Hindi na nagkaroon ng pagkakataong itanong ni Sophie kay Ella ang dahilan kung bakit hindi agad ito nakauwi noong araw na ginabi siya sa paghihintay sa kaibigan.
Excited nilang pinag-usapan ng gabing iyon ang Pamilya Madrid. Nasentro ang kanilang pagkukuwentuhan sa nag-iisang anak na binata ng mga Madrid. Nilagyan nila ng mukha sa kanilang mga imahinasyon ang lalaking hindi pa nila nakikilala.
Na dinala ni Sophie hanggang sa kanyang panaginip.
Napanaginipan niyang napakaguwapong lalake ni Victor Madrid. May magandang pangangatawan at maginoong pag-uugali. Nililigawan siya nito. Pinagsisilbihan at nireregaluhan. Hanggang sa naging magkatipan sila.Magkahawak kamay silang namamasyal. Nagsusuyuan. Pakiramdam niya’y nasa ulap siya, lalo ng yakapin na siya nito.
At napapikit siya ng hahagkan na siya…PAK!
Napadilat si Sophie.
“Bakit ka ba namamalo?” tanong niya, kasabay sa paghaplos sa hita niyang pinalo ng kaibigan.
“Alas otso na po ng umaga, ale. Mali-late ka po sa flight mo papuntang Palawan.” sagot ni Ella.
Biglang napabangon si Sophie. Takbo sa banyo. Naligo.
…….Sa Palawan…
Ka video call ni Victor Madrid ang kapatid na si Amelia.
“Isang oras na daw naghihintay sa airport ‘yung magiging nurse ni mama!”
“Heto nga. Nagmamadali na nga!”
“Bilisan mo! Mahirap kumuha ng magaling na nurse.”
Pasakay na siya sa kotse, patuloy pa rin ang tungayaw ng kanyang ate.
“Paano mo naman natiyak na magaling ang nurse.”
"Summa cum laude siya ng grumadweyt ng nursing, laging nasa deans list noong nag-aaral and to top it all topnotcher siya sa board exam!”
Saglit na natameme si Victor.
Dikawa'y umiral ang asal na mapang-asar.
“Kung gano'n siya kagaling, di sana'y maraming ospital ang nag offer sa kanya ng trabaho!” pakikipag-argumento niya.”
“Ayaw daw n‘ya sa ospital magtrabaho.”
“Magna-nurse siya tapos ayaw n'ya magtrabaho sa ospital! Anong kaartehan ‘yun?”
“Sa ayaw niya,e. Pakialam mo?”
“Baka gustong makabingwit ng bilyonaryo at stepping stone niya ang pagtatrabaho bilang nurse ng rich!”
“Hoy, Victor! Huwag mo man lang tangkaing ligawan ang nurse na ‘yun. Huwag mong pairalin ‘yang pagiging babaero mo. Binabalaan kita!”
“Bakit, maganda ba siya?”
Nang-aasar ang naging halakhak ni Amelia Madrid, na sinundan ng sarkastikong pananalita.
“You will see.”
Na sinundan ng pagputol sa pag-uusap nilang magkapatid.
Inis na napabuntunghininga si Victor.
“Pangit siguro ‘yun, kaya “you will see” ang sagot ni ate.”
Mabilis magsabi ng maganda ang ate niya, kung talagang maganda ang ipinasusundo sa kanya.
“Minsan nga kahit ordinary looking lang ang babae sasabihin niya, maganda at seksi! Para magmadali ako sa pagsundo.”
Siya ang tagasundo ng ate niya sa mga kaibigan nitong nanggagaling kung saan man, at namamasyal sa Palawan, na iniimbita ng ate niya na sa kanilang bahay na mag stay-cation.
Pangit nga siguro.” pagbibigay konklusiyon niya sa nasa isip.Hindi niya kailangang magmadali.…..
Iritado na si Sophie.
“Ano ba ‘yan? Dalawang oras na ‘kong naghihintay, hanggang ngayon wala pa!”
