement namin na palalabasin namin na tunay kaming magkarelasyon sa mata ng ibang tao. Dama ko ang kirot sa dibdib ko pero wala akong magawa. Minsan naiisip ko na magtapat kay Timothy ng tunay kong nararamdaman pero natatakot. Baka magalit siya sa akin at sisihin ako.Agad kong sinagot ang tawag ng ama ko nang tumawag ito. Gusto nitong magkita kami ngayon dahil mayro’n itong sasabihin sa akin. Ayaw ko man ay wala akong magagawa. Saka mainam na rin siguro ito para masabi ko sa rito na umaatras na ako sa usapan naming dalawa. Ayaw ko ng magpatuloy pa. Galit na galit ito ng sabihin kong umaatras na
Pinakabagong kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 154.💙
(Karla pov) Kitang-kita ko kung paano bugbugin ni Timothy at nang kakambal nitong si Marshall si Bane. Dumating din si Jelay, umiiyak itong nakayakap sa'kin. "Karla, thanks god you're safe. Sobra kaming nag alala sayo ni nanay." Nag aalalang sabi ni Jelay sa'kin. Maraming dumating na mga pulis, hinuli si Bane at ang mga tauhan nito. Nakahinga ako nang maluwag dahil naligtas din si Atty. bago pa ito tuluyang mapatay ng mga tauhan ni Bane. Naramdaman ko nalang ang pag angat nang katawan ko sa ere, si Timothy buhat niya ako. Sa bisig niya ay umiyak ako ng umiyak... halo-halo ang nararamdaman ko... Pasasalamat at pangungulila sa kanya. Hindi malubha ang lagay ko pero ang daming bumisita sa'kin. Hiyang-hiya ako sa magulang ni Timothy at hindi ko magawang tumingin sa kanila dahil sa labis na hiya sa nagawa ko sa anak nila. "Karla, iha... hindi mo kailangan na sisihin ang sarili mo. Biktima ka lang ng sarili mong ama." Wika nang mommy ni Timothy. "Sa katunayan ay natutuwa kami sa
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 153. 💙
(Karla pov) Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang iwan ko si Timothy. Walang araw na hindi ako tahimik na umiiyak at alam ni nanay ang lahat... Pinagtapat ko sa kanya ang lahat. Wala akong narinig na masakit na salita sa kanya, ito pa ang humingi ng tawad sa akin dahil kasalanan daw niya kung bakit ako nagkaro'n nang masamang ama. Tumawag sa akin si Sheya, binalita niya ang lahat sa'kin. Tahimik daw na inasikaso ang kaso. Nahuli na rin si Richard at nakakulong na. Ang magulang ni Richard na nagpalabas na patay na si Richard ay haharap din sa kaso. Malungkot at nasasaktan man ako ay masaya parin ako sa balitang nalaman ko. Kampante na ako dahil hindi na sila mapapahamak sa kamay ng ama at kapatid ko. Natigilan ako nang makita ang isang babae na naghihintay sa akin sa labas ng bago naming tinutuluyan ni nanay. Teka, ito 'yong atty. na nakita kong kasama ni Timothy sa elevator. Ano kaya ang kailangan ng babaeng 'to sa'kin? Nang makita niya ako ay agad siyang lumapit sa'kin. Nag
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 152. 💙
(Karla pov)Wala akong ginawa kundi ang umiyak. Gustuhin ko man isuplong at sabihin sa mga Montemayor ang tungkol kay Richard ay pinangunahan ako ng takot. Oo, naduduwag ako. Binantaan kasi ako ng ama ko na isiswalat din niya kasabwat ako, sisiguraduhin daw nito na malalaman ni Timothy na kasama ako sa mga planong ginawa nito. Hindi ko na kaya… kinakain na ako ng konsensya ko. Narinig ko ang usapan ni Timothy at Sheya, natatakot ako dahil mukhang may balak na naman na masama si Richard kay Sheya. Nakakatakot si Richard, imbis na magbago ito at magpasalamat sa ikalawang buhay na binigay ng diyos ay nagagawa pa rin nito na gumawa ng masama.Tumingala ako sa harapan ng mansion nang mag asawang Trevor at Sheya.Hindi na kasi kaya ng konsensya ko. Hindi na ako makakain at makatulog ng maayos. Bahala na…“Karla!” Nakangiting yumakap sa akin si Sheya ng makita ako. Niyaya niya akong umupo, pinaghandaan pa ako nito ng pagkain. Napansin ko na nanlalalim ang mata ni Sheya, mukhang hindi ito nak
