"Grabe! Nakakatakot na ba talaga?! Ano ba ang charm ni Karylle sa totoo lang?""Charm? Gusto mo bang malaman? Subukan mo kaya mag-transform, malay mo gumana. Sabi nila, opposites attract, baka puwedeng ikaw na ang sumubok.""Ikaw talaga...!"Habang nagtatalo-talo ang mga tao, binuksan na ni Alexander ang pinto ng passenger seat para kay Karylle. Agad itong sumakay nang hindi nag-aksaya ng oras.Hawak pa rin niya ang bouquet ng mga rosas..."Ilagay mo muna ang mga bulaklak sa likod," mungkahi ni Alexander habang nakangiti.Kaagad namang iniabot ni Karylle ang bulaklak kay Alexander. Halata sa kilos niya na gusto na niyang makaalis agad sa lugar na iyon. Ngunit kahit pa nagmamadali siya, tila ayaw niya ring basta iwan ang mga bulaklak.Nang mapansin ni Alexander na bahagyang namumula ang mukha ni Karylle, lalong lumalim ang ngiti niya at tumawa nang mababa.Iniwas ni Karylle ang tingin at kaagad isinara ang pinto ng sasakyan.Matapos ilagay ni Alexander ang mga bulaklak sa likuran, agad
Tumingin si Karylle kay Alexander na puno ng pagtataka.Ang ngiti sa labi ni Alexander ay nawala, at seryoso siyang tumingin kay Karylle."Karylle, sinasabi ko sa'yo nang buong tapat sa bawat pagkakataon, pero hindi mo pa rin pinaniniwalaan. Ikaw lang ang babaeng nakapasok sa puso ko."Ang kanyang mga mata ay puno ng pagmamahal at determinasyon.Nanatiling kalmado ang ekspresyon ni Karylle. Dahan-dahan niyang binawi ang kanyang braso at tumingin kay Alexander, bawat salita'y malinaw at diretso."Alexander, kahit anong sabihin mo, hindi ako naniniwala. Kahit totoo pa ang sinasabi mo, hindi kita pipiliin—hindi sa buhay na ito."May bakas ng sakit sa mga mata ni Alexander. Napabuntong-hininga siya, ngunit makalipas ang ilang saglit, bumalik ang kanyang karaniwang ngiti, parang simoy ng hangin."Mukhang hindi pa tamang panahon. Sige, pumasok ka na at magpahinga nang maaga ngayong gabi."Madali niyang binitiwan si Karylle, mukhang komportable pa rin ang kanyang kilos. Ngunit si Karylle, ma
Nagbago ang ekspresyon ni Harold, agad niyang binitiwan si Karylle at umatras.Nakita ni Karylle ang reaksyong ito at bahagyang lumiwanag ang mga mata niya. Kung kaya siyang ipit-in ng ganito ni Harold, kaya rin niyang gumanti nang mas malala!Napangisi si Karylle."Noon, sinisisi ko ang sarili ko dahil sa pagkabulag ko. Naniwala ako sa tatlong taong iyon, at ang tatay ko, masyado siyang mabait kaya naipapasok ang mga lobo sa tahanan namin."Ngunit sa tuwing nakikita niya si Harold, naaalala niya ang mga katangahang ginawa niya noon."Harold, ayoko nang magalit sa’yo. Sa totoo lang, ako rin ang may kasalanan. Ginusto ko ito. Pero hindi ibig sabihin na lumipas na ang panahon at isisi ko lang lahat sa’yo!"Malinaw at matatag ang boses ni Karylle nang magsalita."Lahat ng nangyari ngayon, may recording ako, at may CCTV rin dito sa bahay. Kung ayaw mong malaman ni Adeliya na lagi kang nandirito at nagtatanim ng gulo, mabuti pang lumayas ka na. Engaged ka na, Harold. Hindi ba't dapat magpa