Kinabahan siya.
“Baka kakilala ng mga Sandoval ang mga Madrid na ito, at nalaman na ako ang magiging nurse ni Amanda Madrid.”
Takot sa mga Sandoval ang dahilan kung bakit ayaw niyang magtrabaho bilang nars saan mang ospital. Alam niyang sa dami ng mga koneksiyon ng mga ito ay madali siyang mati-trace.
Luminga-linga siya. Nagbuhul-buhol ang kalabog sa dibdib ng makitang may lalaking naka shades ang wari ay minamatyagan siya.
“Baka pinagmumukha muna nila akong tanga sa paghihintay, tapos…tapos…”
Hindi n'ya malaman kung ano ang iisipin niya.
Tiningnan ang puting kartolinang dalawang oras na niyang hawak, kung saan nakasulat ang kanyang pangalan.SOPHIE SAMONTE
Nabitiwan niya ang stick na kinakakabitan ng kartolina, ng mapansing palapit sa kanya ang lalaking naka shades. Nagmamadaling naghanap ng mapagkukublihan.
Nilingon ang lalaking kinatatakutan.“My God! Sinusundan niya ako!”
Takbo sa nakitang ladies room si Sophie.
“Safe ako dito!”
Walang lalaking puwedeng pumasok sa kanyang pinuntahan. Inilabas niya ang make-up kit niya, matapos humarap sa salamin ng ladies room.
…….
Dinampot ni Victor ang kartolinang nabitiwan ni Sophie. Binasa ang pangalang nakasulat doon.
SOPHIE SAMONTE
Tiningnan ang oras sa relong suot.
“Wow! Mahigit dalawang oras na pala akong late sa usapan.”
Sinuyod niya ng tingin ang paligid. Umasang makikita ang babaing kanina lamang ay idinidispley ang kartolinang may nakasulat na pangalang Sophie Samonte, upang agad makita ng Victor Madrid na susundo rito.
“Paano ko naman malalaman kung nandito pa siya,e, hindi ko naman alam kung ano ang hitsura niya.”
Nagdalawang isip siya kung tatawagan ang ate niya.
“Siguradong magwawala sa galit ‘yun. Bobombahin na naman ako ng umaatikabong sermon.’
Nagpasyang magbakasakali muna sa paghahanap.
Palinga-linga, tsumatsamba si Victor, nagbabaka sakaling makikita at makikilala ang nurse na ipinasusundo sa kanya.
“Oh, Lord, bigyan mo po ako ng milagro. Bigyan Mo ako ng sign kung paano ko makikilala ang nurse na ‘yun.”
Ng may bumangga sa kanya.
Si Sophie, na nakapagpalit na ng anyo sa pamamagitan ng make up.
“Ano ba?” histerikal, ninenerbiyos na sigaw nito sa nabangga.
“Anong ano ba? Ikaw ang nakabangga, ah.”
“Kung nakatingin ka sa pinupuntahan mo, hindi tayo magkakabangga!”
Pinagmasdan ni Victor ang mukha ng babaing pinipilosopo siya.
“Wow! Ang kapal… ng make up!” ang bigla niyang nasabi.
Pakiwari ni Sophie'y binabastos siya ng nakangiting-nakaismid na pagkakatingin ng lalake..
“Bastos!”
Agad iniharang ni Victor ang may stick na kartolinang kanyang hawak, nang akala niya'y sasampalin siya ng kaharap.
Natigilan ang babae ng mabasa ang nakasulat sa kartolina.SOPHIE SAMONTE
Natitigilang napatitig siya sa lalaking wari'y nang-aasar ang asta sa kanya.
Kamukha siya ni Amelia Madrid!
“Patay!”
Nasabi ni Sophie sa sarili nang mapag konek-connect ang kartolinang hawak ng kaharap, sa palinga-linga nitong paglalakad at ang anyo nito na malaki ang pagkakahawig kay Amelia Madrid, ang babaing nag-hire sa kanya bilang nurse ng ina nitong si Amanda Madrid.
