Inilagay ni Harold ang kanyang mga kamay sa magkabilang gilid ni Karylle, habang ang isa niyang kamay ay mahigpit na kontrolado ang kanyang mga pulso.Napakalapit nila dalawa sa isa’t isa kaya ramdam nila ang bawat hininga ng isa’t isa.Nagbabago ng ekspresyon sa mukha ni Karylle. Agad siyang nagpumiglas, ngunit ang lakas harold at bilang siya ang babae ay hindi niya naitulak si Harol.Kagat-labing sumigaw si Karylle, "Harold, ano ba talaga ang balak mong gawin? Anong klaseng pamilya ang gagawin mo?""Ano?!" malamig na sagot ni Harold. Ang kanyang mga mata ay madilim at puno ng galit, parang nais siyang sakalin sa anumang sandali. "Sinabi mo sa lahat ang divorce natin. Anong inisip mo para gawin iyon?!”Napangisi si Karylle. Itinaas niya ang tingin sa lalaki, ngunit hindi niya inaasahang halos magdikit ang dulo ng kanilang mga ilong dahil sa sobrang lapit nila. Pareho silang napakislot.Mabilis na iniwas ni Karylle ang kanyang ulo.Huminga siya ng malalim para pakalmahin ang sarili. "H
Hindi nagsalita si Harold at naglakad palabas.Agad siyang hinabol ni Lauren at hinawakan ang braso, "Harold."Huminto si Harold, "Ano yun?""Totoo bang makikipag-divorce ka sa kanya?!"Kalma lang ang mukha ni Harold, "Malaking gulo na ito ngayon, kung hindi ako makikipaghiwalay, pagtatawanan ako ng lahat. Paano pa ako makikipag-usap sa negosyo sa mga susunod na panahon?"Lalong sumama ang mukha ni Lauren, "So, kailangan mo nang isuko ang proyekto?"Napangisi si Harold, "Si Alexander ang makikinabang sa sitwasyong ito."Bagama't wala namang kinalaman sa kanilang mag-asawa ang proyekto, ang masamang reputasyon ni Harold noon ay magdudulot ng duda sa kanyang kakayahan kapag nalaman na nakipag-divorce siya. Madali siyang kuwestiyunin.Pero iba si Alexander. Kahit maingat siya sa lahat ng bagay, single pa rin siya.At si Harold? Kahit sino ay makikita na si Adeliya ang naging dahilan ng hiwalayan nila ni Karylle.Ang pagtataksil sa kasal at pagiging single ay magkaibang bagay.Nagngitngit
Tumayo si Karylle at tiningnan si Harold na nasa tabi niya. Ngumiti siya, "Paalam, Mr. Sanbuelgo…."Ang paalam na ito ay tila nagpapahiwatig ng hindi na muling pagkikita. Tumawa nang malamig si Harold, tumigil sa pagtitig sa kanya, at dumiretso nang palabas.Pagkalabas niya, biglang huminto ang kanyang mga hakbang. Halos mabangga ni Karylle ang kanyang likod.Nang itaas niya ang kanyang mga mata, nakita niya si Alexander na nakasandal sa pader, nakapasok ang mga kamay sa bulsa ng pantalon, at tila may hinihintay.Bahagyang nagningning ang mga mata ni Karylle at napaisip. ‘Bakit siya narito?’Ngumiti si Alexander, "Mr. Sanbuelgo, nagkita ulit tayo."Lalong pumangit ang mukha ni Harold at malamig na tiningnan ito, "Mr. Handel, baka mapahamak ka kapag malakas ang hangin."Ito na ang kanyang paalala.Walang pakialam si Alexander, "Ayos lang, malakas naman ako."Malamig na ngumiti si Harold at tuluyang umalis.Itinuon naman ni Alexander ang tingin niya kay Karylle, at ang ngiti sa kanyang m
