Sa kaparehong oras, sa isang beach resort, Nakaupo sa isang longue chair habang ngiti-ngiting si Easton Salvador, na sumimsim ng alak sa kaniyang baso sa ilalim ng katamtamang sikat ng araw. Nakatayo sa hindi kalayuan ni Easton ang kaniyang alalay na si Reagon Dee, ang gumagawa at sumusunod sa kahit anumang iutos ni Easton. “Paniguradong nagkukumahog na ngayon ang magaling kong pamangkin sa kakahanap ng anak niya!” Ngumisi si Easton. Iniisip pa lamang ni Easton ang mukha ni Klinton na punong-puno ng galit ay natutuwa na siya. Gustong-gusto niyang nagagalit ito at gusto niya ring ito mismo ang sumira sa sarili nito! Tumikhim si Reagon. “Sa tingin ko Sir, hindi niyo po dapat sinabi ang ganu'ng bagay kay Mr. Klinton. Kilala niyo po siya, sinisira niya ang lahat ng bagay na meron ang kaniyang kaaway.” Kilala ni Reagon ang kaniyang amo, wala itong ginawa kundi ang galitin nito ang pamangkin na si Klinton pero sa pagkakataong ito, kinakabahan siya sa pinagagawa nito lalo pa't ang anak
Maghapon ng sinusundan ni Lance, LV at Scott ang tracking device. Kasalukuyang tumatakbo ng mabilis ang magarang sasakyan. Si LV ang nagmamaneho, sa passenger seat si Lance, ito ang nagbibigay instructions kung saan nila makikita si Xianelle dahil siya ang may hawak ng MacBook. Si Scott naman ay nasa backseat habang nakadungaw sa MacBook. Ang lapit-lapit ng mukha nito kay Lance, kaya nang magpreno si LV ay n*******n nito si Lance sa pisngi habang nagpipigil ng tawa si LV. “Hayop ka, Scott! Nagawa mo pa akong manyakin!” Diring-diring pinaghirapan ni Lance ang pisngi bago inambangan ng suntok si Scott na agad namang umayos ng upo sa backseat. “P*****a! Ang pait mo, Javier, kaya ka inaayawan ni Amber!” Nandidiring pinunasan ni Scott ang labi at umakto pang nasusuka. “Huwag mong susubukan na sukahan 'tong baby ko, Scott, ipapalamon ko 'yan sa'yo!” Nagkatinginan si Lance at Scott bago masamang tingin ang itinapon kay LV, dahil hindi sila magtatalo kung hindi ito biglang nagpreno. Ku
Nagkatitigan si Easton at Julio nang makalapit ito sa kaniyang harapan. Hindi inaasahan ng dalawa na magkikita sila sa lugar na 'yon nang mga oras na 'yon. Mahinang natawa si Julio, inakbayan niya si Easton at sabay silang pumasok sa loob upang pag-usapan ang kanilang hindi inaasahang pagkikita. Nakaupo si Alas sa silya at masamang tingin ang itinatapon sa mga lalaki, lalo na sa dalawang matanda na utak ng pagpapadukot. “Who among you is... Easton Salvador?!” Matapang niyang tanong dahil kung hindi siya nagkakamali 'yon ang narinig niyang pangalan ng dukutin siya sa hospital. Kumunot ang noo ni Easton. “Bakit mo ako kilala bata?!” Bumaling siya kay Julio. ”Anong ibig sabihin nito, Julio?! Anong kailangan mo sa batang 'yan?!” Si Julio Mariano, siya ang nagpadukot sa anak ni Akas at ginamit niya ang pangalan ni Easton, ginamit niya rin ang marka ni Akas upang hindi siya madaling mapagbintangan. “Relax ka lang, hilaw kong bayaw!” Mahinang natawa si Julio. “Wala akong planong idamay
