LOGINShare
Chapter Thirteen
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Fourteen
Mulagat na mulagat si, Rose. Kulang na lang ay ibato ang hawak na telepono. Nagpupuyos ang damdamin niya sa sobrang ngitngit sa kausap. At ano ang tawag nito kay Dimitri, Dimi? Dimi her ass. She got pissed with that woman. Tumaas-baba ang dibdib niya sa nadaramang inis. Oh God, she feels her anger escalating. Marahil ay masisinghalan niya si Dmitri 'pagdating nito. Ang hitad na iyon, nagmalaki pa. Ang laswa! She takes a deep sigh. Kalma Rose, kalma...Pero kahit anong pilit niyang ikalma ang sarili ay talagang umaapoy ang pakiramdam niya. Shit! Why am I so angry? Mabilis siyang lumabas nang sa wakas ay maulanigan ang tunog ng motorsiklo. Hindi na siya nag-atubili at madilim ang mukha na sinalubong niya si Dmitri na noon ay kasalukuyang ipinaparada ang motorsiklo nito sa gilid ng bahay. "Where have you been?" Mabalasik niyang tanong. Nagtatakang nilinga siya ng lalaki. "Nagpaalam ako sa'yo, hindi ba?"tugon nito. "Oo, pero sana nagsabi ka ng totoo. Hindi iyong
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Fifteen
Parang batingaw sa simbahan na dumagundong sa pandinig niya ang tanong na iyon ni Dmitri. Umilap ang kanyang mga mata. Siya, magseselos? Bakit siya magseselos sa mukhang belyas na iyon na ipinaglihi ata sa sawa at may lahing tuko? Kung makapangunyapit talo pa ang linta na gustong sumipsip ng dugo. Alam niyang hindi magandang manlait ng kapwa, pero husme hindi niya mapigilan. She can't contain her annoyance. Sa tuwing maiisip na si Lita at Dmitri sa isang mainit na tagpo sa madilim na apat na sulok ng silid ay talaga namang tinutubuan siya ng sungay. Kulang na nga lang ay manakit siya. Kulang na lang ay sakalin niya si Dmitri sa mga oras na iyon. Girl pangitang-pangita ang pagseselos mo. Naninibugho ka 'wa ka naman "K" as in karapatan, bulong ng isang bahagi ng isip niya. Mabilis siyang umiling nungkang aminin niya iyon sa lalaki. Para ano? Pagtawanan siya nito at ni Lita? "Hell, no!" Tinabig niya ang braso ni Dmitri at marahang itinulak upang makawala sa pagkakakul
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Sixteen
“Narito lang ako." Anang boses na nagpalingon kay Rose. Naaninag niya sa dilim ang bulto ni Dimitri. Naninigarilyo ang lalaki at nakaupo sa bangkong kawayan habang nakasandal sa may pader ng bahay nito. Nang maramdaman niyang tahimik at wala nang paggalaw sa sala ay nagsimula siyang kabahan. Agad siyang lumabas ng kwarto, tahimik at malinis na sa kusina ngunit wala ang lalaki. Mabilis niyang tinungo ang pinto palabas. At dahil inaatake na naman ng nerbiyos ay hindi niya napansing nasa tabi lang pala ang binata. Marahil ay nagpapatunaw ng kinain o nagpapahangin. Humakbang siya pabalik, gumaan ang loob at naglaho ang takot. Kanina sa silid ay tumaas-baba ang dibdib niya sa samu't saring emosyon na naramdaman. Nagpapadyak siya na parang bata, nakakatawa. Tunay na naiwala niya ang composure. Oo, aminado na siya. Nagseselos talaga siya kay Lita. Para siyang bata na inaagawan ng paboritong laruan sa unang pagkakataon. Laruan? Ang laruan ay maaari mong ipahiram o ipamaha
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Seventeen