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 151. 💙
(Timothy pov) "Oh, Timothy, napadalaw ka." Nakangiting bungad ng ina ni Karla sa akin, agad ako nitong pinapasok sa loob. Mas masigla na ito kumpara no'ng una ko itong makita, siguro dahil na rin sa regular check up nito at patuloy na pag inom ng gamot. "Naku, iho, nag abala ka pa." Tila nahihiyang turan nito ng makita ang marami kong dalang groceries at lutong pagkain. "Hindi ito isang abala, nay." Ako na nagsalansan ng mga pinamili ko dahil ayaw ko itong mapagod. Pagkatapos ay agad kong tinanong ang ina ni Karla. "May problema ka ba, nay? Kayo ni Karla?" Oo, isa ito sa dahilan kung bakit ako nagpunta rito. Gusto kong malaman kung ano ang problema nilang mag ina. I know it was wrong because it's a family matter, but for me, when it comes to Karla, it's matter. Mahalaga sa akin ang nobya ko. Kung sakaling malaman ng nobya ko ang ginawa at magalit ito ay maiintindihan ko. I'm really worried. Hindi na ako mapakali dahil pakiramdam ko ay naglalagay ng pader sa pagitan naming dalawa si
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 150. 💙
(Timothy pov) Hindi ko mapigilan ang mag alala dahil hindi sinasagot ni Karla ang mga tawag ko. I called may secretary to cancel all my appointments at nagmamadaling umuwi sa condo. Then I saw her, crying while holding her cellphone, mukhang hindi maganda ang pinag uusapan ng mga ito dahil mas lalong humaguhol ng iyak ang nobya ko. Rumehistro ang gulat sa mukha niya ng makita ako. "T-Timothy..." "What's wrong? May nangyari ba kay nanay?" Nag aalala akong yumakap sa kanya. Kilala ko si Karla hindi ito basta iiyak lang kaya alam kong may mabigat siyang dinadala. Pero imbis sagutin ako ay tumalikod ito sa akin at umiling. Bumuntong hininga ako. Kahit nanaig sa akin na alamin ang problema ay iginagalang ko kung ayaw man niyang sabihin sa akin ang problema niya. "N-Nagluto ako, hon. S-Sandali lang at maghahain ako ng pagkain." Nagpaalam si Karla na maghahain, tumango ako bago pumasok sa kwarto para magbihis. Ilang beses pa akong bumuntong hininga. Hindi ko talaga gustong makita na umii
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 149. 💙
(Karla pov)Masaya kaming nagkukwentuhan ni Jelay habang kumakain sa isang fast food chain. Nagkita kaming dalawa at syempre nagkamustahan. Sinabi ko sa kanya na uuwi na ako sa bahay namin sa susunod na buwan. “Teka, saan ka ba nagtatrabaho?” Tanong sa akin ni Jelay. “Para madalaw ka namin ni nanay. Boss mo ba si Timothy?” Muntik na akong masamid sa tanong niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin kasi sinasabi sa kanila ang totoo. Alam ko kasi na magagalit si nanay kapag nalaman niya na nakatira ako sa isang bahay kasama ang isang lalaki. Sino bang ina ang matutuwa na ang anak niyang dalaga ay mayro’ng kasamang lalaki sa bahay. Hindi ko na nasagot ang tanong niya ng tumunog ang cellphone ko. Tumatawag ang ama ko. "Hindi mo ba sasagutin? Baka importante 'yan." Umiling ako kay Jelay. "Wrong number lang." Nang maghiwalay kaming dalawa ay saka ko binasa ang text messages na pinadala ng ama ko. Gusto nitong malaman kung may improvement na ba sa plano ko. Bumuga ako ng hangin. Mahal ko