Sa kabilang banda, sa Pendilton Empire, Maghapon na abala si Klinton sa paghahanap kay Ace. Inaasikaso ni Denmark at ng mga tauhan ang pagsasabutahe ng transaction ni Easton. Samantala si Rodrigo ay kakarating lamang ng Pilipinas at siyang gumagawa ng hakbang na ma-trace si Ace. Napalunok si Rodrigo dahil ang tatlong gadgets mi Ace ay iba-ibang lokasyon. Naunang nawalan ng signal ang phone nito, sumunod ang smart watch na sa tingin niya ay deadbat na. Kasunod naman na nawala bigla ang lokasyon ng MacBook na sinusundan nila. Hindi 'yon nawalan ng signal, o na lowbat! “Boss, may problema tayo! Biglang nawala ang konekyson ko sa MacBook, sa tingin ko, kailangan ng backup nila Master Lance.” Pagbibigay alam ni Rodrigo. Kumunot ang noo ni Klinton. Pumunta sina Lance, LV, at Scott sa bahay ni Xianelle ngunit bakit napapalayo na ang mga ito. Nanganganib rin ba ang buhay ni Xianelle? Naisip niyang nililinlang siya ni Easton upang hindi niya pagbigyan ng pansin si Xianelle pero ang totoo,
Pagkatapos ng pagpa-plano kung paano babawiin ang anak ni Klinton sa kamay ni Julio Mariano, nauna ng bumaba si Denmark at Rodrigo upang bigyan ng utos ang mga tauhan.Nanatili sa loob ng pribadong silid sina Klinton, LV, at Lance. Ang silid na 'yon ay para sa pagpupulong ng pamilya at bawat silyang naroroon ay mayroong pangalan. Sa loob nito ay mayroong isa pang pinto. Iyon ay ang tinatawag na Equipment Room.Isa 'yong sagradong pinto, at ang tanging nakakapasok lamang sa silid na 'yon ay ang rehistrado sa finger print sensor. O mas madaling sabihin na dugong Pendilton lamang...Pumasok roon sina Klinton, LV, at Lance. Sumipol si Lance, namulsa si Klinton at nanlaki ang mata ni LV.Isa iyong madilim na silid. Mula sa kisame, pader at sahig ay kulay itim. May billiard table sa gitna at sa itaas nito ang gintong chandelier nagsisilbing liwanag sa loob nito, at ang maliliit na pulang ilaw sa palibot ng silid.Tatlong hakbang ang ginawa ni K
Kinabukasan, Nang pumasok sa loob ng silid na inuokopa ni Xianelle ang isang kasambahay na may dalang pagkain, nakikita niyang nababalotan ng lungkot ang mukha nito ibang-iba kagabi na may ngiti itong pinagsisilbihan siya. “Ma'am, magandang umaga. Sabi ni Doktora makakatulong ito sa pagbilis ng pagaling ng sugat niyo. Kumain ka muna..." Mabait na anito. “Maraming salamat po. Na saan po ako?” Nang magising siya ng umagang 'yon, nagtataka kung saan siya dinala ni Lance at LV dahil sigurado siya na hindi siya dinala sa hospital or hotel. Ang desinyo ng silid na inuokopa niya ay masyadong elegante at napakalaki no'n. “Nasa Paraiso ka, Ma'am. Huwag kang mag-alala, ligtas ka sa lugar na ito.” Paninigurado ng Mayordoma. “Paraiso?" Nagugulohang tanong ni Xianelle. “Oo, Paraiso De Pendilton, 'yon ang ngalan ng mansion na ito na pag-aari ng mga Pendilton.” Pendilton... Natigilan si Xianelle at nanlaki ang kaniyang mga mata! Animo'y echo na paulit-ulit niyang naririnig ang apilyedong
Sa Madrid Spain, Sa isang tanyag na hospital, kasalukuyang naka-admit si Alas na nagpapanggap bilang Ace Salvador... Nakatayo si Klinton sa labas ng ICU, kung saan pinagmamasdan ang anak mula sa malapad na salamin habang si Rodrigo ay tahimik sa gilid na pinagmamasdan ang amo na hindi mapanatag. Akala ni Klinton, sapat na ang limang taon upang maging bakal ang kaniyang puso ngunit si Ace lang pala ang makapagpapadurog nito. Sa pagkakataong 'yon, pakiramdam niyang pusong mamon siya at nadudurog ito na nakikita na nasa ganu'ng kalagayan si Ace, madaming nakakabit na tobo sa katawan nito. Hindi mapanatag ang loob ni Klinton, at hangang ngayon ay hindi niya pa rin maintindihan kung bakit nagkaroon ng ganu'ng sakit ang anak niya! Binalingan niya si Rodrigo na siyang pinakatiwalaan niya ng anak niya. “May hindi ka ba sinasabi sa akin? Bakit nagkaganito si Ace?! Didn't I tell you always monitor my son's health?” Malamig na tanong ni Klinton kay Rodrigo. Kung alam niya lang na may ganu