🌹Chapter Seventeen 🌹Naikuyom ni Dmitri ang mga palad. Napapamura. Inaamin niyang hindi niya naawat ang sarili kanina. Normal na madismaya si Rose dahil lumalabas na pinaglalaruan niya ang damdamin nito. Hindi siya manhid para hindi maramdaman na may nagbago na sa pagtinging inuukol ng dalaga para sa kanya. Alam niyang nagseselos ito kay Lita. At sa mga nangyari itong gabi ay naging mas malinaw sa kanya ang lahat. May pagtingin ang dalaga sa kanya, damang-dama niya iyon. Maging siya ay may espesyal na pagtangi sa babae. Naramdaman niya iyon sa unang pagtama pa lamang ng kanilang mga mata. Ngunit wala siyang plano na palawigin ang nararamdaman. Kaya hinayaan niya itong paniwalain ang sarili na may namamagitan sa kanila ni Lita. Hindi niya hahayaang buwagin ng bumabangong damdamin ang matigas na pader na itinanim niya sa kanyang puso. Dahil wala itong lulugaran sa madilim na bahagi ng pagkatao niya. Hindi siya kapat-dapat sa pag-ibig ni Rose. Mula sa
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Eighteen
🌹Chapter Eighteen🌹Ingay nang papaalis na sasakyan ang huling maririnig mula sa labas. Naiwan si Barok at dalawa pa nitong kasama upang siyang tumapos sa trabahong iniatas ni Horan. Itinutok ni Barok ang hawak na baril sa sentido ni Rose. Awtomatikong naipinid ng dalaga ang mga mata at tila inantay na lamang na pumutok iyon. Nangatal ito sa takot. Tuluyang pinanghinaan ng loob. Naikuyom naman ni Dmitri ang mga kamao. Nagtagis ang mga bagang ng lalaki. Kulang na lang ay takbuhin nito si Barok at balian ng leeg ura-mismo. "Ibaba mo ang iyong armas, Barok. Tinatakot mo siya." Naroon ang diin sa mga salita niya sa kabila ng lupaypay na s'ya at duguan. "P...tang na ka Dmitri! Pinatay mo ang aking kapatid sa pagnanais lamang na masolo ang babaing ito." ang gigil na wika ng bandidong si Barok. Inilapit ng lalaki ang labi sa punong tenga ng dalaga at malisyosong dinilaan ito roon. Napakislot si Rose sa pandidiri kaya't pilit na inilalayo ang sarili sa tulisan. Sa kabila niyon ay
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Nineteen
Humigit kumulang dalawang oras na nilang binabagtas ni Dmitri ang kahabaan ng kalsada, sa hinuha ni Rose. Pagkatapos ng biglaang pag atake ng pangkat nila Horan sa barrio ay agad na naghanda ang lalaki sa pag-alis. Ni hindi man lamang kinakitaan ng dalaga na ininda ni Dmitri ang mga tama at galos nito sa katawan. Nagkaron ito ng malaking sugat sa ulo dala ng mga ginawang paghampas ni Horan. Subalit ay tinalian lamang iyon ng bandana ni Dimitri upang maitago at maampat ang pagdurugo. At siya ang labis na nag-aalala para sa kalagayan ng binata. Bitbit ang isang may kalakihang bag na itim na sa hula niya ay pawang mga armas nito ang laman ay agad na silang tumulak paalis. Dalawang bayan na ang nadaanan nila ngunit mukhang walang balak na huminto ang lalaki. Nagpatuloy ang kanilang byahe. Ang sigurado lamang siya ay hindi iyon palabas ng San Fabian. Sa wakas ay inihimpil ni Dimitri ang motorsiklo nito sa likod ng isang may dalawang palapag na istraktura. Isa iyong lumang bahay ng
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Twenty
Hinayaan ni Rose sa patuloy na pagdaloy sa katawan niya ang tubig na nagmumula sa dutsa. Sinusubukan niyang lunurin sa tubig ang iba't-ibang emosyong nagsasabayan sa isip at pandama. Kanina ay kinuskos niya nang maigi ang mga bahagi ng katawan upang mabura ang mga marka ng kamay doon ni Barok. Maituturing na pangalawang bangungot na naman ang lahat. Nagpapasalamat siyang nananatili siyang buhay magpa-hanggang ngayon. At lahat ng iyon ay utang na loob niya kay Dmitri. Si Dmitri ang lalaking lagi na'y laman ng kanyang puso. Subalit ang katatagan ay unti-unting pinahihina ng hapdi at kirot na dala ng kanyang pagkabigo. Mas ramdam pa niya ito kaysa sa mga sugat at galos sa katawan. Tinapos na niya ang paliligo at lumabas na tanging roba ang suot. Hindi na siya nangiming gamitin iyon dahil nakabalot pa sa plastic nang kunin niya at mukhang hindi pa gamit. Maliban sa nauna nang nabanggit ni Lita na maaaari niya gamitin ang anumang gamit na naroon. Nabigla siya nang