"Pera, pera, pera! Puro pera lang ang nakikita nila. Gano'n ba talaga kahalaga ang pera? Sana mabangkrap na lang ang pamilya Sanbuelgo! Masarap at tahimik pa noong walang masyadong pera! Ang lolo mo, hindi naman siya dating ganito! Pero ngayon... hay, lahat nagbago, nagbago na talaga!"Bahagyang gumalaw ang mga mata ni Karylle, "Lola...""Hay, sayang ang napakabait na apo kong babae, nalulungkot ako..."Ngumiti si Karylle, "Lola, apo mo pa rin naman ako, di ba?""Oo naman, oo, apo! Ayoko na sa kanila!"Pinakalma ni Karylle ang matanda at nagkwentuhan pa sila sandali bago binaba ang telepono.Madalas niyang marinig ang reklamo ng lola niya na dahil sa yaman ng pamilya Sanbuelgo, nagbago na ang mga ugali ng mga tao.Ilang beses na niyang sinabing ayaw na niyang sobrang yaman ang pamilya Sanbuelgo.Napatigil si Karylle sa pag-iisip, pero biglang nagsalita si Alexander, "Bigla kong naisip na gusto kong kumain ng braised pork na gawa mo. Pwede ba akong mag-lunch sa inyo mamaya?"Napabalik s
Tumayo agad si Adeliya at sinagot ang telepono.Wala siyang sinabi, pero ang nasa kabilang linya ay agad nag-ulat, at biglang lumawak ang ngiti sa labi ni Adeliya, "Alam ko na."Pagkatapos ay binaba niya ang telepono at ngumiti sa mga magulang niya.Gulat na gulat si Andrea, "Tapos na?!"Ngumiti si Adeliya at tumango, "Oo, divorced na sila."Gulat din si Lucio, "Ang yaman ng pamilya, isang kontrata na nagkakahalaga ng daan-daang bilyon, tapos bigla nilang sinabing ayaw na nila?"Ngumiti si Adeliya, "Hindi na mahalaga, ang importante ay malapit na akong ikasal sa kanya. Matagal na akong mahal ni Harold, at gustong-gusto rin ako ng lolo at mama niya."Ngumiti si Andrea at tumango, "Siyempre naman! Ang galing-galing ng Adeliya namin! Ako mismo ang nag-train sa kanya—elegante, disente, generous, at matalino pa. Sino ba naman ang hindi magkakagusto sa kanya?"Tumawa si Lucio, "Tama! Noon kasi, hindi lang talaga ako nagsikap nang husto kaya natagalan kayo ng anak ko. Kung hindi, hindi si Kar
Napaangat ng ulo si Karylle at tumingin sa lalaking nasa tabi niya.Huminto na ang kotse. Nakangiti si Alexander habang nakatingin sa kanya, "Puno ng walang kwentang bagay ang Internet. Kung hindi ka komportable, pwede kitang dalhin sa ibang lugar."Ngumiti si Karylle, "Hindi naman ako malungkot, tinitignan ko lang kung ano ang sitwasyon ngayon, baka kasi batuhin ako ng itlog kapag lumabas ako."Tinitigan siya ni Alexander, hindi nagsasalita.Binalik ni Karylle ang telepono mula sa kamay niya at nagsalita nang may pasasalamat, "Salamat, Mr. Handel, sa paghatid sa akin. Kapag nagsimula na ang court session, please notify me. See you later."Pagkatapos ay bumaba siya ng kotse. Tiningnan siya ni Alexander habang isinasara ang pinto ng kotse at pumasok si Karylle sa unit door.Biglang tumunog ang telepono, at sinagot ito ni Alexander."Sir Alex, divorced na sila.""Oo.""Pwede na ba nating simulan ang plano?"Wala na si Karylle sa paningin niya, kaya tumingin siya sa ibang direksyon at sin
Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle pero hindi nagsalita.Mahinang sabi ni Nicole, "Ako na magbubukas ng pinto. Hindi ko alam kung sino ang dumating."Pwedeng si Alexander na naman ang dumating para kumain ng libre, o kaya'y si Harold na galit na galit. Ayaw ni Nicole na mabully si Karylle kung siya ang magbubukas ng pinto, kaya siya na ang nagdesisyon na buksan ito.Binuksan niya ang pinto at laking gulat niya nang makita ang isang babaeng naka-office attire. May bahagyang pagkabigla sa kanyang mga mata, "Ikaw...?""Si Karylle ba ang nakatira dito?" Nakangiti si Layrin nang malumanay.Napatingin si Nicole at awtomatikong tumango, "Oo, pero ikaw... hindi ba ikaw si Miss Layrin?"Ngumiti si Layrin, "Kilala mo ako?""Oo naman! Si Iris ang iniidolo ko!" May halong excitement ang boses ni Nicole, "Magkaibigan ba kayo ni Karylle?!"May kumislap sa mata ni Layrin at bahagya siyang ngumiti at tumango, "Oo."Agad na binigyan ni Nicole ng daan si Layrin. Si Iris ang pinakagusto niya, at pati n