Pakiramdam niya'y nangangapal ang kanyang mukha, hindi dahil sa kapal ng make up, kundi dahil sa pagkapahiyang nararamdaman.
“OMG! Paano ba ako magpapakilala dito?”
“Huwag na, Miss. Marami na akong girlfriends.”
Tinalikuran at iniwan siya ni Victor.
“Bastos na ‘to, ah!”
Gigil na gigil sa inis si Sophie.
“VICTOR MADRID!”
Napatigil sa paglalakad si Victor, dahil sa malakas na pagtawag sa pangalan niya ng babaing inasar niya. Napaisip.
“Baka si Nurse Sophie Samonte ‘yon, ah?”
Palapit na sa kanya ang babae ng lingunin niya ito.
“I'm Nurse Sophie Samonte.” Pagpapakilala nito sa kanya, sabay sa pag-abot ng kamay para sa handshake.
*******
Honda Civic SiR ang kotseng minamaneho ni Victor Madrid.“Manual driving lang. Lumang modelo, “ nasa isip ni Sophie, “middle class, hindi rich. Pero kung makaasta ang lalaking ‘to, feeling super rich. Kayabang! ”Hindi mahalaga kay Sophie kung middle class man o super rich ang paglilingkuran niya bilang nurse.“Ang importante ay magbabayad sila nang tama at hindi manggugulang. “Makintab at halatang alagang-alaga ang sasakyan. Malinis ang mga upuan at walang kahit anong mantsa na mapapansin sa loob. Makinis ang pagtakbo at walang ingay na maririnig mula sa makina nito.Tahimik si Sophie, habang patingin-tingin sa kanya ang nagmamanehong si Victor. Ramdam niya ang mga mata nitong nakatutok sa kanyang mukha, at nakikita niya sa sulok ng kanyang mga mata ang inis sa bawat galaw at ekspresyon ng mukha nito. Inis na nagsimula sa unang sandali pa lang ng pagkikita nila.&ldquo
Gumagapang at umaalipin na sa kanyang kamalayan ang matinding takot. Bawat aninong kumikilos ay nagpapanginig sa kanyang laman at nagpapabilis sa tibok ng kanyang puso.“Ano ’yon?” Nanginginig ang tinig na tanong ni Sophie sa sarili, ng mapansin ang aninong wari ay biglang nagtago sa dilim.Luminga-linga siya. Hinanap ang posibleng pinuntahan ng anino.“Baka holdaper ‘yun. Baka terorista! Baka…”Muli may aninong kumilos. Nanlalaki ang mga matang sinundan niya iyon ng tingin.May kumalabog mula sa hood ng sasakyan.BOG!“EEEEEEEEEEEEEEE!”…….Nakarating sa kinaroroonan ni Victor ang malakas na hiyaw.“Si Nurse Sophie kaya ‘yun?”Nanainga. Hinintay kung may maririnig pang sigaw.…….“EEEEEEEEEEE…”Nakapikit nang mariin ang mga mata ni Sophie, habang patuloy sa pagsigaw.D
Pahigpit nang pahigpit ang pagkakasakal kay Sophie. “Hindi ako makahinga. Bitiwan mo ‘ko!” Habang pilit niyang kinakalas ay lalong humihigpit ang kapit ng mga kamay sa kanyang leeg. “Masama kang tao. Papatayin kita. Dadahin kita sa impiyerno!” “Wala akong kasalanan sa ‘yo!” “Ikaw ang pumatay sa Akin!” “Baliw! Multong baliw! Wala akong kasalanan sa ‘yo… “ Ubos lakas, puno ng panggigigil na kinapitan ni Sophie ang mga kamay na sumasakal sa leeg niya. Puwersahang kinalas. “Walaaaa… !“ ang malakas na sigaw. SPLAKK! SPLASHH… Malakas na humampas ang kanyang kamay sa gilid ng bathtub. Nagising si Sophie. Nagkandasamid at inubo dahil sa tubig na malakas at biglaang pumasok sa kanyang bibig, nagtuluy-tuloy sa baga niya. Agad niyang iniangat ang kanyang ulo sa tubig. Lumuhod. Nagkakandaiyak na isinuka ang tubig na nainom. Hina