Ang sinabi ni Karylle ay tila nagpapahiwatig na kung hindi siya magtagumpay, wala na siyang pananagutan sa bagay na ito.Sa totoo lang, itinaas nila nang husto si JayR, at mas magaling siya nang ilang ulit kumpara kay Karylle. Kung hindi magawa ni JayR, natural lang na hindi rin ito magawa ni Karylle.Hindi malaman ni Lucio ang gagawin, parang may nakabara sa dibdib niya. Sa huli, napabuntong-hininga siya at tumango. "Gawin mo na lang ang makakaya mo."Ngumiti si Karylle at tumango rin. "Sige po." At dito na natapos ang meeting.Ang susunod na task ni Karylle ay samahan ang isang batang babae na maganda at mukhang propesyonal para makipag-usap kay Alexander.Sa oras na ito, si JayR ang nagmamaneho ng sasakyan, at nakaupo si Karylle sa passenger seat.Lumingon si JayR kay Karylle at may ngiting propesyonal sa kanyang mga labi. "Miss Granle, baka medyo mahirap ang usapan sa pagkakataong ito. Baka kailanganin niyong maging maayos sa pakikipag-usap."Tumango si Karylle. "Gagawin ko ang lah
Pero kahit anong gawin ni JayR, parang hindi tinatablan si Harold. Wala siyang pakialam sa negosyo—mula umpisa hanggang dulo, gusto lang niyang manligaw kay Karylle.Ilang beses nang nagsalita si Karylle, pero kitang-kita ni JayR na hindi talaga sang-ayon si Harold. Sa tingin niya, parang walang pakialam si Harold kung kumita man o malugi ang negosyo, basta’t si Karylle lang ang kausap niya.Sa huli, sumuko na si JayR. Dumating na rin ang oras ng tanghalian.Kinuha ni Karylle ang kanyang bag at naglakad papalabas, pero mabilis na hinawakan ni Harold ang kanyang pulso."Sabi ko, sasamahan kitang kumain. Saan ka pupunta?""May kailangan pa kasi akong—"Bago pa niya matapos ang sasabihin, agad siyang pinutol ni JayR, na wala nang balak sumama sa kanila. "Ah, may kailangan pa rin akong gawin, kaya mauuna na ako. Kayo na ang mag-usap."Sa pagkakataong ito, tila mas natuwa si Harold. Ang tono niya kay JayR ay mas maayos na. "Mag-ingat ka."Habang papalabas ng opisina, tumingin si Harold kay
"Hindi pa ako babalik, may iba pa akong aasikasuhin."May isang bagay pang kulang sa kanilang plano ng kooperasyon.Sa totoo lang, plano rin niyang pumunta doon ngayong hapon.Lalo na’t si Jahmein, ang deputy manager ng kanilang departamento, ay talagang magaling—nahanap niya ang maraming tao na mahirap kumbinsihin.Kay Alexa, okay lang naman—nagustuhan niya ang plano dahil swak ito sa panlasa niya. Madali rin itong kausap, lalo na pagdating sa paghingi ng tulong para sa anak niya.Pero ang isa pang kooperasyon?Si Vicente.Isa itong kilalang matigas ang ulo.Nasa limampung taong gulang na siya ngayon at isa ring executive sa kumpanya. Dahil sa galing niya sa pagpapasya at dami ng tagumpay, maraming kumpanya ang gustong kunin siya, pero hindi siya natitinag.Kung magustuhan niya ang plano, walang problema. Pero kung hindi, hindi na siya mag-aaksaya ng panahon para humingi ng pagbabago—tatanggihan lang niya ito nang walang pag-aalinlangan.Ang masaklap pa, ang plano ni Karylle ay eksak
Natigilan si Vicente. Oo nga naman, kung tunay ngang may kakayahan siya, bakit niya kailangang hingin ang mga baryang ito?Tinitigan niya si Karylle."Paano mo gustong tumaya?"Sandaling nag-isip si Karylle bago ngumiti at sumagot."Kung ako ang manalo, kailangan mong mangako, Uncle, na ililibre mo ako ng limang beses sa pagkain."Napakunot ang noo ni Vicente."Malaking handaan ba ang gusto mo?"Ngumiti si Karylle."Oo, wala pa akong hapunan ngayong gabi. Libre ka ba, Uncle?"Ngayon lamang sineryoso ni Vicente ang batang babae sa harap niya. Parang may kakaiba sa kanya, at malinaw na may layunin ito sa pakikipag-ugnayan sa kanya."Bata, may dahilan ka bang lumapit sa akin?"May ngiti sa mga labi ni Karylle."Uncle, gusto ko lang namang ilibre mo ako sa hapunan. Natatakot ka ba?"Batid ni Karylle na si Vicente ang klase ng taong hindi madaling mapikon o mapaglaruan. At tama ang hinala niya, dahil narinig niya ang mapanuyang tugon ni Vicente."Ano'ng kalokohan 'yan? Bakit naman ako mata
