Pagkarinig niya ng mga sinabi ni Finn ay bigla na lamang siyang natigilan. Ang kamay niyang nakahawak ng sigarilyo ay biglang tumigil sa ere. Sa mga sandaling iyon ay bigla siyang napaisip ng malalim. Dati ay ni hindi man lang iyon sumagi sa isip niya pero ngayon dahil sa sinabi ni Finn ay bigla siyang napaisip. Mula nang makipagkasundo siya kay Annie na bigyan pa ng isa pang pagkakataon ang pagsasama nila dahil sa hiling ng lolo niya ay hindi na pumasok pang muli sa isip niya na makasama si TRisha.Lalo na ngayon, kahit na maghiwalay man sila ni Annie ay hindi na niya pipiliin pa ang makasama pang muli si Trisha, pero napakalaking tanong sa isip niya ng mga oras na iyon kung bakit nga ba? Bakit nga ba ayaw niya? Mukhang gusto niyang sabihin na totoo nga ang hula ni Finn na kung sakali man na maghiwalay sila ni Annie ay hindi ba at sobrang saya niya sana dahil magkakabalikan na silang muli ni TRisha?Pero bakit patuloy niyang tinatanggihan ang pakikipaghiwalay ni Annie sa kaniya? Iyon
Samantala, nang magising naman si Lucas, bago pa man niya idilat ang kanyang mga mata ay kaagad na niyang iniunat ang kanyang kamay upang kapain ang katabi niya. Ngunit nang maramdaman niya na wala siyang katabi ay agad-agad na napamulat ang kaniyangg mga mata at mabilis na napabangon ng wala sa oras."Annie?!" sigaw niya pagkabangon niya kaagad at dali-dali siyang bumaba mula sa kama at hinanap ito aagad sa banyo. Ngunit wala ito doon at wala rin ito sa buong silid. Dahil sa nangyari kahapon ay talaga namang umahon ang takot sa didbib niya. Mabilis siyang lumapit sa mga bintana at hinawi ang mga kurtina ngunit maging doon ay wala ito doon."Annie!" sigaw niya ngunit walang sumagot sa kaniya. Nang makita niya na sarado ang mga bintana ay medyo nakahinga siya ng maluwag, iniisip niya kasi ay baka tumalon na ito doon ngunit mukhang hindi naman. Bago pa man siya makapag-isip ay dali-dali siyang lumabas ng silid at tumakbo pababa ng bahay upang doon ito hanapin.Nang makita niya ang isang
Agad naman na iniunat ni Annie ang kanyang kamay at dahan-dahan niyang inilagay ang mga ito sa kanyang tiyan at mahinang nagsalita."Alam mo ba dati ay may dalawang buhay rito? Naririnig ko ang bawat tibok ng mga puso nila at nakita ko pa sila mismo sa ultrasound. Alam mo ba kung gaano ko sila kamahal at napakarami pang bagay na handa akong isakripisyo para lang sa kanila? Pero ngayon…” muli siyang napakagat-labi. “Wala na sila…” sambit niya."Wala na sila… ayaw na nila sa akin…" sa huli ay hindi napigilan ni Annie na hindi mapaiyak. Nanginig ang kanyang mga labi dahil sa pagpipigil niya ng pag-iyak. Yumuko siya upang hindi nito makita ang sakit sa mga mata niya dahil sa pagkawala ng mga anak niya.Samantala ay halos hindi naman makagalaw si Lucas at para siyang na-estatwa dahil sa narinig niya. Mga baby? Ibig sabihin ay totoo ang sinabi nito noon sa kaniya. Totoo rin ang sinabi ni Greg sa kaniya? Ibig sabihin ay hindi kasinungalingan lahat ng iyon at totoong buntis ito nang maaksiden
"Sa huli ay wala na akong ibang maisip kundi ang mamatay na lamang dahil sa kawalan ng pag-asa.” pagatapos sabihin ni Annie ang mga iyon ay bigla na lamang siyang natahimik habang umiiyak at pagkatapos ay pinunasan niya ang kanyang mga luha at tumayo mula sa kanyang kinauupuan at tumalikod na rito dahil ayaw na niyang makita pa nito na umiiyak siya. Ayaw na niyang makita nito ang pagluha niya.Nang makatalikod siya rito ay doon bumalong ang luha sa mga mata niya at halos sumasakit na rin ang mga iyon dahil sa labis na pag-iyak niya. Ayaw na niyang umiyak. Pagod na siyang umiyak ngunit ayaw pang tumigil ng mga mata niya sa pag-iyak. Humakbang siya ngunit tumigil rin."Sa huli ay si Greg ang dumating para iligtas ako kung hindi siya dumating ay baka namatay na sana ako." sabi niya rito."Ngayon isipin mo na lang na isa na akong malamig na bangkay." dagdag pa niyang sabi rito. Matapos niya lang sabihin ang mga salitang iyon ay ramdam na ramdama niya ang pagkaubos ng lakas niya. Sobrang h