Nagmamadaling nagpaalam si Tony Sandoval kay Ella ng matanaw ang private investigator na kinontrata niyang maghanap kay Sophie Samonte.“Babalik ako agad. Kakausapin ko lang itong P. I. ““P. I.? ““Yeah. May ipinahahanap kasi akong tao. I’ll be back. “Sinundan ni Ella ng tingin ang nagmamadaling makaalis, habang sa kanyang isip ay nagtutumining ang hinala na ang kaibigan niyang matalik ang taong ipinahahanap nIto.“Kailangang marinig ko ang pag-uusapan nila.“ Ang nasa isip niya. “Nang biglang bumalik si Tony.“Baka matagalan ang discussion namin ng P. I. Would you mind kung ipahatid na muna kita sa bahay n’yo?”Hindi agad nakasagot si Ella.Sinenyasan ni Tony ang kanyang personal bodyguard na lumapit sa kanila ni Ella“May ipag-uutos po kayo, Boss?“ tanong nito, ng makalapit.
Dinampot ni Victor ang cellphone niyang nasa kama.LOWBAT!Mabilis na nagdesisyon.“’Yung landline sa ibaba ang gagamitin ko.”Nagtutumuling lumabas ng silid. Ngunit sa pagliko niya sa hagdan ay nabangga ang nagmamadali ring nars na kanyang isusuplong.HULOG!Nanlalaki ang mga mata, natigilang nakatingin si Victor sa babaing gumugulong, pababa ng hagdan, na walang patid ang paghiyaw.“EEEEEEEEEE…”Hanggang sa ito ay kumalabog at tumigil sa sahig. Walang malay tao.Mabilis ang mga pangyayaring hindi niya inasahan.Siya ang nagplanong magsuplong at ipakulong ang nars na pinaghihinalaang gumagawa ng masama.Ngunit tila siya pa ngayon ang mapaparusahan.May kaba sa dibdib na nilapitan niya si Sophie.Hindi gumagalaw ang nars. Duguan.Suminsin ang tibok ng pusong tinanaw ni Victor ang pinakaita
Animo palasong isinibat ang sasakyan ni Tony Sandoval. Walang pakialam sa yellow or red light, tuluy-tuloy ito sa pagtakbo, na tila ba walang pakialam sa mundo. Kahit pa ang sariling buhay ay hindi inalintana. Hindi iniiwasan ang ano mang bagay na nakaharang sa dinadaanan, bagkus ay binabangga iyon at pinatatalsik.Nakikipag-unahan siya kay kamatayan. Nais niyang makarating agad sa tirahan ng mga Caprichosa bago mahuli ang lahat.Pakiramdam niya ay nasa panganib ang buhay ni Ella. Kailangan niyang iligtas ito.Nag-aalala siya dahil sa malakas na kalabog at tili na kanyang narinig habang kausap niya sa phone ang babae. Ang malakas na kalabog na iyon (na hinihinala niyang katawan ni Ella na bumagsak sa sahig) ang dahilan kung bakit nag-aapura siyang mapuntahan ang babaing minamahal.Mahalaga sa kanya si Ella at hindi niya gustong may masamang mangyari sa babae. Ibig niyang mailigtas ito kung sakali man at may masamang pangyayari ng