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Twenty-One
Pinaalab ng mga halik ang mga puso nilang nasabik sa isa't-isa. Pinakawalan ni Dmitri ang kanyang mga labi. Lumipat ang labi nito sa balikat ni Rose, paakyat sa leeg, hanggang sa likod ng tenga. Hindi na namalayan ni Rose na napa-upo na siya sa kanlungan ni Dmitri. Patuloy ang paggalugad ng bibig ni Dmitri. Sinapo ang kanyang kanang dibdib. Bumalik sa kaliwa at tuluyan itong sinubo. Labis na ligaya ang dating kay Rose ng sensasyon. Ungol ng pagpaparaya at labis na kaligayahan. Halos ikapugto ng hininga ng dalaga ang daluyong ng bibig ni Dmitri sa kanyang dibdib. Salit-salitan Lunod na lunod ang dalaga sa init na dulot ng kanilang mga katawan. Hinila ni Dmitri ang balakang ni Rose. Tamang madama ang pagbabago sa loob ng pantalon nito. Nang biglang may maaalala ang dalaga. "Are you sure you wanna do this? I mean you may get hurt?" "Gusto mo bang tumigil ako, sabihin mo. Gusto kong marinig mula sayo," wika ni Dmitri, sa pinakamalambing na tono. Hinalikan siya
Latest chapter
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Sixty ( Any Katapusan)
🌹Chapter Sixty🌹(Ang Katapusan)Rose was stunned. Her eyes still went wide. Tama ba siya nang rinig? "Na... naaaalala mo?" atubiling tanong niya. "Yes, I remembered everything, particularly...us." malambing na sagot ni Alexander, habang nakatunghay sa maliit niyang mukha. Sa nanlalaking mata ay muling umawang ang mga labi niya. Hindi agad siya nakapagsalita. Pilit inaaabot ng isip ang mga salitang nagmula sa lalaki. Baka kasi dinadaya lamang siya ng pandinig. "P...pero sabi ni Lance..." "Ni Lance? putol ni Alexander na may pagkunot ng noo. "Yes, he said you did not remem...," she paused. "Oh that bastard, he tricked me!" She hissed. Sukat humalakhak si Alexander. "You two have the same feathers," sabi ni Rose, na kinakitaan ng pagkapikon. "So devastating that you may remember parts of the memory but not all of it," dagdag niya. "You're the most beautiful part of it," Alexander said softly, while gently caressing her shoulder. "But you set me up.
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Fifty-Nine
Abala man sa ginagawa ay hindi magkamayaw si Rose sa katatanaw kay Alexander. Tinutulungan niya sa paghahanda ng pagkain ang Tiyang Linda niya. Kanina ay pinilit niyang magpaka-kaswal habang kaharap si Alexander. Hindi pa rin siya makapaniwala sa mga natuklasan ngayong araw. Gimbal pa rin siya at hindi agad-agad makabawi sa naging pag-uusap nila ni Lancelot. Hindi rin niya matiyak sa sarili kung ano ba ang nararapat niyang maramdaman sa mga sandaling ito. Ang kaalamang buhay si Dmitri ay labis na nagpagalak ng kanyang puso. Subalit ang katotohanang burado sya sa mga alala nito ay nagdudulot ng 'di matawarang hapdi at kirot sa kanyang damdamin. Ibang klase magbiro ang tadhana. Dumarating sa mga panahong hindi mo inaasahan at hindi ka handa. Huminga sya ng ubod lalim nang makaramdam ng pagbigat sa dibdib. Hinagod niya iyon gamit ang kamay dahil sa pakiramdam na paninikip. Pinuno niya ng hangin ang kanyang busto. Muli niyang sinulyapan si Alexander. Puno ng kasiyaha
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Fifty-Eight