Muli itong lumikha ng ingay.Kasabay nito, lalong tumindi ang inis ni Harold. Pinilit niyang huminga nang malalim upang makontrol ang emosyon niya.Pero hindi kasing simple ng iniisip niya ang mga bagay-bagay. Ngayong hapon, habang abala siya sa trabaho, bigla siyang nawalan ng pokus.Malakas niyang pinukpok ang mesa gamit ang kamao.Biglang tumahimik ang buong conference room.Namutla ang mga nag-uulat. Nanginig ang kamay ng isa, dahilan para mahulog ang dokumento sa mesa na lumikha ng ingay.Ang tunog na iyon ang tila nagpagising kay Harold. Doon lang niya napagtanto na nasa isang meeting siya.Halos maiyak na ang taong nag-uulat.Nanlambot ang tuhod nito, halos hindi makapanatiling nakatayo. Ang malamig na presensya sa conference room ay halos ikahimatay niya nang paulit-ulit.Kumunot ang noo ni Harold at malamig niyang sinabi,"Ituloy mo."Napasinghap ang taong nag-uulat at pilit na itinuloy ang ulat, bagamat nanginginig."T-tapos na po ako," sabi nito nang halos hindi makatingin
Nararamdaman niyang parang naiinggit siya nang bahagya.Gayunpaman, may ilang tao na hindi mapigilang mapailing sa kanilang isipan. Iniisip nila, "Akala ba nila, dahil lang may konting talento, ay magagawa na nila ang kahit ano? At talagang iniisip ba nila na bibigyan siya ni Ginoo Sanbuelgo ng ganitong klaseng pagpapahalaga?"Samantala, nakatingin lamang si Harold kay Karylle nang hindi nagsasalita. Nagkatinginan sila—parehong malamig ang ekspresyon, at wala man lang bahid ng emosyon sa kanilang palitan ng titig.Ngunit sa kabila nito, may kakaibang pakiramdam sa paligid.Parang silang dalawa lang ang naroroon, at ang lahat ng iba pa ay naging bahagi na lang ng background, hindi makapasok sa mundo ng dalawang taong ito.Walang sinuman ang naglakas-loob na huminga nang malalim, at walang makapagsabi kung ano ang tunay na iniisip ni Ginoo Sanbuelgo sa sandaling iyon.Sa katunayan, ang iba ay nagsisimula nang matakot. Baka magalit si Harold at mapagbuntunan sila ng galit nito.Habang ab
Namula ang mukha ng lalaki sa hiya, at sa sumunod na segundo, halos pasigaw niyang sinabi, "Normal na pagpupulong lang ito! Pero nag-record ka, Miss Granle! Hindi ba ilegal ‘yan?!""Batas?" Bahagya akong ngumiti at inulit ang salitang binanggit niya, puno ng bahagyang panunuya.Napansin kong nag-iba ang ekspresyon ng karamihan sa loob ng silid.Isang babaeng halatang may paghanga sa akin ang tumingin nang diretso sa lalaking sumisigaw, bago napailing at napabuntong-hininga. "Hindi ka ba nakatulog nang maayos kagabi? Bakit parang hindi mo alam ang sinasabi mo?"Halatang naiinis na siya sa pinagsasabi ng lalaki. "Si Miss Granle ay isang Iris, sa tingin mo ba hindi niya alam kung ano ang legal at ilegal?"Bagamat hindi niya direktang sinabi, malinaw sa lahat na ang tanong ng lalaki ay isang malaking kahangalan."A-Ako...!" Nabubulol ang lalaki, hindi na makahanap ng matinong sagot.Si Benjamin Raymundo, na kanina pa tahimik, ay halatang mas nagdilim ang mukha.Hindi man siya direkta kong