Nagyuyukayok na si Victor sa pagbabantay kay Sophie Samonte. Pasaglit-saglit lamang ang kanyang naging pagtulog mula ng dalhin niya sa ospital ang nurse ng kanyang mama, talong araw na ang nakakaraan.Nasa comma ang babaing hindi sinasadyang nabangga niya at nahulog sa hagdanan.Inilapat ni Victor ang likod sa sandalan ng silyang inuupuan. Ipinatong ang throw pillow sa ibabaw at doon ipinahinga ang ulo. Pumikit upang pagpahingahin din ang mga matang pagod at nahihirapan na.Nakatulog.Nagsisimulang magkamalay si Sophie. Naaninagan niya ang mukha ng lalaking nakaupo sa silya, sa tabi ng hinihigaan niyang kama. Sa kisame nakaharap ang ulo nito.Nakanganga. Nakapikit. Tulog.“Si Victor Madrid?”Pagtataka niya.Inilibot niya ang mga mata sa paligid.“Ospital? Nasa ospital ako? Bakit ako nasa ospital?” Pabulong, sunud-sunod na tanong sa wala.Noon lamang niya napansin ang dextros
Nagmamadali, puno ng pag-aalalang sumugod sa ward na kinaroroonan ni Ella ang mag-asawang Caprichosa.Halos magsara na sa pamumugto ang mga mata ni Ella, dahil sa walang tigil na pag-iyak, hanggang sa mga sandaling iyon ng pagpasok nila sa kuwartong kinaroroonan nito.“Bakit ka umiiyak, anak?” Tanong ng ina, kasabay sa pag-upo nito sa kama at paghawak sa kamay ni Ella.Halos madurog naman ang puso ni Bern, habang pinagmamasdan ang nakahahabag na anyo ng nag-iisang anak nila ni Angelie.“Ano ang ginawa sa iyo ng lalaking iyon?” Tanong nito na ang tinutukoy ay si Tony Sandoval.Nasa tinig ni Bern ang galit sa bawat bagsak ng pananalitang nagmumula sa bibig. Galit na parang bombang maaaring sumabog kapag may nagkamaling pumindot ng detonator nito.Kinatakutan ng anak ang maaaring gawin ng ama, kung sakali at hindi mabubura sa utak nito ang masamang hinalang iniisip, tungkol sa lalaking nat
Tahimik ang paligid. Namamahinga at natutulog na sa kanilang mga hotel room ang mga bisita ng hotel. May iilan na naglalanguyan sa pool, na hindi ganap na naiilawan. At hindi makikilalang ganap ang sino mang naglalakad sa palibot kung hindi lalapitan at ang mukha ay pagmamasdan. May isa na naglilibot, nakikiramdam sa paligid. Ninamnam ang kasiyahan ng paglalakad nang malaya. Si Moira. “Sayang hindi ko nakita ang kasal ni Victor at ng nurse na ‘yon,” inilibot niya ang tingin sa paligid, “saan kaya dito ang suite na kinaroroonan nila,” naku-curious na tanong sa wala. Wala siyang tangkang manggulo. Kuryusidad lang ang nagtulak sa kanya upang habulin ang kasalan na hindi naman inabutan. “Gusto ko ring makita kung masaya ang magpakasal,” pakikipag-usap niya sa sarili, “nang sa gayon ay malaman ko kung ano ang dapat kong maramdaman sa oras ng kasal namin ng boyfriend kong German.” Salapi ang tanging dahilan kung
Payapa ang isip at damadamin, kausap ni Senyor Gaspar si Nadine sa telepono. Masaya siyang nagbibigay ng payo sa babae at mga kasama nito, na nakikinig sa kanya sa pamamagitan ng loudspeaker ng phone.Nagdadabog na biglang pumasok ang stressed na si Amanda.Ilang oras na lang at magsisimula na ang kasal, ngunit wala pa ang bride.“Ano ba namang babae ‘yon,” ang sabi, kasabay sa pagbagsak ng katawan paupo sa kama, “napaka-inconsiderate!”Hinihintay niyang magbigay ng komento ang Senyor, ngunit nagpatuloy lang ito sa pakikipag-usap sa phone.Napatingin ang babae sa asawa. Sumama ang loob, inisip na hindi siya pinapansin nito, at mas binibigyang halaga ang kausap sa telepono.“Sino na naman ba ‘yang kausap mo?“ Ang tanong na paangil.“Si Nadine. Makakasama na raw nila sa kanilang tropa si Marcel.” Sagot ni Senyor Gaspar, na halata ang saya sa ki