Nang araw ding 'yon dinala ni Xianelle ang anak sa doktor upang mapatingnan nito dahil may sakit ito sa puso at inisip niya rin na baka nagkaroon ito ng trauma sa nangyari sa kanilang mag-ina. Sinamahan siya ni Divine, kahit na kakalabas din nito ng hospital dahil sa mga natamong pasa. Hindi siya nito hinayaang mag-isa lalo pa't nalaman nito na ang sugat na natamo niya ay mula sa baril. Sa loob ng clinic ng doktor ni Alas. Nakaupo si Xianelle sa silya, nakakandong sa kaniya si Alas. Sobrang bilis ng tibok ng puso niya habang naghihintay ng resulta ng mga test na isinagawa kay Alas. Samantala, si Ace na nagpapanggap na Alas. Pulang-pula ang mukha dahil ayaw niya sa lahat ay ang dinala siya sa doktor na wala naman siyang sakit. Sa Spain, buwan-buwan siyang pinapatingnan ni Rodrigo sa doktor at bago mangyari 'yon, mahabang pilitan muna. Hindi niya akalain na maging sa puder ng Mommy niya kailangan rin pala? Sa isip-isip niya ay hindi na kailangan pang gawin 'yon sa kaniya dahil alam
“Why are you still up?” Balik na tanong ni Klinton.Nilapitan ni Klinton si Alas. Hinaplos niya ang buhok nito bago umuklo at ginawaran ng halik sa ulo.“I can't sleep, Daddy."Agad na ipinalibot ni Alas ang mga braso sa leeg ni Klinton dahilan para buhatin ni Klinton at muling ginawaran ng halik sa pisngi.“Where's your mom?”“Mahimbing na po silang natutulog ni Ace. Lumabas ako ng room namin tapos pinuntahan kita sa room mo pero wala ka. Bumaba ako rito para hintayin ka dahil alam ko, uuwi ka.” Hinaplos ni Alas ang mukha ng kaniyang Daddy dahil napansin niyang namumungay ang mata nito at naamoy niya rin ang alak.“You look tired, Daddy, and a little tipsy. You should rest na po. Have you eaten? Because we ate already.” Klinton lick his lower lips before nod. ”Yeah, yeah. I'm done. You said, you can't sleep how about we talk for a moment, handsome?”Kumunot ang noo ni Alas. “About what?”“Anything . . . ? Everything.” Hinalikan ni Klinton sa balikat si Alas bago naglakad patungo sa
Sa loob ng opisina ni Phil, nakaupo si Xianelle sa visitors chair habang kaharap si Phil. Hindi na kailangan pang sabihin ni Xianelle kung ano ang napag-usapan nila ni Klinton dahil narinig naman 'yon ni Phil. Hiningi ni Xianelle ang kopya ng proposal na ipinasa sa Pendilton Empire, iyon ang nais niyang makita at mapag-aralan dahil sigurado siyang 'yon ang isa sa dahilan kung bakit napili ni Klinton ang papalubog nilang kumpanya. Hindi na lang 'yon tungkol sa kasunduan na meron sila ni Klinton. May kakayahan talaga ang kumpanya ng pamilya niya para piliin ni Klinton. “Pag-aaralan ko ang mga ito, Phil, titingnan ko kung ano ang magagawa ko.” Tinanggap ni Xianelle ang mga folders. “Mabuti naman at nagbago ang isip mo, Miss Xianelle. Sigurado akong matutuwa si Boss na malaman na ginagawa mo 'to para sa kumpanya.” May ngiti sa labi ni Phil. “Nga pala, tawagan mo ako kung may mga kailangan ka pa. Ipapahanda ko ang opisina mo upang komportable kang mag-trabaho.” Kailan pa siya nagkaro