Hinila ko lang ang aking labi at hindi ko na pinansin si Harold.Ni hindi ko siya nilingon nang tumayo ako at lumabas ng silid.Naiwan si Harold sa kanyang upuan, hindi gumagalaw, pero ramdam ko ang matalim niyang tingin na nakasunod sa aking likuran. Para bang kaya niyang butasin ang likod ko gamit lang ang kanyang mga mata.Kung ibang tao lang siguro ang nasa sitwasyon ko, matagal nang nanghina ang mga tuhod nila o kaya'y nanginig ang mga kamay sa bigat ng presensya ni Harold. Pero ako? Hindi. Sa halip, mas lalo akong nag-apoy sa galit habang palayo sa kanya.Hindi ko na talaga siya kayang tiisin kahit isang saglit pa.Noon, nasasaktan ako kapag pinaparamdam niyang wala siyang pakialam sa akin. Pero ngayon, nang makita ko kung paanong lahat ng bagay sa kanya ay may halong interes, hindi ko maipaliwanag ang tindi ng pagkadismaya ko.Para bang bigla kong naisip kung gaano ako naging bulag noon.Ngayon ko lang tuluyang naunawaan na wala pala talaga akong halaga sa kanya.Pero kahit gan
Tulad ng inaasahan.Sa sandaling ito, inalis na ni Harold ang tingin niya at bahagyang pinasadahan ng tingin ang lahat ng nasa silid.“Magsisimula na bukas ang pagpapatupad ng plano. Kailangan ninyong makipag-cooperate nang buo at sundin ang mga galaw niya.”“Sige.”May sumagot, may tumango.Hindi na nagsalita pa si Karylle. Masyado na siyang maraming nasabi kanina, at ngayon ay pakiramdam niya’y nanuyo na ang kanyang lalamunan.Pagkatapos noon, tumayo na si Harold at lumabas ng silid.Agad namang nagsalita si Bobbie, “Tapos na ang meeting. Pwede na kayong bumalik sa trabaho at ayusin ang susunod na hakbang.”Walang nagsalita. Isa-isa nilang tinipon ang mga gamit nila at lumabas ng silid.Bilang bagong director na inilagay sa kumpanya, iba-iba ang naging reaksyon ng mga tao kay Karylle. May mga nananatiling neutral, may mga hindi nagugustuhan ang kanyang posisyon at iniisip na wala siyang silbi, at may mga tahimik lang na nagmamasid kung ano ang mangyayari.Pero hindi na niya iyon ini
Ginanap ni Gillian ang tanong na iyon hindi para guluhin si Karylle, kundi para masigurado ang kaligtasan ng buong proyekto.Saglit na dumaan ang tingin ni Karylle kay Harold, ngunit napansin niyang wala itong balak na magsalita — parang sinasadya nitong hayaan siyang harapin ang sitwasyon nang mag-isa.Alam niyang sinusubukan siya ni Harold. Kung hindi niya mapatunayan ngayon ang kakayahan niya bilang project head, mahihirapan siyang kontrolin ang mga tao sa kumpanya sa mga susunod na araw.Kung ibang tao siguro ang nasa kalagayan niya, maaaring hindi na nila papansinin ang ganitong pagtutol at simpleng idadahilan na si Harold naman ang nagdala sa kanila rito. Pero hindi ganoon si Karylle.Alam niya na kung magtatagumpay ang proyektong ito, mas titibay ang posisyon niya sa Granle Group. Kaya hindi niya hahayaang mapahiya siya sa harap ng lahat.Habang nanonood ang lahat na parang naghihintay ng pagkakamali, kalmadong nagsalita si Karylle, "Manager Gillian, kung tama po ang pagkakaint
Tahimik ang lahat. Nang tumingin si Bobbie kay Karylle, marahan itong tumango bilang hudyat na maaari na siyang magsimula.Agad namang kinuha ni Karylle ang kanyang USB flash drive, isinaksak ito sa laptop, at ini-project ang screen sa harap ng conference room.Mula sa kinaroroonan ni Harold, na hindi pa rin nagsasalita, pinagmamasdan niya ang mapuputing kamay ni Karylle habang ginagamit ang mouse. Hindi niya napigilang maalala ang eksena noong gabing nagpunta siya sa bahay ni Karylle — kung paano nito mabilis na na-crack ang lihim na data ng kanyang kumpanya.Ngunit si Karylle, ni minsan ay hindi nag-abalang tingnan si Harold. Deretso lang siyang nag-umpisa ng kanyang presentasyon.Habang nag-e-explain si Karylle, unti-unting napabilib ang mga tao sa paligid. Ang ilan sa kanila ay hindi naiwasang mapahanga sa malalim na pang-unawa ni Karylle pagdating sa proyekto.Ang totoo, bago pa man sila mag-meeting, marami na ang nakarinig ng balita na si Karylle ang may gawa ng buong plano na i