Ngumiti si Layrin, "Siyempre.""Wow!"Napatingin si Karylle kay Nicole nang may bahagyang guilt sa mga mata niya. Best friend niya si Nicole, pero ni minsan ay hindi alam ni Nicole ang tungkol dito.Kung malaman ni Nicole ang nangyari ngayon, magagalit kaya siya?May kumislap na komplikasyon sa mga mata ni Karylle, pero pinili niyang manahimik at hindi sabihin.Si Atty. Lee ay isang magaling na abogado at tila "child of destiny." Kahit sigurado siyang kaya niyang manalo sa kaso, kung malaman ni Atty. Lee nang maaga na kinuha ni Alexander si Iris, siguradong gagawin niya ang lahat ng paraan para kontrahin ito. Baka magkagulo pa.Coincidentally, may contact pa rin sina Atty. Lee at Nicole, at medyo weird ang atmosphere sa pagitan nila. Hindi na nagtatanong si Karylle tungkol doon, pero kailangan niyang mag-ingat. Baka hindi sinasadyang masabi ni Nicole ang impormasyon at malaman ito ni Atty. Lee.Alam ni Karylle na hindi siya ipagkakanulo ni Nicole, pero natatakot siya na baka mabanggit
Tahimik na tiningnan ni Karylle si Harold, hindi nagsalita, at dahan-dahang lumapit sa lugar kung saan nakalagay ang mga halaman at bulaklak. Maingat niyang sinuri ang mga ito—walang duda, ito nga ang mga itinanim at inalagaan niya noon.Maliit na mga marka, pati na rin ang hugis ng mga dahon at sanga, ay tumutugma sa mga naaalala niya.Bukod pa rito, wala namang CCTV rito at wala ring mga katulong. Imposibleng palitan ni Harold ang mga halaman ng eksaktong kapareho para lang lokohin siya.Kung may balak si Harold ngayon, bakit niya pinangasiwaang alagaan ang mga halaman kahit noon pa?Ano nga ba talaga ang gusto niyang mangyari?Sa pagkakataong ito, hinarap ni Karylle si Harold nang diretso, wala na ang galit sa kanyang mga mata, pinalitan ito ng kalmado at matatag na tingin."Ano ba talaga ang gusto mong mangyari? Alam mong kahit kailan, hindi na tayo magkakabalikan. Alam ko ring wala kang nararamdaman para sa akin, at ayokong makulong dito habang buhay. Harold, pagod na ako. Hindi
Binuksan ni Harold ang pinto ng kotse at mababang tinig na nagsabi, "Bumaba ka."Bahagyang nanginig ang pilikmata ni Karylle. Ayaw niyang gumalaw, at ramdam niya ang matinding pagtutol sa loob niya.Sa totoo lang, mas gusto pa niyang manatili sa loob ng sasakyan, kahit na pagmamay-ari ito ni Harold.Nang makita niyang hindi siya gumagalaw, lumabas muna si Harold ng kotse. Ilang saglit lang, umikot siya sa kabilang gilid at binuksan ang pinto ng pasahero.Nakita niyang nananatiling nakaupo si Karylle at walang balak bumaba. Muli siyang nagsalita, "Bumaba ka."Kumunot ang noo ni Karylle at tiningnan ang lalaking nasa harapan niya nang may pagtataka. "Bakit mo ako dinala rito?""’Di mo ba gustong makita? Matagal ka nang hindi nakakabalik."May kakaibang bigat ang tono ni Harold nang sabihin niya iyon.Lalong kumunot ang noo ni Karylle at naramdaman niyang ayaw niyang manatili rito. "Hindi ko na kailangang bumalik. Hindi ko na lugar ito.""Bumaba ka."Mas mabigat ang tono ni Harold kaysa