“Sit down, Miss Daza.” Putol ni Klinton sa hindi maintindihang litanya nito. Natigilan si Alexa at bumaling kay Klinton. Inisip niyang namamali lang siya ng rinig dahil wala naman itong kasunod na sinabi. Napahilot sa sintido si Klinton nang magpatuloy pa si Alexa. Pinukol niya ito ng masamang tingin. “I said sit down!” Ulit ni Klinton. Hindi 'yon ang inasahang presentasyon ni Klinton dahil napakalayo nito sa proposal na nakita niya. “B-but I'm not yet done— “Exactly!” Ibinato ni Klinton ang phone niya sa ibabaw ng mesa dahilan para maglikha 'yon ng ingay na ikinagulat ng lahat. “I came here personally then, you'll gonna present—what do you called that? A highschool student unprepared report?” Napayuko si Alexa dahil ramdam niya ang kahihiyan sa harap ng sarili niyang empleado at higit sa lahat sa harap ni Xianelle. Tahimik naman sina Denmark at Miss Madonna, sa simula pa lamang ay alam na nilang hindi 'yon magugustohan ng amo, suwerte na nga ito na umabot hanggang kalahati
Nang makarating sa kumpanya si Xianelle. Huminga siya malalim bago pumasok sa loob. Walang masyadong pinagbago ang kumpanya, at masasabi niyang bahagi ng kaniyang pagkabata. Agad siyang natigilan nang bumungad sa kaniya ang nakasabit sa pader sa likod ng front desk, sa tabi 'yon ng logo ng kumpanya. Isang malaking frame, malapad ang babasagin na salamin at ang nasa loob ito; guhit ng panloob na desinyo. “This is mine...” Usal ni Xianelle. Nilapitan 'yon ni Xianelle at tiningala. Pinakatitigan niya 'yon. Isa 'yon sa mga iginuhit niya noon. Sa unang tingin masasabi mong napakaganda no'n at madaling gawin ngunit bihira lamang ang makaguhit ng ganu'ng desinyo. ‘Bakit naka-display ito dito?’ Sa isip ni Xianelle. Magaling si Xianelle sa pagguhit ng panloob na desinyo, bata pa lamang siya 'yon na ang hilig niya. Iyon ang minana niyang talento sa kaniyang ama. Ipinagmamalaki at mataas ang pangarap sa kaniya ng kaniyang Ama ngunit gumuho 'yon dahil sa kaniyang pagkakamali. No'ng palayasi
Naiwang nakatulala si Xianelle sa papalayong bulto ni Klinton. Nanggigilid ang mga luha niya. Imbes na bumaba ay bumalik sa silid at doon ibinuhos ang kaniyang mga luha. Mali ba na turuan ng tamang asal ang mga bata? Bakit parang pakiramdam niya'y napakasama niyang ina kapag pinalo niya ang mga bata? Hindi niya naman gawain 'yon, labag rin naman 'yon sa kalooban niya pero kailangan matuto ng kambal, hindi niya inaabuso ang mga ito. Sa inakto ni Klinton, pinuprotektahan nito ang mga bata. Ayaw nito na masaktan at napagtanto ni Xianelle na hindi nga nito gawaing saktan ang mga bata. Bakit pakiramdam niya sa kaniya pa mas delikado ang mga bata? Kung tutuusin ay napakaliit na bagay no'n pero para kay Xianelle big deal. Marahil epekto 'yon ng pagbubuntis niya, mabilis na magbago ang kaniyang mood. Madaling magalit at madamdamin. Iyong sinabing parusa ng mga anak ay siya ang gumawa. Hindi siya bumaba para kumain ng almusal. Sa kabilang banda, muntik pang mabangga ni Klinton ang kam
Paglabas ni Ace nang silid nakita niya na lumabas sa master bedroom si Xianelle. Hindi siya nito napansin, animo'y may hinahanap ito at nagmamadali.Patakbong tinungo ni Ace ang master bedroom.Maingat niyang binuksan ang pinto niyon at sumilip. Sumilay ang ngisi sa labi ni Ace. Nakadapa si Klinton sa kama habang yakap-yakap nito ang isang unan at mahimbing ang tulog. Walang ingay na lumapit si Ace sa kama. Iwinagayway niya ang kaniyang kamay sa harap ng mukha ng kaniyang Daddy upang malaman kung tulog ba ito o hindi.“Ang sarap-sarap ng tulog mo ah... Samantala, napuyat ako.” Pabulong na sumbat ni Ace habang nililibot ang paningin sa buong silid.Wala siyang mahagip na kung anong pwedeng magamit. Nakangiting tiningnan ni Ace ang kaniyang dalawang mga kamay. Tinatansya ni Ace ang kamay kung maabot nito ang pisngi ni Klinton.“Ahhhhhhh!” Ibinuwelo ni Ace ang isa niyang kamay at malakas na tumama ang palad nito sa pisngi ni Klinton.Nagising si Klinton. Sa gulat niya ay mabilis niy