Narating na ni Karylle ang opisina ni Harold noon, kaya alam niyang halos magkapareho ang disenyo ng kanyang bagong opisina rito.Alam niyang hindi mahilig si Harold sa mga bagay na karaniwan — gusto nito laging kakaiba at naiiba sa lahat. Pero ngayon? Bakit parang ginagawa nitong kapareho ng opisina niya ang opisina ni Harold?Napakunot-noo si Karylle, may kakaibang pakiramdam siyang hindi maipaliwanag."Ano bang pinaplano niya? Bakit ganito?"Alam niyang sa kagustuhang makasal ulit sa kanya, marami nang isinakripisyo si Harold. Pero ito... parang may ibang kahulugan.Umiling si Karylle, pinilit niyang huwag na lamang isipin iyon. Dumiretso siya sa kanyang desk, umupo, at binuksan ang computer. I-export niya ang mga data mula sa kanyang USB flash drive, siniguradong tama ang lahat bago ilabas ang kanyang mga dokumento.Habang abala siya, biglang tumunog ang landline sa mesa niya, dahilan para mahila siya pabalik sa realidad.Kinuha niya ang telepono at sinagot ito, "Hello?"Magalang
Ngunit matapos sabihin iyon, napabuntong-hininga si Nicole habang nakatingin kay Karylle. Gusto niyang tulungan ito, pero ano nga bang magagawa niya?Kay Alexander, palagi nang matigas ang pagtanggi ni Karylle—walang pag-aalinlangan. Pero sa trabaho, hindi maiiwasan ang personal na emosyon at mga hindi kanais-nais na sitwasyon.Sa kabilang banda naman, si Harold ay kusa pang lumalapit kay Karylle at tila walang sawang nanggugulo.Ganun din kay Christian...Kung ibang tao ang nasa sitwasyon ni Karylle, tiyak na maguguluhan din ito.Kahit ilang beses siyang tumanggi, palaging may susulpot na isa sa kanila. Pabalik-balik lang ang lahat, kaya ano nga ba ang pwedeng gawin?Napabuntong-hininga si Nicole, ramdam ang bigat ng sitwasyon ni Karylle. "Grabe, naaawa na talaga ako sa'yo. Ang hirap ng kalagayan mo ngayon."Pinisil ni Karylle ang sentido niya at ngumiti ng pilit. "Ayos lang. Isa-isang ayusin na lang, unti-unti. Wala naman akong ibang magagawa."Tumango si Nicole, pero wala na rin si
Nararamdaman agad ang biglang pagbagsak ng temperatura sa paligid matapos magsalita ni Roy.Tumayo si Harold at walang sabi-sabing umalis."Eh, eh,..." Napasimangot si Roy. Kung hindi niya kaya, aalis na lang? Napakataas ng pride ng lalaking ito! Sa ganyang ugali, malabo na talagang mahuli niya si Karylle.Habang nagrereklamo sa sarili, mabilis niyang sinundan si Harold. Pero bago siya umalis, nilingon pa niya sina Karylle at Nicole, ngumiti nang malapad, at nagpakita ng mapuputing ngipin. "Kita-kits ulit~~""Hinding-hindi na!" sagot agad ni Nicole nang walang pag-aalinlangan. Samantalang si Karylle, bahagyang ngumiti na parang hindi mapigilan ang sarili.Biglang itinuro ni Roy si Nicole gamit ang daliri, pero nang makitang lumayo na si Harold, agad siyang tumakbo para habulin ito.Napairap si Nicole at napasinghal. "Walang hiya! Alam ko na kung ano ang iniisip mo araw-araw! Hindi ka pa rin sumusuko?!"Napabuntong-hininga si Karylle. "Alam mo, medyo komplikado ang relasyon ninyong dal