“Kung ganoon ay saan dinala ni Alexander ang anak ko?" aniyang pilit na ginagawang pormal ang tinig. Napaupo siya sa katapat na silya ng lalaki. Larawan ng kalituhan at kawalan ng magawa. Punong-puno siya ng pangamba para sa anak. Nakakahiya man ay nawawala ang composure niya sa harap ng abogado. Mistulang balisa at tuliro sa itinatakbo ng mga pangyayari. Kagabi lamang ay talo pa ni Alexander ang totoong mangingibig sa pagpapadama ng pagmamahal. Sadyang ginugulo ng lalaki ang isip at damdamin niya. Sa isang pitik lamang ay dagli nitong naparupok ang kanyang depensa bilang babae. Paano kung ang lahat ng ipinakita nitong pagsuyo ay pawang balatkayo lamang upang makuha ang kanyang loob at pagtitiwala? Saan hahantong ang lahat? Isa ba sa mga istratehiya nito ang magpanggap upang mapagbayad siya sa isang pagkakamali na hindi niya mahanapan ng sagot? Spare my daughter Alexander, Oh God. she mouthed. Handa siyang harapin ang anumang kaso na maaring ipataw ng asawa. Kung
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Fifty-Seven
Nag-alala si Tiyang Linda para kay Rose na noo'y nagdadalaga pa lamang. Sa wari nito ay sinasamantala ni Don Manolo ang kanilang pangangailangan dala ng kahirapan. Ilang beses nitong pinayuhan ang pamangkin na pag-isipan o pagnilayang mabuti ang mga proposisyon ng Don. Subalit hindi nagpapigil si Rose at agad na pumirma sa kontrata. Nabahala si Tiya Linda noong una sa pag-aakalang hindi maganda ang hangarin ni Don Manolo sa pagtulong. Kalaunan ay nakita niya ang kabutihang loob ng matanda lalo na at malaki ang nagawa nito upang maging maayos ang kanilang buhay. At aminado siya sa bagay na iyon. Pagkat nagkaroon ng magandang kinabukasan ang pamangkin at siya naman ay nagkaroon ng maayos na hanap-buhay. Nakapagtapos si Rose ng pag-aaral sa isang de -kalidad na unibersidad at nakapagtrabaho sa radyo't telebisyon maging sa kilalang pahayagan. Naging kilala itong magaling na mamamahayag at kalaunan ay naging komentarista. Kasabay noon ay nakakatanggap si Rose ng iba't iba
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Fifty-Six
Nagising kinabukasan si Rose na mag-Isa na lamang sa kanyang silid. Nang kapain niya ang bahagi ng kama ay bakante na iyon at wala ni anino ni Alexander. Tuluyang nagising ang kanyang diwa at iginala ang tingin sa kabuuan ng kwarto. Subalit ay walang palatandaan ng lalaki. Nagmamadaling inabot ni Rose ang roba sa tabi. Mabilis na isinuot upang mapagtakpan ang kahubaran. Saglit na nag-init ang kanyang mukha sa pagka-alaala sa nangyari nang nagdaang gabi. Pinakiramdaman niya ang banyo baka sakaling naroon lamang ang asawa. Nang hindi makuntento ay sinubukan niyang kumatok ng mahina. Subalit walang senyales na may tao sa loob. Ni wala siyang ingay o kaluskos man lamang na maririnig. Agad siyang nag-ayos ng sarili at nagbihis nang mapagtantong baka nauna nang lumabas ang asawa. Sa kusina ay nabungaran niya ang tyahin na abala sa pagluluto. Tinapunan siya ng tingin ni Tiya Linda nang may kahulikap na ngiti. "O, mabuti at nagising ka na, aba'y umalis ang asawa mo." imporma ni
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Fifty-Five
Hesusmaryosep! Anang tiya Linda na napaantada, larawan ito nang pagkagulat sa natunghayan sa kusina. "Tiyang!" lingon dito ni Rose. Mabilis siyang kumawala kay Alexander. Tumayo at inayos ang sarili. Pagkatapos ay nahihiyang napatitig sa tiyahing mulagat. A…Alexander?" sambit ng tiyahin, hindi makapaniwala ang babae na mabubungaran sa kusina ang lalaki kasama ang pamangkin sa isang mainit na tagpo. "Magandang gabi po, Tiyang Linda." Seryosong bati rito ni Alexander. Agad na nagmano ang lalaki sa matanda na bagama't nagpaunlak ay larawan ng kalituhan. Sinulyapan ni tiya Linda si Rose na hindi malaman kung paano magpapaliwanag at hindi rin makatingin ng diretso sa kanya. Nagpalipat-lipat ang tingin nito sa dalawa na puno ng pagdududa. Aktong magpapaliwanag na sana si Alexander nang unahan ito ni Rose. "N... Nagkita po kami sa event." aniya sa tiyahin. "Hinatid niya po ako dito sa bahay at..." "At...?" tuloy na tanong ni tiyang Linda na may halong pagkainip. "