“Klinton?” Usal ni Xianelle. Itinutok ni Xianelle ang ilaw sa mukha upang siguradohin na si Klinton nga iyon. Agad namang iniwas ni Klinton ang mukha sa ilaw ng phone. Tinanggal ni Xianelle ang kamay ni Klinton sa bewang niya at bahagyang lumayo dito. Sinapo niya ang kaniyang dibdib dahil labis ang kabang naramdaman. “Anong ginagawa mo dito?” May bahid ng inis na turan ni Xianelle. Tinutukan ni Xianelle ng ilaw si Klinton mula ulo hanggang paa. Suot pa rin nito ang kaparehong damit kanina. “Kakarating mo lang?” “Yeah.” Simpleng tugon ni Klinton ngunit bakas ang bigat roon. Tumango-tango si Xianelle. Binalikan niya ang kaniyang kinakain. Nakakailang subo na siya nang mapansin na naroon pa rin si Klinton. “Ano pang tinatayo-tayo mo diyan? Umakyat ka na sa kwarto mo at magpahinga ka na.” Imbes na sundin ang sinabi nito. Lumapit si Klinton kay Xianelle. Itinukod ni Klinton ang isang siko sa island counter. Gamit ang isang kamay hinaplos ang nakalugay na tuwid na tuwid na buhok ni
”You are making me laugh, Klinton.” Binuntunan iyon ng tawa ni Mr. Edwards. Tumawa rin si Klinton. “You can laughed until your jaw drop. But it doesn't change the fact that I won't marry your daughter.” Natigilan si Mr. Edwards sa pag-aakala na mali lamang ang pagkakarinig no'n. Kung ganu'n seryoso nga ito sa sinabi. Napakaraming negosyante ang nangangarap na maikasal ang anak na babae sa CEO ng Pendilton Empire, isa na doon si Mr. Edwards. “Tama nga ang bali-balita...” Komento ni Mr. Edwards. Hindi siya nakadalo sa piging ng mga Daza pero may naririnig siya sa mga taong dumalo ang tungkol sa asawa ni Klinton. “Walang kaso 'yon, hiwalayan mo ang asawa mo at pakasalan mo ang anak ko. Magiging matibay na magkakampi tayo, Mr. Salvador! Hindi mo naitatanong, maganda ang anak ko, may pinag-aralan, malaki ang maitutulong sa'yo sa kumpanya at higit sa lahat malaki ang gusto sa'yo.” Kumuyom ang kamao ni Klinton. Hindi niya nagustuhan ang mga pinagsasabi nito. Kung makapagsalita ito ay
Sa Pendilton Empire, Ang mga empleado ay nakatambak sa labas ng establisyemento. May pangamba sa kanilang mukha at nagugulohan. Sa pagdating mga tauhan ni Mr. Edwards, pinalabas silang lahat. Umakto ito na parang may-ari nang kumpanya na sinigaw-sigawan sila. Ang mga tauhan nito ay nagkalat sa loob ng Pendilton Empire habang may dalawa namang naiwan sa labas. Sa pagpasok ng Pendilton Empire ang unang bubungad ay ang front desk. Malawak na tanggapan ng bisita ang buong floor. Kung baga sa mall, isa 'yong food court na pwedeng tambayan ng mga empleado tuwing break. Sa likod na bahagi no'n ay ang cafeteria, madalas kapag may selebrasyon lamang kumakain ang mga empleado dahil mamalin rin doon, kaya nagbabaon na lamang ang mga ito at sa tanggapan ng bisita madalas kumain. Sa gitnang bahagi, nakaupo si Mr. Edwards sa silya sa harap ng isang round table. Kahit may katandaan na ito, cool na cool ito sa kaniyang suot na bilge coat and pants, gumagalaw ang isa nitong paa. Sa unang tingin masa