"Gusto mo ba talaga na maghiwalay tayo?" tanong ni Lucas sa kaniya habang nakatitig sa mga mata ni Annie at ang bawat pagbuka ng kanyang bibig ay napakahirap talaga para sa kaniya."Oo nga." mabilis na sagot nito sa kaniya at kitang-kita niya sa mga mata nito na wala man lang itong pagdadalawang isip na umoo sa kaniya. Dahil doon ay gumuhit ang sakit ng puso niya. Sobrang sakit. Sa totoo lang ay nagdadalawang isip pa rin siya pero ano pa nga ba ang magagawa, ayaw na siyang makasama nito.Humugot siya ng isang malalim na buntung-hininga. "Papayag ako sa isang kondisyon…" sabi niya rito habang nakatitig rin sa mga mata niya."Anong kondisyon?" kaagad na tanong nito sa kaniya."Kapag magaling ka na ay samahan mo ako sa bayan ng lolo't lola ko." sagot niya rito.Kaagad naman na tumango si Annie sa kaniya. "Okay, sige." sagot nito sa kaniya.…Ilang araw lang ang nakalipas ay tuluyan na ngang naka-recover si Annie at nag-hire pa talaga ng nurse si Lucas para personal na alagaan ito pati na
Kinaumagahan, agad silang nag-impakeng dalawa ng kaniya-kaniya nilang mga gamit at nagtungo sa bayan ng lolo at lola ni Lucas para sa pagkatapos nilang manggaling doon ay tyaka silang maghihiwalay. Tatlong araw ang napagkasunduan nila na itatagal nila doon at pagkatapos ng tatlong araw na iyon ay tuluyan na nga silang maghihiwalay at magkakaroon na sila ng kaniya-kaniya nilang buhay.Umaga pa lang ng umalis sila sa bahay nila ngunit dahil nga sa tagal ng byahe nila ay tanghali na sila nakarating doon. Isang liblib iyon na bayan. Agad silang dumiretso sa lumang bahay ng lolo at lola ni Lucas doon. Nang makita niya ang bahay ay nagulat siya at halos hindi makapaniwala. Isa lamang iyong simpleng bahay at malayong-malayo sa bahay na tinitirhan ni Lucas ngayon. Ang disenyo ng bahay ay nananatiling luma at hindi ginagalaw ngunit malinis naman ito at mukhang may naglilinis kaya malinis.Bago pa man siya makapagsalita ay agad na niyang narinig si Lucas na nagsalita. "Dito nakatira dati sina l
Agad naman na pinulot ni Lucas ang isang basahan sa ibabaw ng isang drawer at agad na pinunasan iyon ni Lucas. Sa totoo lang ay may nagpupunas nito araw-araw kaya napakalinis nito at walang alikabok, ngunit dalhil napalahalaga ng larawang iyon sa kaniya ay pinunasan niya pa rin ito.Pagkatapos ay ibinalik nito ang litrato kung saan nakalagay ito at pagkatapos ay nagsalita. "Pinakasalan ni Lola ang lolo ko sa edad na 18 at ipinanganak niya ang aking ama sa edad na 20. Ang larawang ito ay kuha pagkatapos lamang nilang magpakasal.” sabi nito sa kaniya."Ang kweto sa akin ni lola ay napakamahal pa raw noon magpakuha ng litrato kaya tanging siya lang ang nakaya ni lolo na makuhanan ng picture at hindi sila magkasamang dalawa." dagdag nitong sabi sa kaniya."So, ito lang ang picture ni lola nung bata pa siya?" tanong niya rito kung saan ay agad naman itong tumango sa kaniya bilang sagot sa tanong niya."Hmm, kung ganun diba dapat pagkatapos mamatay ni lola ay dala-dala ni lolo dapat ang l
Ngunit nang marinig niya ang salitang matagal na ay para bang tinusok ang puso niya ng libo-libong palaso. Matagal na? Oo nga pala, sinabi nga pala nito sa kaniya na may mahal na nga daw ito sa loob ng sampung taon, ibig lamang sabihin ay hindi siya ang tinutukoy nito kundi ang lalaking sampung taon na nitong minamahal. Ang lalaking iyon pa rin pala ay nananatili sa puso nito ng mahabang panahon.Hindi siya ang lalaking iyon at napaka-imposible talaga na maging siya iyon. Bigla siyang nakaramdam ng matinding selos ng mga oras na iyon. Sobrang selos ang nararamdaman niya. Umahon din ang galit sa dibdib niya na hindi niya man lang nakilala ang lalaking iyon kung sino ba iyon. Para hindi na siya masaktan pa ay nagpasya na lamang siyang baguhin ang paksa dahil habang pinag-uusapan pa nila iyon ay baka mas lumalim lang ang sakit na nararamdaman niya."Gutom ka na ba? Ano ang gusto mong kainin ngayong tanghali?" tanong niya rito.Agad naman itong napakurap-kurap sa kaniya at pagkatapos ay m