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Fifty-Four
Muling pinasibad ni Alexander ang Ducati nito pagkatapos ng ilang saglit. Hindi alintana ng lalaki ang rumaragasang ulan. Nagpatuloy ito at mas lalo pang binilisan ang pagpapatakbo. Hindi naman magkamayaw sa pag-aalala si Rose. Dahil basang-basa na ang asawa. At ang buhos ng ulan ay tila nakikipaggirian sa lakas ng bayo. Kay bilis rin ng takbo nila. At sa dilim na bumabalot sa paligid ay duda siyang naaaninag pa ng asawa ang kalsada. Subalit tila gamay na gamay ni Alexander ang dinaraanan. Mariin na lamang syang pumikit at mahigpit na yumakap sa lalaki. Sa kabila naman ng pangamba ay gising na gising ang mga pandama niya sa init na hatid ng pagkakalapit muli ng kanilang mga katawan. Nakailang bitiw siya ng malalim na paghinga. Nakakaloka ang senses niya at gusto pa ata siyang ipahiya. "We're here," bulong ni Alexander na nagpa-igtad sa kanya. Paglinga niya ay unang tumambad sa paningin niya ang bakod ng kanilang bahay na yari sa bakal. Namamanghang napatitig siya sa la
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Fifty-Three
Hindi na nagawang makapag-reklamo pa ni Rose. Wala siyang nagawa kundi ang madismaya na lamang sa itinakbo ng mga pangyayari. Tumigil na rin sya sa kapapalag dahil nagmumukha lang siyang katawa-tawa. Sa higpit ng pagkakabitbit sa kanya ni Alexander malabong makaalpas sya. At ang tanga niya sa parteng wala siyang ni ideya na magkakilala pala sila Dusan at ang asawa. Kung ang pangunahing pakay ni Alexander sa pagtungo sa Cotabato ay para kastiguhin siya, nakapagtataka ang pagiging kalmante nito. Katunayan ay halos gustong lumundag ng puso niya nang masilayan sa muling pagkakataon ang guwapong mukha ng lalaki. Her defenses were weakened by his grin. For the past few weeks, she had never seen him. In her heart, she longed for this man. Buong akala pa mandin niya ay sasalubungin siya nito ng poot at galit. Ngunit malayo roon ang ipinapakitang kilos ng lalaki. Halos kabaliktaran. She heaved a sigh of relief. Gayunpaman ay nilinga niya ang paligid. Malay ba niya kung may mga
ALEXANDER ZAAVEDRA, Brutal at Walang Kinatatakutan Chapter Fifty-Two
Eksaktong ika-walo ng gabi nang marating nila ang Plaza Hotel. Iginiya sila ng usherette na sumalubong sa kanila pagpasok pa lamang sa bulwagan. Habang naglalakad ay ramdam ni Rose ang mga matang nakamasid. Mula pa kanina sa entrance ay takaw-pansin na ang pagdating nila ng alkalde. Mayroong kababakasan ng paghanga; may tinging nang-iintriga; at mayroon ding nakaarko ang mga kilay. Ipinakilala siya ni Dusan sa mga kaalyado nito. May tuksuhan subalit tinapos ng kaibigan sa salitang magkaibigan lamang sila. Ilang dating katrabaho sa larangan ng media ang natanaw niya sa 'di kalayuan. Kuntodo kaway ang mga ito kaya't saglit siyang nagpaalam kay Dusan na nagpaunlak naman. "OMG! Are you dating the elusive Mayor Dusan Aguirre?"Salubong ni Karla, na namimilog ang mga mata. Dati niya itong nakasama sa isang malaking network as anchor. Nakipag-beso ang babae. "We're just friends," Rose simply responded. "Then you've got everybody fooled here, darling." sambit ni Karla, na h