Kakaiba at hindi maintindihan ang lalaking ito, at ngayon, sa tuwing makakaharap niya ito, napapailing na lang siya sa inis.Ipinadlock ni Harold ang kotse gamit ang kamay niya, saka idiniretso ang tingin kay Karylle.Nakatingin din si Karylle sa kanya, malinaw na hinihintay itong magsalita. Gusto niyang makita kung ano na namang palabas ang gagawin ng lalaking ito at kung anong nakakatawang bagay ang sasabihin niya!Matapos ang ilang segundong katahimikan, sa malalim na boses ay sinabi ni Harold, “Ano ang relasyon niyo ni Christian?”Napatigil si Karylle at napatingin dito na may halong pagtataka. “At anong kinalaman mo ro’n?”Biglang nanlamig ang mukha ni Harold, saka siya napangisi nang may halong galit. “Anong kinalaman ko?!”Kumunot ang noo ni Karylle. May mali ba siyang nasabi?Nanggigigil na nagngitngit ang mga ngipin ni Harold at bigla niyang hinawakan ang pulso ni Karylle, saka ito hinila. Sa madiin na tono, sinabi niya, “Karylle, may puso ka ba talaga?!”Ano ba ang ginawa ni
"May kinalaman ito sa akin.""Harold, maniwala ka sa akin, wala akong kasalanan!"Bahagyang kumunot ang noo ni Harold. "Sa tingin mo ba, maniniwala ako?""Kailangan mong maniwala sa akin, Harold! Wala talaga akong kinalaman dito!" Napasigaw na si Adeliya, halatang emosyonal.Sa sumunod na sandali, narinig niya ang boses ni Andrea—halatang may halong pagkadismaya."Harold, simula nung nangyaring insidente, parang nawawala na sa sarili si Adeliya. Minsan, hindi na lang siya nagsasalita buong araw, tapos bigla na lang siyang magpipilit na kausapin ka, gusto niyang magpaliwanag sa'yo. Harold, mabuting tao si Adeliya, hindi niya magagawa ang bagay na 'yon, sana maintindihan mo..."Bago pa niya matapos ang sinasabi, nawalan na ng pasensya si Harold."Huwag niyo na akong guluhin. Hanggang dito na lang ang pasensya ko."Pagkasabi noon, ibinaba na niya ang telepono.Ubos na talaga ang pasensya niya sa mag-inang ito. Ayaw na niyang makitang nagpapanggap pa sila.Habang inilalapag niya ang telep
Karylle ay lumabas na, suot ang isang simpleng light yellow na pambahay. Ang kanyang maluwag na buhok ay nagbigay sa kanya ng itsurang parang inosenteng dalagang estudyante sa kolehiyo, kaya't hindi maiwasang mapansin siya ng mga tao.Nang makita siya ni Christian, hindi na nito naalis ang tingin sa kanya."Karylle."Nicole: "......" Bigla niyang naisip na kailangan niyang magsipilyo.Roxanne: "......" Matagal na siyang nakaupo sa sofa sa sala, pero ni minsan ay hindi siya napansin ni Christian.Ngumiti si Karylle at tumango kay Christian. "Nandito ka na pala, maupo ka."Pagkasabi nito, dumiretso na siya sa sofa.Si Roxanne ay nakaupo sa pangalawang puwesto sa sofa, at si Karylle naman ay dumiretso sa unang puwesto at umupo doon—wala nang espasyo para makaupo si Christian sa tabi niya.Ngunit hindi ito ininda ni Christian. Umupo siya sa pinakamalapit na puwesto kay Karylle sa gilid."Kumusta na ang pakiramdam mo?"Ito na naman…Parang ito na ang paboritong tanong ni Christian sa kanya