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 148. 💙
(Karla pov)Iyak ako ng iyak dahil walang balita kay Jelay. Hindi ito matagpuan at kahit ang mga kapulisan ay hindi ito natagpuan. Maging si nanay ay sobra ng nag aalala rito.“Ma’am, sigurado ka ba na dito nakatira ang kaibigan mo?” Intriga sa akin ng pulis na may pagdududa. “Opo, mamang pulis. Tandang-tanda ko na iyan ang nakalagay sa ID ng kaibigan ko noong nagtatrabaho kami.” Dagdag ko pa.Kumunot ang noo ni Timothy, ang pulis ay kunot din ang noo, nagtataka tuloy ako kung bakit parang nagtataka silang dalawa.“Ma’am, ang lugar kasi na iyan ay isang exclusive subdivision, puro mayayaman ang nakatira sa lugar na ‘yan at iisang angkan lang… ang angkan ng mga Herendes. Kaya imposible na ri’yan nakatira ang kaibigan mo.” “Hon, hinawakan ni Timothy ang kamay ko. Alalahanin mong mabuti, sigurado ka ba na dito siya nakatira?” Agad na tumango ako. “Oo, hon, sigurado ako. Kung gusto ninyo ay alamin ninyo sa dati naming pinapasukang pabrika, sigurado ako na mayro’ng record si Jelay doon.
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 147. 💙
(Timothy pov) Kumunot ang noo ko pagdating sa tapat ng pintuan ng condo ko. May nakita akong bulaklak at ilang regalo na para kay Karla. Naka-indicate ang pangalan ng nobya ko rito kaya takang-taka ako. Hindi kasi ako bumili ng bulaklak ngayon kay Karla dahil dumaan ako ngayon sa isang jewelry store para bilhan ito ng kwintas na mayro’ng picture naming dalawa.Tiningnan ko ng masama ang katapat ng pad ko, ang condo unit ni Bane. Lumapit ako rito at malakas na kumatok. Pero imbis si Bane ay isang babae ang nagbukas rito.“Clare!?” Gulat na gulat na bulalas ko. “Hi, Timothy!” Agad na bati ng dalaga na nakangiti. “Pasa sa akin ba ang mga bulaklak na ‘yan?”“Bakit ikaw ang nasa unit ni Bane? Nasaan siya?” Iniinis ako ng gag0ng ‘yon ah. Alam ko siya nagpadala nito kay Karla.“Sinong Bane?” Tanong ni Clare. “Ah, siya ba ‘yong dating nakatira dito? Well, sa akin na ang unit na ‘to dahil ibinenta na ito sa akin.” Ngumiti ito ng pilya. “Si Bane ba talaga ang hinahanap mo, oh baka naman ako t
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 146. 💙
(Karla pov) Sobrang saya ko dahil hindi na peke ang relasyon namin ngayon ni Timothy. Araw-araw ay dama ko ang pagmamahal niya sa akin. Wala siyang ginawa kundi ang suyuin ako, sabi nga nito ay 'liligawan niya ako ng pormal kahit kami na. "Salamat, Timothy," Pasalamat ko sa kanya ng abutan niya ako ng bulaklak. "Sabi ko naman sayo ay tama na e. Tingnan mo ang condo mo, malapit ng mapuno ng mga bulaklak." Dalawang buwan na matulin ang lumipas, tapos na ang agreement namin dalawa pero heto at masaya kaming nagpatuloy sa relasyon namin. "Kasalanan mo 'yan, hon. Hindi mo kasi tinatapon ang luma kong binibigay." Iiling-iling na sabi nito sa akin na ikinairap ko sa kanya. "Bakit ko itatapon, eh binigay mo sa akin lahat ng 'to." Sa totoo lang ay sinubukan kong sundin ang sinabi niya sa akin pero hindi ko talaga kaya. Bukod sa nanghihinayang ako ay gustong-gusto ko ang mga bulaklak na nakikita sa umaga. Hindi ako magsasawang titigan ang mga ito dahil galing ang lahat ng ito sa kanya. Kumu