Inip na si Moira. Kinakabahan at nagdududa na rin. Nabubuo na sa kanyang utak ang hinalang niloko lang siya ni Atty. Jasmine Martin, upang mapapirma sa blankong dokumento.Kumakalat na ang takot sa buo niyang pagkatao. Nakakaramdam ng kawalang pag-asa.“Hindi ko dapat pinaniwalaan ang abogagang ‘yon,”naibulong ni Moira nang may pagsisisi, “hindi ko dapat pinirmahan ang blankong papel na ‘yon. Para ko na ring inihulog ang sarili ko sa impiyerno kapag nagkataon.”Umaga pa niya pinirmahan ang blank document na pinapirmahan sa kanya ng abogada, at sinabi nito na agad aasikasuhin ang pagpapalaya sa kanya, pagkatapos niyang mapirmahan ang pinapipirmahan sa kanya.“Tatakas ako, oras na hindi nila ako pinalaya,” pagpaplano nya, “gagantihan ko ang lintik na abogadang ‘yon once na makalabas ako piitang ito. Pagsisisihan niyang niloko niya si Moira Corpuz.”Halo-halong damdamin ang umiiko
Hindi nagugustuhan ni Moira ang mga pangyayaring nagaganap. Ilang araw na siyang naghihintay sa tawag ni Victor, ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin ito nagpaparamdam.“Walanghiya kang Victor ka. Gagawin kong impiyerno ang buhay n’yo ng magiging asawa mo kapag hindi mo naipaatras ang demanda sa akin ni Ella at ng mga barkada niya!”Nag-iisip na nagpalakad-lakad siya sa piitang kanyang kinakukulungan.“Buwisit naman kasi ang mga nagbigay ng stag party na 'yon,e,” gigil na naisip niya, “hindi man lang ako winarningan na asawa pala ni Tony Sandoval ang best friend ng pakakasalan ni Victor.”Kilala niya ang pangalang Tony Sandoval, bilang anak ng isa sa pinakamayamang tao sa buong Asia na si Senyor Gaspar Sandoval. Maraming koneksyon ang taong 'yon. Powerful!Sabi nga ng mga kakilala niya, wala sa matinong pag-iisip ang sino man, na magtatangkang kalabanin ang sino ma
CHAPTER 114 : TO FORGIVE IS TO FORGETGumala ang tingin ni Ella sa paligid ng restaurant na kanyang pinasok. Iyon ang lugar na pinili ni Victor upang makipagkita sa kanya.Hindi niya gusto ang pakikipagtagpong iyon sa lalaking pakakasalan ng kanyang kaibigan. Ngunit curious siya sa sasabihin nito na hindi magawang sabihin sa telepono.Natanaw niya ang sulok na kinaroroonan ni Victor. Nakangiting kumaway ito sa kanya.Umakyat ang kanyang dugo sa ulo.Gustong sumabog ni Ella sa galit.Nagmamadali siyang lumapit kay Victor, sa paghahangad na matapos na agad ang magiging pag-uusap nila.“Ano’ng gusto mong orderin?” Tanong nito sa kanya nang makalapit siya.“Wala,” sagot niya na nanggigigil sa inis, “sabihin mo na, ano man ang sasabihin mo at nang makaalis na agad ako,” angil niyang inis na inis.“Init naman ng ulo!” Komento ni Victor.