Napabuntong-hininga si Nicole, medyo may halong panghihinayang. "Bukas, siguradong iniisip ni Christian na makikita ka niya nang mag-isa. Hindi niya alam na nandito kaming dalawa. Bakit hindi ko na lang ipost sa social media?"Napailing si Roxanne. "Ngayon, medyo mas maayos na ang lagay ni Christian, pero hindi pa rin kaya ng utak niya ang matinding stress. Lalo na kung may alak pa. Ang inaalala ko, baka hindi niya makontrol ang sarili niya at bumalik sa bisyo, o kahit hindi siya uminom, baka maapektuhan pa rin siya nang husto. Ano na lang ang gagawin natin kung mangyari ‘yon?"Natahimik ang dalawa pang kasama niya.Alam nilang pareho ang pinangangambahan ni Roxanne. Kung hindi, hindi na sana nagpatumpik-tumpik si Karylle sa ganitong sitwasyon.Napakagat-labi si Karylle, hindi alam kung ano ang sasabihin o kung paano haharapin ang lahat ng ito.Napabuntong-hininga muli si Nicole. "Wag na muna nating isipin ‘yan. Ang mahalaga, ipaalam muna natin kay Christian na nandito tayong dalawa k
Kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at tinawagan si Nicole.Agad namang sinagot ito ng kaibigan. "Ano yun, baby? Tapos na?""Oo, pumunta ka na dito.""Sige~"Pagkababa ng tawag, dumating si Nicole nang nagmamadali. Pagbukas niya ng pinto, hindi man lang siya tumingin nang maayos at agad na nagsalita nang pabiro, "O, tingnan mo naman ang ate mo, napaka-entertaining, 'di ba? Baka kasi masyadong mataas ang wattage ko, baka maduling ka~"Hindi pa siya tapos magsalita nang mapansin niyang nakaupo si Alexander sa isang upuan, may bahagyang ngiti sa labi habang nakatingin sa kanya. "Natutuwa ako na may kaibigan si Karylle na katulad mo."Bahagyang nagkamot ng noo si Nicole, tila nahihiya. "Ah...uh..."Lalo pang lumalim ang ngiti ni Alexander. Tumingin siya kay Karylle at mahinang nagtanong, "Dinner tayo mamaya?""Hindi na. Masama ang pakiramdam ko, kailangan kong magpahinga." Walang pag-aatubiling tumanggi si Karylle.Tumaas ang kilay ni Alexander. "Sige."Bago umalis, muli siyang tuming
Si Karylle ay hindi mahilig sa kalabuan, at hindi rin siya basta-basta nagpaparusa sa isang tao nang walang dahilan—ugali na niya ito."Oo, alam ko." Ngumiti nang bahagya si Alexander, ngunit sa halip na makaramdam ng pagkailang, tila natuwa pa siya sa sinabi ni Karylle.Dati-rati, tinatawag siya nitong Mr. Handel sa bawat pagkakataon, pero ngayon, kahit na ito ay dahil sa guilt o sa ibang dahilan, handa na siyang tawagin siya nang mas pormal. Para kay Alexander, malaking bagay na ito, at sapat na para mapasaya siya.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, hindi alam kung ano ang iniisip nito, pero malinaw na ang usapan. Kung magpapatuloy pa siya sa pagdiin ng bagay na ito, baka magmukhang paulit-ulit na lang siya.Hindi na niya binanggit pa ito, sa halip ay sinabi niya nang kalmado, "Gagawa ako ng plano sa loob ng sampung araw. Ano ba ang gusto mo, at kailan mo ito gustong ipatupad?""Walang problema sa pagpapaliban ng implementasyon. Maaari itong maging isang malaking investment, pero
"Noodles?""Hindi ka ba dapat nagpapahinga?"Bahagyang ngumiti si Alexander. "Mas mabuti pang makita ka kaysa magpahinga."Bahagyang pinagdikit ni Karylle ang kanyang mga labi. Sa usaping ito ng pakikipagkasundo sa pamilya Sabuelgo, darating ang araw na kakailanganin niyang magbigay ng paliwanag sa Handel Group. Hindi rin siya maaaring magkaroon ng alitan kay Alexander, kaya sooner or later, kakailanganin niyang ipaliwanag ang lahat sa kanya.Matapos ang saglit na pag-aalinlangan, sa wakas ay nagsalita siya. "Nasaan ka?""Nasa labas lang ako ng paliparan, malapit lang sa’yo. Hanap ka ng lugar, maghihintay ako."Sa totoo lang, siguradong alam na ni Alexander ang kasalukuyang