Simple white wedding gown ang isusuot ni Sophie sa araw ng kanyang kasal, na si Amanda ang pumili ng design at designer.Mababa ang neckline ng wedding gown, ngunit may lining na kulay balat. Sa biglang tingin ay aakalaing balat mismo ng ikakasal ang kumikislap na nakalantad sa malalim na leeg ng damit. Ngunit kung muling pagmamasdan ay mahahalatang may lining itong nakakapit sa balat ng ikakasal.Handmaid ang mga burda sa pang-itaas na bahagi ng pangkasal na iyon, na gawa sa manipis, mamahaling telang ramie.Manipis, malambot na uri ng tela ang ginamit sa ibabang bahagi ng wedding gown, na sumusunod sa bawat galaw ng may suot nito. May lining din itong kulay balat. Mapapansin ang tila gintong mga butones sa likod ng wedding gown na backless hanggang baywang. Kumikinang sa makintab na tila gold powder ang guwantes, na hanggang lampas sa siko ng ikakasal.“You look so stunning!” Paghanga ni Amanda sa mama
Pakiramdam ni Victor ay masisiraan na siya ng bait. Lahat ng paraan ay ginawa na niya upang makausap si Sophie. Ngunit pinanatili nito ang invisible na pader, na inilagay nito sa pagitan nila.Matigas ang loob ng kanyang kasintahan. Nakipag-break na ito sa kanya, sa pamamagitan ng text, bagay na hindi niya matanggap.“Pag-usapan natin ito, Sophie. Ilang araw na lamang ay ikakasal na tayo.” Sagot niya sa text ng pakikipagkalas ng babae sa kanya.KRRIIINNNNGGGG…Hindi na niya tiningnan sa screen kung sino ang tumatawag, agad na sinagot ni Victor ang kanyang phone.“Babe, thanks at tumawag ka rin sa wakas!”“Victor, tulungan mo ako!” ang sabi agad ng tumawag sa kanya, “patung-patong na demanda ang inihain ni Ella at ng mga kaibigan niya sa korte laban sa akin. ‘Yong simpleng trespassing ay dinagdagan ng robbery, pagbabasag ng mga gamit at naglagay daw ako ng drug
Dala ang tray ng pagkain, marahang kinatok ni Gener ang pintuan ng silid tulugan ni Sophie. Halos maghapon nang nakakulong sa silid tulugan nito ang kanyang anak, at ang mag-alala’y hindi na niya maiwasan.“Sophie, anak,” pagtawag niya, “may dala akong pananghalian mo,“ pagbibigay alam niya, “hindi ka nag-almusal kaninang umaga, baka kung mapaano ka na kung hindi ka pa manananghali.”Walang sagot. Wala ring nagbubukas ng pintuan.“Pagbuksan mo si papa, anak,” pakiusap na ng ama, “nangangawit na ang kamay ko sa pagbuhat nitong tray ng pagkain mo.”Narinig niya ang mahihinang yabag na papalapit sa pintuan, na nabuksan, makaraan ang ilang sandali.“Hindi na sana kayo nag-abala sa paghahanda ng pagkain ko, Papa,” saad ng anak, “hindi naman ako nagugutom, e.”“Ano bang hindi nagugutom ang sinasabi mo, e, kaninang umaga ka pa
Hindi mapakali si Victor.KRIIIIINNG…KRIIIIINNGG…Paulit-ulit niyang tinatawagan si Sophie, ngunit hindi nito sinasagot ang kanyang tawag.KRIINNGGG…KRIINNGGG…“Pick up, Sophie… pick up!”Nag-aalala siya kay Sophie. Ibig niyang matiyak na nasa ayos itong kalagayan at hindi nalalagay sa ano mang uri ng kapahamakan.“Nasaan ka ba, Sophie? Bakit hindi mo sinasagot ang iyong phone.”Bigla ay nakadama siya ng takot.“Baka kinausap siya ni Moira, ah,” naisip niya, “baka nalaman na niya ang totoo at gusto na niyang layuan ako.”Muli niyang idinayal ang numero ng cellphone ni Sophie. Paulit-ulit.…….Naririnig, ngunit hindi pinapansin ni Sophie ang pag-iingay ng kanyang telepono. Hindi siya interesadong makipag-usap kanino man, higit at lalo kay Victor. Ang nais niya ay mapag-isa. Hanapin at